Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Οι Πρόγονοι, οι Γραικύλοι και οι Άρπαγες

Οι Πρόγονοι, οι Γραικύλοι και οι Άρπαγες

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
[Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.80, Δεκέμβριος 2013]
Από τον 5ο π.Χ. αιώνα, ο Θουκυδίδης, ο μέγιστος ιστορικός της Αρχαιότητας, είχε πει ότι έγκειται στην βαθύτερη φύση των ανθρώπινων όντων να δρουν στο μέλλον όπως έδρασαν στο παρελθόν.
Έχοντας αυτό κατά νου, θα ανατρέξουμε στο παρελθόν.
Στα χρόνια που ακολούθησαν την πτώση της Πόλης, το όραμα της ελευθερίας πυροδοτούσε μια κρυφή αντίσταση που δεν σταμάτησε ποτέ. Είναι γνωστοί οι ένδοξοι «Stratioti», πολεμιστές που πήραν τις διαστάσεις μυθικών ηρώων στην Δύση, νέοι από οικογένειες βυζαντινές που συγκροτούσαν το ελαφρό ιππικό των ενετικών στρατιωτικών δυνάμεων.
Τα σώματα των Stratioti σηματοδοτούν το σπέρμα του «αντάρτικου» των πιο ανυπότακτων ελληνικών πληθυσμών που έγιναν οι πρόγονοι των Κλεφτών. Ο Κώστας Σαρδέλης στο βιβλίο του «Οι Πρόγονοι» (Εκδ. Αστήρ, Αθήνα, 1985) περιγράφει τους αρχηγούς τους ως προερχόμενους από μεγάλες οικογένειες, ακόμα και από τον αυτοκρατορικό οίκο του Βυζαντίου.

Ο Καπιταλισμός της Αποκάλυψης

Ο Καπιταλισμός της Αποκάλυψης



Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
[Δημοσιεύθηκε στο ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ τ.213, Σεπτέμβριος 2013]
Η ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση και το νεοφιλελεύθερο δόγμα φέρνουν τον πλανήτη στο χείλος του γκρεμού.
Οι ξεσηκωμοί και οι συγκρούσεις συνεχίζονται σε πολλές εστίες παγκοσμίως και εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δείχνουν έτοιμοι να σηκώσουν το «πιστόλι» και να πυροβολήσουν κατ’ ευθείαν την καρδιά του σύγχρονου τέρατος.
Είναι φανερό ότι ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία έχει αρχίσει, ο μαφιόζικος καπιταλισμός μπαίνει στη βαθειά του κρίση και όλοι ονειρεύονται ότι, στο τέλος αυτής της ιστορικής νύχτας, οι τραπεζίτες θάναι αυτοί που θάχουν χάσει τον ύπνο τους.
Η πάλη των τάξεων είναι διαρκής αλλά η σημερινή κρίση διαδραματίζεται ως πάλη μεταξύ της εθνικής κυριαρχίας και της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Όσο δεν αντιστέκονται οι λαοί, τα αρπακτικά της παγκοσμιοποιημένης ολιγαρχικής χρηματοπιστωτικής ελίτ εισβάλλουν στην χώρα από όλες τις πλευρές, θωρακισμένοι από δίκτυα δημοσιογράφων, πολιτοφυλακών, πρακτόρων, ειδικών δυνάμεων και μισθοφόρων έτσι ώστε να μπορούν να καταβυθίζουν μια ηλιόλουστη χώρα της Μεσογείου ή της Λατινικής Αμερικής, ή όπου αλλού στον κόσμο, σε ένα απύθμενο σκοτάδι.

Μπουμπαλάνδη, το δυστοπικό σενάριο της Ευρώπης

Μπουμπαλάνδη, το δυστοπικό σενάριο της Ευρώπης

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
[Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Hellenic Nexus, τ.79, Νοέμβριος 2013]
Το Γερμανικό Ζήτημα είναι πάλι επίκαιρο. Για άλλη μια φορά η Ευρώπη βρίσκεται κάτω από την μπότα της γερμανικής ωμότητας που εκδηλώνεται, προς το παρόν, με οικονομικές μεθόδους.
Οι πρώτοι που προείδαν τον σημερινό κίνδυνο ήταν, φυσικά, οι Βρετανοί πριν ακόμα από την ενοποίηση των δύο Γερμανιών και την Συνθήκη του Μάαστριχτ. Τα λονδρέζικα φύλλα, όπως ο Spectator και η Daily Mail, κραύγαζαν από τότε, δικαιολογημένα, όπως αποδείχθηκε, ότι οι Γερμανοί ξανάρχονται σαν τα «τσομπανόσκυλα» της Ευρώπης και η Ε.Ε. γίνεται μια «γερμανική ληστοφωλιά». Η τότε πρωθυπουργός τους, Μάργκαρετ Θάτσερ, σε αντίθεση με τους Μιτεράν και Γκορμπατσώφ, κατάλαβε αμέσως ξεκάθαρα ότι η Ευρώπη κινδύνευε να βρεθεί ξανά κάτω από τον γερμανικό οδοστρωτήρα.

Η απορρύθμιση της κοινωνίας και η θρησκεία

Η απορρύθμιση της κοινωνίας και η θρησκεία

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
[Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Hellenic Nexus, τ.78, Οκτώβριος 2013]
Ένα μεγάλο δίδαγμα του 20ου αιώνα είναι πως τα ιδεολογικά μορφώματα έρχονται και παρέρχονται, αλλά οι θρησκείες παραμένουν ακλόνητες.
Ο Κάρολος Μαρξ, μιλώντας για την θρησκεία χωρίς καμμιά απαξιωτική πρόθεση, σε αντίθεση με τους περισσότερους «μαρξιστές» στη συνέχεια, έλεγε τα παρακάτω: «Η θρησκευτική καχεξία είναι, κατά ένα μέρος, η έκφραση της πραγματικής καχεξίας και, κατά ένα άλλο, η διαμαρτυρία ενάντια στην πραγματική καχεξία. Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεζόμενου πλάσματος, η θαλπωρή ενός άκαρδου κόσμου, είναι το πνεύμα ενός κόσμου απ’ όπου το πνεύμα έχει λείψει. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». (Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφίας του Κράτους και του Δικαίου, εκδ. Παπαζήση, 1978).
Ο εμπνευστής του κομμουνισμού θεωρούσε πρέπον ότι αυτή η «απατηλή ευτυχία» πρέπει να αντικατασταθεί από μια ορθολογικά δομημένη ρεαλιστική ευτυχία, εκφράζοντας έτσι το πνεύμα του διαφωτισμού της εποχής του.

Βοήθα, καλέ μου, μη σκοτωθούμε μεταξύ μας…

Βοήθα, καλέ μου, μη σκοτωθούμε μεταξύ μας…

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
[Πηγή: axinosp, 21/09/2013]
Η εν ψυχρώ δολοφονία του άτυχου Παύλου Φύσσα και τα γεγονότα που έχουν ξεκινήσει από τα μέσα Σεπτεμβρίου είναι μια ακόμα σκηνή του μεγάλου σεναρίου που εκτυλίσσεται στην χώρα μας.
Η απόρρητη έκθεση της ΕΥΠ, που είχε κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο (defencenet.gr) από τις 14 Αυγούστου, είχε «προβλέψει» ξέσπασμα λαϊκής εξέγερσης στην χώρα, ευθυγραμμιζόμενη με ένα άλλο «non paper» της CIA, το οποίο έχει διαρρεύσει, σύμφωνα με πληροφορίες μας, σε ελληνοαμερικανικούς κύκλους.
Το «big game» που παίζουν κάποιοι στις πλάτες του ελληνικού λαού, όπως όλα δείχνουν, περνάει στην επόμενη φάση.
Όλες οι παράμετροι συγκλίνουν στο ότι, τους επόμενους μήνες η «ελληνική πανωλεθρία» θα βρεθεί στο κρίσιμο σταυροδρόμι για το μέλλον αυτού του τόπου.

Η αγωνία της Δαμασκού και η αναλγησία των Αθηνών

Η αγωνία της Δαμασκού και η αναλγησία των Αθηνών

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
[Πηγή: ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ, 16/09/2013]
«Το μέλλον είναι ως επί το πλείστον αβέβαιον. Και η αβεβαιότης αυτή, όσο απατηλή και αν είναι, αποδεικνύεται συγχρόνως χρησιμωτάτη. Διότι ένεκα του φόβου τον οποίον εμπνέει εις όλους εξ ίσου, καθείς δυσκολώτερον αποφασίζει να επιτεθεί εναντίον του άλλου…».
[Θουκυδίδης, Ιστορίαι, απόδοση Ελευθερίου Βενιζέλου, τ.Α, βιβλίον Δ.]
Ο Θουκυδίδης είναι ο πατέρας της «realpolitik» στην σφαίρα των διεθνών σχέσεων και οι διδαχές του για το πώς πρέπει να λαμβάνονται οι αποφάσεις στην εξωτερική πολιτική και να οικοδομούνται στρατηγικές συμμαχίες μελετώνται οπωσδήποτε σήμερα από τα διαφορετικά κέντρα αποφάσεων που σχεδιάζουν τα σενάρια των μελλοντικών εξελίξεων στην Μέση Ανατολή.
Αυτή την ώρα, που το γενικότερο μπέρδεμα του μεσανατολικού κουβαριού οδηγείται σε κορύφωση, ο συσχετισμός των δυνάμεων θα σταθεί αποφασιστικός για την ενδυνάμωση ή την μείωση της ελληνικής εθνικής ισχύος ή ακόμα, στο χειρότερο σενάριο, για την περαιτέρω συρρίκνωση του ελληνισμού στην περιοχή.

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Η παγκόσμια εξαπάτηση και τα χημικά της Συρίας

Η παγκόσμια εξαπάτηση και τα χημικά της Συρίας

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
[Πηγή: olympia.gr, 27/08/2013]
Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι πολύ πιθανόν ότι θα γράφει για την εποχή μας: «Στο ξεκίνημα του 21ου μ.Χ. αιώνα, ένα πανίσχυρο παγκόσμιο καθεστώς άρχισε να αιχμαλωτίζει με τα φανερά και μυστικά πλοκάμια του ολόκληρο τον πλανήτη. Η Γη μεταμορφώθηκε σταδιακά σε μία πλανητικών διαστάσεων αόρατη φυλακή με τις πιο εξελιγμένες και εκλεπτυσμένες μεθόδους καταστολής και εξαπάτησης».
Πράγματι, η αλήθεια είναι ταυτόχρονα απλούστερη αλλά και πιο απίστευτη απ’ ό,τι μπορούμε να διανοηθούμε: Οι Επικυρίαρχοι, μία απάνθρωπη υπερεθνική ελίτ, μιλώντας για «ανοχή», «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκοσμιοποίηση» προσπαθούν με σατανικές μεθοδεύσεις να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να εξουσιάσουν τον πλανήτη. Κατέχοντας μία τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πλούτου και των «μέσων μαζικής εξαπάτησης», διαφθείρουν σταδιακά και προετοιμάζουν τις ανύποπτες μάζες να δεχθούν την παγκόσμια Νέα Τάξη.

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Κυβέρνηση υποτέλειας σε φόντο εθνικού διχασμού

Κυβέρνηση υποτέλειας σε φόντο εθνικού διχασμού



του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
[Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους, 04/08/2013]
Τα μνημόνια και οι πρωτοφανείς «συμβάσεις», που δεσμεύουν την χώρα από την άνοιξη του 2010, είναι ο απόλυτος οδικός χάρτης της νεοφιλελεύθερης τυραννίας, του Δόγματος του Σοκ, που οδηγούν τελικά στην αντιδημοκρατική εκτροπή. Το πρώτο σχετικό πείραμα έγινε την δεκαετία του ’70 στην Χιλή με την χούντα του Πινοσέτ για να λεηλατηθεί ο ορυκτός πλούτος της χώρας, τον οποίο εποφθαλμιούσαν τα αρπακτικά των πολυεθνικών.
Σήμερα, η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, με την βαριά φορολογία, τα χαράτσια, τις απολύσεις, το γενικό ξεπούλημα και τις αυταρχικές συμπεριφορές, που κορυφώθηκαν με το «μαύρο» στην ΕΡΤ, επιχειρεί να βαδίσει στην ίδια αντιλαϊκή και αντεθνική ατραπό, έχοντας ζηλώσει την «δόξα» του αιμοσταγούς δικτάτορα της Χιλής.
Η κυβέρνηση αυτή είναι επικίνδυνη όπως διαχειρίζεται την εξουσία, όχι μόνο γιατί είναι πλήρως υποταγμένη στις επιταγές των τοκογλύφων, όχι μόνο για τον πρωτοφανή αντιλαϊκό και ξενόδουλο χαρακτήρα της, αλλά και γιατί επιδεικνύει έναν διχαστικό ρεβανσισμό απέναντι στην κοινωνία.

Οι Δυτικοί «Αυτοκράτορες» είναι πλέον Γυμνοί

Οι Δυτικοί «Αυτοκράτορες» είναι πλέον Γυμνοί

Εκεί όπου δεν απονέμεται δικαιοσύνη, εκεί όπου επιβάλλεται η φτώχεια, όπου επικρατεί η άγνοια και όπου έχουν κάνει κάθε κοινωνική τάξη να αισθάνεται ότι η κοινωνία είναι μια οργανωμένη συνωμοσία για να τους καταπιέζει, να τους ληστεύει και να τους εξευτελίζει, κανένας άνθρωπος ή περιουσία δεν είναι ασφαλής.
[Frederick Douglass]
Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
[Δημοσιεύθηκε στο ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ, τ.211, Ιούλιος 2013]
Τους επόμενους μήνες του φετινού καλοκαιριού, το πολιτικό θερμόμετρο σίγουρα θα ανέβει κατακόρυφα σε κλίμακα «καύσωνα», καθώς στον διεθνή στίβο η οικονομική κρίση –προϊόν προμελετημένης λεηλασίας από ισχυρούς υπερεθνικούς θεσμούς- και η αυξανόμενη, με εντατικούς ρυθμούς τελευταία, προετοιμασία για στρατιωτική σύγκρουση απ’ όλες τις πλευρές, είναι σαφής ένδειξη για τα μελλούμενα. Στον μεσανατολικό περίγυρο, η κοινωνικοπολιτική αστάθεια, από την Τυνησία μέχρι την Τουρκία, τα ανοικτά μέτωπα, οι εξεγέρσεις και οι κατευθυνόμενοι «αντάρτικοι στρατοί» και μιλίτσιες προοιωνίζουν γενικευμένη αναμέτρηση οσονούπω. Την ίδια ώρα, ο εγχώριος τροϊκανο-δωσιλογικός κομματικός αχταρμάς έχει χάσει τον μπούσουλα και ενεργεί με χειρισμούς απύθμενης βλακείας, όπως το χουντικής έμπνευσης «κατέβασμα της δημόσιας ενημέρωσης», απαξιωμένος από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Τα ίδια φαινόμενα πολλαπλασιάζονται και στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο όπου και οι εκεί μαριονέτες των τραπεζιτών κάνουν τα δικά τους νούμερα, σαν τους ταχυδακτυλουργούς στον Ναό του Σολομώντα, για «να κόψουν και να ράψουν» προϋπολογισμούς, «μεταρρυθμίσεις», ιδιωτικοποιήσεις, να καταστρέψουν δηλαδή ό,τι έχει απομείνει από το εθνικό κοινωνικό κράτος του προηγούμενου αιώνα και να παραδώσουν στην πυρά της Νέας Τάξης τους ανυπότακτους.

Από το Σύνταγμα στην ΕΡΤ: Θεοί και Δαίμονες μιας διετίας

Από το Σύνταγμα στην ΕΡΤ: Θεοί και Δαίμονες μιας διετίας

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
[Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus, τ.76, Ιούλιος 2013]
Υπάρχει μια σκηνή σε μια παλιά ταινία του Όρσον Ουέλλες (Mr. Arkadin, 1956) όπου ένας άνθρωπος περιπλανιέται σε μια ξένη πολιτεία και τα βήματά του τον οδηγούν στο νεκροταφείο της. Χαζεύοντας τα άγνωστα ονόματα πάνω στους τάφους, γρήγορα το μάτι του επικεντρώνεται στις χρονολογίες που τον αναστατώνουν. Διαπιστώνει με φρίκη ότι όλες οι ζωές των πεθαμένων ήταν πολύ σύντομες. Τρέχοντας στον ηλικιωμένο επιστάτη του νεκροταφείου, τον ρωτάει με απορία: «Καλά, τι συμβαίνει εδώ; Όλοι ζουν τόσο λίγο στον τόπο σας;».
Αυτός, κουνώντας το κεφάλι του με κατανόηση, του απαντάει:
«Ξέρετε, εδώ δεν γράφουμε πάνω στους τάφους τις χρονολογίες γέννησης και θανάτου, αλλά τον χρόνο που διαρκεί μια φιλία…».

Γιατί η Αριάδνη έχει σήμερα μπερδευτεί

Γιατί η Αριάδνη έχει σήμερα μπερδευτεί

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
[Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus, τ.75, Ιούνιος 2013]
Ο Όργουελ κινδυνεύει ήδη να ξεπεραστεί. Ο Μεγάλος Αδελφός κάνει ό,τι μπορεί για να κλείσει τα φώτα… να σβήσει την δημοκρατία… να θάψει την ελπίδα.
Ποιος μπορεί να αμφιβάλλει ακόμα ότι η υπερεθνική ηγεσία της πλανητικής οικονομίας καθοδηγεί απροκάλυπτα το μανιχαϊστικό της σχέδιο βασισμένη στην ιδεολογική τύφλωση των μαζών.
Η ηλεκτρονική αστυνομία της σκέψης, μέσα από την προπαγάνδα του «άξονα του κακού», δείχνει καθημερινά τους «τρομοκράτες» όπως παλιά οι ασφαλίτες έδειχναν τους κομμουνιστές.
Αυτούς που εννοούν πραγματικά, όμως, ως «τρομοκράτες» δεν είναι οι εξτρεμιστές βομβιστές, οι ισλαμικές σέκτες, που μπορούν να ελέγχουν οι ίδιοι κι όποτε θέλουν να τους ενεργοποιούν, αλλά όσοι αρνούνται να γίνουν «πολιτικά ορθοί»: να σβήσουμε δηλαδή την ιστορία και την ιδιοπροσωπία  μας και να δεχθούμε το σχιζοφρενικό περιβάλλον που στήνουν, την virtual reality της νέας δουλοκρατίας.