Αποχή, όπλο μαζικής νοθείας των εκλογών στα χέρια των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης

Αποχή, όπλο μαζικής νοθείας των εκλογών στα χέρια των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης

του Γιώργου Ρωμανού, Συγγραφέα Αναλυτή, Ιστορικού Ερευνητή

Τα αδιαμφισβήτητα επίσημα στοιχεία, σχετικά με την διαχρονική Αποχή και τον ρόλο της στην αλλοίωση της λαϊκής βούλησης μας τα παρέχει το ίδιο το Υπουργείο Εσωτερικών. Βάσει αυτών, στις Εκλογές του 2019, ψήφισε μόνο το 57,78% των Ελλήνων πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου, ήτοι 5.769.644. Άρα, το 100%, των εχόντων δικαίωμα ψήφου είναι 9.985.538. Αποχή επέλεξαν 4.215.894 που ενώ είχαν δικαίωμα ψήφου ΔΕΝ το άσκησαν.

Το 2019, η κυβέρνηση της ΝΔ ψηφίστηκε από 2.251.618 πολίτες οι οποίοι αντιστοιχούν μόνο στο 22,5% επί του συνόλου των 9.985.538 ψηφοφόρων. Αντιστοίχως, στις Εκλογές του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 1.926.526 ψήφους, δηλαδή ποσοστό 19,2%, επί του συνόλου των εχόντων δικαίωμα ψήφου.

Παραβλέποντας αυτή την κραυγαλέα Αποχή η ΝΔ καυχήθηκε, ότι έλαβε ποσοστό 39,85% στις Εκλογές του 2019, ενώ στην πραγματικότητα το ποσοστό της ήταν 22, 5%(!), το οποίο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πλειοψηφία στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών. Το αντίστοιχο «κυβερνητικό» ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μικρότερο. Και τα δύο αυτά κόμματα σχημάτισαν κυβερνήσεις φανερής λαϊκής μειοψηφίας. Κι όμως το Σύστημα της Μεταπολίτευσης τις επέβαλε στον λαό και την χώρα με τις πάγιες αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές μεθόδους δεκαετιών, μεταξύ των οποίων και η Αποχή.

Η Χαμένη Ψήφος

 Η Χαμένη Ψήφος

Σε εκλογές που βγάζουν κυβέρνηση εάν κάποιος απέχει ή ψηφίσει μικρό κόμμα που δεν εκλέγεται η ψήφος του πάει χαμένη. Σε αυτές τις εκλογές που δεν πρόκειται να βγει κυβέρνηση, διότι με την απλή αναλογική δεν βγαίνουν τα κουκιά, η ψήφος σε μικρό κόμμα δεν θα μετρήσει υπέρ κανενός από τους μεγάλους αλλά θα δείξει τι πραγματικά θέλει ο λαός. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει κανείς να δώσει ψήφο σκοπιμότητας, να απέχει ή να ψηφίσει το λιγότερο κακό. Τώρα είναι η ευκαιρία να ψηφίσουν όλοι κατά συνείδηση, όχι για να δώσουν το μήνυμα στο σύστημα,  αφού έτσι και αλλιώς μας γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια,  αλλά για να γίνει καταγραφή της θέλησης μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας αλλά αν και ασύνδετοι είμαστε πολλοί και να αποκτήσουμε το συναίσθημα της ομοψυχίας αλλά κυρίως της ελευθερίας.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός

πρώην Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

Βρίσκεται η Ελλάδα στα πρόθυρα της εξαφάνισης, ή θα εξεγερθεί μέσω εκλογών;

Βρίσκεται η Ελλάδα στα πρόθυρα της εξαφάνισης, ή θα εξεγερθεί μέσω εκλογών;

του Ουίλλιαμ Μάλλινσον*

Για να αποφύγει η Ελλάδα τον κίνδυνο άλλης μιας ανόδου στην εξουσία μιας απολυταρχίας αμερικανικής έμπνευσης, χρειάζεται ένα νέο κόμμα/κίνημα, το οποίο θα δρα με διακριτικότητα και υπομονή, με το βλέμμα στους μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους

Μπορώ με βεβαιότητα να δηλώσω ότι η Ελλάδα που ήξερα όταν εγκαταστάθηκα εδώ το 1994 μοιάζει να βρίσκεται προ εξαφάνισης και να καταλήγει ως γεωπολιτικό παράρτημα των συμφερόντων της Αμερικής και του βρετανικού της μπάτλερ, με τα συμφέροντα αυτά να υποβοηθούνται και να ενθαρρύνονται από τους κάθε λογής ιδιοτελείς φιλόδοξους πολιτικούς και ψευτο-ακαδημαϊκούς της χώρας. Παρόλο που εύκολα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι αυτή υπήρξε η μοίρα της Ελλάδας από τη δολοφονία του Καποδίστρια, η διαφορά είναι ότι η κατάσταση μοιάζει σήμερα να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Ας εξετάσουμε, όμως, τα πράγματα προσεκτικά, ξεκινώντας με το ελληνικό κράτος και τα ελαττώματά του.

