Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

Ομολογία Αποτυχίας Χωρίς Αυτοκριτική;

Ομολογία Αποτυχίας Χωρίς Αυτοκριτική;

Μισές αλήθειες και αναπάντητα ερωτήματα από την τηλεοπτική Απολογία Βαρουφάκη στον Αλέξη Παπαχελά, ΣΚΑΙ 19-1-2015
Του Δημήτρη Γιαννόπουλου*
Αφήνοντας πίσω του τα συντρίμμια μιας καλοκαιρινής πανωλεθρίας στη «διαπραγμάτευση» της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους εκβιαστές-δανειστές της Ευρωζώνης, ο Γιάνης Βαρουφάκης ξεκινά το επόμενο Σάββατο μια νέα πολιτική εκστρατεία, αυτή τη φορά όμως εκτός Ελλάδος.
Στην συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά του ΣΚΑΙ στις 19/1/15, ο πρώην υπουργός οικονομικών παραδέχεται πως το πανευρωπαϊκό του κίνημα, DiEM25, πέραν της  δραστηριοποίησής του μόνο έξω από την Ελλάδα, «προς το παρόν», δεν θα περιλαμβάνει ούτε άλλους Έλληνες στην ομάδα των ιδρυτικών στελεχών του.
Αυτή η τάση «απομάκρυνσης» του Βαρουφάκη από την Ελλάδα και τους Έλληνες, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο τόσο στην προσωπική του ζωή και δράση όσο και στην επαγγελματική του σταδιοδρομία. Mια προσωπικότητα προικισμένη με σπάνια διανοητικά και επικοινωνιακά χαρίσματα, δεν μπορούσε παρά να ασφυκτιά στο περιβάλλον της ελληνικής μετριοκρατίας, ιδιαίτερα μετά από μια  μακροχρόνια παραμονή και επιτυχημένη επαγγελματική-ακαδημαϊκή καριέρα σε Αυστραλία και Αγγλία, όπως πιο πρόσφατα στην Αμερική.
Μόνο που τώρα υπάρχουν πιο πιεστικοί λόγοι από τον ακαδημαϊκό κοσμοπολιτισμό και το κυνήγι της δημοσιότητας, που επιβάλλουν στον Βαρουφάκη - προσωρινά τουλάχιστον - αυτή την ιδιόρρυθμη όσο και μεγαλεπήβολη «αυτοεξορία». 

