«Αλλαγή καθεστώτος» στην Βραζιλία

«Αλλαγή καθεστώτος» στην Βραζιλία

Η Βραζιλία βρίσκεται στην δίνη του Παγκοσμίου Κυπέλλου και της Πορτοκαλί Επανάστασης, βέβαιη ότι και τα δύο "σόου" που έχουν καλή χρηματοδότηση από πολλές πηγές..., δεν πρόκειται να λύσουν τα ουσιαστικά προβλήματα στις φαβέλες.

Την τελευταία διετία, η Λατινική Αμερική γίνεται μάρτυρας μιας μεγάλης στροφής προς νεοφιλελεύθερα, ακροδεξιά, καθεστώτα και πολιτικές.

Στην Βραζιλία, πάνω από 200.000 διαδήλωναν στο Ρίο την Κυριακή, 13 Μαρτίου, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Movimento Brazil Libre (Κίνημα Απελευθέρωσης της Βραζιλίας), ενός από τα κύρια κινήματα που κατεβάζουν νεαρούς, κυρίως, διαδηλωτές στους δρόμους σε όλη την χώρα.

Το Movimento Brazil Libre ιδρύθηκε από μέλη μιας άλλης ομάδας που έχει παρακλάδια σε όλη την χώρα, της Estudantes Pela Libertade, «Φοιτητές για την Ελευθερία». Με τον όρο, όμως, «ελευθερία», εννοούν τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό: μείωση των δημοσίων επενδύσεων, συρρίκνωση του κράτους, ιδιωτικοποίηση εθνικών τομέων της οικονομίας και περιορισμό του κρατικού παρεμβατισμού.

Οι πολιτικές αυτές είναι καθαρά ενάντια σ’ αυτό που η Βραζιλία και οι περισσότερες Λατινοαμερικανικές χώρες έχουν γνωρίσει μέχρι τώρα: ένα κράτος κοινωνικής πρόνοιας και πολλούς τομείς της οικονομίας κρατικοποιημένους.

Όμως, τις τελευταίες δεκαετίες –όπως και στον υπόλοιπο κόσμο- νεοφιλελεύθερα «think-tank» και «Ινστιτούτα» φυτρώνουν σαν μανιτάρια στην Βραζιλία, προπαγανδίζοντας την «απελευθέρωση της αγοράς», στελεχωμένα με νεαρές και νεαρούς που θυμίζουν τηλεοπτικά σώου και βομβαρδίζουν τα μυαλά των «ιθαγενών» με κάθε είδους «αμερικανιές» της «ανοιχτής κοινωνίας» του Σόρος (όπως οι δικοί μας «Μένουμε Ευρώπη»). Ο οικονομολόγος Μπερνάρντο Σαντόρο (Bernardo Santoro) είναι μια χαρακτηριστική περσόνα αυτού του «πορτοκαλί» κινήματος της Βραζιλίας και μέλος ενός γκρουπ ακτιβιστών που καλείται «Δίκτυο Άτλας»...

Τόσο το «Άτλας», όσο και οι «Φοιτητές για την Ελευθερία», εκπορεύονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και έχουν χρηματοδοτηθεί με δεκάδες χιλιάδες δολλαρίων τα τελευταία πέντε χρόνια από αμερικανικές πηγές, όπως τα Ιδρύματα John Templeton και Charles Koch, των γνωστών δισεκατομμυριούχων που στηρίζουν οποιαδήποτε ακροδεξιά κίνηση σε ολόκληρο τον κόσμο.

Σήμερα, οι μισοί περίπου από όλους τους φοιτητές-μέλη των Φοιτητών για την Ελευθερία σε όλο τον κόσμο προέρχονται από την Βραζιλία. Όλοι αυτοί δέχονται συμβουλές, οδηγίες και υλικό για το πώς να οργανώνουν εκδηλώσεις, να βρίσκουν χρήματα και να ομιλούν δημοσίως από τα αμερικανικά κέντρα του κινήματος. Κάποιοι από αυτούς έχουν ταξιδέψει στις ΗΠΑ για να εκπαιδευθούν και πολλοί συζητούν για την οικονομική πολιτική αναφερόμενοι στο Cato Institute και τον Αμερικανό γερουσιαστή Rand Paul.

Ο συντονιστής του κινήματος Τζουλιάνο Τόρες (Juliano Torres) υποστηρίζει ότι το φοιτητικό φιλελεύθερο κίνημα δυνάμωσε τόσο πολύ στην Βραζιλία γιατί «εκμεταλλευθήκαμε την κακή εικόνα του προέδρου και του Εργατικού Κόμματος». Το 2014, η βραζιλιάνικη οικονομία επιβραδύνθηκε και άρχισε να συρρικνώνεται δραματικά, και τα πρωτοσέλιδα διαλαλούσαν την ανέμειξη του Κόμματος Εργασίας στο σκάνδαλο δωροδοκίας της Petrobras.

«Οι Φοιτητές για Ελευθερία δεν είναι μια πολιτική Οργάνωση», λέει ο Τόρες, «αλλά ενθαρρύνουμε τα μέλη μας να είναι πολιτικά ενεργά». Το 2014, τα μέλη της οργάνωσης ίδρυσαν το Free Brazil Movement και βοήθησαν να ιδρυθεί το κίνημα Vem Pra Rua για να διαδηλώσει εναντόν της προέδρου της χώρας Ντίλμα Βάνα Ρούσεφ.

Η Ρούσεφ δεν έχει κατηγορηθεί για το σκάνδαλο Petrobras, αλλά από τον περασμένο Μάρτιο, το Κίνημα Απελευθέρωσης της Βραζιλίας έχει προσπαθήσει να ασκήσει πίεση για να κατηγορηθεί κι αυτή.

