Η ιστορία της Παλαιστίνης (βίντεο)

Η ιστορία της Παλαιστίνης (βίντεο)

Πύλη της Δαμασκού: Ιερουσαλήμ 1900-1920

Στο βίντεο που ακολουθεί παρουσιάζεται η πρόσφατη ιστορία της Παλαιστίνης. Περιέχει συνεντεύξεις μεταξύ άλλων με τον πρώην πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στη Σαουδική Αραβία, με ιστορικούς καθηγητές στην Αμερική και το Ισραήλ, τη συγγραφέα Φίλις Μπένις, αυτόπτες μάρτυρες Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους, με τον Νόαμ Τσόμσκι.

Όπως αναφέρεται, είναι μύθος οτι υπήρξε στα βάθη της Ιστορίας διαμάχη μεταξύ Εβραίων και Αράβων. Αντίθετα, οι Εβραίοι ήκμασαν στον Αραβικό κόσμο σε μια εποχή που ήταν υπό διωγμό παντού στην Ευρώπη. Στα τέλη του 19ου αιώνα, λόγω του αντισημιτισμού στην Ευρώπη, άρχισε να αναπτύσσεται μεταξύ μιας μικρής μειοψηφίας Ευρωπαίων Εβραίων η σιωνιστική ιδέα οτι θα ήταν ασφαλείς μόνο σε ένα εβραϊκό κράτος. Οι σιωνιστές είχαν την ιδέα για ένα κράτος στην Παλαιστίνη.

Οι Εβραίοι του Ισραήλ διδάσκονται στα σχολεία τους ότι η Παλαιστίνη ήταν ακατοίκητη όταν πήγαν εκείνοι εκεί, μια χώρα χωρίς λαό, κάτι που είναι ψέμα. Αντίθετα εκεί υπήρχε ένας υψηλός πολιτισμός με καλλιέργειες και αγορές και χωριά και δρόμους και άφθονες σχέσεις με τον υπόλοιπο κόσμο.

Το 1878 κατοικούσαν την Παλαιστίνη 462.465 κάτοικοι, από τους οποίους το 96,8% ήταν Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί Άραβες, και μόνο ένα 3,2% Εβραίοι.

Από το 1882 ως το 1914 μετανάστευσαν στην περιοχή 65.000 Ευρωπαίοι Εβραίοι. Η εβραϊκή μετανάστευση αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της Βρετανικής κυριαρχίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Με τη Διακήρυξη Μπάλφουρ, οι Βρετανοί υποσχέθηκαν μια πατρίδα για τους Εβραίους στην Παλαιστίνη. Οι Βρετανοί υποστήριξαν τον Σιωνισμό ενώ την ίδια στιγμή αρνήθηκαν στους Άραβες Παλαιστίνιους το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού.

Μια ευρωπαϊκή δύναμη αποφάσιζε τη μοίρα μιας μη ευρωπαϊκής περιοχής.

Πληθυσμός της Παλαιστίνης το 1922: 757.182 κάτοικοι, 87,6% Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί Άραβες, 11% Εβραίοι.

1920-1931 μεταναστεύουν στην Παλαιστίνη 108.825 Εβραίοι.

1931: 1.035.154 κάτοικοι. 81,6% Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί Άραβες, 16,9% Εβραίοι.

Η άνοδος του Χίτλερ στη Γερμανία αλλάζει εντελώς τα δεδομένα. Μέσα σε 5 μόλις χρόνια (1932-1936) 174.000 Εβραίοι μεταναστεύουν στην Παλαιστίνη, διπλασιάζοντας τον πληθυσμό των Εβραίων στην περιοχή.

1937-1945: 119.800 Εβραίοι μεταναστεύουν στην Παλαιστίνη. Οι πιέσεις για να καταστεί η Παλαιστίνη μια πατρίδα για τους Εβραίους αυξάνονται.

Όπως λέει η Φίλις Μπένις, οι Παλαιστίνιοι δεν ήταν ναζί, δεν ήταν υπεύθυνοι για το Ολοκαύτωμα, αλλά ήταν εκείνοι που πλήρωσαν το τίμημα.

Το 1947 η Μ. Βρετανία παραπέμπει το πρόβλημα της Παλαιστίνης στα Ηνωμένα Έθνη. Ο ΟΗΕ, υπό πίεση, προτείνει να χωριστεί η χώρα σε δυο κράτη, ένα Αραβικό και ένα Εβραϊκό. Στους Άραβες θα δινόταν το 43% της γης, παρότι αποτελούσαν περισσότερο από τα 2/3 του πληθυσμού και τους ανήκε περισσότερο από το 92% της γης. Στους Εβραίους θα δινόταν το 56% της γης ενώ αποτελούσαν το 1/3 του πληθυσμού και τους ανήκε λιγότερο από το 8% της γης. Δεν τους έδωσαν μόνο την περισσότερη γη αλλά και την πιο εύφορη. 

Με τη στρατιωτική υπεροχή του το Ισραήλ άρχισε να καταλαμβάνει πόλεις στην Παλαιστίνη. Υπήρξαν συστηματικές απελάσεις και εθνικές εκκαθαρίσεις εναντίον των Παλαιστινίων, αναφέρει ο Ισραηλινός ιστορικός Ilan Pappe.

Στο χωριό Deir Yassin έγινε η πιο συστηματική σφαγή, όπου 100 άντρες, γυναίκες και παιδιά δολοφονήθηκαν τον Απρίλιο του 1948. Αποτέλεσμα πάνω από 300.000 Παλαιστίνιοι εξωθήθηκαν σε φυγή πριν καν πατήσει το πόδι του εκεί ο πρώτος Άραβας στρατιώτης.

Πάνω από 700.000 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στοιβάχτηκαν σε στρατόπεδα προσφύγων στις γειτονικές Αραβικές χώρες. Από τα 500 Παλαιστινιακά χωριά που υπήρχαν το 1948, τα 400 καταστράφηκαν, καταστρέφοντας έτσι την πιθανότητα να επιστρέψουν κάποτε στα σπίτια τους.

 [Πηγή: Κεράσια και Κρίνοι, 28/07/2014]