Το ελληνικό κράτος και οι συντάξεις του

Τυχαίνει να θεωρώ ότι οι συντάξεις θα έπρεπε να αποτελούν το κύριο προεκλογικό ζήτημα, αφού η αποτελεσματική διοίκηση -και όχι τα ψευτο-ιδεολογικά παραληρήματα- αποτελεί το υπόστρωμα της κοινωνικής και κρατικής σταθερότητας. Αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, με λαμπερή εξαίρεση τη δημιουργία των ΚΕΠ.

Οι Κάλπες της Εκτροχιασμένης Δημοκρατίας - Οι εκλογές που σφράγισαν τη νεώτερη ιστορία μας

Οι Κάλπες της Εκτροχιασμένης Δημοκρατίας

Οι εκλογές που σφράγισαν τη νεώτερη ιστορία μας

 

«Η τέλεια δικτατορία θα έχει την εμφάνιση της δημοκρατίας. Μια φυλακή χωρίς τοίχους, στην οποία οι κρατούμενοι δεν θα ονειρεύονται να δραπετεύσουν»

Άλντους Χάξλεϋ (1894-1963)

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Ευρισκόμενοι σήμερα εν όψει μιας κρίσιμης προεκλογικής περιόδου, εν μέσω κοσμοϊστορικών γεγονότων και της απειλής γενικευμένου πολέμου, αξίζει να θυμηθούμε πόσο ταυτισμένοι είμαστε εμείς οι Έλληνες με την Πολιτική και με τους πολιτικούς και πώς αυτό έχει επηρεάσει τον νεώτερο ελληνισμό.

Η ιστορία μας αυτή ξεκινάει από την αρχαιότητα, όταν στην Πνύκα ακουγόταν ο κήρυξ να λέει: «Τις αγορεύειν, βούλεται;». Από τότε μέχρι σήμερα, που ο λαός μας, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, έχει γυρίσει την πλάτη του στους πολιτικούς και τις ανυπόστατες υποσχέσεις τους, «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», έχουν περάσει πολλοί αιώνες και ανατροπές που διαμόρφωσαν το τωρινό πολιτικο-πολιτιστικό πρότυπο του Νεοέλληνα.

Η νεώτερη ιστορία της Ελλάδας, από το 1821 και μετά, ουσιαστικά από το 1928, με Κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια, είναι σε άμεση σχέση με όσα συνέβησαν επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία κυριάρχησε και μεγαλούργησε στο μεγαλύτερο μέρος του εξελληνισμένου κόσμου -από την ελληνόφωνη Μεσόγειο και Βόρεια Αφρική μέχρι την καθ’ ημάς Ανατολή- της ύστερης Αρχαιότητας. Ωστόσο το Βυζάντιο, αν και αρχικά άντεξε το κύμα των Μουσουλμανικών επιδρομών, αποδυναμώθηκε θανάσιμα μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1204, από τους Φράγκους και Λατίνους Σταυροφόρους. Η εγκαθίδρυση των Καθολικών, λατινικών, κρατικών μορφωμάτων στα εδάφη της Αυτοκρατορίας υπήρξε το έναυσμα για την ανάδυση της νέας ελληνική εθνικής ιδιοπροσωπίας, μέσα από την αντίσταση των Ορθόδοξων Βυζαντινών Ελλήνων εναντίον τους.

Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης συνομιλεί με τον καθηγητή Dr Alexandr Dugin και τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη (Video)

 Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης συνομιλεί με τον καθηγητή Dr Alexandr Dugin και τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη

Διαδικτυακή συζήτηση του Δρ. Alexandr Dugin με τον π. Βασίλειο Βολουδάκη και τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη. 

 

https://www.youtube.com/live/zJcPYxUCqyI?feature=share

Μέση Ανατολή: Ιντιφάντα χωρίς προηγούμενο; Ανεβαίνει το θερμόμετρο της έντασης στο Ισραήλ

Μέση Ανατολή: Ιντιφάντα χωρίς προηγούμενο;

 Ανεβαίνει το θερμόμετρο της έντασης στο Ισραήλ

«Δεν πρέπει να είσαι θύμα.

Δεν πρέπει να είσαι θύτης.

Και πάνω απ' όλα,

δεν πρέπει να είσαι θεατής.»

Yehuda Bauer, Ισραηλινός ιστορικός 

 

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Κάθε κοινωνία, κάθε χώρα έχει τουλάχιστον δύο θεμελιώδεις βάσεις: μια επίσημη ιδεολογία και έναν αριθμό θεμελιωδών μύθων, που μπορεί να είναι πολύ κοντά στην ιστορική αλήθεια ή όχι. Στην περίπτωση του Ισραήλ η επίσημη ιδεολογία είναι η κοσμική, φιλελεύθερη, δημοκρατία που το κάνει να παρουσιάζεται ως το μοναδικό κράτος δυτικού τύπου στην Μέση Ανατολή. Ωστόσο, μόλις κοιτάξουμε «κάτω από την επιφάνεια» βλέπουμε ότι, μετά την επιστροφή του εβραϊκού λαού στην «γενέτειρα» γη του, οι «ξεχασμένες» εντολές της Βίβλου, που υπήρχαν από τότε που ο εβραϊκός λαός εγκαταστάθηκε για πρώτη φορά στη γη του Ισραήλ πριν από 3.000 χρόνια, άρχισαν να ξαναζωντανεύουν.

Φυσικά, ο εβραϊκός λαός μελετούσε αυτούς τους νόμους επί αιώνες, αλλά παρέμεναν στην σφαίρα της θεωρητικής και της καθημερινής πρακτικής.

Η εβραϊκή ιστορία στην Γη της Επαγγελίας, σύμφωνα με τη βιβλική αφήγηση, ξεκίνησε όταν ο Αβραάμ αγόρασε το σπήλαιο Μαχπελάχ στην Χεβρώνα, από τον Χετταίο Εφρών, για τόπο ταφής της Σάρας. Με την πάροδο του χρόνου, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και η Ρεβέκκα, καθώς και ο Ιακώβ και η Λία ενταφιάστηκαν επίσης εκεί. Αυτό επικαλείται το εθνικό αφήγημα των Ισραηλινών. Τότε δεν υπήρχαν Παλαιστίνιοι.  Σήμερα οι τάφοι αυτοί στην βιβλική Ιουδαία και Σαμάρεια βρίσκονται μέσα στην καρδιά της παλαιστινιακής περιοχής της Χεβρώνας.

Ο Άγνωστος «Χ» που καθόρισε την μοίρα του κόσμου μας - Από τον Ψυχρό Πόλεμο στην Παγκοσμιοποίηση και την Ουκρανία

Ο Άγνωστος «Χ» που καθόρισε την μοίρα του κόσμου μας

Από τον Ψυχρό Πόλεμο στην Παγκοσμιοποίηση και την Ουκρανία

 

«Εμείς οι Αμερικανοί έχουμε περίπου το 50% του πλούτου του κόσμου, αλλά μόνο το 6,5% του πληθυσμού του. Το πραγματικό μας έργο στην ερχόμενη περίοδο (σ.σ. μετά το 1945) είναι… να διατηρήσουμε αυτή την ανισότητα…»

Τζωρτζ Κένναν (1904-2005), Αμερικανός διπλωμάτης και ιστορικός

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Ο κόσμος μας διέρχεται την χειρότερη μεταπολεμική παγκόσμια κρίση και καθημερινά πληθαίνουν οι προβλέψεις των ειδικών αναλυτών σε όλο τον δυτικό συνασπισμό, ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ γλιστρούν υπνοβατώντας σε έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο.

Έχουν ήδη γίνει αρκετές επιθέσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας και σε στρατιωτικά αεροδρόμια, όπως ο βομβαρδισμός που έγινε στα τέλη Δεκεμβρίου στην αεροπορική βάση Έγκελς (Engels), στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην περιοχή Saratov, σχεδόν 650 χλμ (400 μίλια) από την Ουκρανία. Υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι η CIA έχει εμπλακεί εδώ και καιρό σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις σαμποτάζ. Η πρόσφατη επιχείρηση δολιοφθοράς από CIA-NATO δεν είναι παρά μία από τις πολλές τέτοιες προσπάθειες για την υπονόμευση της Ρωσικής Ομοσπονδίας και την ανατροπή του Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν έχει αποφασίσει, μέχρι τώρα, να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, παρ’ όλο που τα μέσα της δυτικής πολεμικής προπαγάνδας ψεύδονται θριαμβολογώντας ότι έχει στριμωχτεί στην γωνία.

