Η Αντιδικτατορική Πάλη μέσα στις Ένοπλες Δυνάμεις

Η Αντιδικτατορική Πάλη μέσα στις Ένοπλες Δυνάμεις

Αξιωματικοί και πλήρωμα του αντιτορπιλικού "ΒΕΛΟΣ" μετά την εκδήλωση του κινήματος

Εισήγηση του Δημήτρη Αλευρομάγειρου*, αντιστρατήγου ε.α. επίτιμου γενικού επιθεωρητή στρατού στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων για τα 48 χρόνια από την επιβολή της επάρατου δικτατορίας.

Κυρίες και Κύριοι

Ο Αντόνιο Γκράμσι [1] είχε ονομάσει την προφασιστική κοινοβουλευτική κατάσταση στην Ιταλία "καρικατούρα κοινοβουλευτισμού".

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από την τριπλή φασιστική κατοχή [Γερμανία-Ιταλία-Βουλγαρία], όπου τόσο η ένοπλη αντίσταση των 216 ημερών [28/10/1940-1/6/1941] όσο και η περήφανη Εθνική Αντίσταση [1941-1944], η μεγαλύτερη σε έκταση και βάθος σε ολόκληρο τον κόσμο, φαλκιδεύτηκε  από τον ακολουθήσαντα  βροτολοιγό εμφύλιο, αποτέλεσμα και επιτυχία των Βρετανών 'συμμάχων " μας αλλά και με βαρεία δική μας ευθύνη.

Η μετεμφυλιακή "κοινοβουλευτική " λειτουργία του κράτους, ιδία με τα γεγονότα  του 1965, ομοιάζει κατά πολύ εκείνης της προφασιστικής Ιταλίας.

Σε αυτό συνέβαλε και το τότε παγκόσμιο περιβάλλον με επίκεντρο το διαρκές πρόβλημα της Μέσης Ανατολής, αλλά και για τον Ελλαδικό χώρο η αποδοχή μιάς έξωθεν στρεβλής "λύσης" του Κυπριακού με τον "ζουρλομανδύα" των συμφωνιών "Ζυρίχης και Λονδίνου" του 1959 [έτσι ονόμασε τις συμφωνίες ακόμα και ο Άγγλος μετέπειτα Πρωθυπουργός του Η.Β. λόρδος Κάλλαχαν].

Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά και τιμή τόσο για την πρόσκληση όσο και γιατί βρίσκομαι στο ίδιο τραπέζι με ανιδιοτελείς προσωπικότητες του αντιδικτατορικού αγώνα, αλλά, να μου επιτρέψτε με ξεχωριστή χαρά να σημειώσω την παρουσία της Χριστίνας Μουστακλή.

Αισθάνομαι όμως επίσης ικανοποίηση γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να δώσω μια εικόνα των ενόπλων δυνάμεων η οποία συστηματικά  αμαυρώθηκε ως να ήταν αποκλειστικά υπεύθυνη για το κατάντημα της πατρίδας μας, την μαύρη  εκείνη εποχή, ενώ στην πραγματικότητα η χούντα του 1967 απετέλεσε ύβρη και για τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Γιατί πολλούς ώμους βαραίνει η ευθύνη για την κατάρα της επτάχρονης δικτατορίας και δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ ότι, η δικτατορία εκτός από όλες τις άλλες καταστροφές αποδυνάμωσε και τις ένοπλες δυνάμεις με αποτέλεσμα να δώσει την ευκαιρία στους Τούρκους να αποτολμήσουν το φριχτό έγκλημα της εισβολής, η οποία, παρ’ όλη την αντίσταση του Κυπριακού Λαού και τις μεμονωμένες ηρωικές αντιστάσεις των εις την Κύπρον ευρισκόμενων Ελληνικών και Ελληνοκυπριακών στρατευμάτων, οδήγησε στην Κυπριακή τραγωδία με επακόλουθο τη συνεχιζόμενη κατοχή της μισής Κύπρου από τους εισβολείς.[2]

Η αντίσταση όμως του Ελληνικού Λαου, με κυρίαρχη αυτή της νεολαίας με πρωτοπόρα τα φοιτητικά νιάτα της Νομικής και του Πολυτεχνείου, έδωσε αθάνατα κτυπήματα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΑΛΗΘΕΙΑΣ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ στο χουντικό τέρας, το οποίο συγκλονίστηκε συθέμελα και έσπευσε τρικλίζοντας να διαλυθεί, αφήνοντας όμως δυστυχώς πίσω του ερείπια εθνικής καταστροφής αλλά και μιας στυφής και αλλοιωμένης γεύσης που στιγμάτισε τη σύγχρονη ιστορία μας.

