Εάν ο Τραμπ δεν είναι φαφλατάς...

Εάν ο Τραμπ δεν είναι φαφλατάς...

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Το δεύτερο ντιμπέϊτ για τις αμερικανικές εκλογές τέλειωσε με τον απρόβλεπτο Ντόναλντ Τραμπ να “τσιμπάει” λίγο απέναντι στην επαγγελματία της πολιτικής Χίλαρυ Κλίντον, μετά από μια σκληρή αντιπαράθεση σε υψηλούς τόνους. Ο Τραμπ κατάφερε να περάσει όλα τα θέματα που “καίνε” την Κλίντον και να γυρίσει την συζήτηση στην καταστροφική εξωτερική πολιτική της αντιπάλου του, ξεφεύγοντας από την αρνητική προπαγάνδα εναντίον του.

Έγινε, πάντως, φανερό ότι υπάρχει μεγάλη προεκλογική πόλωση και αναμένονται πολλά ακόμα να γίνουν στον ένα μήνα που απομένει μέχρι τις κάλπες.

Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι σύσσωμο το άπληστο κατεστημένο των ΗΠΑ και το λόμπυ του πολέμου υποστηρίζει με νύχια και με δόντια την έμπιστή τους Κλίντον.

Ο Τραμπ εμφανίζεται ως αντισυμβατικός, έχει μαζί του τους απλούς ανθρώπους, την περιθωριοποιημένη Αμερική και εναντίον του όλο το σύστημα των μίντια, ακόμα και την ελίτ του δικού του κόμματος.

Ο Τραμπ έχει κερδίσει πολλούς ψηφοφόρους, ιδίως από αυτούς που συνήθως δεν συμμετέχουν στο αμερικανικό εκλογικό σώου, για την θέση του ενάντια στην Παγκοσμιοποίηση και ιδίως την αντίθεσή του στις διαλυτικές εμπορικές συμφωνίες όπως η NAFTA, η TTIP και η TPP, που προωθούν τον παγκόσμιο ολοκληρωτισμό των “αγορών”.

Εάν αυτά τα εννοεί, εάν είναι αληθινός και όχι φαφλατάς, “εάν πραγματικά προτίθεται να κάνει την διαφορά και είναι αρκετά έξυπνος γι' αυτό”, όπως του συνιστά και ο εναλλακτικός Καλιφορνέζος διανοούμενος Jon Rappoport, τότε, για να το αποδείξει και να αναδειχθεί, παρ' όλα τα εμπόδια, υπάρχει ένας μόνο τρόπος: Να βγει δημοσίως, εδώ και τώρα, και να καλέσει μαζί του τον άλλο υποψήφιο του Δημοκρατικού κόμματος Bernie Sanders, που έχει κι αυτός αποκηρύξει δυναμικά την Παγκοσμιοποίηση και βρίσκεται εκτός σκηνής τώρα. Μπορεί να διαφωνούν σε πολλά, αλλά και οι δύο συμφωνούν ότι το μοντέλο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, που καθιερώθηκε και διατηρείται από την υπερεθνική οικονομική ελίτ, έχει καταστροφικές επιπτώσεις για τους λαούς και τα έθνη παντού. Δεν λειτουργεί υπέρ της πλειοψηφίας των ανθρώπων, έχει αποτύχει γιατί έκανε τις ελίτ να πλουτίσουν εις βάρος όλων των άλλων, όπως επανειλημμένα έχει τονίσει ο Sanders.

Να απευθύνει, επίσης, πρόταση συνεργασίας στον άλλον δημοφιλή, παλαιότερο, υποψήφιο που αντιτίθεται στην Παγκοσμιοποίηση, τον Ρεπουμπλικάνο Ron Paul, ο οποίος είναι πολύ ευφυής και ικανός, σφοδρός επικριτής της “μυστικής ελίτ” του Federal Reserve και του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ... Γι' αυτό άλλωστε δεν τον αναφέρουν συχνά τα περισσότερα καθεστωτικά μίντια.

Και για να ολοκληρωθεί μια πρώτη λίστα, υπάρχει και άλλος ένας παλαιότερος, ανεξάρτητος υποψήφιος για την προεδρία, γυιος Λιβανέζων μεταναστών, ο ακτιβιστής Ralph Nader, με τον οποίον μπορεί να τους χωρίζουν πολλά, αλλά έχουν κοινές θέσεις στο φλέγον ζήτημα των παγκόσμιων αγορών.

Ο Ralph Nader έχει μεγάλη εκτίμηση στους πιο προοδευτικούς κύκλους της αμερικανικής κοινωνίας από τότε που ηγήθηκε του αντιπυρηνικού κινήματος και κατήγγειλε τόσο τον Ομπάμα όσο και τον Μπους ως “εγκληματίες πολέμου”.

Να καλέσει άμεσα σε βοήθεια όλους αυτούς για να τεθεί ένα τέλος, μέσα από μια κοινή διακυβέρνηση, στα τέρατα της παγκοσμιοποίησης και να σταματήσει η τρομερή υποδούλωση που έρχεται με αυτές τις εμπορικές συμφωνίες.

Εάν, τέλος, ο Τραμπ είναι αρκετά έξυπνος, νοιάζεται αληθινά και εννοεί αυτά που λέει, να απευθυνθεί τώρα στον πρόεδρο Πούτιν και να τον καλέσει σε συζήτηση εφ' όλης της ύλης για το σύστημα διεθνούς ασφαλείας με προοπτική μια συμφωνία συνεργασίας και έναν νέο νομισματικό μοντέλο που θα βγάλει την ανθρωπότητα από την ομηρία των τραπεζιτών και την απειλή του πολεμικού αφανισμού.

Εάν ο Τραμπ δεν είναι ένας ακόμα “λαγός” του συστήματος, οφείλει να αποστασιοποιηθεί δημοσίως από τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς και την ιδεοληψία της νεοφιλελεύθερης “μόνης υπερδύναμης”. Να αποδεχθεί την μόνη πραγματικότητα, ότι νέοι πόλοι ισχύος αναδύονται στον κόσμο, ο οποίος μετατοπίζεται ραγδαία μακριά από τα δυτικά κέντρα εξουσίας.

Αν, όμως, ο Τραμπ είναι ο “αρμόδιος” φαφλατάς, τότε ή αυτός θα καταφέρει να ηγηθεί μιας μελλοντικής τριτοκοσμικής “αναπτυγμένης” χώρας με ζοφερές προοπτικές για τους πολίτες της και για όλους μας, ή θα φέρει ένα βήμα πιο κοντά την Killer-Χί(τ)λαρυ στον Λευκό Οίκο για να ολοκληρώσει την βρώμικη δουλειά προς τον επικείμενο Αρμαγεδδώνα.