Τι πραγματικά συμβαίνει στην Μέση Ανατολή;

Τι πραγματικά συμβαίνει στην Μέση Ανατολή;

Το δίλημμα των ΗΠΑ, η επέμβαση της Ρωσίας και η ISIS

Του Δαμιανού Βασιλειάδη*

Ειδικοί αναλυτές από όλο το φάσμα των επιστημών και της ενημέρωσης έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ με αναλύσεις σχετικά με τα τεκταινόμενα στην Μέση Ανατολή, δημιουργώντας περισσότερη σύγχυση παρά διαλεύκανση της πραγματικότητας. Ο λόγος είναι ότι καταθέτουν τέτοιες και τόσες αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις, που συσκοτίζουν την αλήθεια.

Θα προσθέσω παρ’ όλα αυτά και την δική μου ανάλυση, έστω και με  τον κίνδυνο περαιτέρω σύγχυσης, για τα πραγματικά αίτια που οδηγούν την σύγκρουση υπερδυνάμεων και κρατών που εμπλέκονται στην περιοχή.

Περιληπτικά αναφέρω τις αιτίες και τα προβλεπόμενα αποτελέσματα:

1. Η γέννηση και επέκταση του ισλαμικού κράτους οφείλεται στην σύμπραξη της Τουρκίας και των ΗΠΑ και κατ’ επέκταση και του ΝΑΤΟ, για την συντριβή και διάλυση του μόνου συμμάχου της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο αποκλεισμός της Ρωσίας από οποιοδήποτε έλεγχο της περιοχής, όπως αυτός υπήρξε, ως στρατηγικός στόχος της Δύσης στο λεγόμενο Ανατολικό Ζήτημα. Ανέκαθεν η Δύση επεδίωκε τον αποκλεισμό της Ρωσίας στην κάθοδό της στην Μέση Ανατολή και τα θερμά ύδατα της Μεσογείου για τον έλεγχο της περιοχής.
2. Ο δεύτερος λόγος φέρει το όνομα Κούρδοι. Η Τουρκία φοβάται την διάσπασή της από ένα διαρκώς γιγαντωνόμενο και επεκτεινόμενο Κουρδιστάν, τόσο στην Τουρκία την ίδια, όσο και εκτός των δικών της συνόρων.
3. Στην προκείμενη περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί στα βόρεια σύνορα της Συρίας ένας κουρδικός διάδρομος, ο οποίος θα ελέγχεται από τους Κούρδους και θα καταλήγει τελικά στην Μεσόγειο θάλασσα. Ή ένωση των κουρδικών Καντονιών και η εκδίωξη των Τζιχαντιστών από την συνοριακή γραμμή Συρίας – Τουρκίας, προοιωνίζει την εφαρμογή αυτού του σχεδίου. Θα απομείνει ένα κομμάτι σαράντα περίπου χιλιομέτρων έως την θάλασσα της Μεσογείου. Στην περίπτωση αυτή, εφόσον επιτευχθεί αυτός ο στόχος στο μέλλον, όλα τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής θα διοχετεύονται στην Δύση μέσω ενός στρατηγικού εταίρου των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που είναι οι Κούρδοι.
4. Η εξέλιξη  με την ενεργή ανάμειξη της Ρωσίας ανησυχεί την Αμερική, εκτός φυσικά από την Τουρκία την ίδια, γιατί η αποδυνάμωση της Τουρκίας από την μια αποδυναμώνει το κράτος αυτό να αποτελεί αποτελεσματικό ανάχωμα για την Δύση στις βλέψεις της Ρωσίας, όπως συνέβαινε ανέκαθεν στο παρελθόν είτε ως Οθωμανική Αυτοκρατορία, είτε ως Τουρκία και από την άλλη χρειάζεται έναν πιστό σύμμαχο στην ασταθή αυτή περιοχή, που θεωρούνται φυσικά οι Κούρδοι, που αυτήν την περίοδο ενεργούν συγκρατημένα με απόφαση των Αμερικανών.
5. Τελικά στο απώτερο μέλλον, όπως είναι προδιαγεγραμμένες οι εξελίξεις, κατά την άποψή μου, η πλάστιγγα θα κλείνει μάλλον υπέρ των Κούρδων, γιατί η Τουρκία, μετά την σύγκρουσή της με το Ισραήλ και το εβραϊκό λόμπι, αποτελεί τόσο για τις ΗΠΑ, τη Δύση, αλλά κυρίως το Ισραήλ, έναν ανεξέλεγκτο, ανασφαλή και αναξιόπιστο παράγοντα (ταραξία), όσο κι αν την στηρίζει η Γερμανία ανέκαθεν και εν μέρει κύκλοι στην ΗΠΑ. Μπορεί ωστόσο να προκύψει στο μέλλον και ένα ισχυρό ομοσπονδιακό κράτος Τουρκία – Κουρδιστάν, που δεν μπορεί να προβλεφτεί στον παρόν χρονικό διάστημα και τι μια τέτοια εξέλιξη θα σημαίνει στο μέλλον.
6. Οι ευνοϊκές συνθήκες που δημιουργήθηκαν για την Ρωσία, κυρίως μετά τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, που αποτελεί για την Ρωσία μάνα εξ ουρανού, τις επιτρέπουν να παρέμβει αποτελεσματικά για να προστατεύσει την Συρία, τον μόνο πιστό σύμμαχο που έχει αυτή στην Μεσόγειο. Τα άλλα φίλια κράτη της Ρωσίας, ή φίλια διακείμενα, θρησκευτικά, πολιτικά, πολιτισμικά κ.λπ. οι δυτικές δυνάμεις είτε τις διέλυσαν, είτε τις έχουν υπό έλεγχο. Σ’ αυτές συγκαταλέγονται η Κύπρος (ο Κάστρο της Μεσογείου), η πρώην Γιουγκοσλαβία και η Ελλάδα. Γνωστή είναι ή ευρέως κυκλοφορούσα άποψη στην Αμερική για την Ελλάδα και την Κύπρο ότι αποτελούν  τους Δούρειους Ίππους της Ρωσίας.