Στην αντίσταση αυτή έλαβαν μέρος με κάθε μέσο πολλοί αξιωματικοί-μόνιμοι υπαξιωματικοί και οπλίτες [3] και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και αποδυνάμωσαν τον μύθο που καλλιεργούσε η χούντα, ότι οι ένοπλες δυνάμεις είναι συνυπεύθυνες για την τραγωδία του Ελληνικού Λαού, αλλά ταυτόχρονα συγκέντρωσε επάνω τους το αδυσώπητο μίσος της δικτατορίας ακριβώς γιατί διέλυσαν αυτόν τον μύθο.

Η συμμετοχή Αξιωματικών τόσο στη «Δημοκρατική Άμυνα», όσο και στην οργάνωση «Ελεύθεροι Έλληνες », την οργάνωση «Εθνικής Σωτηρίας» με επικεφαλής τον επί πέντε χρόνια στη συνέχεια φυλακισθέντα Τχη Άγγελο Πνευματικό [συμμετοχή τουλάχιστον 30 ε.ε. αξιωματικών και του δημοσιογράφου της «Γνώμης Πατρών» Χριστόπουλου Χρίστου] και το Κίνημα του Ναυτικού αποτελούν τις κυριώτερες και κορυφαίες ενέργειες αντίστασης των ΕΔ.

Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε ότι προ της δικτατορίας η εκκολαπτόμενη χούντα- με αφορμή την υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ» και την προβοκάτσια του υποτιθέμενου σαμποτάζ στον Έβρο – είχε κατορθώσει να αδρανοποιήσει ένα μεγάλο μέρος μη χουντικών αξιωματικών  ώστε να βρει μειωμένη αντίσταση την ώρα της επιβολής της .Αλλά δεν σταμάτησε εκεί . Οι διώξεις των αξιωματικών αμέσως μετά την 21/4/1967 πήραν την μορφή χιονοστιβάδας. Η Ελένη Βλάχου είχε γράψει στο αντιδικτατορικό περιοδικό «Greek Report» που εξέδιδε στο Λονδίνο ότι μέχρι το 1968  είχαν εκδιωχθεί μόνο από τις τάξεις του στρατού ξηράς 2.500 μόνιμοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί.

Θα αναφερθώ τελείως ενδεικτικά και μόνο σε όσους δεν βρίσκονται πλέον ανάμεσά μας-σε ελάχιστους επώνυμους και ανώνυμους-  αξιωματικούς του στρατού ξηράς:

Είναι δυνατόν να αγνοείται η πρώτη μεγάλη θυσία στον αντιδικτατορικό αγώνα του Υπολοχαγού Γιώργου Παναγούλη [αδελφού του Αλέκου], αυτής της γεννημένης αδούλωτης ψυχής; [είχα την ξεχωριστή χαρά να τον γνωρίσω ως πρωτοετή Εύελπι όταν ήμουν τριτοετής και έζησα αυτό που ονομάζω «αδούλωτη ψυχή»].

