Ένας άλλος κόσμος είναι όχι μόνο δυνατός, αλλά έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται

Ένας άλλος κόσμος είναι όχι μόνο δυνατός, αλλά έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται

Η Ινδή ακτιβίστρια και συγγραφέας Αρουντάντι Ρόι 

Η Αρουντάτι Ρόι είναι Ινδή συγγραφέας, ακτιβίστρια και πολίτης του κόσμου. Κέρδισε το βραβείο Booker το 1997 για το πρώτο της μυθιστόρημα Ο Θεός των μικρών πραγμάτων. Έκτοτε επικέντρωσε τη γραφή της σε πολιτικά ζητήματα, όπως το πρόγραμμα Narmada Dam, τα Πυρηνικά Όπλα της Ινδίας, και δράση κατά της διεφθαρμένης εταιρείας ενέργειας Enron στην Ινδία. Είναι σημαντικό στέλεχος του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος και μια σφοδρή επικρίτρια του νεο-ιμπεριαλισμού . Τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης του Σίδνεϊ τον Μάιο του 2004 για την εργασία της σε κοινωνικές καμπάνιες και την υπεράσπιση της μη βίας.

Στο νέο της βιβλίο, Capitalism: A Ghost Story, η Αρουντάτι Ρόι (Arundhati Roy) κάνει μια λεπτομερή και καυστική ανάλυση για την καταστροφική επίδραση του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού στην Ινδία και προβάλλει τις αδικίες λόγω  των τρομερών ανισοτήτων που δημιουργεί το σύστημα αυτό.

Η ανάλυση της Ρόι για τις αδικίες και καταστροφές του καπιταλισμού και των πολιτικών του ανδρείκελων, τελειώνει με την ελπίδα ότι «ένας άλλος κόσμος είναι όχι μόνο δυνατός, αλλά έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται».

Το παρακάτω κείμενο είναι από ομιλία της Αρουντάτι Ρόι στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Occupy Movement

Χθες το πρωί η αστυνομία εκκένωσε το πάρκο Zuccotti, αλλά σήμερα ξαναγύρισε ο κόσμος. Η αστυνομία πρέπει να ξέρει ότι αυτή η διαμαρτυρία δεν είναι μάχη για το έδαφος. Εμείς δεν πολεμάμε για το δικαίωμα κατάληψης ενός πάρκου. Αγωνιζόμαστε για δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη, όχι μόνο για το λαό των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά για όλους. Αυτό που επιτύχατε από τις 17 Σεπτεβρίου, όταν το Occupy Movement ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι να εισάγετε ένα νέο όραμα, μια νέα πολιτική γλώσσα, στην καρδιά της Αυτοκρατορίας. Επαναφέρατε το δικαίωμα στο όνειρο σε ένα σύστημα που προσπάθησε να μετατρέψει τους πάντες σε ζόμπι που γοητεύονται να ταυτίζουν τον άκρατο καταναλωτισμό με την ευτυχία και την ολοκλήρωσή τους. Ως συγγραφέας, επιτρέψτε μου να σας πω, αυτό είναι ένα τεράστιο επίτευγμα. Δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω αρκετά.

Μιλούσαμε για δικαιοσύνη. Σήμερα, τη στιγμή που μιλάμε, ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών διεξάγει έναν πόλεμο κατοχής στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Τα αμερικανικά drones σκοτώνουν αμάχους στο Πακιστάν και αλλού​​. Δεκάδες χιλιάδες αμερικανικά στρατεύματα και τάγματα θανάτου οδεύουν προς στην Αφρική. Και, σαν να μη φθάνουν οι δαπάνες των τρισεκατομμυρίων δολαρίων από τα χρήματά σας για την διατήρηση της κατοχής στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, γίνεται συζήτηση και για πόλεμο κατά του Ιράν. Από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, η κατασκευή όπλων και η εξαγωγή του πολέμου υπήρξαν βασικοί τρόποι με τους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες τόνωναν την οικονομία τους. Μόλις πρόσφατα, υπό τον Πρόεδρο Ομπάμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν συμφωνία πώλησης όπλων αξίας εξήντα δισεκατομμυρίων δολαρίων στη Σαουδική Αραβία. Ελπίζουν να πουλήσουν χιλιάδες βόμβες διάτρησης καταφυγίων (bunker busters) στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Έχουν πουλήσει στρατιωτικά αεροσκάφη αξίας πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων στη χώρα μου, την Ινδία - μια χώρα, που έχει περισσότερους φτωχούς ανθρώπους από όλες τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής μαζί. Όλοι αυτοί οι πόλεμοι, από το βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι μέχρι το Βιετνάμ, την Κορέα και την Λατινική Αμερική, έχουν στοιχίσει εκατομμύρια ζωές - όλοι έγιναν για να επιβάλουν τον «αμερικανικό τρόπο ζωής».

Σήμερα γνωρίζουμε ότι το αποτέλεσμα «του αμερικανικού τρόπου ζωής» είναι τετρακόσια άτομα να κατέχουν τον πλούτο του μισού πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών. Ευθύνεται για την εκδίωξη χιλιάδων ανθρώπων από τα σπίτια και τις δουλειές τους, ενώ η κυβέρνηση των ΗΠΑ έσωζε τράπεζες και επιχειρήσεις – μόνο στην American International Group (AIG) δόθηκαν 182.000.000.000 δολάρια.

Η ινδική κυβέρνηση λατρεύει την οικονομική πολιτική των ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα των είκοσι ετών οικονομίας της ελεύθερης αγοράς είναι, σήμερα, τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν εκατό από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Ινδίας αξίζουν το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της χώρας, ενώ πάνω από το 80% του λαού ζει με λιγότερο από πενήντα σεντς την ημέρα. Διακόσιες πενήντα χιλιάδες αγρότες, που οδηγήθηκαν σε ένα φαύλο κύκλο θανάτου, έχουν αυτοκτονήσει. Αυτό το αποκαλούμε πρόοδο και τώρα πιστεύουμε ότι είμαστε υπερδύναμη. Όπως και εσείς, διαθέτουμε τα προσόντα, έχουμε πυρηνικές βόμβες και τρομερές ανισότητες.

Τα καλά νέα είναι ότι οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί και δεν πρόκειται να το ανεχθούν άλλο. Το Occupy Movement έχει ενώσει χιλιάδες άλλα κινήματα αντίστασης σε όλο τον κόσμο όπου οι φτωχότεροι άνθρωποι ξεσηκώνονται και μπαίνουν εμπόδιο στα σχέδια των παντοδύναμων εταιρειών. Λίγοι από εμάς ονειρευόντουσαν ότι θα βλέπαμε εσάς, τους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών, στο πλευρό μας, να προσπαθείτε να κάνετε το ίδιο στην καρδιά της Αυτοκρατορίας. Δεν ξέρω πώς να εκφράσω την τεράστια σημασία που έχει αυτό.

Αυτοί (το 1 %) μας λένε ότι δεν έχουμε αιτήματα... δεν γνωρίζουν, ίσως, ότι ο θυμός μας είναι αρκετός για να τους καταστρέψει. Θα σας πω μερικά πράγματα - κάποιες «προ-επαναστατικές» σκέψεις που έκανα - για να τα σκεφθούμε μαζί.

Θέλουμε να μπει ένα όριο σε αυτό το σύστημα που κατασκευάζει ανισότητες.

Θέλουμε να μπει ένα ανώτατο όριο για την ανεξέλεγκτη συσσώρευση πλούτου και περιουσίας από ιδιώτες και εταιρείες .

Συνεπώς, απαιτούμε:

Ένα: Να μπει ένα τέλος στην πολλαπλή ιδιοκτησία στις επιχειρήσεις. Για παράδειγμα: οι κατασκευαστές όπλων, δεν μπορούν να είναι ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών, οι εταιρείες εξόρυξης δεν μπορούν να κατέχουν εφημερίδες, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να χρηματοδοτούν πανεπιστήμια, οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν μπορούν να ελέγχουν τις δαπάνες για την δημόσια υγεία.

Δύο: Οι φυσικοί πόροι και οι βασικές υποδομές - ύδρευση, ηλεκτρισμός, υγεία και εκπαίδευση - δεν μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν.

Τρία : Όλοι πρέπει να έχουν το δικαίωμα στην στέγη, την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη.

Τέταρτο: Τα παιδιά των πλουσίων δεν μπορούν να κληρονομούν τον πλούτο των γονιών τους.

Αυτός ο αγώνας έχει ξαναζωντανέψει την φαντασία μας. Κάπου στην πορεία, ο καπιταλισμός συρρίκνωσε την ιδέα της δικαιοσύνης, η οποία κατέληξε να σημαίνει απλώς «ανθρώπινα δικαιώματα» και το όνειρο της ισότητας έγινε βλασφημία. Εμείς δεν αγωνιζόμαστε για την μεταρρύθμιση ενός συστήματος που πρέπει να αντικατασταθεί.

Χαιρετίζω τον αγώνα σας.

Salaam και Zindabad.

[Πηγή: truthout]

[Μτφρ-Επιμέλεια: ΠΥΛΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ]