ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ

Του Πάνου Πικραμένου

Συνέχισαν με συνέπεια τον πολιτιστικό πόλεμο της εποχής Σημίτη κατά της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν κατανόησαν ΠΟΤΕ γιατί τους ψήφισε γι’ αυτό και δεν σεβάστηκαν την ψήφο μας.

Πίστεψαν με αλαζονεία ότι μπορούν να επιβάλλουν με νόμους και δικαστικές αποφάσεις την ιδεοληπτική τσίχλα που έχει στον εγκέφαλό του το 3% του αρχικού ΣΥΡΙΖΑ.

Μοίρασαν με κυνισμό προεκλογικά χαρτζιλίκια, προσβάλλοντας  με βαναυσότητα το αξιακό σύστημά μας, την ιστορία μας και τα ήθη μας ενώ  εφάρμοζαν στυγνές μνημονιακές πολιτικές.

Η σημασία των Δημοτικών Εκλογών

Η σημασία των Δημοτικών Εκλογών

«Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται»
Θουκυδίδης

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη,
Υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου με τον Συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα

Η συμμετοχή στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές για τον Δήμο της Αθήνας, υπό τις σημερινές συνθήκες, είναι πολύ πιο σημαντική από όσο νομίζουν όσοι, ξαφνιασμένοι, μας ρωτούν «μα, τι πάθατε και κατεβαίνετε στις Δημοτικές Εκλογές; Τι θα βγει μ’ αυτό;».
Η απάντηση είναι ότι υπάρχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι και θ’ αποπειραθώ να εκθέσω τους 7 βασικότερους από αυτούς:

1. Γιατί η σημασία των Αυτοδιοικητικών Εκλογών είναι τεράστια στην διαχρονία του Ελληνισμού, όπως έχει άλλωστε αποδείξει ο «πατέρας» της νεοελληνικής ιστορίας, Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος.
Ξεκινώντας από το μινωϊκό κράτος, όταν υπήρχε ο Δάμος, που μετά τους Αχαιούς έγινε ο Δήμος, φθάνουμε στον πατέρα της Αυτοδιοίκησης, τον Κλεισθένη, ο οποίος χώρισε την Αθηναϊκή δημοκρατία σε 100 δήμους.
Η αυτοκρατορία του Μεγ. Αλεξάνδρου στηριζόταν πάνω στην αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση των ελληνικών κοινοτήτων.
Τοπική δημοκρατία και αυτοδιοίκηση ήταν άμεσα συνδεδεμένες και στο Βυζάντιο όπου υπήρχαν κοινοτικοί οργανισμοί με αυτοτελή ύπαρξη και άμεσα εκλεγμένες αρχές. Ακόμα και επί Τουρκοκρατίας, το οθωμανικό σύστημα σεβάστηκε την κατά το εθιμικό δίκαιο οργάνωση των κοινοτήτων.

Η ανάγκη για επανάσταση της ελληνικής συνείδησης

Η ανάγκη για επανάσταση της ελληνικής συνείδησης

(Ο πολιτισμός το έσχατο όπλο)

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*,
υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου με τον Συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα

Όταν ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός επέλεγε τον τίτλο «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» για ένα από τα κορυφαία έργα του, και της νεοελληνικής ποίησης γενικότερα, ήθελε να τονίσει ότι οι Έλληνες, αν και πολιορκημένοι στο Μεσολόγγι, δηλαδή στερημένοι της σωματικής τους ελευθερίας, διατηρούσαν ακέραιη την ελευθερία στο νου και την ψυχή τους.
Επέλεξε έτσι μια χτυπητή και με νόημα αντίθεση που σημάδεψε δραματικά την ιστορική μας πορεία μέχρι σήμερα, αλλά που πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο μπορεί να μην ισχύει.
Οι σύγχρονοι Έλληνες, ο υπαρκτός Ελληνισμός, κινδυνεύουν να γίνουν σκλάβοι πολιορκημένοι, αν όχι φυλακισμένοι, μέσα στον ίδιο τον μεταμοντέρνο και παγκοσμιοποιημένο κόσμο τους, που τους επιβλήθηκε σαν μονόδρομος χωρίς επιλογές, γιατί άργησαν να το κατανοήσουν και να αντιδράσουν.
Τόσο η πορεία της χώρας μας και της Ευρώπης, όσο και οι τύχες της παγκόσμιας κοινότητας βρίσκονται στα χέρια ενός αλαζονικού παγκόσμιου καθεστώτος που στήνει μεθοδικά ένα παγιδευτικό ιστό για τα έθνη, τους πολίτες και τις κοινωνικές τάξεις.

Οι Κάλπες μιας κάλπικης Ευρώπης…

Οι Κάλπες μιας κάλπικης Ευρώπης…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση στον δρόμο της έκρηξης

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη, 
Υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου με τον Συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα

Οδεύουμε προς τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, στα πλαίσια της δομικής κρίσης μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης, «που δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις ανάγκες προστασίας των λαών απέναντι στις μεγάλες ανακατατάξεις του σύγχρονου κόσμου», όπως ομολογεί και ο ίδιος ο κυνικός ευρωκράτης Μακρόν στο σχετικό με τα Κίτρινα Γιλέκα και τις εκλογές διάγγελμά του. Μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατευθύνεται, μέσα σε καθεστώς μηδενισμού, προς την αυτοδιάλυσή της.
Χρειάστηκαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι για να επιβληθεί αυτό που αρχικά παρουσιάστηκε σαν η μεγαλύτερη ιδέα, αλλά η ιστορία ίσως το κατατάξει ως το μεγαλύτερο ανοσιούργημα: η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι, με λίγα λόγια, μια αποφασιστική στιγμή για την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, καθώς για πρώτη φορά οι διάσπαρτες ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις, που αντιμάχονται τις ελίτ, έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν πολιτική ισχύ ικανή για να τις απειλήσουν.

Η Μάχη της Αθήνας

Η Μάχη της Αθήνας

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*, δημοσιογράφου,
Υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου με τον Συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα

Ένα πρωϊνό του 455 π.Χ. μια εικοσάχρονη πεπλοφορούσα όμορφη γυναίκα παρατηρούσε με θαυμασμό την ξακουστή, σε όλη την Μεσόγειο, πρωτεύουσα πάνω στην πρύμνη του πλοίου της, καθώς πλησίαζε τις ακτές της Αττικής. Απολάμβανε με τα κατάπληκτα μάτια της αυτή την στιγμή που η καρδιά της λαχταρούσε πάντα.
Ήταν η Ασπασία, η σοφή κόρη της Μιλήτου, που είχε διασχίσει όλο το Αιγαίο Πέλαγος, από ανατολάς προς δυσμάς, για να φθάσει στην Αθήνα, που την ονειρευόταν τόσο πολύ… Ερχόταν σε ένα άστυ λαμπρό όπου «τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται» μέσα σ’ ένα τοπίο πολυσύνθετο, στο οποίο καθημερινά έβλεπε κανείς να συγκλίνουν όλα τα πλούτη της Μεσογείου.
Πέντε χρόνια αργότερα, η Ασπασία θα γνωρίσει τον Περικλή και μαζί θα ξεκινήσουν την κοσμοϊστορική περιπέτεια του Χρυσού Αιώνα και το κτίσιμο του μεγάλου θρησκευτικού ναού της Ελλάδας, του Παρθενώνα (447 π.Χ.).