Πατροκοσμάς (1714-1779): «Ποτέ την Κυριακή!»…

Πατροκοσμάς (1714-1779): «Ποτέ την Κυριακή!»…

 

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Κάθε χρόνο, στις 24 Αυγούστου, η ελληνική Ορθοδοξία γιορτάζει την μνήμη του εθναποστόλου αγιορείτη Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Πατροκοσμά “χτίστη της Ρωμιοσύνης”, όπως έχει μείνει στην μνήμη του λαού μας.

Ο Πατροκοσμάς πρωτοστάτησε στην πατριδογνωσία και την αφύπνιση του σκλαβωμένου γένους οργώνοντας (από το 1760) με μεγάλες περιοδείες όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, από την Θράκη έως την Πελοπόννησο και τα νησιά. Απ' όπου περνούσε έχτιζε σχολεία και αναχαίτιζε την αμάθεια, τον εκτουρκισμό και την εγκατάλειψη της ελληνικής γλώσσας.

Ήταν μια εποχή πολύ πιο βάρβαρη και μια μάχη πολύ πιο δύσκολη από την σημερινή, όπου πάλι και στις δύο κρατικές οντότητες του Ελληνισμού (Ελλάδα και Κύπρο) ασκείται απροσχημάτιστα μια νέα τρομοκρατία: αυτή της ισοπεδωτικής απατρίας και του νεοφιλελεύθερου «πολυπολιτισμού» για να γονατίσει η ψυχή και το φρόνημα του ελληνικού λαού… Έτσι υπονομεύονται οι αντιστάσεις ώστε τα νεοταξικά ιερατεία, οι υπερεθνικοί τοκογλύφοι και οι μνημονιακοί πολιτικοί να απεργάζονται ανενόχλητοι τις αλυσίδες μας…

Θα πετύχουν τα σχέδιά τους τώρα;

Ναι, λέει η πεσσιμιστική οπτική. Γιατί οι αντίπαλοί μας, όπως οι Τούρκοι και οι Σκοπιανοί, για παράδειγμα, δείχνουν μεγαλύτερη σπουδή «για πατρίδα, ταυτότητα, ευγενική καταγωγή έστω και πλαστογραφημένη, για δική τους γλώσσα, δική τους ιστορία», ανάγκες που στην σημερινή Ελλάδα η προπαγάνδα του εθνομηδενισμού έχει υπονομεύσει και διασύρει. (Χρήστος Γιανναράς, Καθημερινή, 26/10/2008).

Απέναντι, λοιπόν, στην θρασεία παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητας που επιχειρείται σήμερα, σας προτείνω να διαβάσετε την εξαιρετική ανάλυση του ιστορικού Στέφανου Σωτηρίου «Πατροκοσμάς: Ποτέ την Κυριακή. Η διδαχή που άλλαξε την Ευρώπη» (Εκδ. ΑΡΜΟΣ, Αθήνα 2008), μια αξιόλογη έρευνα γύρω από την νεώτερη ιστορία μας. Για να θυμηθούμε πώς γίνεται στην πράξη η υπεράσπιση της πατρίδας, με ρεαλισμό αλλά και με πίστη μαζί και ψυχή. Αρετές που διέθετε η ανερχόμενη αστική, εμπορική, τάξη του έθνους μας στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και τις οποίες αγνοεί και περιφρονεί η σημερινή λούμπεν, ευρωλιγούρικη «ελίτ».

Ο Πατροκοσμάς ανέτρεψε το κατεστημένο σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο!

Μιλάμε για μέρες που ο ελληνικός λαός ήταν πλήρως εξαθλιωμένος, καταχείμωνο πραγματικό μέσα στην καρδιά των ανθρώπων, κι όμως μπόρεσε μετά να σηκωθεί και να μεγαλουργήσει. Γιατί υπήρξαν άνθρωποι πρωτοπόροι, με ψυχή, όπως ο Πατροκοσμάς, που σήκωσαν στους ώμους τους την μάχη του έθνους με τους Φράγκους αποικιοκράτες, τους Πασάδες κατακτητές και τους Εβραίους τοκογλύφους… Η σύγκρουση αυτή του Πατροκοσμά, πέρα από εθνική ή θρησκευτική, ήταν κοινωνική και, πρωτίστως, οικονομική. Γιατί αυτός που θα κατείχε τα σκήπτρα στην οικονομία της αυτοκρατορίας, θα είχε και τον πρώτο λόγο σε αυτήν, ιδίως στα χρόνια που θα ακολουθούσαν, όταν η Οθωμανία θα γινόταν ο «Μεγάλος Ασθενής» της ιστορίας!

Και τα σκήπτρα θα τα αποκτούσε εκείνο το έθνος που θα ήλεγχε την οικονομία, δηλ. το εμπόριο, το οποίο τότε γινόταν κυρίως με την μορφή των παζαριών. Αυτά είχαν καταφέρει οι Εβραίοι, με «μπαξίσια» στους πασάδες, να γίνονται μόνον Κυριακές για να αποκλείουν το χριστιανικό στοιχείο, που τηρούσε την θρησκευτική αργία. Τότε, ο μεγαλοφυής Πατροκοσμάς έρριξε το σύνθημα: «Ποτέ την Κυριακή!»…

Το κήρυγμα αυτό του Κοσμά θα γινόταν η αιτία για την μεγαλύτερη ανατροπή στην νεώτερη ιστορία: το σταμάτημα των κυριακάτικων παζαριών, το φαλίρισμα των Εβραίων και τον απόλυτο έλεγχο του εμπορίου από τους Έλληνες και εξ αυτών, από τους Βλάχους της Ηπείρου και της Μακεδονίας, και τους Χιώτες και Επτανήσιους στην θάλασσα τους επόμενους αιώνες, σε ολόκληρη την κεντρική, ανατολική και νοτιοανατολική Ευρώπη.

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός ήταν αυτός που δημιούργησε την πρώτη ελληνική αστική τάξη. Τάξη που χρηματοδότησε τον εθνικό διαφωτισμό, την εθνική επανάσταση του 1821, το κράτος που προέκυψε από αυτήν και τους μεγάλους, νικηφόρους Βαλκανικούς αγώνες. Μια τάξη που ενέπνευσε και χρηματοδότησε (π.χ. ο Καποδίστριας) την εθνική αφύπνιση πολλών ακόμα λαών της Ευρώπης...

Το 1779 συνελήφθη ο Πατροκοσμάς, αφού έχτισε πάνω από 1.000 σχολεία ελληνικά, και μαρτύρησε με τον θάνατό του. Σήμερα, που το “ψευτορωμαίϊκο” καταρρέει, όπως είχε προφητέψει, στα σχολεία του ευρωγενιτσαρισμού τιμάται τ' όνομά του με 5-6, μόνο, αράδες... Αναρωτιέται κανείς, με αυτά τα ιστορικά προηγούμενα, Εμείς γιατί να φοβόμαστε απέναντι στο σημερινό κατεστημένο της Νέας Τάξης; Γιατί να μην τολμάμε να αναμετρηθούμε στα ίσια με την ιστορία, να ξαναμπούμε στο ιστορικό γίγνεσθαι; Οι δυνάμεις υπάρχουν για να το κάνουμε αυτό, όμως, πρέπει να τσακίσουμε πρώτα το τέρας του μεταμοντέρνου εθνομηδενισμού –τα σύγχρονα «παζάρια της Κυριακής»- τον ιδεολογικό ολοκληρωτισμό και την μιντιακή τρομοκρατία.