Ο Γιάνης Βαρουφάκης, μαζί με τον δημοσιογράφο Δημήτρη Γιαννόπουλο, Σύμβουλο Τύπου στο υπουργείο του, και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο στην σύνοδο του Eurogroup.
Ξέσπασμα με μονόλογο
Ήταν ίσως η πιο αυθεντική στιγμή της «αποχαιρετιστήριας» συνέντευξης Βαρουφάκη στο ΣΚΑΙ, όταν για πρώτη φορά άφησε να ξεσπάσει σε έναν ασύνταχτο μονόλογο, το μίγμα ενοχής, καταισχύνης, παραπόνου και διαμαρτυρίας, που μέχρι τότε καλύπτονταν από την - ασκημένη σε χιλιάδες ώρες συνεντεύξεων - ευχέρεια στο επιτηδευμένα «άνετο» και «πειστικό» ύφος.
«[Νιώθω] τεράστια ευθύνη, βεβαίως απέτυχα. Στόχος μου ήταν να αναλάβω την διαπραγμάτευση έτσι ώστε να υπάρξει μία έντιμη συμφωνία, σταθεροποίησης της ελληνικής κοινωνίας ώστε να μπορούμε μετά να έχουμε διαφωνίες μεταξύ μας για το αν θα φορολογηθεί η εργασία το κεφάλαιο κτλ.  Γιατί έτσι όπως είμαστε τώρα δεν υπάρχει καν περιθώριο διαφωνίας. Μεταξύ φιλελεύθερων αριστερών, μαρξιστών κτλ. Αυτό το πράγμα που λέγεται ελληνική κοινωνική πολιτική οικονομία από το 2010 και μετά δεν είναι βιώσιμο. Η ευθύνη είναι μεγάλη θα έκανα αρκετά πράγματα διαφορετικά. Αυτό που δεν θα έκανα διαφορετικό είναι η αποφασιστικότητα με την οποία πίστευα ότι θα έπρεπε να είχα μια σταθερή γραμμή... να μην βάζουμε καμία σταθερή, για το θέμα διαπραγμάτευση του χρέους,  της αναδιάρθρωσης στην βάση αυτών των  swaps που είχαμε προτείνει, του χαμηλού πρωτογενούς πλεονάσματος, κάποιων βασικών παραμέτρων προστασίας κοινωνικών ομάδων και μετά σε όλα τα άλλα θα έπρεπε να είμαστε απολύτως ελαστικοί.  Το πρόβλημα είναι, κ. Παπαχελά, θα μου επιτρέψετε  να σας πω ποια είναι η δική μου ερμηνεία για τον Σοιμπλε, για  Νταισεμπλουμ, για την Τρόικα: Δεν θέλανε συμφωνία, εμείς θέλαμε συμφωνία. Ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε  πολύ μεγάλους συμβιβασμούς».
Είναι όμως και ένα ξέσπασμα ειλικρίνειας που περιέχει το ζουμί της όλης Τραγωδίας. Γιατί ο Βαρουφάκης πράγματι νόμιζε πως ήταν προετοιμασμένος για όλα εκτός από την Αποτυχία, την οποία ίσως να μην είχε γνωρίσει τόσο βαριά ποτέ άλλοτε στη ζωή του. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, δεν ήταν προετοιμασμένος για τίποτα άλλο, παρά μόνο για την Αποτυχία.
Αρκεί να θέσουμε δύο ερωτήματα που απορρέουν από την παραπάνω εκ βαθέων απολογία.
Πρώτον, ποιό ήταν το διακύβευμα, δηλαδή ο στόχος της διαπραγμάτευσης που η ελληνική πλευρά είχε θέσει και στον οποίο ο Βαρουφάκης θεωρεί ότι απέτυχε;
Δεύτερον, ποιες πράξεις, παλινωδίες, αυταπάτες ή παραλείψεις (την «τεράστια ευθύνη» των οποίων ανέλαβε ο Βαρουφάκης), ήσαν εκείνες που οδήγησαν τη διαπραγμάτευση στα βράχια.
Διαπραγμάτευση χωρίς διακύβευμα;
Ήδη στην παραπάνω οδυνηρή απάντηση, ο Βαρουφάκης ισχυρίζεται πως στόχος ήταν μια «έντιμη συμφωνία» ή ένας «έντιμος συμβιβασμός» που θα διασφαλίσει την «σταθεροποίηση» της ελληνικής κοινωνίας. Και για την επίτευξη αυτού του στόχου «ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε πολύ μεγάλους συμβιβασμούς». Αλλά τελικά δεν κάναμε συμφωνία γιατί «[οι άλλοι] δεν θέλανε συμφωνία, εμείς θέλαμε συμφωνία».
Ήταν όμως δεδομένο πως η πλευρά των εκβιαστών-δανειστών δεν ήθελε συμφωνία, αλλά υποταγή στα κελεύσματα του 2ου Μνημονίου, το οποίο προτίμησε να αφήσει ανολοκλήρωτο η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, για τους ίδιους μάλιστα λόγους που δεν ήθελε να το ολοκληρώσει η κυβέρνηση Τσίπρα.
Δεν ήταν όμως δεδομένη και η συνολική εναλλακτική πρόταση της ελληνικής πλευράς, χωρίς την οποία η «διαπραγμάτευση» στερείται αντικειμένου. Στόχοι της έπρεπε να είναι ασφαλώς η «σταθεροποίηση» του χρηματοπιστωτικού και δημοσιονομικού περιβάλλοντος, ανάσχεση ή ανάταξη του φαύλου κύκλου ύφεσης-χρέους, σταδιακή αποκατάσταση επενδυτικού κλίματος και ανασυγκρότηση του παραγωγικού δυναμικού της οικονομίας μετά από την πρωτοφανή καταστροφή ή απαξίωση σταθερού και ανθρώπινου κεφαλαίου, που της είχαν επιφέρει τα τιμωρητικά, ισοπεδωτικά και «εμπροσθοβαρή» μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας και υπερφορολόγησης, εσωτερικής υποτίμησης και (για να μη ξεχνιόμαστε) πιστωτικής ασφυξίας, που επιβλήθηκαν από την τρόικα.
Διατυπωμένο με αυτούς τους όρους, το αντικείμενο ή διακύβευμα της  διαπραγμάτευσης για την ελληνική πλευρά δεν είναι ένας απλός, μετριοπαθής και «έντιμος» συμβιβασμός γενικά και αόριστα. Είναι απαίτηση Αλληλεγγύης, πρωτίστως από τους λαούς της Ευρώπης, για ανάσχεση και αναστροφή του καταστροφικού «σπιράλ θανάτου» που έχουν θέσει σε κίνηση στην Ελλάδα, εδώ και πέντε χρόνια, οι παράνομοι μηχανισμοί της τρόικα και των μνημονίων.