Το τι μέλλει γενέσθαι πλέον κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να προβλέψει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι φαίνεται πως η Ρωσία προετοιμάζεται ασταμάτητα, τουλάχιστον από το 2014, για έναν ηπειρωτικό πόλεμο μεγάλης κλίμακας. Έχει εκσυγχρονίσει πλήρως το πυρηνικό της οπλοστάσιο και τα βασικά εργοστάσια παραγωγής όπλων της χώρας λειτουργούν πλέον 6 ημέρες την εβδομάδα με 3 βάρδιες που εργάζονται ασταμάτητα.

Στο κρίσιμο σταυροδρόμι που βρίσκεται σήμερα ο πλανήτης έχουμε οδηγηθεί μέσα από τα σύνδρομα, τις προτεραιότητες και τις στρατηγικές που διαμορφώθηκαν κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, του οποίου πολιτικός στόχος ήταν να επιβληθεί στη Ρωσία η βούληση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Η Διεθνής Ακτινοβολία του 1821 - Πώς επηρέασε η Ελληνική Επανάσταση τους λαούς της Ευρώπης και όλον τον κόσμο

 Η Διεθνής Ακτινοβολία του 1821

Το προβάδισμα στην διάλυση των Αυτοκρατοριών το είχαν οι «αφυπνισμένοι» Έλληνες με κύρια οργάνωσή τους την Φιλική Εταιρεία. Στο πρότυπο αυτής δημιουργήθηκαν μια σειρά Εθνικές Εταιρείες που συσπείρωσαν ευρύτερες κοινωνικές ομάδες στην Ευρώπη και ήταν πιο αποτελεσματικές από τις ολιγάριθμες επαναστατικές σέχτες.

Πώς επηρέασε η Ελληνική Επανάσταση τους λαούς της Ευρώπης και όλον τον κόσμο

«Ο αντίκτυπος των αρχών που έχουν τεθεί σε εφαρμογή στην Ελλάδα θα φανεί σταδιακά, εδώ αλλά και σε άλλες χώρες… Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσο ψηλά θα φτάσει η Ελλάδα. Μέχρι σήμερα ήταν το υλικό για τους ύμνους και τις ελεγείες που έγραφαν οι φανατικοί λάτρεις της• τώρα όμως θα στραφεί πάνω της η προσοχή των πολιτικών».

Λόρδος Βύρων

 

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Η Ελληνική Επανάσταση κράτησε από τον Φεβρουάριο του 1821 (όταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μπήκε στην Μολδοβλαχία) έως τον Φεβρουάριο του 1830 που υπογράφηκε το Πρωτόκολλο του Λονδίνου. Εννέα, δηλαδή, χρόνια κατά τα οποία οι Έλληνες έδειξαν μια απίστευτη ηθική αντοχή μέχρι να πετύχουν την επίσημη αναγνώριση της Ελλάδας ως κράτους στην διεθνή πολιτική σκηνή. Με άσβεστη επαναστατική φλόγα και επιθυμία για ελευθερία αγωνίστηκαν οι πρόγονοί μας για ένα τόλμημα, το οποίο δεν ήταν μόνο σταθμός για την ελληνική ιστορία, αλλά επηρέασε καταλυτικά και την ευρωπαϊκή ιστορική πορεία.

Το εθνικό κράτος που συγκροτήθηκε την κρίσιμη εκείνη δεκαετία στην Ελλάδα, γύρω από το Ναύπλιο, ήταν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο τόσο για τους Έλληνες, όσο και για την υπόλοιπη ευρωπαϊκή ήπειρο των αρχών του 19ου αιώνα.

Έτσι, η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε η εμπροσθοφυλακή σε έναν δρόμο που ακολούθησαν όλα, σχεδόν, τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη αλλά και πολλά ακόμα στον υπόλοιπο κόσμο.

Οι δύο Βρετανοί ποιητές, εκ των κορυφαίων στο φιλελληνικό κίνημα, ο Σέλλεϋ και ο Βύρων, προέβλεψαν με εντυπωσιακή ακρίβεια την πραγματική σημασία και την παγκόσμια διάσταση του ‘21. Στον Πρόλογο του ποιήματος Ελλάς, σε ένα απόσπασμα που γράφτηκε το φθινόπωρο του 1821, ο Σέλλεϋ έγραφε:

«Είναι η εποχή του πολέμου των καταπιεσμένων εναντίον των καταπιεστών. …Ένα νέο ρεύμα έχει αναδυθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη, θρεμμένο από την απέχθεια για τις ιδέες που το κρατούν αλυσοδεμένο, και θα συνεχίσει να γεννοβολά νέες γενιές, οι οποίες θα εκπληρώσουν την μοίρα που όλοι οι τύραννοι προβλέπουν και φοβούνται».

Η ίντριγκα του ΝΑΤΟ και η ΑΟΡΑΤΗ ΧΑΖΑΡΙΑ

Η ίντριγκα του ΝΑΤΟ και η ΑΟΡΑΤΗ ΧΑΖΑΡΙΑ

 

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Ο πόλεμος μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην Ουκρανία δεν γίνεται μόνο για την αναγνώριση των ανεξάρτητων δημοκρατιών του Ντονιέτσκ (RPD) και του Λουγκάνσκ (RPL). Μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική σελίδα της παγκόσμιας ιστορίας, έναν πολυπολικό κόσμο και μια πλήρη αλλαγή ολόκληρης της αρχιτεκτονικής της παγκόσμιας τάξης.

Έτσι, η Ρωσία προσπαθεί να δημιουργήσει ένα παγκόσμιο μπλοκ αντίστασης έναντι μιας «συλλογικής Δύσης» που δεν είναι, εδώ και καιρό, η συνέχεια του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, ούτε του χριστιανικού κόσμου, αλλά είναι ένα νεκροταφείο τοξικών πολιτιστικών αποβλήτων στην επικυριαρχία των Ρότσιλντ, Σόρος, Κλάους Σβαμπ (Νταβός), Μπιλ Γκέητς και των άλλων αφεντικών της Big Pharma/Big Tech και των τραπεζικών κολοσσών.

Αυτοί οι κύκλοι είναι που συνδέονται άμεσα με τα γεγονότα το 2014 στην Ουκρανία και το ενορχηστρωμένο από τις ΗΠΑ πραξικόπημα του Μαϊντάν, που ήταν η αρχή αυτού του πολέμου.

Αν κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε ότι ο πόλεμος άρχισε τώρα, όπως μας βομβαρδίζουν τα ενσωματωμένα ΜΜΕ, είναι ως να θεωρούμε σαν «εισβολή» την απόβαση των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους στην Νορμανδία κατά της «κυρίαρχης και δημοκρατικής» Γαλλίας του Βισύ. Να θεωρούμε δηλαδή ότι αυτή ήταν η αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και να μην μας πείραζε που η κυβέρνηση του Βισύ ήταν μια μαριονέττα των Ναζί, που οι ευκαιρίες για διαπραγματεύσεις είχαν απορριφθεί και ο πόλεμος εμαίνετο ήδη για χρόνια.

Ελλάδα και Κίνα Οι Αρχαίοι Δρόμοι του Μεταξιού

Ελλάδα και Κίνα

Οι Αρχαίοι Δρόμοι του Μεταξιού

 

«Ο Κινεζικός και ο Ελληνικός πολιτισμός άνθισαν πριν από πάνω από 2.000 χρόνια από τις δύο πλευρές της Ευρασιατικής ηπείρου και είχαν πολλές επαφές κατά την αρχαιότητα».

Duncan Howitt-Marshall

 

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την άνοδο της Ανατολής, την παγκοσμιοποίηση που διευκολύνει την επικοινωνία και τις ανταλλαγές με την Δύση και βέβαια για το περίφημο πρότζεκτ πολλών δισ. της Κίνας, που αλλάζει τον χάρτη της Ευρασίας: την Πρωτοβουλία «Μια Ζώνη, Ένας Δρόμος» (Belt and Road), που είναι ο σύγχρονος «Δρόμος του Μεταξιού».

Δεν είναι όμως, η πρώτη φορά που έχουν ανοίξει οι μεγάλοι εμπορικοί δρόμοι Ανατολής-Δύσης από ξηρά και θάλασσα. Η μεγάλη συνάντηση της Δύσης με την Ανατολή ξεκίνησε με τον Μέγα Αλέξανδρο και άλλαξε ριζικά τον ασιατικό κόσμο. Συνεχίστηκε μετά στην Ρώμη και στην χιλιόχρονη Βυζαντινή αυτοκρατορία, που ήταν ο αδιάσπαστος κρίκος ανάμεσα στον ελληνιστικό, τον μεσαιωνικό και τον σύγχρονο Ελληνισμό.

Τον ρόλο αυτό, της «πύλης» και «γέφυρας» μεταξύ Ασίας και Ευρώπης, εξακολουθεί να παίζει και σήμερα η Ελλάδα στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι θέλουν να μας βλέπουν οι Ασιάτες, σύμφωνα με τα ίδια τα λόγια του πρεσβευτή της Κίνας στην χώρα μας με αφορμή την 50η επέτειο των διμερών διπλωματικών μας σχέσεων (12/5/2022, ΑΠΕ-ΜΠΕ), που ξεκίνησαν το 1972, πριν από το ταξίδι του Νίξον στην Κίνα. Η Ελλάδα σήμερα είναι ανάμεσα στους τέσσερις μεγαλύτερους εμπορικούς εταίρους της Κίνας μεταξύ των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και η Κίνα έχει γίνει ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ελλάδας εκτός ΕΕ.