Μηπως μπορουμε να λησμονησουμε την αλλη μεγαλη ηρωικη μορφη ,το θυμα των κτηνωδων βασανιστηριων και συμβολο πλεον της αντιδικτατορικης αντιστασης τον ηρωικο Μεσολογγιτη Ταγματαρχη Σπυρο Μουστακλη; Οποια πετρα και αν σηκωσεις θα βρεις σε καθε αντιστασιακη ενεργεια ,πισω απο καθε βομβα διαμαρτυριας τον Μουστακλη[ειχα την ξεχωριστη τιμή να τον εχω διοικητη στη Κυπρο το 1965]

Μηπως μπορει να λησμονησουμε την ευγενικη μορφη του ευπατριδη διανοουμενου και γνησιου δημοκρατη Γιαννη Βαρσου,ηρωικου επισης θυματος της δικτατοριας;

Η μήπως μπορούμε να αγνοήσουμε τις φυλακίσεις –διώξεις και εξορίες των επιφανών στρατιωτικών Χριστόδουλου Τσιγάντε[του ηρωικού συνταγματάρχου του Ιερού Λόχου της Μέσης Ανατολής που έδρασε στη Μέση Ανατολή και  στα νησιά του Αιγαίου [1942-1944], ο οποίος πριν από το θάνατο του στο Λονδινο,ζητησε να μην  ενταφιαστεί στην Ελλάδα αν δεν εκδιωχτεί η χούντα], του στρατηγού Παύλου Δημοπουλου,στρατηγου Γιώργου Ιορδανίδη της «Δημοκρατικής Αμυνας»,στρατηγου Ανδρέα Βαρδουλακη [διακεκριμένου αξιωματικού του Ιερού Λόχου, του μυστικού πολέμου και της Μέσης Ανατολής στην φασιστική κατοχή, ο οποίος κατήγγειλε την επερχόμενη δικτατορία από πριν και αποστρατεύτηκε την ίδια ημέρα της 21/4/1967 και εν συνεχεία φυλακίστηκε και εξορίστηκε και τον οποίον επίσης είχα την τιμή να τον έχω Μέραρχο μου[βλέπε και σημείωση [5]], στρατηγού Γιώργου Περίδη[πρώτου διοικητού του Τριμερούς Στρατηγείου στην Κύπρο μετά την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας και συμβούλου του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στην αρχική οργάνωση της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς],στρατηγού Δημήτρη Οπροπουλου[όλη η Ελλαδα γνωρισε την τραγικη αλλα και δυναμικη του εικονα],στρατηγου Αλεκου Παπατερπου[του συνεχως απο το ’65 διωκωμενου],στρατηγου Ανδρεα Εσσερμαν[του «τελευταιου ιπποτη»οπως εγραψε ο Τηλεμαχος Μαρατος στην «Καθημερινή’],στρατηγών Παντελή Καλαμάκη[ επίσης είχα την τιμή να το έχω διοικητή μου], Κ.και Σ. Τζανετη, Γιάννη Μπισια, Νίκου Λεβακου, Νίκου Λύτρα, Παναγιώτη Ζαχαρόπουλου,Γιάννη Ζερβογιάννη, Πανουργιά Πανουργιά [βλέπε και σημείωση [6],Περικλή Παπαθανασιου, Ντίνου Γρίβα, Κώστα Φέτση, Νίκου Παπανικολάου, Γρηγόρη Αλεξανδρόπουλου, Χονδροκουκη, Αντώνη Δροσογιάννη, Στ. Χρυσοσταλλη, Δημήτρη Μπολαρη, Κώστα Ζησίου,Αλέκου Αρχακη,Βασίλη Κούρκαφα[διετέλεσε Α/ΓΕΣ],Γιάννη Χαραλαμποπουλου,[διετέλεσε ΥΠΕΞ και ΥΕΘΑ], των αδελφών του  Κώστα Χαραλαμποπουλου, αντισυνταγματαρχών Χρήστου Χαραλαμποπουλου [συμμαθητου μου στην ΣΣΕ]Κωστα Πνευματικού[αδελφού του Άγγελου],στρατηγών Στ. Σωμαρακακη,Γ.Περιβολιωτη.Γ.Πανουτσου,Ζαλαχωρη , Βασίλη Μαθιουδάκη,Γιώργου Κουμανάκου[με τεράστια πολεμική δράση]του  ιδεολογου αγωνιστη ολων των πατριωτικών  αγώνων στρατηγού Γιώργου Καρουσου. του ευπατρίδη στρατηγού Αλέξανδρου Ζαρκάδα [ απο το 1964 είχα την τιμή να συνυπυρετήσω οταν υποστηριζε ως πυροβολητης το Ταγμα μας στην Κύπρο με διοικητή τον Μουστακλή και απο τότε με τιμουσε με την φιλία του  ] του στρατηγού Μιχάλη Βαρδανη , με τιμούσε με την φιλία του  από τη Σχολή Ευελπιδων , επίσης εκ των πρώτων εθελοντών  στην Κύπρο και διατελέσαντα επί σειρά ετών Πρόεδρου του ΣΦΕΑ 1967-1974

Διπλα σ’αυτους πρεπει να θυμηθουμε βεβαια τους αξιωματικους του Πολεμικου Ναυτικου και ιδιαιτερα του Κινηματος του Ναυτικου και την ανταρσια του «ΒΕΛΟΥΣ» με επικεφαλης τον  Ναύαρχο  Νίκο Παππά, τον  Ναύαρχο Λεωνίδα Βασιλικόπουλο, διατελέσαντα Α/ΓΕΝ, και Πρόεδρος του ΣΦΕΑ 1967-1974]Ναύαρχος Τζανης Τζανετάκης[μετεπειτα Πρωθυπουργός] Ναύαρχους,Κ.Εγκολφόπουλο και Σ.Κονοφάο,[αμφότερους Αρχηγους του ΓΕΝ, ο πρώτος υπέβαλε την παραίτησή του αμέσως με την επιβολή της δικτατορίας και επανήλθε ως Αρχηγός αμέσως μετά την πτώση της ,Μίλτο Παπαθανασιου,Θανάση Βένη,,Γιάννη Μασουρίδη, Νίκο Ζησιμόπουλο, Γιάννη Λαφογιάννη,καθως και τους βασανισμους των μονίμων υπαξιωματικων του Ναυτικου  στο πλοιο «Ελλη»,οι οποίοι μετείχαν και στη Δημοκρατική Άμυνα [ 7 ] με χαρακτηριστική περίπτωση του μονιμου  υπαξιωματικου Θαναση Μαυροβουνιώτη.

Στην Πολεμική Αεροπορία κορυφαια ειναι η περιπτωση του βετεράνου  Τασου Μήνη , ενος εκ των ελαχίστων αεροπόρων ο οποίος είχε εν ενεργεία ων αντιταχθει στην παρωδια της δικης των Αεροπόρων του  1952 και του οποίου η επιστολή για την καταγγελία των βασανιστηρίων του, απο τη χουντα του 67, συγκλόνησε το πανελληνιον και την Ευρώπη οταν μετεδοθη απο την  εκπομπη της Deutsche Welle,

Στο κινημα του Ναυτικου του 1973, μετειχαν και αξιωματικοι του στρατου ξηρας οπως ο προαναφερθεις Σπυρος Μουστακλης κ. α αλλά και της Πολεμικης Αεροπορίας μεταξυ των οποιων και ο μετεπειτα Αρχηγος ΓΕΑ Νικος Σταππας, διακεκριμένη στρατιωτική προσωπικότητα, ο οποίος επίσης βασανιστηκε [αναφερόμαστε πάντοτε σε εκεινους που δεν βρισκονται πλεον αναμεσά μας[4 ].

Η πολιτεια ,θα μου επιτραπει να πω με μεγαλη καθυστερηση και υστερα απο πολλες πιεσεις- αναγνωρησε επι τελους την προσφορα ολων αυτων μολις το 2000 που καθιερωθηκε με προεδρικο διαταγμα ως ημερα τιμης της προσφορας των ΕΔ. στην αντισταση κατα της χουντας η 23^η Μαιου με αφορμη την κορυφαια αντιστασιακη ενέργεια των ΕΔ, το κινημα του Ναυτικου του 1973 και την ανταρσία του Α/Π ΒΕΛΟΥΣ.

Θεωρώ δέ και την πρωτοβουλία της Πολιτείας για τη σημερινή εκδήλωση επίσης ως απόδοση τιμής και αναγνώριση της ανιδιοτελούς αντίστασης πλειάδων διακεκριμένων στελεχών των Ενόπλων  Δυνάμεων για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας κάτω από πολύ δύσκολες τότε συνθήκες.

