Σελίδες

Τρίτη 15 Μαρτίου 2022

Η Σύγκρουση στην Μαύρη Θάλασσα

Η Σύγκρουση στην Μαύρη Θάλασσα

Η είσοδος στον παραθαλάσσιο χώρο ψυχαγωγίας του ιστορικού ελληνικού χωριού Βίτιαζεβο, όπου η ελληνική παρουσία χρονολογείται από το 1850.

Ο Εύξεινος Πόντος, η Κριμαία και ο Ελληνισμός

 «Είναι ευθύνη και υποχρέωσή μας να κάνουμε ό,τι δυνατόν ώστε να διατηρήσουμε την ελληνική ταυτότητα, τον πολιτισμό, την γλώσσα μας και την ορθόδοξη πίστη του Ελληνισμού της Ρωσίας».

Γαβριήλ Ποπώφ, 29 Μαρτίου 1991 – 1ο Συνέδριο των Ελλήνων της ΕΣΣΔ

 

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Η Μαύρη Θάλασσα είναι σήμερα ένα πεδίο συγκρούσεων, όχι ήσσονος έντασης από ό,τι είναι η Μέση Ανατολή και η Νότια και Ανατολική Θάλασσα της Κίνας. Εδώ είναι το σημείο όπου η Ευρώπη συναντά την Εγγύς Ανατολή και το πρώτο γεωγραφικό σύνορο όπου παίρνει σάρκα και οστά ο ορισμός της Ευρασίας. Εδώ συναντιόνταν παραδοσιακά όλα τα συστήματα σύγκρουσης της Ρωσικής, της Οθωμανικής και της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας.

Μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και ειδικότερα μετά το 2014, η Μαύρη Θάλασσα έχει γίνει το αγγλοσαξονικό πεδίο μάχης – στα πλαίσια του νέου Ψυχρού Πολέμου – στην επιχείρηση να προσβληθεί ο ρωσικός πολιτισμικός άξονας.

Από τον Φεβρουάριο είδαμε την σύγκρουση να κορυφώνεται μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας με όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά για μια αναμέτρηση που πολύ εύκολα θα μπορούσε να γίνει πυρηνική.

Αλλά η Μαύρη Θάλασσα έχει και άλλη μια ιδιότητα. Φιλοξενεί για χιλιετίες τον Ελληνισμό, η παρουσία του οποίου, ειδικά στον Βόρειο Εύξεινο Πόντο και στην Ταυρική Χερσόνησο (Κριμαία), ανάγεται στα μυθικά χρόνια και συνδέεται με τα ονόματα του Φρίξου, του Ηρακλή, των Αργοναυτών και άλλων μυθικών ηρώων.

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2022

Η αντίστροφη μιντιακή πραγματικότητα

 Η αντίστροφη μιντιακή πραγματικότητα

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Με την δύναμη των «ενσωματωμένων» ΜΜΕ, που βαδίζουν με το μεταμοντέρνο βήμα της Χήνας, αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία έχει με οργουελλικό τρόπο αντιστραφεί και παρουσιάζεται ως «ρωσική απειλή». Ο λόγος: Η αποφασιστική αντίδραση της Μόσχας στην περικύκλωσή της από το ΝΑΤΟ μέσα στα μονοπολικά παγκόσμια σχέδια και η άρνηση των εθνών να δεχθούν την καταβρόχθισή τους από το ισοπεδωτικό νεοταξικό μοντέλο ώστε οι πολίτες να γίνουν τα hommuculus των «largely cocacola-ized countries» (κατά τον μεγάλο μας ποιητή Γ. Σεφέρη).

Η Ρωσία αποτελεί δικαιωματικά σήμερα σημαντικό μέρος του διεθνούς συστήματος και, ως εκ τούτου, κάποιοι ακραίοι κρίκοι των Επικυρίαρχων, ιδίως στις ΗΠΑ, όπου επικρατεί μεγάλη πόλωση, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να την πολεμήσουν.

Ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης είναι κλασσική υπόθεση για τους Αμερικανούς. Την δεκαετία του '60, ο Λευκός Οίκος, επί Λύντον Τζόνσον, είχε προσλάβει την House Information Group για να «πουλήσει» τον πόλεμο του Βιετνάμ στους συμπολίτες του. Το 1983, ο Ρόναλντ Ρήγκαν είχε εισβάλει στην Γρανάδα μέσα σε ένα πλήρες ενημερωτικό μπλακ-άουτ. Το 1991, την εποχή του πρώτου Πολέμου του Κόλπου, ο Τζωρτζ Μπους πατήρ είχε εμπιστευθεί σε μια ιδιωτική συμβουλευτική εταιρεία, την Rendon Group, την διεξαγωγή καμπάνιας μέσω του τύπου υπέρ του καθεστώτος του Κουβέϊτ. Στην συνέχεια, με τον Κλίντον και τον Μπους τζούνιορ, οι neocons συστηματοποίησαν την χρήση της προπαγάνδας, ωσάν η άσκηση της εξουσίας να είναι μια γιγαντιαία και διαρκής καμπάνια παραπληροφόρησης όπου τα φαινόμενα μετρούν πιο πολύ από τα γεγονότα.