Χρήστος Γιανναράς: Έτος πλήρους αδιεξόδου το 2015

Χρήστος Γιανναράς: Έτος πλήρους αδιεξόδου το 2015

Η χρονιά όπου το πολιτικό σύστημα, είτε από τη θέση της κυβέρνησης, είτε των κομμάτων της αντιπολίτευσης, κατέδειξε στους πολίτες το πλήρες αδιέξοδο προσδοκιών και ελπίδων, ήταν το 2015, κατά τον καθηγητή Φιλοσοφίας Χρήστο Γιανναρά, κάνοντας την αποτίμηση των γεγονότων της χρονιάς που φεύγει.

Όπως είπε, ακόμη και το Σύνταγμα του 1985 έχει μετατραπεί σε ένα «κουρελόχαρτο» που δεν μπορεί, στοιχειωδώς έστω, να προστατεύσει τους πολίτες από τις αυθαιρεσίες και την ισοπέδωση που υφίστανται, από ένα ευτελές και επικίνδυνα αγράμματο πολιτικό σύστημα.

Ποιο Φεστιβάλ;;;

ΠΟΙΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ;;;

του Στέφανου Ληναίου*, 28/12/2015

Σημείωση του Στέφανου Ληναίου: Eίναι  γραμμένο  πριν  3  χρόνια.. Δεν  προσθαφαίρεσα, σήμερα, ούτε μια λέξη.

Όλα ίδια… Όλοι ίδιοι…

Και το ξαναδημοσιεύω αφιερωμένο εξαιρετικά σε ένα νέο, άξιο κατά τα άλλα, ηθοποιό που σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, δυστυχώς, χαρακτήρισε «αλήτες» όλους όσοι διαφωνούν με την ηγεσία του Ελληνικού Φεστιβάλ.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΧΘΕΣ - ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΗΜΕΡΑ

Μια σύντομη απάντηση, της δικής μας γενιάς, στην επιστολή των 80 νέων ανθρώπων του θεάτρου μας που πιστεύουν ότι το Φεστιβάλ Αθηνών ήταν, επί πολλά  χρόνια, πριν το 2006, «ένας παρηκμασμένος, επαρχιώτικος, θεσμός...»

Προς Προεδρική Δημοκρατία γαλλικού τύπου;

Προς Προεδρική Δημοκρατία γαλλικού τύπου;

Του Βασίλη Ξυδιά

[Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς, 22/12/2015]

Σύμφωνα με πληροφορίες του Βηματοδότη (Το Βήμα 17/12/2015), σε μυστική σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Μαξίμου, το απόγευμα της Τρίτης, με συμμετοχή του υπ. Εσωτερικών, Παν. Κουρουμπλή, συζητήθηκαν: α) η αλλαγή του εκλογικού νόμου και β) η αναθεώρηση του Συντάγματος.

Για το πρώτο θέμα φαίνεται πως αναζητείται μια μορφή «απλούστερης», αλλά όχι απολύτως απλής, αναλογικής, με περιορισμό του μπόνους του πρώτου κόμματος από τις 50 στις 20 έδρες και μείωση του πλαφόν εισδοχής στη Βουλή από 3% σε 2%. Επίσης, φαίνεται πως έγινε λόγος για κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών και καθιέρωση ενός μεικτού συστήματος λίστας και σταυρού.

Η σημαντική όμως είδηση αφορά τη συζητούμενη συνταγματική αναθεώρηση, για την οποία -σύμφωνα πάντα με τον Βηματοδότη- η κυβέρνηση μελετά σοβαρά το ενδεχόμενο αλλαγής πολιτεύματος, με μετατροπή της Δημοκρατίας από Προεδρευόμενη σε Προεδρική, κατά το γαλλικό πρότυπο: Πρόεδρος Δημοκρατίας με αυξημένες αρμοδιότητες, εκλεγόμενος απευθείας από τον λαό και ο οποίος διορίζει τον πρωθυπουργό(*).

Η Δύναμη ξύπνησε

Η ΔΥΝΑΜΗ ΞΥΠΝΗΣΕ

«Νοιώθουμε τόσο υπερήφανοι για το θαυμάσιο θάρρος του Ελληνικού λαού, που μας δίδαξε από παλιά να ζούμε, να σκεπτόμαστε και να αγωνιζόμαστε», Αντρέ Μωρουά

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Η κρίση που περνάει σήμερα ο δυτικός πολιτισμός είναι φαινομενικά οικονομική, αλλά στο βάθος είναι κρίση πολιτισμού και ξεπεσμός πνευματικός. Μια ακατανόμαστη συμμορία επικίνδυνων τυχοδιωκτών, μια πλιατσικολόγα πλουτοκρατία, που βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση μετά το 1990, κυβερνά τον Δυτικό Κόσμο και αδιαφορεί για το γεγονός, που γνώριζαν όλες οι παλιότερες πνευματικές ηγεσίες της Ευρώπης, ότι ολόκληρος ο 20^ος αιώνας ετράφη από τους Έλληνες. Η πολιτική του, η λογοτεχνία του, η τέχνη του. Ότι «όλοι είμαστε Έλληνες, όλη η Δύση είναι Ελλάς, όλοι οι Δυτικοί είναι Έλληνες εν εξορία», όπως έχει πει χαρακτηριστικά ο Αργεντινός συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες.

Πριν από χρόνια, η Jacqueline de Romilly, μια εξέχουσα ελληνίστρια της εποχής μας που ανάλωσε την ζωή της μελετώντας τα Ελληνικά Γράμματα, έγραψε στο βιβλίο της «Γιατί η Ελλάδα;» για την αντίθεση ανάμεσα στους λαούς που προσκυνούν μιαν απόλυτη εξουσία και σε εκείνους που αρνούνται να το κάνουν, η οποία, grosso modo, εμφανίζεται σε διάφορες εποχές της ιστορίας.

Ο τρόπος «ενημέρωσης» για την Μέση Ανατολή από τα ΜΜΕ: το σύνδρομο Τομ και Τζέρι

Ο τρόπος «ενημέρωσης» για την Μέση Ανατολή από τα ΜΜΕ: το σύνδρομο Τομ και Τζέρι

Eπιμέλεια:  Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Σε αντίθεση με άλλα διεθνή θέματα, η σύγκρουση του Ισραήλ με τους Παλαιστινίους αποτελεί το αντικείμενο πολυάριθμων άρθρων, θεμάτων και ρεπορτάζ. Το πρόβλημα της κάλυψης από τα ΜΜΕ αυτής της σύγκρουσης δεν είναι συνεπώς ποσοτικό αλλά ποιοτικό. Η αποκρυπτογράφηση του συγκεκριμένου τρόπου κάλυψης μας κάνει να διακρίνουμε τρεις σημαντικές τάσεις που χαρακτηρίζουν τις πληροφορίες σχετικά με την Μέση Ανατολή, όπως μας τις «πασσάρουν» τα κατεστημένα μίντια.

1. Η τέχνη της εξισορρόπησης... μιας ανισόρροπης κατάστασης:

Η πρώτη τάση είναι η μόνιμη εντολή της «ισορροπημένης» αντιμετώπισης της σύγκρουσης. Τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή συγκινούν ιδιαίτερα για πολιτικούς, ιστορικούς και πολιτιστικούς λόγους, και προσλαμβάνονται με βαρύ συναισθηματικό φορτίο, πράγμα που επηρεάζει τον τρόπο που προσπαθούν να τα καλύψουν τα κατεστημένα ΜΜΕ. Γιαυτό και η εντολή για «ουδέτερη» αντιμετώπιση, η οποία μερικές φορές μπορεί να παρομοιαστεί με μια μορφή λογοκρισίας ή αυτολογοκρισίας εκ μέρους ορισμένων δημοσιογράφων και της σύνταξης: η είδηση δεν θα πρέπει να προσβάλει το ένα από τα δύο «στρατόπεδα» και, για το σκοπό αυτό, υιοθετούν μια «ισορροπημένη» θέση.