Το απόγευμα της 4ης Φεβρουαρίου 2022, στην τελετή έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, μια κινεζική χορωδία αποτελούμενη από 40 παιδιά της κινεζικής υπαίθρου τραγούδησε τον «Ολυμπιακό Ύμνο» στα ελληνικά, εντυπωσιάζοντας ολόκληρο τον πλανήτη!

Το καταστροφολογικό σενάριο του ΟΗΕ - Νόαμ Τσόμσκυ και Ηνωμένα Έθνη προειδοποιούν για «Κατάρρευση του Πολιτισμού»

Το καταστροφολογικό σενάριο του ΟΗΕ

Νόαμ Τσόμσκυ και Ηνωμένα Έθνη προειδοποιούν για «Κατάρρευση του Πολιτισμού»

 

«Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα»

Λάο Τσε, 6ος αιώνας π.Χ.

 

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Στην εξαιρετική, αποκαλυπτική-σατιρική, κωμωδία Don’t Look Up, η οποία προβλήθηκε πέρυσι, είδαμε την ιστορία δύο αστρονόμων που προσπαθούν να προειδοποιήσουν την ανθρωπότητα για έναν κομήτη που πλησιάζει και θα καταστρέψει τον ανθρώπινο πολιτισμό. Το αμερικανικό αυτό φιλμ είναι μια σάτιρα της κυβερνητικής, πολιτικής και δημοσιογραφικής αδιαφορίας απέναντι στην εντεινόμενη κρίση και την πιθανή κατάρρευση της ανθρωπότητας. Οι δύο «αιρετικοί» επιστήμονες αντιμετωπίζονται σχεδόν σαν «ψεκασμένοι» συνωμοσιολόγοι από την συστημική δημοσιογραφία και την διαπλεκόμενη τεχνοκρατία. Αυτή η κωμωδία του Netflix, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, συνιστά ένα αποκαλυπτικού τύπου μήνυμα-προειδοποίηση, γι’ αυτό έχει κερδίσει ήδη μια σημαντική θέση στην σύγχρονη ποπ κουλτούρα.

Η άγνοια ολόκληρου του πολιτικού συστήματος αναδεικνύεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο μέσα από την εγωιστική και διψασμένη για χρήμα περσόνα της προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, που υποδύεται η Μέρυλ Στρηπ, συνοδευόμενη από τον Jonah Hill, ο οποίος υποδύεται τον σνομπ γυιο της, που είναι και προσωπάρχης του Λευκού Οίκου.

Το Don’t Look Up υπερτονίζει σατιρικά ένα επιστημονικό γεγονός, που αρχικά το αρνούνται και στη συνέχεια το πολιτικοποιούν έντονα οι παγκόσμιοι ηγέτες, οι οποίοι παίρνουν τις αποφάσεις τους, αγνοώντας την απειλή της δικής μας αυτοκαταστροφής και υπολογίζοντας μόνο τα βραχυπρόθεσμα κέρδη των υπερπλούσιων ελίτ.

Η ταινία στέλνει ένα ισχυρό SOS μήνυμα ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά στην κοινωνία μας.

Ο Γρίφος της Ινδίας

Ο Γρίφος της Ινδίας

Ο ρόλος της στον ανερχόμενο Ευρασιατικό κόσμο • Η προσπάθεια αποπλάνησής της από την Δύση • Η σημασία ενός Ελληνο-Ινδικού άξονα

«Η Ινδία είναι το λίκνο της ανθρώπινης φυλής, η γενέτειρα του ανθρώπινου λόγου, η μητέρα της ιστορίας, η γιαγιά του θρύλου και η προγιαγιά της παράδοσης… Στην θρησκεία όλες οι άλλες χώρες είναι φτωχές, η Ινδία είναι η μόνη εκατομμυριούχος».

Μαρκ Τουαίην

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

 

Η στάση των Ευρωπαίων απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο, την εποχή της αποικιοκρατίας, ήταν μια ιστορία αλαζονείας και φανατισμού.

