Ο Γρίφος της Ινδίας

Ο Γρίφος της Ινδίας

Ο ρόλος της στον ανερχόμενο Ευρασιατικό κόσμο • Η προσπάθεια αποπλάνησής της από την Δύση • Η σημασία ενός Ελληνο-Ινδικού άξονα

«Η Ινδία είναι το λίκνο της ανθρώπινης φυλής, η γενέτειρα του ανθρώπινου λόγου, η μητέρα της ιστορίας, η γιαγιά του θρύλου και η προγιαγιά της παράδοσης… Στην θρησκεία όλες οι άλλες χώρες είναι φτωχές, η Ινδία είναι η μόνη εκατομμυριούχος».

Μαρκ Τουαίην

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

 

Η στάση των Ευρωπαίων απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο, την εποχή της αποικιοκρατίας, ήταν μια ιστορία αλαζονείας και φανατισμού.

Η τάση των Ευρωπαίων να αντιμετωπίζουν τους πολιτισμούς της Ανατολής (συμπεριλαμβανομένης και της Ορθόδοξης καθ’ ημάς Ανατολής) με περιφρόνηση και υποτίμηση έχει ριζώσει βαθιά στην ευρωπαϊκή ψυχή. Η ανωμαλία αυτή είναι ακόμη πιο διεστραμμένη υπό το πρίσμα της σύγχρονης δημογραφικής και οικονομικής κατάστασης. Στο απόγειο της αποικιοκρατικής εποχής, το 1900, ο πληθυσμός της Ευρώπης αντιστοιχούσε σχεδόν στο ένα τέταρτο της ανθρωπότητας (έναντι 57% της Ασίας). Σήμερα ολόκληρη η Δύση (και οι ΗΠΑ) αντιστοιχεί σε... όχι περισσότερο από το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό δεν δικαιολογεί στον 21ο αιώνα το σημερινό 12% να θέλει να κυβερνά τις ζωές του υπόλοιπου 88%. Άλλωστε η «ανωτερότητα» της Δύσης σε πολλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένων των θεσμών, των κοινωνικοπολιτικών και βιομηχανικών συστημάτων, της εκπαίδευσης και των τεχνολογικών καινοτομιών, αμφισβητείται τώρα από την αναδυόμενη Ανατολή.

Η Δύση θα αισθανθεί δραματικά το επερχόμενο Σοκ της Αλήθειας, καθώς το δικό της «Σοκ και Δέος» έχει πάψει να λειτουργεί πειστικά για τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι τρεις κύριες προκλήσεις για τη Δύση είναι οι εξής: Η Κίνα, το Ισλάμ και η Ινδία. Η άνοδος της Ασίας είναι ανεπιφύλακτα μια καλή είδηση για τον πλανήτη, αλλά και πιθανή αιτία για μια τραγωδία στις αρχές του 21ου αιώνα, καθώς η αμετανόητη Δύση θεωρεί ότι αυτό αποτελεί απειλή που πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Ο «Ρωσικός Κόσμος» - Τι σημαίνει για τη Ευρώπη και τον κόσμο το νέο δόγμα του Πούτιν

Ο «Ρωσικός Κόσμος»

 Τι σημαίνει για τη Ευρώπη και τον κόσμο το νέο δόγμα του Πούτιν

«Ό,τι έχεις από τους προγόνους σου κληρονομήσει,

κατάκτησέ το, για να σου ανήκει…»

Γκαίτε, Φάουστ

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Ο Μέγας Ναπολέων, προτού πεθάνει, τον Μάϊο του 1821, εξόριστος στα υπερπόντια εδάφη της Αγίας Ελένης, είχε σε ανύποπτο χρόνο εκτιμήσει ότι δύο θα είναι οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις που θα κυριαρχήσουν τους επόμενους αιώνες: οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία. Η ιστορία σίγουρα δικαίωσε την διορατικότητά του, ιδίως τα μεγάλα γεγονότα του 20^ου αιώνα με τις δύο παγκόσμιες συγκρούσεις και τον Ψυχρό Πόλεμο.

Στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ρώσοι ηγέτες ενστερνίστηκαν την υπόσχεση στενότερων σχέσεων. Οι πρόεδροι των ΗΠΑ θα έμεναν προσηλωμένοι, σύμφωνα με τα λόγια του Μπιλ Κλίντον, «σε μια στρατηγική συμμαχία με την μετακομμουνιστική Ρωσία» και στην ενσωμάτωση της Ρωσίας στο διεθνές σύστημα. Όμως σήμερα, οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν επιδεινωθεί και βρίσκονται στο πιο επικίνδυνο σημείο τους εδώ και δεκαετίες, χειρότερα κι από την ψυχροπολεμική περίοδο.

Τι πήγε, λοιπόν, στραβά; Κατά την ρωσική άποψη, μεγάλο μέρος της ευθύνης πέφτει στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα, οι Ηνωμένες Πολιτείες εκμεταλλεύτηκαν τη Ρωσία όταν αυτή ήταν αδύναμη, επεκτείνοντας το ΝΑΤΟ και βομβαρδίζοντας τη Σερβία το 1999, εισβάλλοντας στο Ιράκ το 2003, και, όπως φαίνεται, βοήθησαν στην ανατροπή φιλορωσικών κυβερνήσεων στην Γεωργία το 2003 και στην Ουκρανία αρχικά το 2004 και ύστερα το 2014.