Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2020

Η επιδημία της «ψευδοφάνειας»: η μεγαλύτερη μάστιγα για τον Έλληνα

 Η επιδημία της «ψευδοφάνειας»: η μεγαλύτερη μάστιγα για τον Έλληνα 


«…Δεν θέλουμε όνομα και τίτλους,

Μήτε επιγράμματα.

Δώστε μας πίσω την ψυχή μας

Το μέσα πλούτος μας

Κι ας είναι ελιά το δείπνο μας

Και το νερό γλυφό.

Δώστε μας πίσω τα παιδιά μας

Και την ψυχή μας…»

(Κύπρος Χρυσάνθης, Εξομολόγηση)


Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη


Δύο καθοριστικά γεγονότα ήταν αυτά που σημάδεψαν την τελευταία φάση (1828-1829) του Ελληνικού Απελευθερωτικού Αγώνα που ξέσπασε το 1821 και θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την έναρξή του σε μερικούς μήνες.

Η παρέμβαση του Γαλλικού στρατού 15.000 ανδρών, που έδιωξαν τα υπολείμματα των στρατευμάτων του Ιμπραήμ από τον Μωριά, καθώς και η προέλαση των Ρώσων μέχρι την Αδριανούπολη κατά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο, που ανάγκασαν τον Σουλτάνο να απομακρύνει από τη νότια Ελλάδα όλες τις δυνάμεις του.

Λίγες ημέρες μετά την λήξη της Δ’ Εθνοσυνέλευσης του Άργους, το φθινόπωρο του 1829, τελείωσαν τα πολεμικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης. Οι επιχειρήσεις από τον τακτικό πλέον ελληνικό στρατό στην Ρούμελη, υπό την διοίκηση του Δημητρίου Υψηλάντη κατ’ εντολήν του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, ανάγκασαν τους Τούρκους της Αττικο-Βοιωτίας σε δεινή ήττα και συνθηκολόγηση. Οι Τούρκοι δέχτηκαν να εκκενώσουν την Ανατολική Στερεά, την ώρα που οι τρεις σύμμαχες δυνάμεις -Γαλλία, Ρωσία και Αγγλία- διαβουλεύονταν για την τύχη των εξεγερμένων Ελλήνων.