Πλεον αυτων ομως και επειδη κατα την αποψη μου ολοι μας [πολιτεια –λαος και φυσικα εν ενεργεια και εν αποστρατεια αξιωματικοι] οφειλουμε να μην εκφωνουμε μονο ευχολογια και μνημοσυνους λογους σε  επετειους αλλα με πραξεις να βελτιωσουμε την ποιοτητα και την αξιοπιστια της αποτρεπτικης μας δυναμης,βασικος κορμος της οποιας ειναι οι Ε.Δ, πρεπει αφένος μεν να μελετησουμε τα αιτια και τις αφορμες που επετρεψαν οπως η θρασύτητα ,ο αριβισμός και η ιδιοτέλεια μιας «παρέας» ευτελών επωμιδοφόρων και ανα-ξιωματικών[5] να εκμεταλλευτεί με ένα έντεχνα παρουσιασθεντα ψευδη ιδεαλισμο »περι σωτηριας» της δηθεν κινδυνευουσας ,δολιας πατριδας μας , την ευπιστια πολλων εντιμων αξιωματικων ιδιαιτερα ιεραχικως κατωτέρων βαθμών στερουμένων όμως εκείνης της αναγκαιας και με ποιοτητα παιδειας την οποια η πολιτεια δεν τους ειχε εφοδιασει ,και να καθησουν στον τραχηλο του Ελληνικου Λαου μας ,να τον υποβαλουν σε βιβλικη δοκιμασια και να προκαλεσουν την μεγαλυτερη μετα την Μικρασιατικη καταστροφη εθνικη τραγωδια της Κυπρου.

Και θα μου επιτραπει να υπενθυμισω ,το πασιγνωστο οχι μονο στα στελεχη των Ε.Δ αλλα και σ’ολοκληρο τον Ελληνικο Λαο, οτι ενα απο τα αιτια που οδηγησαν στο πραξικοπημα του ’67 και αφορα μονο την πολιτικη για τις Ενοπλες Δυναμεις ,σαν αποτελεσμα και συνεπεια αυτης της ελλειψης παιδειας, ηταν η αναδρια και η απαραδεκτη αναποφασιστικοτητα μερικων ανωτερων και ανωτατων ιεραρχικώς,στρατιωτικων ηγητορων οι οποιοι στη συνέχεια από αναξιοπρέπεια, μωρία  και έλλειψη ευθιξίας αυτοταπεινωθηκαν και δεχτηκαν να υπηρετησουν κατω απο τις διαταγες κατωτερων τους και με αυτο τον τρόπο καταπάτησαν βασικά στοιχεία λειτουργίας της στρατιωτικής πειθαρχίας-αρχές –παραδόσεις και πεποιθήσεις, γεγονός που εκμεταλλεύτηκε η εν λογω «παρέα" των Α ν α ξ ιωματικων και ευτελών επωμιδοφορων της χουντας του ’67.

Αυτό όμως δεν είναι άσχετο με το γενικότερο κλιμα της προδικτατορικης εποχης και ειναι παρα πολυ σημαντικο να το δουμε στη σημερινη εποχή που ευτυχώς κάθε έννοια τέτοιας μορφής εκτροπής έχει εκλείψει.

Το κλίμα αυτό δεν ήταν επίσης  άσχετο με την αλλαγή πολιτικης νοοτροπιας που εμφανιστηκε κυριως  μετα το νικηφόρο για την Ελλάδα δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο όπου είχε ανεβάσει παγκοσμίως και το κύρος της Πατρίδας μας.

Ο εμφύλιος όμως του 46-49 έφερε τη χώρα μας πολλά βήματα πίσω και με μεγαλύτερη εξάρτηση.