Τον Δεκέμβριο, ο εκπρόσωπος της βραζιλιάνικης Βουλής, Eduardo Cunha, του κόμματος PMDB, κατέθεσε κατηγορίες και ζήτησε την παραπομπή της, ισχυριζόμενος παράνομη χρήση κονδυλίων στον προϋπολογισμό της κυβέρνησής της του 2014.

Οι Φοιτητές για την Ελευθερία υπεράσπισαν με υπερηφάνεια τις Αντικυβερνητικές Διαδηλώσεις στο τελευταίο φυλλάδιό τους για τα πεπραγμένα του 2015.

«Αυτό που συμβαίνει τώρα στην Βραζιλία, μας κάνει να μαθαίνουμε και να θέλουμε να σχεδιάσουμε πώς θα αντιγράψουμε τις καλύτερες πρακτικές για να τις εφαρμόσουμε κι αλλού», λέει ο εγκατεστημένος στην Ουάσιγκτων συντονιστής των Φοιτητών για την Ελευθερία Sam Teixeira. Η λογική του είναι: όταν οι εθνικές κυβερνήσεις δεν είναι πλέον δημοφιλείς (είτε λόγω κούρασης, είτε λόγω σκανδάλων), οι νεοφιλελεύθερες οργανώσεις είναι ευκολότερο να διεισδύσουν, σαν τον κλέφτη, στις απογοητευμένες μάζες και να προπαγανδίσουν το «άνοιγμα των αγορών» ως λύση.

«Στο τέλος του δρόμου», λέει ο Teixeira, «θέλουμε να δούμε τους ανθρώπους να νοιώθουν καλά, να είναι ευτυχισμένοι, να ευημερούν. Να είναι ικανοί να ζήσουν την ζωή που επιθυμούν και να είναι αυτόνομοι. Αυτά είναι συνθήκες που δεν υπάρχουν στην Βραζιλία και στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Εμείς πραγματικά φρονούμε ότι η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία μπορεί να φέρει ευημερία και ευτυχία στον κόσμο»...

Είναι εκπληκτικό το πώς λέγονται αυτά μετά από τρεις δεκαετίες νεο-φιλελεύθερων πολιτικών, καταστροφικών παγκοσμίως.

Ο πολιτικός επιστήμων Celso Barros, συνεργάτης της βραζιλιάνικης εφημερίδας Folha de São Paulo, λέει «η μεγάλη πλειοψηφία των Βραζιλιάνων δεν θα ψήφιζε ποτέ νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Πηγαίνετε στην πιο κοντική φαβέλα και θα σας λυθούν οι απορίες γιατί απέχουμε πολύ από την αξιοκρατία στην Βραζιλία». Ο Barros ισχυρίζεται ότι μερικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες για να διευκολύνουν την οικονομία και τις επενδύσεις στην Βραζιλία. Αλλά, προσθέτει ότι η αυξανόμενη πιθανότητα η πρόεδρος Ρούσεφ να μην ολοκληρώσει την θητεία της –είτε παραπεμφθεί είτε όχι με δικαστική απόφαση σχετικά με τα οικονομικά της προεκλογικής της εκστρατείας του 2014- σημαίνει ότι στο άμεσο μέλλον, οι Βραζιλιάνοι μάλλον θα βιώσουν οικονομικές πολιτικές σκληρότερες απ’ ό,τι είναι διατεθειμένοι να δεχθούν οι ψηφοφόροι.

Το κόμμα PMBD θα αναλάβει την προεδρία της Βραζιλίας στην περίπτωση παραπομπής, ένα κόμμα για το οποίο ο Barros λέει, «δεν είναι γνωστό για τους ικανούς μάνατζερ που έχει, αλλά για τους διεφθαρμένους πολιτικούς».

Το PMBD έχει κυκλοφορήσει αθόρυβα μια οικονομική πλατφόρμα που είναι πολύ πιο δεξιότερη από την ιστορική γραμμή αυτού του κόμματος. Σχετικά με τις συγκεκριμένες αλλαγές, έχουμε να πούμε ότι «η δεξιά θάθελε να υπάρχουν λιγότερες εργατικές νομοθεσίες», λέει ο Barros. «Και, φυσικά, θα επιθυμούσαν να χάσουν την ισχύ τους τα συνδικάτα».

Ο Μπερνάρντο Σαντόρο προβλέπει ότι, ασχέτως ποιος θα εξασφαλίσει την επόμενη προεδρία, το Κίνημα για την Απελευθέρωση της Βραζιλίας θα συνεχίσει να πιέζει για να περιορισθεί το εύρος του κράτους.

Για τον Barros, είναι ανησυχητική η κατάσταση για την μελλοντική σταθερότητα στην Βραζιλία αν η Ρούσεφ παραπεμφθεί. Κι αυτός βλέπει την απήχηση της αμερικανικής πολιτικής σε ομάδες νεαρών που είναι υπέρ της παραπομπής της Ρούσεφ: «Τα παιδιά αυτά εμπνέονται προφανώς από τα Tea Party και την πρόσφατη ριζοσπαστικοποίηση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος», λέει ο Barros και συμπληρώνει ότι «το μέλλον είναι άγνωστο για την Βραζιλία».

[Πηγή: της Catherine Osborn, Regime Change in Brazil?, 17/03/2016, Global Research, http://www.globalresearch.ca/regime-change-in-brazil-right-wing-protest-movement-funded-by-us-billionaire-foundations-training-in-us/5515204]

Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.106, Απρίλιος 2016