Αποχή, όπλο μαζικής νοθείας των εκλογών στα χέρια των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης

Αποχή, όπλο μαζικής νοθείας των εκλογών στα χέρια των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης

του Γιώργου Ρωμανού, Συγγραφέα Αναλυτή, Ιστορικού Ερευνητή

Τα αδιαμφισβήτητα επίσημα στοιχεία, σχετικά με την διαχρονική Αποχή και τον ρόλο της στην αλλοίωση της λαϊκής βούλησης μας τα παρέχει το ίδιο το Υπουργείο Εσωτερικών. Βάσει αυτών, στις Εκλογές του 2019, ψήφισε μόνο το 57,78% των Ελλήνων πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου, ήτοι 5.769.644. Άρα, το 100%, των εχόντων δικαίωμα ψήφου είναι 9.985.538. Αποχή επέλεξαν 4.215.894 που ενώ είχαν δικαίωμα ψήφου ΔΕΝ το άσκησαν.

Το 2019, η κυβέρνηση της ΝΔ ψηφίστηκε από 2.251.618 πολίτες οι οποίοι αντιστοιχούν μόνο στο 22,5% επί του συνόλου των 9.985.538 ψηφοφόρων. Αντιστοίχως, στις Εκλογές του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 1.926.526 ψήφους, δηλαδή ποσοστό 19,2%, επί του συνόλου των εχόντων δικαίωμα ψήφου.

Παραβλέποντας αυτή την κραυγαλέα Αποχή η ΝΔ καυχήθηκε, ότι έλαβε ποσοστό 39,85% στις Εκλογές του 2019, ενώ στην πραγματικότητα το ποσοστό της ήταν 22, 5%(!), το οποίο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πλειοψηφία στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών. Το αντίστοιχο «κυβερνητικό» ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μικρότερο. Και τα δύο αυτά κόμματα σχημάτισαν κυβερνήσεις φανερής λαϊκής μειοψηφίας. Κι όμως το Σύστημα της Μεταπολίτευσης τις επέβαλε στον λαό και την χώρα με τις πάγιες αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές μεθόδους δεκαετιών, μεταξύ των οποίων και η Αποχή.

Η Χαμένη Ψήφος

 Η Χαμένη Ψήφος

Σε εκλογές που βγάζουν κυβέρνηση εάν κάποιος απέχει ή ψηφίσει μικρό κόμμα που δεν εκλέγεται η ψήφος του πάει χαμένη. Σε αυτές τις εκλογές που δεν πρόκειται να βγει κυβέρνηση, διότι με την απλή αναλογική δεν βγαίνουν τα κουκιά, η ψήφος σε μικρό κόμμα δεν θα μετρήσει υπέρ κανενός από τους μεγάλους αλλά θα δείξει τι πραγματικά θέλει ο λαός. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει κανείς να δώσει ψήφο σκοπιμότητας, να απέχει ή να ψηφίσει το λιγότερο κακό. Τώρα είναι η ευκαιρία να ψηφίσουν όλοι κατά συνείδηση, όχι για να δώσουν το μήνυμα στο σύστημα,  αφού έτσι και αλλιώς μας γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια,  αλλά για να γίνει καταγραφή της θέλησης μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας αλλά αν και ασύνδετοι είμαστε πολλοί και να αποκτήσουμε το συναίσθημα της ομοψυχίας αλλά κυρίως της ελευθερίας.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός

πρώην Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

Βρίσκεται η Ελλάδα στα πρόθυρα της εξαφάνισης, ή θα εξεγερθεί μέσω εκλογών;

Βρίσκεται η Ελλάδα στα πρόθυρα της εξαφάνισης, ή θα εξεγερθεί μέσω εκλογών;

του Ουίλλιαμ Μάλλινσον*

Για να αποφύγει η Ελλάδα τον κίνδυνο άλλης μιας ανόδου στην εξουσία μιας απολυταρχίας αμερικανικής έμπνευσης, χρειάζεται ένα νέο κόμμα/κίνημα, το οποίο θα δρα με διακριτικότητα και υπομονή, με το βλέμμα στους μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους

Μπορώ με βεβαιότητα να δηλώσω ότι η Ελλάδα που ήξερα όταν εγκαταστάθηκα εδώ το 1994 μοιάζει να βρίσκεται προ εξαφάνισης και να καταλήγει ως γεωπολιτικό παράρτημα των συμφερόντων της Αμερικής και του βρετανικού της μπάτλερ, με τα συμφέροντα αυτά να υποβοηθούνται και να ενθαρρύνονται από τους κάθε λογής ιδιοτελείς φιλόδοξους πολιτικούς και ψευτο-ακαδημαϊκούς της χώρας. Παρόλο που εύκολα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι αυτή υπήρξε η μοίρα της Ελλάδας από τη δολοφονία του Καποδίστρια, η διαφορά είναι ότι η κατάσταση μοιάζει σήμερα να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Ας εξετάσουμε, όμως, τα πράγματα προσεκτικά, ξεκινώντας με το ελληνικό κράτος και τα ελαττώματά του.