Υποθέτω ότι θα γνωρίζετε οτι οταν το 1948 τοσο η τοτε Κυβερνηση ,οσο και οι ανταρτικες δυναμεις προσεπαθησαν να βρουν μια συμβιβαστικη λυση για να σταματησει η αιματοχυσια αρνηθηκαν κατηγορηματικα οι Αμερικανοι ,αξιωματικοι των οποιων βρισκοντο ως  «συμβουλοι»  σε πληθος Μοναδων. Δεν είναι η ίδια εμφυλιοπολεμική αντίληψη  που οδήγησε στα θλιβερα γεγονοτα του ‘65 και μετεπειτα στα τραγικα του ’67 στα οποια αναφερόμαστε, γι άυτο και η τρομοκρατημενη εμφανιση της χουντας στην Κεσσανη τον Νοεμβρη του ’67 και η επαίσχυντη απόσυρση της ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο,[6]  προάγγελος της μετέπειτα καταστροφής, γι αυτό και το επίσης προδοτικό πραξικόπημα του Ιουλίου του 1974 και γενικότερα η πλήρης πολεμική ανετοιμοτητα των Ενόπλων Δυνάμεων και εδω και στην Κύπρο , σε έναν κατ' εξοχήν τομέα της δικής τους αρμοδιότητας

Και σήμερα και με την οικονομική κατάσταση  της Πατρίδας μας ,πάντα  ο εφιάλτης μιας επέκτασης σε καίρια θεματα ειναι παρων,οπως είναι το Κυπριακό όπου παρά την πανηγυρική έκφραση της απόφασης του 76% Κυπριακού Λαού το 2004 για την απόρριψη του σχεδίου Ανναν οι πιέσεις συνεχίζονται.

Όμως τη σημαία της εθνικής ανεξαρτησίας και της εθνικής κυριαρχίας την κρατάμε ψηλά και προς αυτη την κατεύθυνση συμβάλουν οι άριστα οργανωμένες, εκπαιδευμένες και ιδεολογικά περιχαρακωμένες Ένοπλες Δυνάμεις με μόνη Ιδεολογία την αγάπη στις αρχές της φιλοπατριας,αληθειας, δημοκρατίας , ανθρώπινης αξιοπρέπειας

Ένοπλες Δυνάμεις που στηρίζει , ο πατριώτης Λαός που κρατά αυτη τη σημαια. Ειναι αυτος ο Λαός , αναπόσπαστο τμήμα του οποίου είναι οι Ενοπλες Δυναμεις ,που έκανε το θαύμα της πατριωτικής αντίστασης το 1940-44, είναι αυτός ο Λαος  που αηδιασε και αντισταθηκε  τη χουντα του  67.

Οι αντιστασιακες ενεργειες κατα της χουντας του ’67 των πραγματικών αξιωματικών , οι οποίοι σημειωτέον ήσαν παρόντες πάντα στη πρώτη γραμμή του πυρός σε όλους τους πατριωτικούς αγώνες ,έδωσαν το πραγματικό μήνυμα του πατριώτη Έλληνα ο οποίος είναι πάντα δημοκρατικός με τη σωστή του όρου έννοια.

Αυτο ειναι το μηνυμα προς την διαχρονικη πολιτεια η οποια ειναι υποχρεωμενη να  τιμα παντα αυτους του αγνους πατριωτες αξιωματικους διπλα σε ολους του αλλους αγνους πατριωτες πολίτες όταν τους δίνει την πραγματική ελληνική  ,δηλαδή δημοκρατική παιδεια, και οταν αυτη την παιδεία, την εφαρμόζει η εκαστοτε πολιτεία στην πράξη , μακρυα απο κουφιους σωβινισμούς.

Ειναι υποχρεωση της πολιτειας ,ειναι απαιτηση του Λαου μας ο οποιος ηταν και εναι παντα πατριωτης.

Κύριε Υπουργέ,

Ευχαριστώ για την πρόσκληση και εσάς Κυρίες και Κύριοι που είχατε την ευγένεια να με ακούσετε

                                        -------------------

Αθήνα, Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, 48 χρόνια μετά......

-------------------------------------------------------

[1] Αντονιο Γκράμσι[ 1891-1937] Ιταλός πολιτικός αγωνιστής και πολιτικός επιστήμονας , συγγραφέας και  φιλόσοφος.