Ζητούμενο η σωτηρία της χώρας
Η απαίτηση για σωτηρία μιας χώρας που είναι ισότιμο μέλος της ΕΕ και Ευρωζώνης, εδράζεται στην επίκληση του Δικαίου της Ανάγκης. Υποχρεώνει  τους «επισήμους» Δανειστές να αναλάβουν την ευθύνη των εγκληματικών «λαθών» τους που έχουν εν μέρει αναγνωρίσει, και να διαπραγματευτούν με την Ελληνική Κυβέρνηση τους όρους αποκατάστασης ή επανόρθωσης των ζημιών και όχι την επισώρευση πρόσθετων δεινών.
Σ’ αυτό το διακύβευμα έχουν θέση και τα μέτρα που αναφέρει ότι επιχείρησε να διαπραγματευτεί με «αποφασιστικότητα» ο Βαρουφάκης, κυρίως «αναδιάρθρωση του χρέους με swaps,  χαμηλό πρωτογενές πλεόνασμα, κάποιες βασικές παράμετροι προστασίας κοινωνικών ομάδων» κλπ.
Και πάλι όμως, τέτοια μέτρα δεν μπορεί να είναι ξεκομμένα από το μακροοικονομικό, νομισματικό και δημοσιονομικό τους πλαίσιο, που αποβλέπει πια, κατά προτεραιότητα, στην ανάσχεση των μακροχρόνιων υφεσιακών επιπτώσεων των μνημονίων, με μεσοπρόθεσμα μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας και της ενεργού ζήτησης, των πιο χαμηλών εισοδημάτων, σε συνδυασμό με τα μέτρα ανακούφισης φτωχοποιημένων στρωμάτων, όπως και χρηματοπιστωτική σταθερότητα που θα επιτρέψει αντιστροφή του κύματος εκροής καταθέσεων αλλά και μετανάστευσης κεφαλαίων, επιχειρήσεων και εργαζομένων.     
Χωρίς την πολιτική πυξίδα που παρέχει το διακύβευμα σωτηρίας της Ελλάδας με ευθύνη και υποχρέωση των δανειστών, βάσει του διεθνούς δικαίου, η όποια διαπραγμάτευση φετιχοποιείται και ανάγεται σε αυτοσκοπό, ενώ η πλευρά των δανειστών γνωρίζει πως η επιστροφή στο μνημονιακό στάτους κβο είναι αναπόφευκτη – αν όχι προσυμφωνημένη.
Η παγίδα της 20 Φεβρουαρίου
Ας δούμε λοιπόν το κομβικό σημείο της τηλεδιάσκεψης της 24ης Φεβρουαρίου, όπου ο Βαρουφάκης παραδέχεται μια πρώιμη ήττα, προτού καν αρχίσει τις «συνομιλίες» του 4μήνου-γέφυρα με τη τρόικα.
Το αδιέξοδο της διαπραγματευτικής στρατηγικής του 1ου εξαμήνου 2015 δεν άργησε να οδηγήσει στη παγίδα του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου και στην «ήττα» τέσσερις μέρες αργότερα.
Προάγγελος αυτής της ήττας ήταν οι πρώτες απειλές για διακοπή χρηματοδότησης και κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών, ως πίεση προς την νέα ελληνική κυβέρνηση για να αποδεχθεί τα «ανεκτέλεστα» του δεύτερου Μνημονίου που άφησε πίσω του ο Σαμαράς.   
“Ο κ. Ντάϊσελμπλουμ μου λέει έχεις μια επιλογή είτε αποδέχεσαι το πρόγραμμα ως έχει ή το πρόγραμμα χτυπάει τα βράχια και με αυτό μην πολυλογώ εννοούσε κλείσιμο τραπεζών.”
Αν εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο προκλητικός Ολλανδός έπαιρνε μια απάντηση του τύπου «Αυτό που είπες το υπογράφεις τώρα αμέσως σε χαρτί ή θες να πάμε δίπλα να το πεις και στους δημοσιογράφους;» είναι σίγουρο πως η εξέλιξη της «διαπραγμάτευσης» θα ήταν εντελώς διαφορετική. 
Το ίδιο περίπου συνέβη στην πρώτη κατ’ ιδία συνάντηση Βαρουφάκη-Τσακαλώτου με τον Σόιμπλε στο Βερολίνο λίγες μέρες αργότερα.
«Δεν γίνεται κάθε φορά που διεξάγονται κάπου εκλογές να αλλάζουν οι κανόνες της Ευρωζώνης. Θα ακολουθήσετε τους κανόνες και τις δεσμεύσεις που έχετε αναλάβει αλλιώς ετοιμαστείτε για Grexit.»
Σ’ αυτό φυσικά, μια ευγενική απάντηση θα ήταν, ότι οι «κανόνες» που επιβλήθηκαν στην ευρωζώνη τα τελευταία 5 χρόνια συνιστούν δευτερογενές δίκαιο που επικράτησε πραξικοπηματικά και ανατρέπει πολλές θεμελιώδεις αρχές του πρωτογενούς δικαίου των συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ οι δεσμεύσεις «μας» ανελήφθησαν υπό το κράτος αφόρητων εκβιασμών και είχαν καταστροφικά αποτελέσματα στην ελληνική «κοινωνική οικονομία».
Αντί να εγείρει θέμα πολιτικής απονομιμοποίησης θεσμών που παραβιάζουν συστηματικά το διεθνές δίκαιο και οδηγεί τις πιο αδύναμες χώρες του ευρώ στον όλεθρο, ο Βαρουφάκης οικοδόμησε τη διαπραγματευτική του στρατηγική πάνω σε κινητή άμμο ενός «παντρέματος»  ανόμοιων πραγμάτων που ούτως ή άλλως ουδέποτε αποδέχτηκαν οι Δανειστές ως υποκατάστατο του Μνημονίου.
 «Το είπα και στο πρώτο Εurogroup ότι εδώ έχουμε δύο ατζέντες. Έχουμε το μνημόνιο, το πρόγραμμα στο οποίο υπάρχει μια δέσμευση από το ελληνικό κράτος άσχετα αν διαφωνώ με αυτό. Από την άλλη μεριά υπάρχει το δικό μας πρόγραμμα. Στόχος μας είναι να υπάρξει μια έντιμη διαπραγμάτευση ώστε αυτά τα δύο να παντρευτούν, να υπάρξει ένας συμβιβασμός μεταξύ αυτών των δύο.”
Όπως όμως έχουν επιχειρηματολογήσει πολλοί σημαντικοί ακαδημαϊκοί και νομικοί, με κορυφαίο τον διατελέσαντα αντιπρόεδρο και επίτιμο πρόεδρο της Διεθνούς Ένωσης Συνταγματικού Δικαίου, καθηγητή Γεώργιο Κασιμάτη, οι δανειακές συμβάσεις και τα Μνημόνια που έχει υπογράψει η Ελλάδα, «περιέχουν πρωτοφανείς στην ιστορία του οικονομικού διεθνούς δικαίου δεσμεύσεις της εθνικής κυριαρχίας και περιουσίας της Ελλάδας απέναντι στους Δανειστές, και πρωτοφανείς παραβιάσεις του συνταγματικού, του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου», γεγονός που καθιστά την υπογραφή τους εξίσου παράνομη με εκείνη της νεοαποικιακής επιβολής τους.
Έτσι περιπλέκεται η υπόθεση της απονομιμοποίησης τέτοιων δεσμεύσεων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ενώ γίνεται υποβάθμιση πολιτικών προγραμμάτων, προσώπων ή κομμάτων που παρεκκλίνουν από το ευρωζωνικό δόγμα.
Αυτό δεν άργησε να φανεί στα τρία απανωτά Eurogroup όπου εκκολάφθηκε η  περιβόητη Απόφαση της 20ης Φεβρουαρίου.

Σαφέστατη ασάφεια
Το τελικό κείμενο διακρίνεται βέβαια από «δημιουργική ασάφεια», αλλά δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας προς τα που κλίνουν οι συγγραφείς του.
«Ο κ. Ντάϊσελμπλουμ ξεκάθαρα είχε προσυμφωνήσει με την κα. Μέρκελ ότι θα μας δώσει αυτό που ζητούσαμε. Ένα κοινό ανακοινωθέν του Eurogroup, στο οποίο να αναγνωρίζεται, να μην υπάρχει αναφορά στο Μνημόνιο, να αναγνωρίζεται ότι θα κριθεί η ελληνική κυβέρνηση από ένα κατάλογο μεταρρυθμίσεων που θα είναι αποτέλεσμα συγκερασμού. Αυτή ήταν η μεγάλη επιτυχία της 20ης Φεβρουαρίου, η οποία αναιρέθηκε 4 μέρες μετά. Η συμφωνία, να σας θυμίσω, έλεγε θα έχουμε στείλει στους Θεσμούς τον κατάλογο των μεταρρυθμίσεων που εμείς προτείνουμε.»
Είναι περίεργο πως μια τόσο σημαντική συμφωνία Μέρκελ-Ντάϊσελμπλουμ θα μπορούσε να αναιρεθεί 4 μέρες μετά από κατώτερους αξιωματούχους. Η επίμαχη παράγραφος της Συμφωνίας προέβλεπε τα εξής:
Οι ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν μια πρώτη λίστα μεταρρυθμίσεων, βασισμένων στις τρέχουσες ρυθμίσεις [Μνημόνιο], μέχρι τα μεσάνυχτα Δευτέρας 23 Φεβρουαρίου. Οι θεσμοί θα παράσχουν μια πρώτη άποψη αν η λίστα είναι επαρκώς περιεκτική ώστε να αποτελέσει έγκυρο σημείο εκκίνησης για την επιτυχημένη κατάληξη της αξιολόγησης. Αυτή η λίστα θα προσδιοριστεί περαιτέρω και εν συνέχεια συμφωνηθεί με τους θεσμούς μέχρι τα τέλη Απριλίου. (βλ. consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2015/02/150220-eurogroup-statement-greece)    
Αλλά οι πολιτικοί προϊστάμενοι της τρόικας όχι μόνο ανέτρεψαν αυτήν τη «μεγάλη επιτυχία», αλλά κατά κάποιο τρόπο «δέσμευσαν» την ελληνική πλευρά σ’ αυτή την ανατροπή, «προσποιούμενοι» ότι δεν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο.
“Δυστυχώς οι εκπρόσωποι των τριών θεσμών, ο κ. Μοσκοβισί, ο κ. Ντράγκι, η κα. Λαγκάρντ, συνεννοημένοι προφανώς, γιατί υπήρχε πλήρης σύμπτωση ακόμα και φραστική ξεκίνησαν να λένε ότι ναι συμφωνούμε, ότι αυτός ο κατάλογος είναι αποδεκτός, αλλά δεν υποκαθιστά το μνημόνιο, το M.O.U…. Εκείνη τη στιγμή, κύριε Παπαχελά, είχα μια πάρα, πάρα πολύ μεγάλη απόφαση να λάβω. …. Έκρινα εκείνη τη στιγμή …πως θα μπορούσαμε να προσποιηθούμε ότι δεν υπήρξε ή τουλάχιστον εμείς να επιμένουμε…πως από την στιγμή που δεν είναι γραπτό δεν υπάρχει. Δεν έχει νομική ισχύ…”
Προσέξτε την μετάβαση από το πρώτο ενικό στο πρώτο πληθυντικό:
«Έκρινα ότι» και μετά «θα μπορούσαμε να προσποιηθούμε ότι δεν υπήρξε ή τουλάχιστον εμείς να επιμένουμε…πως από την στιγμή που δεν είναι γραπτό δεν υπάρχει».
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι το «να προσποιηθούμε» απευθύνεται στους κ.κ. κορυφαίους της τρόικα. Μπορεί να αναφέρεται ακόμα και στον Τσίπρα ο οποίος ήταν σε ανοιχτή ακρόαση της τηλεδιάσκεψης με το «χταπόδι» του Μαξίμου.
Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: η συγκεκριμένη προσποίηση [προς όλο τον υπόλοιπο κόσμο] ότι «κάτι δεν υπάρχει ενώ... υπάρχει [και λέγεται Μνημόνιο2]» απαιτούσε και τη συγκατάθεση της τρόικα ώστε να συμμετέχει και αυτή ενεργά στο τετράμηνο «θέατρο» διαπραγμάτευσης.
Και η συγκατάθεση φαίνεται πως δόθηκε, με την τρόικα να ανακοινώνει το ίδιο βράδυ δημόσια, πως «οι προτάσεις μεταρρυθμίσεων της ελληνικής κυβέρνησης είναι επαρκώς περιεκτικές (comprehensive) ώστε να αποτελούν μια καλή βάση για περαιτέρω διαβουλεύσεις» και για αποδοχή του ελληνικού αιτήματος παράτασης της παρούσας σύμβασης δανειακής διευκόλυνσης (MFFA).  
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Δημήτρης Γιαννόπουλος είναι Πρώην Σύμβουλος Τύπου του ΥΠΟΙΚ
[Δημοσιεύεται στον Δρόμο της Αριστεράς, 23/01/2016]

9 σχόλια:

  1. Προς αποκατάσταση στοιχειώδους αντικειμενικότητας...ο κ. Βαρουφάκης σύμφωνα με τις διεθνείς ακαδημαϊκές βάσεις δεδομένων Web of Knowledge και Scopus έχει συγγράψει 22 και 19 επιστημονικά άρθρα, με 29 και 39 αναφορές, αντιστοίχως. Δηλαδή, έχει ένα πενιχρό έργο πρωτότυπων ερευνητικών δημοσιοεύσεων με μηδαμινή διεθνή αναγνώριση. Αυτά τα αντικειμενικά ακαδημαϊκά στοιχεία είναι κραυγαλέα αναντίστοιχα με τους τουλάχιστον ελιτίστικους χαρακτηρισμούς που του αποδίδει ο κ. Δημήτρης Γιαννόπουλος στο άρθρο. Τους παραθέτω αυτούσιους ακολούθως:

    “Mια προσωπικότητα προικισμένη με σπάνια διανοητικά και επικοινωνιακά χαρίσματα, δεν μπορούσε παρά να ασφυκτιά στο περιβάλλον της ελληνικής μετριοκρατίας, ιδιαίτερα μετά από μια μακροχρόνια παραμονή και επιτυχημένη επαγγελματική-ακαδημαϊκή καριέρα σε Αυστραλία και Αγγλία, όπως πιο πρόσφατα στην Αμερική.”

    Ο κ. Γιαννόπουλος ως πρώην Σύμβουλος Τύπου του ΥΠΟΙΚ θα μπορούσε εύκολα να είχε διασταυρώσει το ερευνητικό ακαδημαϊκό έργο του κ. Βαρουφάκη, και να το συγκρίνει με αυτό πρώην/νυν υπουργών-καθηγητών πανεπιστημίου. Θα διαπίστωνε ότι με αυτό το έργο του ο κ. Βαρουφάκης στην ουσία ταυτίζεται με την κατά καιρούς κυβερνώσα ακαδημαϊκή μετριοκρατία (ενδεικτικά, οι κ.κ. Σταθάκης, Τσακαλώτος, Βενιζέλος, Στουρνάρας, Αρβανιτόπουλος, Λοβέρδος, Χαρδούβελης, Φορτσάκης, Πανούσης, Παπαθεοδώρου, Μπαμπινιώτης κ.α.), η οποία έχει να επιδείξει από μηδενικό έως μικρό ακαδημαϊκό ερευνητικό έργο, με μηδενική έως ελάχιστη διεθνή αναγνώριση.

    Με εκτίμηση

    Χρήστος Γεωργίου
    Καθηγητής Βιοχημείας
    Τμήμα Βιολογίας
    Πανεπιστήμιο Πατρών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο κ. Γεωργίου θεωρεί πως μπορεί να κρίνει το πνευματικό, ηθικό και πολιτιστικό επίπεδο ενός ανθρώπου που συνδυάζει την ακαδημαϊκή δουλειά και την πολιτική δράση, μόνο με το κριτήριο των peer-reviewed articles και citations. Τέτοια κριτήρια χρησιμοποιούνται μεν στην αξιολόγηση επιστημόνων που διεκδικούν ακαδημαϊκές βραβεύσεις και υποτροφίες, πρόσληψη σε θέσεις διδασκαλίας ή προαγωγές, αλλά δεν αποτελούν ποτέ το μοναδικό κριτήριο για την αξιολόγησή τους, ακόμα και για αμιγώς ακαδημαϊκές κρίσεις. Μπορεί κάποιος νά'χει συγγράψει εκατοντάδες επιστημονικά άρθρα σε ένα υπέρ-εξειδικευμένο κομμάτι της επιστήμης του όπου απλώς επαναλαμβάνει τα δεδομένα της βασικής του έρευνας με μικρές ποσοτικές ή μαθηματικές παραλλαγές. Αυτό δεν τον κάνει ανώτερο από αλλους με πολύ λιγότερες δημοσιεύσεις. Και σαφώς δεν είναι αυτό το αποκλειστικό κριτήριο αξιολόγησής του ως καθηγητή που διδάσκει ανθρώπους, όχι ρομπότ.
      Ειδικά όμως όταν πρόκειται για πανεπιστημιακούς καθηγητές που δραστηριοποιούνται και στην πολιτική, τότε η κριτική ευστροφία, η ευρυμάθεια, η ειλικρίνεια, η μεταδοτικότητα και η επικοινωνιακή δεινότητα στον γραπτό και προφορικό λόγο, μαζι με το όποιο κύρος έχουν κατακτήσει στον ακαδημαϊκό χώρο, συνιστούν σπάνια αλλά αναγκαία προσόντα για κάποιον που καλείται να ανταποκριθεί σε τεράστιες ευθύνες για το μέλλον μιας χώρας.
      Στα 7 χρόνια που γνωρίζω τον Γιάνη Βαρουφάκη μπορώ να πώ πως συνδυάζει τα περισσότερα από τα προαναφερθέντα προσόντα σε βαθμό που ανεπιφύλακτα θα τον χαρακτήριζα προικισμένο και χαρισματικό. Και πιστεύω πως έχει κερδίσει ανάλογη εκτίμηση, φιλία και σεβασμό από πολλούς κορυφαίους πανεπιστημιακούς του κόσμου - ακόμη και νομπελίστες - που μπορεί να έχουν πολλαπλάσιες επιστημονικές δημοσιεύσεις απ'αυτόν, αλλά εκτιμούν τη δουλειά του και τον αγώνα του να "μιλήσει τη γλώσσα της Αλήθειας απέναντι στην Εξουσία" με πολύ μεγαλύτερο θάρρος και αντοχή από τους ίδιους.
      Αυτο δεν σημαίνει πως είναι αλάνθαστος ή υπεράνω κριτικής.
      Αντιθετα, νομίζω πως όσο πιό βαθειά εμπλέκεται στα γρανάζια της πολιτικής κάποιος που ξεχωρίζει και "έξω" από αυτήν, τόσο περισσότερο φθείρεται και χάνει μεγάλο μέρος της ανθρωπιάς του, μαζί με την ικανότητα να ξεχωρίζει τους συμμάχους από τους αντιπάλους του.
      Το αποτέλεσμα είναι να διαπράττει λάθη που δεν θα συγχωρούσε στον εαυτό του υπό διαφορετικές συνθήκες.

      Δημήτρης Γιαννόπουλος

      Διαγραφή
    2. Aγαπητέ κ. Γιαννόπουλε,
      Δεν κρίνω το πνευματικό επίπεδο του κ. Βαρουφάκη, και ούτε έχω τέτοιο δικαίωμα, αλλά την ελιτίστικη αντίληψη που διαδίδεται και με τη δική σας συνείσφορά περί "σοφών" που θα μπορούσαν να μας σώσουν υπό προϋποθέσεις. Ως τέτοιους τους χρησιμοποιούν οι εκάστοτες εξουσίες, με πρόσφατο παράδειγμα την επιτροπή σοφών για το ασφαλιστικό. Ο κ. Βαρουφάκης και οι όμοιοί του που προανέφερα, εμφανίστηκαν στην πολιτική σκηνή αρχικά μόνο με τις ακαδημαϊκές περγαμηνές τους, εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία των ΜΜΕ να τις κρίνουν (και αυτό γίνεται αντικειμενικά μόνο μέσω των peer-reviewed articles και citations). Σας αναγνωρίζω λοιπόν ενδεχόμενη άγνοια στην αντικειμενική αποτίμηση των ακαδημαϊκών προσόντων του κ. Βαρουφάκη. Όπως και ότι έχετε και το δικαίωμα να τον κρίνετε ως προικισμένο και χαρισματικό (ηθοποιό, κατά τη γνώμη μου), ο οποίος, όμως, είτε σας αρέσει είτε όχι από άποψη ακαδημαϊκών επιδόσεων ανήκει στην κατα καιρούς κυβερνητική ακαδημαϊκή μετριοκρατία. Μόνο που είναι επικονωνιακό πιο έξυπνος αλλά και πολιτικά πιο φιλόδοξος από τους υπόλοιπους υπουργούς-καθηγητές που προανέφερα, και φροντίζει, με τις επικείμενες διεθνείς δραστηριότητές του, να τον ξεχάσουμε ως έναν εκ των πολιτικών που συνεισέφεραν στο ξεπούλημα της χώρας, και να τον θυμούμαστε ως έναν ιδεολόγο προωθητή των δημοκρατικών ιδεωδών της Ευρώπης, που όμως ως άριστος' οικονομολόγος θα έπρεπε να γνωρίζει ότι δεν υφίστανται. Η πολιτική ηθοποιία του συνεχίζεται λοιπόν και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και να δείτε που θα συμφωνήσει σε αυτή και ο κ. Σόιμπλε και οι περί αυτόν, γιατί απλά τους συμφέρει να καλιεργείται η εντύπωση ότι η "Ευρώπη των Λαών" δεν έχει σβήσει σαν προοπτική.

      Χρήστος Γεωργίου

      Διαγραφή
    3. Δυστυχώς έχετε πολύ δίκιο όσον αφορά την τελευταία σας παράγραφο.
      Παρόλα αυτά, εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο Βαρουφάκης δεν είναι ένας τυχαίος απλός καθηγητής, όπως θέλετε να τον παρουσιάσετε, αλλά ένα εξαιρετικό μυαλό. Ένα προικισμένο και χαρισματικό άτομο που όμως δεν τα κατάφερε αφού ήταν μόνο ένας απλός υπουργός και έπαιρνε εντολές άνωθεν. Δεν γνωρίζω ποια θα ήταν η εξέλιξη, αν η συμμορία Τσίπρα-Δραγασάκη δεν του τράβαγαν το χαλί κάτω από τα πόδια του.Την ευθύνη αυτής της αποτυχίας και της κατάντιας ενός ολόκληρου λαού δεν την έχει μόνο ο Βαρουφάκης(εξιλαστήριο θύμα) που όλοι με μανία επιθυμούν να του φορτώσουν. Η ευθύνη είναι όλων - και ημών μηδενός εξαιρουμένου- αφού δεν αντιδράσαμε όταν έπρεπε και συνεχίζουμε να μην αντιδρούμε.

      Διαγραφή
  2. Δυστυχῶς οἱ βάσεις δεδομένων δημοσιεύσεων ποὺ ἐπικαλεῖται ὁ ἀνωτέρω σχολιαστὴς δὲν εἶναι διαθέσιμες στὸ εὐρὺ κοινό, ἀλλὰ μόνον σὲ μέλη τῆς «ἀκαδημαϊκῆς κοινότητος» Ἀκόμη καὶ ὅποιος ἔχει τὰ χρηματικὰ μέσα νὰ ἀγοράσει τὴν μᾶλλον ἀκριβὴ συνδρομὴ δὲν ἔχει πρόσβαση στὸ Scopus. Ὑποτίθεται ὅτι οἱ ἁπανταχοῦ ἐπιστήμονες ἐργάζονται διὰ νὰ δημοσιοποιήσουν τὸ ὅποιο ἔργο τους. Φυσικά, τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ στοιχεῖα γιὰ τὸ ἔργο αὐτὸ δὲν διατίθενται στὸ εὐρὺ κοινό, ἐγείρει κάποιες ἀμφιβολίες γιὰ τὸ ἂν ἡ «ἀκαδημαϊκὴ κοινότης» πράγματι θέλει τὴν εὐρεῖα δημοσιότητα καὶ ἀποτίμηση τοῦ ἔργου της ἤ, ἀντιθέτως, προτιμᾶ νὰ γίνεται ἡ ἀποτίμηση μόνον μεταξὺ τῶν μελῶν της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτές οι βάσεις δεδομένων που ανέφερα πράγματι δεν είναι διαθέσιμες στο κοινό, παρά μόνο μέσω των πανεπιστημίων μας. Οι βάσεις αυτές δίνουν όμως τη δυνατότητα στους ερευνητές να επιτρέπουν τη δημόσια πρόσβαση στα προσωπικά στοιχεία τους (κάτι που έχω κάνει για τα δικά μου). Εν τούτοις, υπάρχει μία άλλη βάση δεδομένων, η Google Scholar, η οποία είναι διαθέσιμη στο κοινό αλλά είναι λιγότερεο έγκυρη, και χρειάζεται εμπειρία στο ψάξιμο. Οι βάσεις δεδομένων, που προανέφερα χρησιμοποιούνται στην αποτίμηση του ερευνητικού έργου των καθηγητών ή των ερευνητών που προσλαμβάνονται ή εξελίσσονται στα ελληνικά και τα ξένα πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα. Κανονικά, θα πρέπει να υπάρχει δημόσια υπηρεσία που θα ενημερώνει το εκλεκτορικό σώμα για όλα αυτά τα στοιχεία των καθηγητών ή ερευνητών υποψήφιων βουλευτών πριν τις εκλογές. Συμφωνώ με τον Unknown ότι κάποιοι καθηγητές, και είναι πολλοί, δεν θα επιθυμούσαν τη δημοσιοποίηση των περγαμηνών τους.

      Χρήστος Γεωργίου

      Διαγραφή
  3. Η συζήτηση περί μετρησίμων ή συγκρισίμων ακαδημαϊκών προσόντων του Γιάνη Βαρουφάκη είναι εκτός θέματος και συσκοτίζει μάλλον παρά φωτίζει τις πολιτικές διαστάσεις της δράσης του ως υπουργού οικονομικών που προσπαθώ να αναδείξω. Επιμένοντας σ' αυτό το άσχετο θέμα, ο κ. Γεωργίου εκδηλώνει την άγνοια ή αδυναμία να κάνει σοβαρές και συγκεκριμένες πολιτικές κρίσεις που προάγουν αντι να αποπροσανατολίζουν το διάλογο. Αυτό αντιπροσωπεύει δυστυχώς την ποιότητα μεγάλου μέρους της ελληνικής "ακαδημαϊκής κοινότητας" που φέρει βαρύτατη ευθύνη για το κατάντημα της χώρας.

    Δημήτρης Γιαννόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κύριε Γιαννόπουλε,

      Στην προς εμέ απάντησή σας στο πρώτο σχόλιό μου ξεκινήσατε ως εξής: "Ο κ. Γεωργίου θεωρεί πως μπορεί να κρίνει το πνευματικό, ηθικό και πολιτιστικό επίπεδο ενός ανθρώπου ....". Πουθενά στο σχόλιό μου δεν έθιξα το πνευματικό επίπεδο του κ. Βαρουφάκη, παρά μόνο το ακαδημαϊκό. Επομένως, το παραπάνω παραπλανητικό σχόλιό σας μπορεί να έχει δύο βασικές εξηγήσεις. Ή δεν γνωρίζετε επαρκώς την Ελληνική γλώσσα για να κατανοείτε τα γραφόμενα μου, ή/και παίζετε το παιγνίδι της παραπληροφόρησης (ασκηθείς εκ της ιδιότητας του εκπροσώπου τύπου). Υπό τέτοιες συνθήκες, αυτοακυρώνεστε ως δυνητικός συνομιλητής μου για οποιοδήποτε θέμα.

      Και συνεχίζετε την παραπληροφόρηση με την απάντησή σας στο δεύτερο σχόλιό μου (που ήταν πλήρες πολιτικών κρίσεων, που σκόπιμα παρακάμπτετε, γιατί αφορούν τον αντιπατριωτικό, εθνικό και τώρα διεθνή, ρόλο του Βαρούφιου ινδάλματός σας), εντάσσοντάς με προσβλητικά (και το σημειώνω ιδιαιτέρως, διότι εξ αυτού σας απαντώ αναλόγως) στο ακόλουθο γενικό συμπέρασμά σας: "Αυτό αντιπροσωπεύει δυστυχώς την ποιότητα μεγάλου μέρους της ελληνικής "ακαδημαϊκής κοινότητας" που φέρει βαρύτατη ευθύνη για το κατάντημα της χώρας". Με αυτό το απίστευτα διαστρεβλωτικό, επιπέδου απλοϊκής νοημοσύνης, σάλτο-συμπέρασμά σας, και χωρίς καν να το επιβεβαιώσετε για το πρόσωπό μου (με ένα απλό ψάξιμο στο διαδίκτυο, θα διαπιστώνατε ότι για πάνω από μια δεκαετία αρθρογραφώ επί πληθώρας θεμάτων, πολιτικών και κοινωνικών (π.χ. στην πρώην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία), αποδεικνύετε την πολιτική αθλιότητα, πολιτική ανηθικότητα και τον φασίζοντα ελιτισμό σας εναντίον της αντίθετης άποψης. Λίγη υπομονή και θα ξαναξιοποιηθείτε, γιατί Γκεμπελικές ανθυποελίτ σαν κι εσάς είναι πάντα χρήσιμες στο πολιτικό σύστημα που υπηρετείτε.

