Σπίθες και Μπουρλότα

Σπίθες και Μπουρλότα

«Η ανυπακοή αποτελεί αρχέγονη αρετή του ανθρώπου. Δια της ανυπακοής γεννήθηκε η πρόοδος, δια της ανυπακοής και δια της εξεγέρσεως».

Όσκαρ Ουάϊλντ

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

[Πηγή: seisaxthia, 07/04/2011]

Έναν χρόνο μετά την αντισυνταγματική επιβολή του Μνημονίου, η κατοχική κυβέρνηση και το συνένοχο πολιτικό κατεστημένο έχουν απονομιμοποιηθεί στην συνείδηση ενός πολύ μεγάλου τμήματος του λαού. Αυτοί, βέβαια, μας θέλουν άβουλους και ανήμπορους, γνωρίζοντας ότι, όσο οι μάζες αντιμετωπίζουν μοιρολατρικά την κατοχή, η εξέγερση δεν έρχεται. Έτσι κερδίζουν χρόνο να ολοκληρώσουν την ελεγχόμενη χρεωκοπία προς όφελος των δανειστών, την καταστροφή και τον διαμελισμό της χώρας.

Όμως, οι Έλληνες βγαίνουν ξανά στους δρόμους, συναντιούνται μεταξύ τους στις πλατείες, επικοινωνούν στο διαδίκτυο, γνωρίζονται, συνεργάζονται, στήνουν πολιτικά στέκια και οργανώνουν την ανυπακοή τους. Γι’ αυτό το σύστημα ανησυχεί σοβαρά για το «αναδυόμενο» εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα, σύμφωνα με έκφραση κορυφαίας καθεστωτικής εφημερίδας.

Κάθε μέρα που περνάει, δύο πράγματα γίνονται πιο καθαρά: Πρώτον, ότι όσα συμβαίνουν ήταν προμελετημένα. Και, δεύτερον, ότι είναι καταδικασμένη οποιαδήποτε προσπάθεια για αλλαγή μέσα από τους ίδιους διεφθαρμένους μηχανισμούς.

Όλος ο λαός, δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί βρίσκεται απέναντι σε μια ελίτ που κατέχει πραξικοπηματικά την εξουσία φθάνοντας στο τελευταίο σκαλί της προδοσίας και σε μια Βουλή που έχει αυτοκαταργηθεί αποδεχόμενη το Μνημόνιο και την Δανειακή Σύμβαση. Όσοι βουλευτές διαφωνούν πραγματικά, οφείλουν να παραιτηθούν και να πάψουν να δίνουν άλλοθι στο πραξικόπημα που έγινε «με κοστούμια και γραβάτες» (Μίκης Θεοδωράκης, στον Αντ1 05/04/2011).

Όλοι μαζί πρέπει να προβληματισθούμε πώς θα ξεσηκωθούμε, θα συστρατευθούμε και θα προχωρήσουμε από τις επί μέρους διαμαρτυρίες σε μια κεντρική σύγκρουση, όταν είναι η ώρα, χωρίς κομματικές σημαίες.

Ο ίδιος ο λαός θα αναδείξει τις νέες ηγετικές δυνάμεις, μακριά από αυτούς που ζητούν να τον μαντρώσουν στην δική τους συνδικαλιστική λογική και να τον κάνουν άβουλο οπαδό κομματικών «περατζάδων» από το Σύνταγμα. Έχει συγκροτηθεί ήδη ένα σημαντικό ποσοστό Ελλήνων, οι οποίοι θέλουν κινήματα πολιτών, όχι προβάτων, και αποστρέφονται τις πυραμιδικές δομές.

Όλοι αυτοί είναι αποφασισμένοι να αγωνισθούν και να έλθουν σε κάθετη ρήξη με την κατοχή, μέσα από ένα παλλαϊκό μέτωπο, παρά τις ενστάσεις που ακούγονται από διάφορες πλευρές για αυτή την επιλογή.

Ένσταση 1η (από δεξιά):

Στα ταραγμένα μυαλά πολλών συντηρητικών συμπατριωτών μας, η ανυπακοή στο σύστημα της δουλοκρατίας ισοδυναμεί με πρόβα αντάρτικου και επανεμφάνιση του φαντάσματος του κομμουνισμού.

Απάντηση:

Με το φόβητρο «του κομμουνιστικού κινδύνου» εξόντωσαν τον λαό, ξεπούλησαν την Κύπρο και υπονόμευσαν την εθνική ανεξαρτησία μας επανειλημμένα (1944-1965-1967-1974 κλπ).

Η εθνική ανασυγκρότηση της οικονομίας με την εθνικοποίηση μεγάλων τραπεζών και επιχειρήσεων κοινής ωφελείας πόρρω απέχει από το καθεστώς κοινοκτημοσύνης.

Ένσταση 2η (από αριστερά):

Όσα βιώνουμε σήμερα δεν είναι καθεστώς «κατοχής» αλλά ωμή ταξική επίθεση της ντόπιας πλουτοκρατίας που επικαλείται το ΔΝΤ για άλλοθι.

Απάντηση:

Ο Ιεροσυλανδρέου (όπως τον αποκαλούσαν οι δικαστές της «Νέας Ηλιαίας», που τον καταδίκασαν στις 25 Μαρτίου, στην Πνύκα) ενήργησε από την πρώτη στιγμή ως τυπικός μεσίτης των αγορών για να περιορίσει τις ζημιές των κερδοσκόπων κατόχων των ομολόγων, ανάμεσα στους οποίους είναι πολλοί από την εγχώρια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία.

Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η χώρα έχει χάσει και τυπικά την εθνική της κυριαρχία, ούτε είναι εθνικιστής ο κάθε Έλληνας πολίτης που το βιώνει αυτό ως κατοχή.

Ένσταση 3η:

Θα μας «ρίξουν» την Τουρκία να μας καθαρίσει, αν εξεγερθούμε και έρθουμε σε ρήξη με τους τραπεζίτες και την Ευρωζώνη.

Απάντηση:

Η Τουρκία δεν κάνει ποτέ βήματα που δεν θεωρεί «σίγουρα» και στα οποία ξέρει ότι θα βρει αντίσταση. Ο ενδοτισμός άλλωστε φέρνει πιο κοντά τον πόλεμο. Παρόμοια καταστροφολογία αναπτύχθηκε και πριν το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν, όμως, όλοι οι φόβοι διαψεύστηκαν.

Αν επανακτήσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία, η Τουρκία και οι ιμπεριαλιστές, που, όσο μένουμε αδρανείς, εργάζονται για να μας δώσουν την χαριστική βολή, θα βάλουν την ουρά στα σκέλια. Με μια ριζικά νέα πορεία στην εξωτερική πολιτική και την εθνική οικονομία, με φίλους και συμμάχους εκτός ΝΑΤΟ και Ε.Ε., η τουρκική αλαζονεία θα περιοριστεί μέσα στα σύνορά της.

Ένσταση 4η:

Χρειαζόμαστε πρώτα μια μεγάλη περίοδο διαφωτισμού του πολίτη και μπλα-μπλα…

Απάντηση:

Η διαπαιδαγώγηση γίνεται μέσα από τα κινήματα. Όταν έχουν αποφασίσει να μας «τελειώσουν», η χώρα χάνεται και ο λαός ξεφτιλίζεται, εμείς δεν μπορούμε περί άλλα να τυρβάζουμε.

Όπως είπε και ο Μίκης Θεοδωράκης, μιλώντας στην Κρήτη στις 26 Μαρτίου, «Φυσικά, τα μέλη μας δεν θα αρκεστούν στο να διαπαιδαγωγούν και να μορφώνουν εαυτούς και αλλήλους αλλά κάθε Σπίθα θα αποτελεί μια μάχιμη κοινωνική ομάδα».

Τέλος, ένα άλλο πρόσκομμα στην συγκρότηση του Μετώπου είναι ότι πολλοί δεξιοί «αντιμνημονιακοί» δεν έχουν αποδείξει ακόμα ότι το εννοούν και πολλοί αριστεροί, μέσα στην κομματική τους νιρβάνα, αντιμάχονται ο,τιδήποτε άλλο πέραν της αριστερής ενότητας.

Όμως, η αγωνιστική σοφία και η πραγματική αυτοθυσία βρίσκεται μέσα στον λαό και όχι στα κομματικά επιτελεία και τους από τα πάνω «σωτήρες».

Τα διάφορα Κινήματα Πολιτών, οι Ανεξάρτητες Κινήσεις και οι Πρωτοβουλίες που έχουν συγκροτηθεί πρέπει στο επόμενο διάστημα να αποδείξουν με τρόπο ιδεολογικά συνεπή ότι υπάρχει συνολική εναλλακτική λύση-ανατροπή απέναντι στην «τροϊκανή» εξουσία και τους άρπαγες του εθνικού πλούτου.

Οι κύριες αναγκαίες επιλογές περιλαμβάνουν

α) Άρνηση της πληρωμής του «απεχθούς» χρέους, δηλαδή παύση πληρωμών προς τους δανειστές,

β) Συνολική αναθεώρηση των σχέσεών μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να ανακτήσουμε τον έλεγχο της οικονομίας,

γ) Εισαγωγή στην χώρα συνταγματικών συνθηκών αληθινής δημοκρατίας,

δ) Τιμωρία των υπευθύνων του πολιτικο-οικονομικού συστήματος για την κατάρρευση της χώρας.

Χρειάζεται οι επιτροπές αγώνα, που έχουν δημιουργηθεί και ξεφυτρώνουν καθημερινά στους χώρους δουλειάς, γειτονιές κλπ, να αποτελέσουν τα μικρά και μεγάλα ρυάκια, για να σχηματισθεί ένα πλειοψηφικό ποτάμι. Το κάθε κίνημα και οι πυρήνες του θα είναι κυψέλες ηθικής και κοινωνικής αναγέννησης.

Πέρα από την σύνδεση των κινημάτων με την κοινωνία, χρειάζεται επίσης να συνδεθούμε και με την υπόλοιπη Ευρώπη που αντιστέκεται γιατί ο μηχανισμός του ΔΝΤ επιβλήθηκε πιλοτικά στην Ελλάδα και να βρούμε το νέο εθνικό όραμα απέναντι στο επικίνδυνο «δόγμα Νταβούτογλου».

Η αναβίωση των αρχών της «Άμεσης Δημοκρατίας» και της «Σεισάχθειας» θα δημιουργήσει ένα νέο φιλελληνικό ρεύμα που θα μας κάνει ξανά «ηνίοχους των λαών» του κόσμου που ξεσηκώνονται, όπως έλεγε ο Νίτσε.

Έτσι, αφού ξεπεράσουμε τους ενδοιασμούς και τα διχαστικά καλούπια, θα έρθει η ώρα που οι διάφορες αντιστασιακές σπίθες θα γίνουν μπουρλότα και θα τινάξουν στον αέρα το καθεστώς κατοχής και διάλυσης της χώρας.