Το ελληνικό κράτος και οι συντάξεις του

Τυχαίνει να θεωρώ ότι οι συντάξεις θα έπρεπε να αποτελούν το κύριο προεκλογικό ζήτημα, αφού η αποτελεσματική διοίκηση -και όχι τα ψευτο-ιδεολογικά παραληρήματα- αποτελεί το υπόστρωμα της κοινωνικής και κρατικής σταθερότητας. Αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, με λαμπερή εξαίρεση τη δημιουργία των ΚΕΠ.

Οι Κάλπες της Εκτροχιασμένης Δημοκρατίας - Οι εκλογές που σφράγισαν τη νεώτερη ιστορία μας

Οι Κάλπες της Εκτροχιασμένης Δημοκρατίας

Οι εκλογές που σφράγισαν τη νεώτερη ιστορία μας

 

«Η τέλεια δικτατορία θα έχει την εμφάνιση της δημοκρατίας. Μια φυλακή χωρίς τοίχους, στην οποία οι κρατούμενοι δεν θα ονειρεύονται να δραπετεύσουν»

Άλντους Χάξλεϋ (1894-1963)

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Ευρισκόμενοι σήμερα εν όψει μιας κρίσιμης προεκλογικής περιόδου, εν μέσω κοσμοϊστορικών γεγονότων και της απειλής γενικευμένου πολέμου, αξίζει να θυμηθούμε πόσο ταυτισμένοι είμαστε εμείς οι Έλληνες με την Πολιτική και με τους πολιτικούς και πώς αυτό έχει επηρεάσει τον νεώτερο ελληνισμό.

Η ιστορία μας αυτή ξεκινάει από την αρχαιότητα, όταν στην Πνύκα ακουγόταν ο κήρυξ να λέει: «Τις αγορεύειν, βούλεται;». Από τότε μέχρι σήμερα, που ο λαός μας, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, έχει γυρίσει την πλάτη του στους πολιτικούς και τις ανυπόστατες υποσχέσεις τους, «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», έχουν περάσει πολλοί αιώνες και ανατροπές που διαμόρφωσαν το τωρινό πολιτικο-πολιτιστικό πρότυπο του Νεοέλληνα.

Η νεώτερη ιστορία της Ελλάδας, από το 1821 και μετά, ουσιαστικά από το 1928, με Κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια, είναι σε άμεση σχέση με όσα συνέβησαν επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία κυριάρχησε και μεγαλούργησε στο μεγαλύτερο μέρος του εξελληνισμένου κόσμου -από την ελληνόφωνη Μεσόγειο και Βόρεια Αφρική μέχρι την καθ’ ημάς Ανατολή- της ύστερης Αρχαιότητας. Ωστόσο το Βυζάντιο, αν και αρχικά άντεξε το κύμα των Μουσουλμανικών επιδρομών, αποδυναμώθηκε θανάσιμα μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1204, από τους Φράγκους και Λατίνους Σταυροφόρους. Η εγκαθίδρυση των Καθολικών, λατινικών, κρατικών μορφωμάτων στα εδάφη της Αυτοκρατορίας υπήρξε το έναυσμα για την ανάδυση της νέας ελληνική εθνικής ιδιοπροσωπίας, μέσα από την αντίσταση των Ορθόδοξων Βυζαντινών Ελλήνων εναντίον τους.

Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης συνομιλεί με τον καθηγητή Dr Alexandr Dugin και τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη (Video)

 Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης συνομιλεί με τον καθηγητή Dr Alexandr Dugin και τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη

Διαδικτυακή συζήτηση του Δρ. Alexandr Dugin με τον π. Βασίλειο Βολουδάκη και τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη. 

 

https://www.youtube.com/live/zJcPYxUCqyI?feature=share

Μέση Ανατολή: Ιντιφάντα χωρίς προηγούμενο; Ανεβαίνει το θερμόμετρο της έντασης στο Ισραήλ

Μέση Ανατολή: Ιντιφάντα χωρίς προηγούμενο;

 Ανεβαίνει το θερμόμετρο της έντασης στο Ισραήλ

«Δεν πρέπει να είσαι θύμα.

Δεν πρέπει να είσαι θύτης.

Και πάνω απ' όλα,

δεν πρέπει να είσαι θεατής.»

Yehuda Bauer, Ισραηλινός ιστορικός 

 

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Κάθε κοινωνία, κάθε χώρα έχει τουλάχιστον δύο θεμελιώδεις βάσεις: μια επίσημη ιδεολογία και έναν αριθμό θεμελιωδών μύθων, που μπορεί να είναι πολύ κοντά στην ιστορική αλήθεια ή όχι. Στην περίπτωση του Ισραήλ η επίσημη ιδεολογία είναι η κοσμική, φιλελεύθερη, δημοκρατία που το κάνει να παρουσιάζεται ως το μοναδικό κράτος δυτικού τύπου στην Μέση Ανατολή. Ωστόσο, μόλις κοιτάξουμε «κάτω από την επιφάνεια» βλέπουμε ότι, μετά την επιστροφή του εβραϊκού λαού στην «γενέτειρα» γη του, οι «ξεχασμένες» εντολές της Βίβλου, που υπήρχαν από τότε που ο εβραϊκός λαός εγκαταστάθηκε για πρώτη φορά στη γη του Ισραήλ πριν από 3.000 χρόνια, άρχισαν να ξαναζωντανεύουν.

Φυσικά, ο εβραϊκός λαός μελετούσε αυτούς τους νόμους επί αιώνες, αλλά παρέμεναν στην σφαίρα της θεωρητικής και της καθημερινής πρακτικής.

Η εβραϊκή ιστορία στην Γη της Επαγγελίας, σύμφωνα με τη βιβλική αφήγηση, ξεκίνησε όταν ο Αβραάμ αγόρασε το σπήλαιο Μαχπελάχ στην Χεβρώνα, από τον Χετταίο Εφρών, για τόπο ταφής της Σάρας. Με την πάροδο του χρόνου, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και η Ρεβέκκα, καθώς και ο Ιακώβ και η Λία ενταφιάστηκαν επίσης εκεί. Αυτό επικαλείται το εθνικό αφήγημα των Ισραηλινών. Τότε δεν υπήρχαν Παλαιστίνιοι.  Σήμερα οι τάφοι αυτοί στην βιβλική Ιουδαία και Σαμάρεια βρίσκονται μέσα στην καρδιά της παλαιστινιακής περιοχής της Χεβρώνας.

Ο Άγνωστος «Χ» που καθόρισε την μοίρα του κόσμου μας - Από τον Ψυχρό Πόλεμο στην Παγκοσμιοποίηση και την Ουκρανία

Ο Άγνωστος «Χ» που καθόρισε την μοίρα του κόσμου μας

Από τον Ψυχρό Πόλεμο στην Παγκοσμιοποίηση και την Ουκρανία

 

«Εμείς οι Αμερικανοί έχουμε περίπου το 50% του πλούτου του κόσμου, αλλά μόνο το 6,5% του πληθυσμού του. Το πραγματικό μας έργο στην ερχόμενη περίοδο (σ.σ. μετά το 1945) είναι… να διατηρήσουμε αυτή την ανισότητα…»

Τζωρτζ Κένναν (1904-2005), Αμερικανός διπλωμάτης και ιστορικός

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Ο κόσμος μας διέρχεται την χειρότερη μεταπολεμική παγκόσμια κρίση και καθημερινά πληθαίνουν οι προβλέψεις των ειδικών αναλυτών σε όλο τον δυτικό συνασπισμό, ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ γλιστρούν υπνοβατώντας σε έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο.

Έχουν ήδη γίνει αρκετές επιθέσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας και σε στρατιωτικά αεροδρόμια, όπως ο βομβαρδισμός που έγινε στα τέλη Δεκεμβρίου στην αεροπορική βάση Έγκελς (Engels), στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην περιοχή Saratov, σχεδόν 650 χλμ (400 μίλια) από την Ουκρανία. Υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι η CIA έχει εμπλακεί εδώ και καιρό σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις σαμποτάζ. Η πρόσφατη επιχείρηση δολιοφθοράς από CIA-NATO δεν είναι παρά μία από τις πολλές τέτοιες προσπάθειες για την υπονόμευση της Ρωσικής Ομοσπονδίας και την ανατροπή του Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν έχει αποφασίσει, μέχρι τώρα, να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, παρ’ όλο που τα μέσα της δυτικής πολεμικής προπαγάνδας ψεύδονται θριαμβολογώντας ότι έχει στριμωχτεί στην γωνία.

Το τι μέλλει γενέσθαι πλέον κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να προβλέψει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι φαίνεται πως η Ρωσία προετοιμάζεται ασταμάτητα, τουλάχιστον από το 2014, για έναν ηπειρωτικό πόλεμο μεγάλης κλίμακας. Έχει εκσυγχρονίσει πλήρως το πυρηνικό της οπλοστάσιο και τα βασικά εργοστάσια παραγωγής όπλων της χώρας λειτουργούν πλέον 6 ημέρες την εβδομάδα με 3 βάρδιες που εργάζονται ασταμάτητα.

Στο κρίσιμο σταυροδρόμι που βρίσκεται σήμερα ο πλανήτης έχουμε οδηγηθεί μέσα από τα σύνδρομα, τις προτεραιότητες και τις στρατηγικές που διαμορφώθηκαν κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, του οποίου πολιτικός στόχος ήταν να επιβληθεί στη Ρωσία η βούληση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.