      Τελειώνοντας μια για πάντα μαζί σας, κατανοώ την ανάγκη σας προς εμετικού τύπου συνεχιζόμενη παραπληροφόρηση για ψυχική δικαίωση. Εξάλλου, ο λόγος της αρχικής παρέμβασής μου δεν ήταν να κάνω διάλογο μαζί σας, αλλά να καταγγείλω τη διαφήμιση του πολιτικού ελιτισμού του κ. Βαρουφάκη που προάγετε μέσα από το άρθρο σας. Και δεν μείνατε εκεί. Ως βασιλικότερος του βασιλέως, αποφασίσατε να ενώσετε τον ελιτισμό σας με τον δικό του, κι με αναγκάσατε να στρέψω την κριτική μου και σε σας.

      Υγιαίνετε. Και το εννοώ, γιατί σας σέβομαι μόνο ως προς την ανθρώπινη φύση σας, ως προς την οποία είμαστε όλοι ίσοι (κάτι που δεν δέχονται οι ελιτιστες).

      Διαγραφή
    2. Και μία τελευταία παρέμβασή μου για να δώσω τη δυνατότητα εκτίμησης, από τους αναγνώστες του μπλόγκ σας, των σπάνιων διανοητικών χαρισμάτων και της οικονομικής και πολιτικής διάνοιας του κ. Βαρουφάκη, μέσα από την παράθεση αδιαμφισβήτητων πολιτικών στοιχείων. Παραθέτω, λοιπόν, αποσπάσματα της προδοτικής, για τη χώρα και το λαό μας, συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου 2015, που υπέγραψε ο τότε υπουργός ο κ. Βαρουφάκης, ως δείγμα εφαρμογής αυτών των εξαιρετικών πνευματικών προσόντων του στην εξυπηρέτηση του δημόσιου και εθνικού συμφέροντος.

      Πηγές της συμφωνίας:
      Στην ελληνική και αγγλική γλώσσα στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.express.gr/news/politics/765859oz_20150221765859.php3
      Στην αγγλική γλώσσα, στον ακόλουθο σύνδεσμο της επίσημης ιστοσελίδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης :
      http://www.consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2015/02/150220-eurogroup-statement-greece/

      Αποσπάσματα

      "Το Γιούρογκρουπ σημειώνει, στο πλαίσιο της υπάρχουσας διευθέτησης, το αίτημα των ελληνικών αρχών για την παράταση της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης (Master Financial Assistance Facility Agreement, MFFA), η οποία θεμελιώνεται σε ένα σύνολο δεσμεύσεων. Ο σκοπός της παράτασης αυτής είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της τρέχουσας διευθέτησης, με την καλύτερη δυνατή χρήση της δεδομένης ευελιξίας η οποία θα εξετασθεί από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς."

      Σχόλιο: Έτσι "έσκισαν" ο κ. Βαρουφάκης και ο κ. Τσίπρας το προηγούμενο μνημόνιο, αναγνωρίζοντας πλήρως τις δεσμεύσεις του και δεχόμενοι την αξιολόγησή του.
      ...........................

      "Οι ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν έναν πρώτο κατάλογο μεταρρυθμιστικών μέτρων, επί τη βάση της τρέχουσας συμφωνίας, ως το τέλος της Δευτέρας 23ης Φεβρουαρίου (2015)."

      Σχόλιο: Ο κ. Βαρουφάκης και η λοιπή κυβερνητική κλίκα δέχονται ένα νέο μνημόνιο (το τρίτο), δηλαδή "έναν πρώτο κατάλογο μεταρρυθμιστικών μέτρων" ως συνέχεια του προηγούμενου ("επί τη βάση της τρέχουσας συμφωνίας").
      ..........................

      "Οι (ελληνικές) αρχές δεσμεύονται στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που έπρεπε να είχαν εφαρμοστεί εδώ και πολύ καιρό για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του δημοσίου τομέα."

      Σχόλιο: Εδώ, ο δεινός οικονομολόγος κ. Βαρουφάκης γίνεται βασιλικότερος του βασιλέως και χρυσώνει το περί καταπολέμησης της διαφθοράς χάπι της προδοτικής συμφωνίας. Αλλά η διαφθορά συνεχίζει να βασιλεύει και σήμερα, καθότι χωρίς αυτή δεν υφίσταται καπιταλισμός (θέμα που έχω διαπραγματευτεί σε παρελθούσα αρθρογραφία μου).
      ............................

      "Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τιμήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως."

      Σχόλιο: Ο κ. Βαρουφάκης συμφωνεί στην προδοτική παραβίαση της προγραμματικής δέσμευσης της τότε κυβέρνησης για κούρεμα του χρέους (πάνω από 50-60%).
      ...............................

      κ.λπ., κ.λπ.

      Παρότι ο κ. Βαρουφάκης έχει συνεισφέρει στο ξεπούλημα της χώρας του με αυτή την επαίσχυντη συμφωνία, εντούτοις υπάρχουν ακόμα "πολιτικά ψαγμένα" άτομα που εξακολουθούν να τον θαυμάζουν . Γιατί το κάνουν; Οι λόγοι είναι πολλοί. Κάποιοι, όμως, από αυτούς το κάνουν λόγω αυτοπαραμορφωτικής διάτρησης της πολιτικής φαιάς ουσίας τους από πλήθος ασύνδετων πολιτικών στενοπών, αλλά και για την ελιτίστικη ιδεολογική αιτιολόγηση της εικονικής πολιτικής πραγματικότητάς τους μέσω κατασκευής και συνταύτισης με ελιτίστικα και εικονικά χαρισματικά ινδάλματα.

      Χρήστος Γεωργίου

      Διαγραφή