Η τάση των Ευρωπαίων να αντιμετωπίζουν τους πολιτισμούς της Ανατολής (συμπεριλαμβανομένης και της Ορθόδοξης καθ’ ημάς Ανατολής) με περιφρόνηση και υποτίμηση έχει ριζώσει βαθιά στην ευρωπαϊκή ψυχή. Η ανωμαλία αυτή είναι ακόμη πιο διεστραμμένη υπό το πρίσμα της σύγχρονης δημογραφικής και οικονομικής κατάστασης. Στο απόγειο της αποικιοκρατικής εποχής, το 1900, ο πληθυσμός της Ευρώπης αντιστοιχούσε σχεδόν στο ένα τέταρτο της ανθρωπότητας (έναντι 57% της Ασίας). Σήμερα ολόκληρη η Δύση (και οι ΗΠΑ) αντιστοιχεί σε... όχι περισσότερο από το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό δεν δικαιολογεί στον 21ο αιώνα το σημερινό 12% να θέλει να κυβερνά τις ζωές του υπόλοιπου 88%. Άλλωστε η «ανωτερότητα» της Δύσης σε πολλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένων των θεσμών, των κοινωνικοπολιτικών και βιομηχανικών συστημάτων, της εκπαίδευσης και των τεχνολογικών καινοτομιών, αμφισβητείται τώρα από την αναδυόμενη Ανατολή.

Η Δύση θα αισθανθεί δραματικά το επερχόμενο Σοκ της Αλήθειας, καθώς το δικό της «Σοκ και Δέος» έχει πάψει να λειτουργεί πειστικά για τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι τρεις κύριες προκλήσεις για τη Δύση είναι οι εξής: Η Κίνα, το Ισλάμ και η Ινδία. Η άνοδος της Ασίας είναι ανεπιφύλακτα μια καλή είδηση για τον πλανήτη, αλλά και πιθανή αιτία για μια τραγωδία στις αρχές του 21ου αιώνα, καθώς η αμετανόητη Δύση θεωρεί ότι αυτό αποτελεί απειλή που πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Ο «Ρωσικός Κόσμος» - Τι σημαίνει για τη Ευρώπη και τον κόσμο το νέο δόγμα του Πούτιν

Ο «Ρωσικός Κόσμος»

 Τι σημαίνει για τη Ευρώπη και τον κόσμο το νέο δόγμα του Πούτιν

«Ό,τι έχεις από τους προγόνους σου κληρονομήσει,

κατάκτησέ το, για να σου ανήκει…»

Γκαίτε, Φάουστ

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Ο Μέγας Ναπολέων, προτού πεθάνει, τον Μάϊο του 1821, εξόριστος στα υπερπόντια εδάφη της Αγίας Ελένης, είχε σε ανύποπτο χρόνο εκτιμήσει ότι δύο θα είναι οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις που θα κυριαρχήσουν τους επόμενους αιώνες: οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία. Η ιστορία σίγουρα δικαίωσε την διορατικότητά του, ιδίως τα μεγάλα γεγονότα του 20^ου αιώνα με τις δύο παγκόσμιες συγκρούσεις και τον Ψυχρό Πόλεμο.

Στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ρώσοι ηγέτες ενστερνίστηκαν την υπόσχεση στενότερων σχέσεων. Οι πρόεδροι των ΗΠΑ θα έμεναν προσηλωμένοι, σύμφωνα με τα λόγια του Μπιλ Κλίντον, «σε μια στρατηγική συμμαχία με την μετακομμουνιστική Ρωσία» και στην ενσωμάτωση της Ρωσίας στο διεθνές σύστημα. Όμως σήμερα, οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν επιδεινωθεί και βρίσκονται στο πιο επικίνδυνο σημείο τους εδώ και δεκαετίες, χειρότερα κι από την ψυχροπολεμική περίοδο.

Τι πήγε, λοιπόν, στραβά; Κατά την ρωσική άποψη, μεγάλο μέρος της ευθύνης πέφτει στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα, οι Ηνωμένες Πολιτείες εκμεταλλεύτηκαν τη Ρωσία όταν αυτή ήταν αδύναμη, επεκτείνοντας το ΝΑΤΟ και βομβαρδίζοντας τη Σερβία το 1999, εισβάλλοντας στο Ιράκ το 2003, και, όπως φαίνεται, βοήθησαν στην ανατροπή φιλορωσικών κυβερνήσεων στην Γεωργία το 2003 και στην Ουκρανία αρχικά το 2004 και ύστερα το 2014.

Ο «Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος» μαίνεται. 50 χώρες υπό τις ΗΠΑ συγκρούονται με την Ρωσία

Ο «Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος» μαίνεται 

50 χώρες υπό τις ΗΠΑ συγκρούονται με την Ρωσία

Γιώργος Ρωμανός, Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός ερευνητής

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ουσιαστικά ένας «Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος». 50 χώρες της Δύσης εκ των οποίων 30 χώρες του ΝΑΤΟ με 3 πυρηνικές δυνάμεις: Αμερική, Γαλλία, Αγγλία, συγκρούονται με 1 χώρα, την Ρωσία, από τις 24 Φεβρουαρίου 2022. Ο πλανήτης χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα. Από την διαρκώς συνεχιζόμενη κλιμάκωσή του θα εξαρτηθεί αν θα φύγουν και τα εισαγωγικά από το «Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος». Ο όρος προκαλεί αμηχανία στις κυβερνήσεις της Δύσης που προτιμούν να μιλούν για έναν «Ευρωπαϊκό Πόλεμο» και για «ρωσική εισβολή και κατοχή στην Ουκρανία», ενώ αυτό είναι η δική τους εκδοχή.