[2]Είναι τελείως χαρακτηριστική η περίπτωση εκτός του Αλέξανδρου Παναγούλη και του στρατιώτη Γιώργου Μοράκη ο οποίος από δεσμοφύλακας του Αλέκου Παναγούλη τον βοήθησε στην δραπέτευση του.

[3] Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι η χούντα του 67 επεβλήθη κυρίως για να καταστρέψει την Κύπρο,

-Βλέπε  αρχεία των Αμερικανικών και Βρετανικών υπουργείων Εξωτερικών

-Βλέπε βιβλία του Κισιγκερ,

-Βλέπε τη συγγνώμη του Πρόεδρου των ΗΠΑ Μπίλ Κλιντον σε ομιλία του στην Αθήνα το 1999

-Βλέπε  αρχείο του δημοσιογράφου Ηλία Δημητρακόπουλου,

[4] Ζητώ συγγνώμη γιά τυχόν αθέλητες δικές μου παραλείψεις δεδομένου ότι τους ανωτέρω τους ανακάλεσα από την μνήμη μου και

 Προτείνω όπως συνταχτεί από την πολιτεία ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ όπου θα περιληφθουν όλα τα ονόματα τα οποία είναι βέβαιον ότι γνωρίζουν τα Γενικά Επιτελεία,

Επί του θέματος παραπέμπω:

Στο βιβλίο του Καθηγητού Βασίλη Φίλια , εκ των συνιδρυτών της Δημοκρατικής Άμυνας, "Τα αξέχαστα και τα λησμονημένα"

Στα δυο βιβλία του Αρχιπλοίαρχου Αντώνη Κακκαρα για το κίνημα του Ναυτικού και "τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων"[δικτατορική του διατριβή],

Στο βιβλίο του αρχιπλοιάρχου και μετέπειταυφυπουργού Εθνικής Άμυνας Γιάννη Σταθόπουλουγια το κίνημα του Ναυτικού.

Στα αρχεία του ΣΦΕΑ [Συνδέσμου φυλακισθέντων, εξορισθέντων αντιστασιακών 1967-1974]

Στα αρχεία  των φίλων του Α/Π Βέλους.

[5] Η χαρακτηριστική αυτή φράση, ανήκει στον μέχρι την 21/4/1967 Μέραρχο μου στην VI Μεραρχία Κιλκίς και διωχθεντα, φυλακισθέντα και εξορισθέντα λαμπρό αξιωματικό, Στρατηγό Ανδρέα Βαρδουλάκη

[6] Βλέπε και βιβλίο του Στρατηγού Πανουργιά Πανουργιά για τα γεγονότα της Κοφίνου τον Νοέμβρη του 1967 αλλά και το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του Διονύση Χαριτοπουλου "525 Τάγμα Πεζικού"

[7] Βλέπε και βιβλίο του Καθηγητού Βασίλη Φίλια "Τα αξέχαστα και τα λησμονημένα"

* Εισήγηση του Δημήτρη Αλευρομάγειρου, αντιστρατήγου ε.α. επίτιμου γενικού επιθεωρητή στρατού στην εκδήλωση πουπραγματοποιήθηκε χθές με επιτυχία στο αμφιθέατρο της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων για τα 48 χρόνια απο την επιβολή της επάρατου δικτατορίας, παρουσία της Υπουργού Ναντιας Βαλαβάνη, μελους του ΣΦΕΑ 1967-1974, του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Τοσκα, του Διοικητού της ΑΣΔΕΝ, των Αρχηγων ΓΕΝ και ΓΕΑ,του Γεν Γραμματέα του ΥΕΘΑ, του ΑΥ/ΓΕΣ Αντιστρατήγου Ανδρ. Ηλιόπουλου, των Διοικητων και σπουδαστων ΣΣΕ, ΣΝΔ,ΣΙ,ΣΑΝ , καθηγητων των Σχολών και άλλων επισήμων. Ομιλητές ο Βουλευτής Μάκης Μπαλαούρας και ο Αντιστρατηγος ε.α Δ. Αλευρομάγειρος, ενω χαιρετισμο απηύθηνε η Χριστινα Μουστακλή.