Εκδήλωση στις 14 Δεκεμβρίου με θέμα: Συρία οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και ο ρόλος του ΝΑΤΟ‏

Εκδήλωση στις 14 Δεκεμβρίου με θέμα: 

Συρία οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και ο ρόλος του ΝΑΤΟ‏ 

Το δίκτυο Alternativa σας προσκαλεί στην Εκδήλωση με θέμα Συρία οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή και ο ρόλος του ΝΑΤΟ

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου και ώρα 19.00 Κωλέττη 74 - Εξάρχεια

Ομιλητές

Eqtami Mihiar: πρόεδρος ένωσης Παλαιστινίων εργαζομένων

Ζαφείρης Ανδρέας : Εκπρόσωπος οργάνωσης SaveSyriafromNATO

Ήσυχος Κώστας: Μέλος πολιτικού συμβουλίου ΛΑΕ

Muslem Lebrahem: Εκπρόσωπος κόμματος Δημοκρατική Ένωση –PYD

Μαντάς Παναγιώτης: Μέλος πολιτικού συμβουλίου ΛΑΕ

Τι πραγματικά συμβαίνει στην Μέση Ανατολή;

Τι πραγματικά συμβαίνει στην Μέση Ανατολή;

Το δίλημμα των ΗΠΑ, η επέμβαση της Ρωσίας και η ISIS

Του Δαμιανού Βασιλειάδη*

Ειδικοί αναλυτές από όλο το φάσμα των επιστημών και της ενημέρωσης έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ με αναλύσεις σχετικά με τα τεκταινόμενα στην Μέση Ανατολή, δημιουργώντας περισσότερη σύγχυση παρά διαλεύκανση της πραγματικότητας. Ο λόγος είναι ότι καταθέτουν τέτοιες και τόσες αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις, που συσκοτίζουν την αλήθεια.

Θα προσθέσω παρ’ όλα αυτά και την δική μου ανάλυση, έστω και με  τον κίνδυνο περαιτέρω σύγχυσης, για τα πραγματικά αίτια που οδηγούν την σύγκρουση υπερδυνάμεων και κρατών που εμπλέκονται στην περιοχή.

Ο μέντορας και ο ακόλουθος

Ο μέντορας και ο ακόλουθος

του Στάθη

Απορώ γιατί ο κ. Τσίπρας χρονοτριβεί με τον αδέξιο κ. Φίλη και δεν διορίζει κατευθείαν υπουργό Παιδείας τον επιτήδειο κ. Λιάκο! Ο κ. Τσίπρας έχει επιλέξει (τα τελευταία δύο χρόνια στα φανερά, για νωρίτερα δεν γνωρίζω) να θαυμάζει τον καθηγητή κ. Λιάκο. 

Απόδειξη του θαυμασμού τού κ. Τσίπρα υπήρξε η (άκρως ασυνήθιστη) ονομαστική αναφορά του κ. Πρωθυπουργού στον κύριο καθηγητή, σε ομιλία του πρώτου ενώπιον της Ακαδημίας Αθηνών για την επέτειο της Επανάστασης του 1821 (όταν, κατά τον κ. Μπαλτά, η Επανάσταση γεννούσε το νέο ελληνικό έθνος, αγνώστου πατρός η ίδια).

Μύλος; Οχι, απλά πράγματα. Ο κ. Λιάκος, με λαμπρή σταδιοδρομία στο πλευρό του κ. Σημίτη, είναι από τους ιστορικούς εκείνους που αναλύουν το παρελθόν με κριτήρια του παρόντος. Ετσι ο κ. Λιάκος συγκρίνει, αν δεν ταυτίζει, τους Μακεδονομάχους, φέρ’ ειπείν, με τους Ταλιμπάν. Θεωρεί τη Γενοκτονία των Ποντίων μιαν κακή στιγμή μιας καλής πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (μάλιστα εισηγείται την απάλειψη του όρου «Τουρκοκρατία») και ενώ αντιλαμβάνεται πλήρως την εθνική συνέχεια των Κινέζων ή των Εβραίων, με την εθνική συνέχεια των Ελλήνων παρουσιάζει κάποια αντιληπτική δυσκολία.