Η μέχρι σήμερα αποσιώπηση του όρου δεν αλλάζει την ουσία των πραγμάτων που έχουν ισχυρό ιστορικό προηγούμενο. Εφιαλτικά πανομοιότυπος με τον εν εξελίξει στην Ουκρανία ήταν και ο πόλεμος που ξεκίνησε το 1914. Κι εκείνος αρχικά ονομάστηκε «Ευρωπαϊκός Πόλεμος» και κατόπιν «Μεγάλος Πόλεμος» (αγγλ. the Great War, γαλλ. Grande Guerre). Ωστόσο ο Χέκελ^[1], συνειδητοποίησε τι ακριβώς συνέβαινε στον πλανήτη και, στις 20 Σεπτεμβρίου 1914, χρησιμοποίησε πρώτος τον όρο Α΄ΠΠ, λέγοντας επί λέξη στο ραδιοφωνικό δίκτυο «The Indianapolis Star», ότι: «δεν υπάρχει αμφιβολία πως η πορεία και ο χαρακτήρας του επίφοβου «Ευρωπαϊκού Πολέμου» [...] θα γίνει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος με την πλήρη έννοια της λέξης». Αλλά ποια είναι σήμερα αυτή η «πλήρης έννοια της λέξης», για τον «Γ΄ΠΠ» μέσα στα αχαρτογράφητα νερά των αλλεπάλληλων παγκόσμιων κρίσεων που αλλάζουν τον πλανήτη;

Το Μέτωπο της Βαλτικής - Το καυτό σημείο στην σύγκρουση της Δύσης με την Ρωσία

Το Μέτωπο της Βαλτικής

Το καυτό σημείο στην σύγκρουση της Δύσης με την Ρωσία

 

«Όσον αφορά τη θέση των συμπατριωτών μας στις χώρες της Βαλτικής, μιλάμε συνεχώς γι' αυτό, εφιστώντας την προσοχή των κυβερνήσεων των χωρών της Βαλτικής…».

Βλαντίμιρ Πούτιν, για τις χώρες της Βαλτικής

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Ο πόλεμος που διεξάγεται σήμερα είναι ένας άλλος παγκόσμιος πόλεμος, η διεξαγωγή του οποίου επηρεάζει άμεσα και θα καθορίσει μακροπρόθεσμα την διεθνή πολιτική τάξη. Ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές αναρωτιούνται, μάλιστα, αν αυτή η σύγκρουση είναι «ο πρώτος πραγματικά παγκόσμιος πόλεμος», ένας πόλεμος περισσότερο παγκόσμιος από τους δύο που έχουν προηγηθεί, όπως έγραψε στους Τάϊμς της Νέας Υόρκης ο Τόμας Φρίντμαν. Η σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία θυμίζει εν πολλοίς μια σκηνή από την ταινία Kingdom of the Heaven του Ρίντλεϋ Σκοτ, η υπόθεση της οποίας περιστρέφεται γύρω από την εκστρατεία των Σταυροφόρων στην Μέση Ανατολή κατά τον Μεσαίωνα.

Μία από τις σκηνές της ταινίας δείχνει τον σταυροφορικό στρατό του Γκυ ντε Λουζινιάν να πορεύεται εναντίον του Σαλαντίν μέσα στην έρημο, με τον καυτό ήλιο, την δίψα και την πείνα να θερίζει τις γραμμές των μαχητών της δυτικής χριστιανοσύνης. Ο Γκυ είχε κάνει το μεγάλο λάθος να πάει να πολεμήσει μακριά από την έδρα του, αποκομμένος από τις πηγές του ανεφοδιασμού του, επιτρέποντας έτσι στον μέγα Σαλαδίνο να τον κατατροπώσει.

Το ίδιο λάθος έκαναν κατά καιρούς οι εχθροί της Ρωσίας, μόνο που στην περίπτωσή της ήταν ο χειμώνας και ο παγετός που έπαιζαν τον ρόλο της ερήμου και του ήλιου. Στην ίδια παγίδα κινδυνεύει να πέσει και το ΝΑΤΟ με τους μισθοφόρους του και τους «εθελοντές» του -που, στην ουσία, είναι το κύριο σώμα του «ουκρανικού στρατού»- στο σημερινό μέτωπο της Ουκρανίας.