«Το ζεϊμπέκικο της Βηρυτού»: Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τους Έλληνες του Λιβάνου μετά την έκρηξη (Βίντεο)

«Το ζεϊμπέκικο της Βηρυτού»: Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τους Έλληνες του Λιβάνου μετά την έκρηξη

Τη στιγμή της φονικής έκρηξης της 4ης Αυγούστου 2020 στη Βηρυτό, που άφησε πίσω της μια πόλη να θρηνεί πάνω στα συντρίμμια τους νεκρούς της, η Αννούλα Αρμάου βάδιζε προς την κουζίνα του σπιτιού της έχοντας μόλις ολοκληρώσει το ραντεβού με μια πελάτισσά της.

Στα 74 χρόνια της, εξασφαλίζει τα προς το ζην ως μανικιουρίστ.

Ή τουλάχιστον αυτό έκανε ως τη στιγμή που άρχισαν να εκτοξεύονται τα πάντα γύρω της, στερώντας της το ένα της μάτι.

Η Αννούλα Αρμάου είναι μέλος της ευάριθμης ελληνικής κοινότητας Βηρυτού, η συρρίκνωση της οποίας μοιάζει να επιταχύνθηκε μετά την έκρηξη, με αρκετούς να σκέφτονται τη μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα και άλλους να προσπαθούν να επιδιορθώσουν τις μεγάλες ζημιές που υπέστησαν εμβληματικά κτίρια, όπως η Ελληνική Λέσχη, προκειμένου να μη σβήσει το έντονο ελληνικό χρώμα στην περιοχή που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το λιμάνι, από το οποίο και ξεκίνησε η καταστροφή.

78 χρόνια από τη μάχη του Στάλινγκραντ

 78 χρόνια από τη μάχη του Στάλινγκραντ

Εβδομήντα οκτώ χρόνια πριν, στις 2 Φεβρουαρίου 1943, σαν αστραπή σχίζει το ευρωπαϊκό σκοτάδι η είδηση της νίκης.

Οι απλοί άνθρωποι, οι εργάτες, οι χωρικοί αναχαιτίζουν τις στρατιές των χιτλερικών δημίων, οργάνων του διεθνούς κεφαλαίου, στέλνοντας σ' όλους τους σκλαβωμένους λαούς το μήνυμα της ελπίδας!

Μια λέξη κρέμεται στα χείλη όλων: Στάλινγκραντ! Ισοδυναμεί με την λέξη "Ελευθερία".

Σήμερα, που και πάλι οι ίδιες βάρβαρες ορδές των οικονομικών δολοφόνων και των τοκογλύφων ξεχύνονται εναντίον μας από την μαύρη καρδιά της Ε.Ε., ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ. Ας τους απαντήσουμε ξανά με τον ίδιο τρόπο: 

Στάλινγκραντ! 

Σήμερα κλείνουν 78 χρόνια από το τέλος της μάχης του Στάλινγκραντ, μιας από τις δραματικότερες μάχες όλων των εποχών. O ιστορικός υλισμός θα βλέπει πάντοτε σκεπτικά δηλώσεις όπως ότι το τάδε ή το δείνα γεγονός άλλαξε την ιστορία. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να στερήσει από συγκεκριμένα γεγονότα την κολοσσιαία καθοριστικότητα που είχαν για την εξέλιξη της ιστορίας των ανθρώπων και των κοινωνιών. Εδώ λοιπόν θα αποδώσουμε την δέουσα σημασία και τιμή στην σημαντικότερη και πιο πολυσυζητημένη ίσως μάχη του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου.

Η κατάσταση του Ανατολικού Μετώπου  στα μέσα του 1942

Σοβιετικοί μαχητές στην επίθεση

Η Γερμανική εκστρατεία απέναντι στη Σοβιετική Ένωση που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1941 μόνο σαν ένα τεράστιο αψυχολόγητο ποντάρισμα με εξίσου μεγάλο ρίσκο μπορεί να χαρακτηριστεί. Η αήττητη σχεδόν μέχρι τότε ναζιστική πολεμική μηχανή είναι στραμμένη απέναντι σε μια αχανή χώρα, με άγνωστα χαρακτηριστικά και άγνωστες δυνατότητες. Αυτό είχε ήδη φανεί σε ένα βαθμό μέχρι τότε, όταν οι εκτιμήσεις των Ναζί έχουν ήδη αποδειχθεί εσφαλμένες. Οι έτσι κι αλλιώς ρατσιστές και ανορθολογικοί ναζί έχουν υποτιμήσει απίστευτα τον αντίπαλό τους: Ο σοβιετικός στρατός είναι σχετικά αξιόμαχος, αν και όχι σε επαρκές επίπεδο ακόμα, οι παραγωγικές δυνατότητες της νεαρής ακόμα ΕΣΣΔ έχουν διασωθεί από την εισβολή και δουλεύουν σε πλήρως πολεμικούς ρυθμούς και το καθεστώς είναι προφανώς δημοφιλέστερο από τους κατακτητές και τους προδότες και δεν έχει καταρρεύσει σε μια νύχτα όπως υπολόγιζε η ναζιστική ηγεσία.Επίσης, μετά τις πρώτες γρήγορες (και μεγάλες επιτυχίες)  του Γερμανικού  στρατού ως τον Οκτώβρη του 1941 η υπόθεση της ήττας του Κόκκινου Στρατού μετράει ήδη μια ηχηρή αποτυχία έξω από τη Μόσχα τον Δεκέμβρη και το Γενάρη της νέας χρονιάς.Μέσα σε μια λευκή κόλαση στους -50 βαθμούς Κελσίου σε φάσεις, είναι η πρώτη φορά που οι Γερμανοί ηττώνται σε τόσο μεγάλο επίπεδο, μεγέθους ομάδων στρατιών δηλαδή (μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες στρατιωτών σε κάθε πλευρά) και η νέα χρονιά θα βρει τις δύο δυνάμεις να αναζητούν το επόμενο βήμα τους κοιτώντας πιο προσεκτικά τον εχθρό απέναντι.