Ασφαλώς σιωνιστικοί κύκλοι στο  Ισραήλ, που ονειρεύονται ένα μεγάλο Ισραήλ, προωθούν σχέδια διάλυσης της Συρίας, όπως και των άλλων αραβικών κρατών της περιοχής.  Αυτήν την άποψη εκφράζουν σημαντικοί παράγοντες στο Ισραήλ, που έχουν στο μυαλό τους, ως μελλοντικό όραμα, την αναβίωση του Βασιλείου του Δαβίδ και Σολομώντα, αλλά η επέμβαση της Ρωσίας δημιουργεί καινούργια δεδομένα και καινούργιες ισορροπίες, που διαφοροποιούν και τους συσχετισμούς και τις στρατηγικές επιδιώξεις των εμπλεκομένων μερών και τους αναγκάζουν σε αναπροσαρμογή των στρατηγικών σχεδίων, τουλάχιστον στο παρόν στάδιο.

Κατωτέρω παραθέτω ορισμένους χάρτες που είναι ενδεικτικοί για την περιοχή, αν και δεν είναι επακριβείς, αλλά καταδεικνύουν τις προβλεπόμενες εξελίξεις, όπως λέμε «επί χάρτου»!

Εν κατακλείδι, όποιος θέλει να καταλάβει τι συμβαίνει στην Μέση Ανατολή, πρέπει να θέσει ένα κριτήριο στις αναλύσεις του, το οποίο εξηγεί τα πάντα: ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ.

Στον χάρτη διακρίνονται τα καντόνια των Κούρδων και οι περιοχές που κατέχουν προς το παρόν οι Τζιχαντιστές. Με την εκδίωξή τους από τους Κούρδους από την περιοχή των συνόρων, ολόκληρη η ζώνη στα βόρεια σύνορα της Συρίας προς την Τουρκία, ελέγχεται πια από τους Κούρδους. Απομένει μόνο ένα κομμάτι προς την θάλασσα, το οποίο προβλέπεται να δημιουργηθεί, ώστε τα πετρέλαια της περιοχής να διοχετεύονται στην Δύση μέσα από τον στρατηγικό εταίρο της Δύσης που λέγεται Κουρδιστάν.

Στον ανωτέρω χάρτη περιλαμβάνεται το έδαφος που ζούσαν οι Κούρδοι, βέβαια με πληθυσμούς σε ορισμένα μέρη, όπου ζούσαν και άλλες εθνότητες, όπως οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι, οι οποίοι υπέστησαν μαζί με τους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. Ο χάρτης ατελής, δείχνει όμως με την κόκκινη γραμμή την επέκταση των Κούρδων στην περιοχή, που περιλαμβάνει στο μεγαλύτερό της μέρος την Τουρκία, ένα μέρος του Ιράκ, ένα μέρος της Συρίας και ένα μικρό μέρος της Συρίας στα βόρεια σύνορά της.

Αυτός ο χάρτης δείχνει στο περίπου την επέκταση των κουρδικών πληθυσμών σήμερα ή την προοπτική επέκτασής τους στο μέλλον. (υπόλοιποι χάρτες στο βιβλίο μου: Παγκοσμιοποίηση, Νέα Τάξη, Ελληνισμός, εκδ. «Στοχαστής», Αθήνα, Χειμώνας 2012-13, που εξηγούν επί χάρτου τα τεκταινόμενα στην περιοχή και την προοπτική εξέλιξής τους στο μέλλον.

*Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα