Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

Πραξικόπημα στη Λευκωσία

Πραξικόπημα στη Λευκωσία

Επιχείρηση “Κατάλυση τώρα, χωρίς δημοψήφισμα”. Θα συμπράξει η Αθήνα;...Αυτά που γίνονται στην Κύπρο είναι η γεωπολιτική “παραλλαγή του δόγματος του σοκ”.

Η κυπριακή αντιπολίτευση κρατάει πιθανώς στα χέρια της, αλλά δεν θα την κρατάει για πολύ, όχι μόνο την μοίρα της Κύπρου, αλλά και του ελληνισμού στο σύνολό του. Αν δεν κινηθεί τώρα, θα παρακολουθεί αύριο και μαζί της όλοι μας την καταστροφή.
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Πραξικόπημα με σκοπό την άμεση κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, πολύ προτού φτάσουμε σε οποιοδήποτε δημοψήφισμα και παρακάμπτοντας τη βούληση των πολιτών της, είναι ήδη σε εξέλιξη στην Κύπρο, αλλά και σε Αθήνα, ΕΕ και ΟΗΕ. Πρωταγωνιστής του (και εδώ είναι η μεγάλη πρωτοτυπία αυτού του πραξικοπήματος), όπως και στο bail-in των κυπριακών τραπεζών που προηγήθηκε για να το ετοιμάσει, είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπό την άμεση καθοδήγηση της Βικτόρια Νούλαντ. Η Βικτόρια Νούλαντ είναι ο “εγκέφαλος” της νεοσυντηρητικής φράξιας στην απερχόμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροπή του Προέδρου Γιανουκόβιτς στο Κίεβο, που οδήγησε στον εμφύλιο της Ουκρανίας και στη σοβαρότερη κρίση στις σχέσεις Ανατολής-Δύσης εδώ και πολλές δεκαετίες. Θέλει να κλείσει το κυπριακό τώρα, πριν αναλάβει ο Τραμπ και πριν ξανατεθεί το ελληνικό ζήτημα.
Πρόκειται για μια μεταμοντέρνα εκδοχή αλλά και την ουσιαστική συνέχεια και ολοκλήρωση του πραξικοπήματος και της εισβολής του 1974, με πολύ διαφορετικά μέσα, αλλά με ακριβώς τους ίδιους αρχιτέκτονες και με την ίδια επιδίωξη: την κατάργηση του διεθνώς αναγνωρισμένου, δημοκρατικού, ανεξάρτητου και κυρίαρχου κυπριακού κράτους.
Θέλουν να αφαιρέσουν από τους ‘Ελληνες της Κύπρου (82% του πληθυσμού της νήσου, την οποία κατοικούν από χιλιάδων ετών) το νόμιμο δικαίωμα και το εργαλείο (το κράτος) για να διαφεντεύουν τον τόπο τους, που έχει τεράστια στρατηγική αξία για να τον αφήσουν στους κατοίκους του.
Αν ο σχεδιασμός Αναστασιάδη-Νούλαντ εφαρμοστεί μέχρι το τέλος και πετύχει, η διατάραξη των σχέσεων κρατικής κυριαρχίας που διατήρησε την ειρήνη στην Κύπρο, μετά το 1974, δεν θα θέσει σε κίνδυνο μόνο τους ‘Ελληνες στο νησί, αλλά και την ειρήνη στη Μεγαλόνησο και μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Θα οδηγήσει επίσης στην ένταξη της Τουρκίας από το παράθυρο (με δικαιώματα, χωρίς υποχρεώσεις) στην ΕΕ, συνιστώντας σοβαρό πλήγμα σε ότι απέμεινε από τον δυνάμει ανεξάρτητο χαρακτήρα της ΕΕ και αναιρώντας τον βασικότερο λόγο που ο Καραμανλής επεδίωξε την ένταξη της Ελλάδας. Θα διευκολύνει πιθανώς μια επόμενη κρίση της ΕΕ (δημιουργώντας δυνάμει Βοσνία στο εσωτερικό της) και δεν αποκλείεται να συμβάλει σε αιματηρή “τελική λύση” του ίδιου του “ελληνικού προβλήματος”.
Τι κάνει και γιατί ο Αναστασιάδης
Αντιμέτωπος ο κ. Αναστασιάδης και βασικά οι … από πίσω του, με το πολύ πραγματικό ενδεχόμενο να απορριφθεί το εξωφρενικό σχέδιο “λύσης” που ετοιμάζουν σε οποιοδήποτε δημοψήφισμα, αποφάσισαν να ξεπεράσουν τον “σκόπελο” της λαικής κυριαρχίας με την υιοθέτηση βασικών ρυθμίσεών του σχεδίου ήδη από τώρα με τη μορφή “προσωρινής συμφωνίας” και την περιβολή τους με διεθνές κύρος μέσω αποφάσεων της ΕΕ και της “πολυμερούς διάσκεψης”, που δεν έχει καμία σχέση με τη διεθνή διάσκεψη που ζητούσε από δεκαετιών η Κύπρος, αλλά αποτελεί ρέπλικα των διασκέψεων της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Θυμίζουμε ότι εκείνες οι διασκέψεις και οι συμφωνίες που εκεί συνήφθησαν οδήγησαν στα γεγονότα του 1963 στην Κύπρο, του 1967 στην Ελλάδα και του 1974 πάλι στην Κύπρο (Ανταλκίδειο Ειρήνη είχε αποκαλέσει στη Βουλή των Ελλήνων ο Ηλίας Ηλιού τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, τότε που, ακόμα, γραμμένες με ποταμούς αίματος και με αφόρητο πόνο, οι λέξεις αριστερά και αξιοπρέπεια ήταν σχεδόν ταυτόσημες, δεν είχαν γίνει η μία το αντίθετο της άλλης).
Όταν ο κ. Αναστασιάδης προσέλθει, όπως ετοιμάζεται να κάνει τώρα, στην ΕΕ να την “ενημερώσει” για το δικό του σχέδιο για την ασφάλεια και τις εγγυήσεις, που δεν ξέρει κανείς τι ακριβώς προβλέπει, εκτός από τον ίδιο και τη Νούλαντ, ίσως και δυο-τρεις ακόμα, εκτός των άλλων δημιουργεί τετελεσμένα για τους πολίτες που δεν έχουν ερωτηθεί.
Τι θα πει στους Ευρωπαίους, πριν τα πει στους Κυπρίους; Πιθανότατα θα αποδεχθεί ότι οι Τούρκοι στρατιωτικοί δεν μπορούν να φύγουν αύριο το πρωί (όπως συμφώνησε ακόμα και ο κ. Κοτζιάς σε συνέντευξή του στην Καθημερινή προ διμήνου και ενώ είναι προφανές ότι αν πάρουν οι Τούρκοι αυτό που θέλουν χωρίς να φύγουν, απλούστατα δεν θα φύγουν ποτέ και δεν υπάρχει κανείς για να τους διώξει!). Πιθανότατα θα αποδεχθεί διεθνώς ότι η Κύπρος θα είναι ένα παράξενο κράτος χωρίς δικό του στρατό, αλλά με διεθνείς αστυνομίες χριστιανικών και μουσουλμανικών χωρών (άλλη μια φαεινή ιδέα της Αθήνας, ή όσων την συμβουλεύουν και αυτήνα), να τηρούν την τάξη (!) και ότι θα διέπεται από ένα παράξενο και παγκοσμίως μοναδικό είδος διεθνών εγγυήσεων.
Με δύο λόγια, ο Αναστασιάδης πάει στο συμβούλιο της ΕΕ και στο ΕΛΚ για να παραιτηθεί, ήδη από τώρα, των πιο βασικών και των πιο εύλογων και νόμιμων διεκδικήσεων όλων των κυβερνήσεων της Αθήνας και της Λευκωσίας μετά το 1974, δηλαδή της πλήρους, χωρίς όρους, άμεσης αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, ως προϋπόθεση της όποιας λύσης και της κατάργησης των αποικιοκρατικών εγγυήσεων των συμφωνιών του ’60.
Αν αύριο οι Κύπριοι πολίτες ανακαλύψουν, όπως είναι πολύ πιθανό, ότι δεν συμφωνούν με τις ρυθμίσεις που έχει προτείνει, τι θα κάνουν; Θα πάνε εκ των υστέρων να λένε στους Ευρωπαίους ότι διαφωνούν με όσα τους είπε ο ίδιος ο Κύπριος Πρόεδρος και τα συμφώνησε με την Ευρώπη, την Ελλάδα και την Τουρκία;
Ο ξένος παράγων δεν ελπίζει να μεταπείσει τους Κυπρίους για να δεχθούν το σχέδιο που απέρριψαν το 2004 σε ακόμα χειρότερη εκδοχή μάλιστα (αν μπορούμε δηλαδή να το πούμε αυτό, γιατί και τότε και τώρα μιλάμε για τον θάνατο του κράτους). Το μεγάλο όπλο των ξένων στην Κύπρο είναι κυρίως ένα: ο αδίστακτος Πρόεδρός της. Αυτό χρησιμοποιούν ώστε να εξαντλήσουν όλες τις νομιμοφανείς δυνατότητες να παρακάμψουν το δημοψήφισμα, να δεσμεύσουν όσο μπορούν περισσότερο Κύπρο, Ελλάδα και ΕΕ σε μια φόρμουλα διάλυσης του κυπριακού κράτους και να την εφαρμόσουν ήδη από τώρα, όσο και όπου είναι δυνατό.
Ο “σχεδιασμός” προβλέπει “προσωρινή συμφωνία” Ελληνοκυπρίων (δηλαδή Αναστασιάδη-Νούλαντ) και Τουρκοκυπρίων (δηλαδή Ερντογάν), που θα επιχειρηθεί να περιβληθεί διεθνές κύρος μέσω αποφάσεων της ΕΕ και της διάσκεψης των εγγυητριών δυνάμεων (Βρετανία, Ελλάδα, Τουρκία που θα συγκαλέσει ο ΟΗΕ). Οι βασικές πρόνοιες αυτής της “προσωρινής συμφωνίας” θα υιοθετηθούν με νομοθετικές πρωτοβουλίες από τώρα και η Κυπριακή Δημοκρατία ως κρατική οντότητα θα αρχίσει να εξαφανίζεται πολύ προτού γίνει (αν τελικά γίνει) το δημοψήφισμα.
Στο δημοψήφισμα, αν γίνει, οι Κύπριοι πολίτες θα μπορούν να ψηφίσουν ότι θέλουν. Αλλά στις πραγματικές τοπικές και διεθνείς συνθήκες η πιθανότητα να ανατρέψουν εκ των υστέρων με την ψήφο τους τετελεσμένα και το νομικό επιχείρημα που θα προσφέρει στην Τουρκία και τον διεθνή παράγοντα η υπογραφή του Αναστασιάδη είναι μηδαμινή. Πέραν του ότι θα εκβιασθούν πολιτικά τότε για να μην απορρίψουν μια συμφωνία που έχουν εγκρίνει με κάποια φόρμουλα και κάποιο τρόπο ο ΟΗΕ, η ΕΕ και η Ελλάδα! Στην καλύτερη περίπτωση θα έχουν απωλέσει την αναμφισβήτητη σήμερα νομιμότητα των αξιώσεών τους, στη χειρότερη το κράτος τους, προϋπόθεση για την επιβίωσή τους.
Δεν ζούμε στο 1967 ή στο 1974. ‘Ετσι και η “τεχνολογία” που τώρα χρησιμοποιείται στην Κύπρο, είναι παραλλαγή της σύγχρονης μεθόδου “νομιμοφανών πραξικοπημάτων” που χρησιμοποιήθηκε πρόσφατα κατά κόρον στη Λατινική Αμερική, ιδίως στη Βραζιλία, εκεί για την ανατροπή αριστερών κυβερνήσεων. Αυτά όμως τα πραξικοπήματα αφορούσαν την πολιτική των κρατών, όχι την υπόστασή τους. Στην Κύπρο, η διασάλευση των θεμελιωδών σχέσεων κρατικής κυριαρχίας στις οποίες στηρίχτηκε η ειρήνη μετά το 1974, θα οδηγήσει σχεδόν αναπόφευκτα σε αιματηρές συγκρούσεις κι αυτές δεν θα αφήσουν χωρίς σοβαρότατες συνέπειες την ίδια την Ελλάδα, όπως μαρτυρά όλη η ελληνική ιστορία μετά το 1950.
Αν οι Κύπριοι χάσουν τώρα το κράτος τους, έστω και με κάποια αμφίβολης νομιμότητας φόρμουλα, δεν θα το ξαναβρούν ούτε και στη Δευτέρα Παρουσία. Του ενός δεινός στην Κύπρο, μύρια θα ακολουθήσουν και στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Θα καταλήξουμε να συζητάμε στα καφενεία της Οικουμένης, ‘Ελληνες της Κύπρου και ‘Ελληνες της Ελλάδας, όσοι απομείνουμε, πως έγινε και χάθηκε όχι ο μισός, όπως το 1922, αλλά ολόκληρος ο ελληνισμός.
Συνταγματική Εκτροπή – Πρόεδρος εκτός νομιμότητας
Ο Κύπριος πρόεδρος κινείται ήδη εκτός της κυπριακής συνταγματικής νομιμότητας (και του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου) και εκτός των αρμοδιοτήτων και δικαιοδοσιών του. ‘Εχει ουσιαστικά οικειοποιηθεί εξουσίες … συντακτικής συνέλευσης, αν όχι του ίδιου του σώματος των Κυπρίων πολιτών που αποφάσισαν τουλάχιστον τι δεν θέλουν, με συντριπτική πλειοψηφία και με άμεση εκδήλωση της βούλησής τους στο δημοψήφισμα του 2004.
Όλα όσα πράττει ο κ. Αναστασιάδης έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση με την ισχυρότερη συντακτική πράξη στην κυπριακή ιστορία, την άμεση εντολή του δημοψηφίσματος του 2004.
Αλλά και το δημοψήφισμα να μην είχε προηγηθεί, ακόμα και σε συνταγματικές μοναρχίες είναι αδιανόητο για τον μονάρχη να διαπραγματεύεται την υπόσταση και να συνομολογεί την κατάργηση του κράτους του, καταχρώμενος μιας διαδικασίας που ξεκίνησε ως “διακοινοτική διαπραγμάτευση” και καταλήγει τώρα σε διαπραγμάτευση όρων παράδοσης του κράτους από Πρόεδρο μη έχοντα προς τούτο εντολή από κανέναν άλλο, πλην του “διεθνούς παράγοντος”, για λογαριασμό του οποίου πάντα ενεργούσε και πάντα ενεργεί, περιλαμβανομένης της καταλήστευσης των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες.
Δεν συζητάνε στις “διακοινοτικές”, υπό τον όρο έστω εκ των υστέρων επικύρωσης από τους πολίτες, για τα δικαιώματα που οφείλει να απολαμβάνει η τουρκοκυπριακή μειονότητα του πληθυσμού και πως θα πρέπει να οργανωθούν οι σχέσεις των δύο κοινοτήτων. Μια τέτοια συζήτηση, αν ήταν ειλικρινής, και αν αποσκοπούσε σε οποιαδήποτε πραγματική συμφιλίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, δεν θα μπορούσε να γίνει εν κρυπτώ και εν παραβύστω από κρατικούς αξιωματούχους, εντεταλμένους της ‘Αγκυρας, δυτικούς διπλωμάτες και διάφορους παράγοντες του παρασκηνίου. Αν συζητάμε για πραγματική λύση του κυπριακού και όχι πως θα ξαναπνίξουμε στο αίμα το νησί, τότε οι ίδιες οι δύο κοινότητες θάπρεπε να συζητήσουν ανοιχτά για το πως θέλουν να ζήσουν σε πολύ διαφορετικές από σήμερα συνθήκες.
Στην πραγματικότητα δεν επιχειρείται καμία συμφιλίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Δεν μπορεί να επιτευχθεί συμφιλίωση όταν οι Ελληνοκύπριοι μιλάνε για κυπριακό κράτος και οι Τουρκοκύπριοι για δύο κράτη. Αυτό που φτιάχνεται στην Κύπρο είναι το σκηνικό της επόμενης σύγκρουσης.
Ξεχνάμε πολύ εύκολα την ιστορία μας και θα την πατήσουμε πολύ άσχημα. Το 1963, ο Βρετανός αξιωματικός Μπράμπαντ συνόδευσε τον Αμερικανό Υφυπουργό Τζωρτζ Μπωλ για να του δείξει από το ελικόπτερο το εντυπωσιακό έργο που είχε κάνει για την ειρήνευση Ελλήνων και Τούρκων. ‘Οταν κατέβηκαν από το ελικόπτερο ο Μπωλ του είπε. “’Εκανες έξοχη δουλειά. Μόνο που το πήρες λάθος. Δεν θέλουμε να ειρηνεύσουν αυτοί”. (τα διηγήθηκε ο ίδιος στο βιβλίο του).
Η διακοινοτική διαπραγμάτευση έχει προ πολλού εξελιχθεί σε συζήτηση για το πως θα διαλυθεί το κυπριακό κράτος και σε τι καθεστώς θα ζει όχι η τουρκοκυπριακή μειονότητα, αλλά η ελληνοκυπριακή πλειονότητα.
Ποιός μπορεί να ονομάσει κράτος ένα μόρφωμα που δεν θα έχει δικό του στρατό και αστυνομία, αλλά ξένοι στρατοί και αστυνομίες θα τηρούν την τάξη; Τι είδους δημοκρατία θα είναι αυτή όπου η πλειοψηφία δεν θα έχει σε κανένα θέμα δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις και αυτές θα παραπέμπονται (σε περίπτωση διαφωνίας της μειοψηφίας) σε ξένους ή σε κλήρωση;
Πρέπει εξάλλου να έχει έρθει κάποιος από τον Άρη για να πιστέψει ότι θα ανεχτούν οι ‘Ελληνες του νησιού υποχρεωτικά Τούρκο εκ περιτροπής Πρόεδρο που δεν θα τον έχουν επιλέξει οι ίδιοι, αλλά θα τους τον φέρει καπέλο η συμφωνία του Αναστασιάδη.
Πολύ φοβάμαι ότι, προτού σφαχτούνε με τους Τούρκους, οι ‘Ελληνες θα κινδυνεύσουν να σφαχτούν μεταξύ τους. Αυτό που αρχίζει τώρα είναι το φιλμ 1960-74, μόνο που η ταινία γυρνάει από το τέλος προς την αρχή.
Ο κ. Αναστασιάδης διαπραγματεύεται και ετοιμάζεται τώρα να προσυπογράψει και να προσδώσει αυξημένο “νομότυπο” και διεθνές κύρος, σε ρυθμίσεις που όχι μόνο δεν έχουν συμφωνήσει, αλλά ούτε καν τις ξέρουν οι άμοιροι υπήκοοί του στις λεπτομέρειές τους, ούτε καν τα πολιτικά κόμματα στην Κύπρο.
‘Ηδη όμως, και επί τη βάσει των όσων έχουν δημοσιοποιηθεί, αν το σχέδιό του ολοκληρωθεί, θα θέσει σε βέβαιο κίνδυνο όχι μόνο τους ‘Ελληνες της Κύπρου, αλλά και την ειρήνη στη Μεγαλόνησο και μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Υπάρχουν τρόποι αντίδρασης;
Αυτά που γίνονται στην Κύπρο είναι η γεωπολιτική “παραλλαγή του δόγματος του σοκ”.
‘Ολοι περιμένουν την επανάληψη του 2004. Ψυχολογικά ετοιμάζονται να ξαναδώσουν τη μάχη του 2004 και να την ξανακερδίσουν. Ο αντίπαλος όμως δεν είναι κουτός να κάνει τα ίδια. Θα έρθει από κει που δεν τον περιμένουν, τα χτυπήματα θα είναι γρήγορα, μέσα στις γιορτές, το έργο θα τελειώσει προτού καλά καλά καταλάβουν τι γίνεται και πως πρέπει να αντιδράσουν.
Είναι δουλειά της κυπριακής αντιπολίτευσης να αποφασίσει πως θα δράσει, αν όμως δεν κινηθεί έγκαιρα και σωστά είναι προφανές ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε Κύπρος, ούτε αντιπολίτευση.
Αν δεν καταγγείλει τώρα τη βαριά συνταγματική εκτροπή που συντελείται, χρησιμοποιώντας όλα τα νόμιμα μέσα για να σταματήσει τον Πρόεδρο δεν θα έχει αύριο τη δυνατότητα να το κάνει.
Και πρέπει να το κάνει και διεθνώς. Στις συνθήκες που αντιμετωπίζει τώρα ο κυπριακός λαός, συνθήκες άμεσης και ύψιστης απειλής όχι από έξω, αλλά από μέσα, ο ΟΗΕ, τα μόνιμα μέλη του ΣΑ, η ελληνική και βρετανική κυβέρνηση και αντιπολίτευση, η ΕΕ και οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις πρέπει να ενημερωθούν από κάποιον επίσημα από τους εκπροσώπους της διαπιστωμένης άλλωστε βούλησης του κυπριακού λαού ότι αυτά που γίνονται εν ονόματί του δεν γίνονται και με τη συγκατάθεσή του, παραβιάζουν βασικές αρχές του δικαίου και συνιστούν συνταγματική εκτροπή. Η σιωπή επί του προκειμένου θα εκληφθεί ως συγκατάθεση.
Φυσικά θα κατηγορηθεί η αντιπολίτευση αν τα κάνει αυτά. Αλλά σημασία τώρα δεν έχουν τόσο οι καλοί τρόποι και η εικόνα, όσο η ουσία, η σωτηρία της Κύπρου και των ανθρώπων της. Αύριο θα είναι πολύ αργά.
Η κυπριακή αντιπολίτευση κρατάει πιθανώς στα χέρια της, αλλά δεν θα την κρατάει για πολύ, όχι μόνο την μοίρα της Κύπρου, αλλά και του ελληνισμού στο σύνολό του. Αν δεν κινηθεί τώρα, θα παρακολουθεί αύριο και μαζί της όλοι μας την καταστροφή.
Πηγή Φωτο: ΜΕΤΩΠΟ ΟΧΙ


7 σχόλια:

  1. Η ησυχία είναι μια πνευματική κατάσταση ύπαρξης κατά την οποία ο σοφός γνώστης (ή μύστης) παραμένει εντελώς ακίνητος (δηλ. αμέριμνος, ήσυχος) στον κύκλο της ζωής, ενόσω ο ίδιος ο κύκλος γυρίζει ελικοειδώς (σπειροειδώς) πλησιάζοντας όλο και περισσότερο το Κέντρο, που είναι ο Θεός. Κάποιος μπορεί να φανταστεί την υπαρξιακή αυτή κατάσταση ησυχίας σαν ένα κώνο από διαδοχικούς κύκλους, ο καθένας από τον οποίο είναι μικρότερος σε διάμετρο από τον προηγούμενο όσο κανείς ανεβαίνει νοητικά μέσα στην ησυχία του προς την κορφή του κώνου (το Κέντρο του σύμπαντος). Με άλλα λόγια, ό, τι κι αν συμβαίνει γύρω του, ο σοφός και ήσυχος άνθρωπος δεν φτάνει ποτέ σε απόγνωση, ούτε πανικοβάλλεται ποτέ ψυχικά, τρέχοντας πάνω-κάτω και ανησυχώντας σαν να μην υπάρχει Θεός, ακόμα κι αν πρόκειται να χάσει τη ζωή του όπως ο Αρχιμήδης, που εκφράζοντας ακριβώς αυτή την ησυχία είπε στο Ρωμαίο εκτελεστή του: «Μη μου τους κύκλους τάραττε», δηλαδή μην με βγάζεις από την ησυχία μου.

    Η κατάσταση της ησυχίας (της στάσης) δεν πρέπει να συγχύζεται με την στασιμότητα, δηλαδή την πνευματική νωθρότητα, κατά την οποία ο άνθρωπος επαναλαμβάνει συνεχώς τον ίδιο επίπεδο κύκλο μέχρι τελικής εξαντλήσεως (σαν χαμστεράκι που κάνει ποδήλατο), δηλαδή μέχρι που να πεθάνει, χωρίς ποτέ να έχει πλησιάσει τον Θεό, πόσο μάλλον να Τον γνωρίσει. Λόγω της συνεχούς κίνησης του κύκλου, ο άνθρωπος που βρίσκεται σε στάση (σε ησυχία) είναι σαν να ζει σε μια κατάσταση «ακίνητης αεικινησίας». Δηλαδή, κινείται συνεχώς (αεί-κινούμενος), χωρίς να το κουνά ρούπι από τη θέση του (α-κίνητος).

    Επιστημονικά, η διαπίστωση αυτή της ακίνητης αεικινησίας περιγράφεται από την θεωρία του Scale Expanding Cosmos (SEC) ενός σύγχρονου Κοπέρνικου, του Καθηγητού Johan Masreliez, μια θεωρία που συμπληρώνει, αν όχι και καταργεί τη θεωρία του Big Bang. Με τη μαθηματική βοήθεια oscillating variables (παλλόμενων μεταβλητών) ο Καθηγητής αποδεικνύει επιστημονικά ότι ο κόσμος μας είναι κόσμος άπειρων χωροχρονικών κλιμάκων, πάντα με Κέντρο βέβαια, την Πηγή του Λόγου (την Πηγή της Μουσικής), με βάση την οποία καθορίζεται και η ιδιοσυχνότητα του κάθε ανθρώπου, δηλαδή το πόσα καταλαβαίνει και γνωρίζει αληθινά ο καθένας (το πόσο ελεύθερος είναι), άσχετα με το πόσα νομίζει πως ξέρει ο ίδιος, λόγω της θέσης και της σπουδής του. Η μαθηματική διαπίστωση του Masreliez είναι ότι εμείς οι άνθρωποι διευρυνόμαστε συνεχώς συνειδησιακά χωρίς να επεκτεινόμαστε ποτέ και καθόλου χωροχρονικά. Ισχύει βέβαια, για όσους ανοίγουν τα μάτια τους και όντως διευρύνονται πνευματικά. Διαφορετικά, όπως γεννιέται κάποιος έτσι και πεθαίνει, χωρίς να έχει στ’ αληθινά περάσει κάποιος χρόνος (να περάσει για να πάει πού;), ή να έχει καταφέρει να πάει κάπου (είναι θνησιγενής).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στην υπαρξιακή αυτή κατάσταση της ησυχίας, ο άνθρωπος συνάγεται, δηλαδή συμμαζεύεται στον εαυτό του καταπαύοντας τη συνεχή διαμάχη ανάμεσα στα πάθη του ιδίου (αυτού) και του εαυτού του (που είναι όμοιος με το Θεό), και με το συμμάζεμα αυτό στον εαυτό του (που είναι και ο πλησίον) φτάνει στην έκσταση (εκστατική κατάσταση άπειρες φορές δυνατότερη από τον σωματικό έρωτα), δηλαδή στην επέκταση που λαμβάνει χώρα από την διεύρυνση του κύκλου, ενόσω ο ίδιος ο άνθρωπος παραμένει ακίνητος πάνω σ’ αυτόν (τον κύκλο). Ο τρόπος δε αυτός της πνευματικής ησυχίας είναι και ο απολύτως μόνος που εξελίσσει τον άνθρωπο (evolution) μέσω της Γνώσης, που δεν είναι άλλη από την Γνώση των Όντων, τη Φυσική Θεωρία (που έντεχνα παρεξηγείται σαν αστρικό ταξίδια, εξωσωματική εμπειρία, κλπ), το «γνώθι σ’ αυτόν ως Ε-αυτόν». Κατ’ ακρίβεια, η Δελφική ρήση του «γνώθι σ’ αυτόν ως εαυτόν» συνεχίζει λέγοντας «Ε μηδέν άγαν», δηλαδή είναι σαν να μας λέει πως αν δεν συμμαζευτεί ο καθένας στον εαυτό του, πουθενά δεν μπορεί να αχθεί (να πάει), τίποτε δεν μπορεί να γνωρίζει (έτσι ώστε να διακρίνει και να αποφασίζει το καλό από το κακό) αν δεν καταλάβει την Πεμπτουσία του «Ε» που είναι ότι αυτός, ο άνθρωπος έχει σαν Ε-αυτό του τον Θεό, που την ίδια στιγμή είναι και ο πλησίον του. Ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού και σαν τέτοιος προσπαθεί να γίνει όμοιος με τον Θεό. Και δεν υπάρχει άλλη οδός πέρα απ’ αυτή της ταπείνωσης, της μετάνοιας και προπάντων της αγάπης και του ελέους προς τον πλησίον, όχι η συνεχής κατάκριση, έστω κι αν έχουμε δίκαιο….

    Κατά το συμμάζεμα αυτό, ο άνθρωπος γίνεται όπως τα φωτόνια της δέσμης LASER, τα οποία είναι απολύτως συντεταγμένα ως προς την πορεία και κίνηση της δέσμης, χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση δεξιά-αριστερά, πάνω ή κάτω. Όσο δε λόγω της καθαρότητας του ανθρώπου από τα πάθη, καθώς και λόγω της πνευματικής του ανάβασης (στην ταπείνωση) μικραίνουν σε διάμετρο οι κύκλοι, τόσο αυξάνεται και η πνευματική ταχύτητα του νου του ανθρώπου. Δηλαδή, τόσο περισσότερο εξελίσσεται νοητικά ο άνθρωπος και γίνεται κάτοχος της γνώσης που, όπως είπαμε, δεν είναι άλλη από τη Γνώση των Όντων, την γνώση του Ε-αυτού που είναι ο Θεός. Επειδή σίγουρα, ο ήσυχος άνθρωπος δεν ανησυχεί να μάθει και να γνωρίσει οτιδήποτε άλλο παρά μόνο το Θεό, μέσω Του οποίου γνωρίζει και όλα τα άλλα, τα ανθρώπινα. Η ταχύτητα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον χώρο και τον χρόνο, κάτι που σημαίνει πως, όσο μεγαλώνει η ταχύτητα του ανθρώπου, δηλαδή όσο περισσότερο ο άνθρωπος πλησιάζει προς την ηχητική δόνηση/συχνότητα/μουσική του Λόγου (του Κέντρου του σύμπαντος), τόσο περισσότερο εκμηδενίζει το χώρο και τόσο περισσότερο γνωρίζει τα ανθρώπινα πράγματα εν είδη προφητείας (πρόρρησης). Επειδή, όταν δεν υπάρχει πια απόσταση (χώρος) ο άνθρωπος του φωτός (Homo Luminous) βλέπει αμέσως αυτό που ο Homo Sapiens, ο άνθρωπος της γνώσης μπορεί να χρειάζεται και χίλια χρόνια για να δει, πόσο μάλλον να γνωρίσει και να καταλάβει.

    Με αυτά τα αδιαμφισβήτητα δεδομένα από τη σοφία των Γερόντων και Πατέρων μας (εγώ απλώς μεταφέρω με δικά μου λόγια και μέσα από τη δική μου κατανόηση και επιστήμη αυτά που λέει η Πατερική Παράδοση μας μέσα από την Φιλοκαλία), ο αληθινά σοβαρός άνθρωπος παραμένει ήσυχος, πράος και νηφάλιος όπως τον Αρχιμήδη μπροστά στους εκτελεστές του, έχοντας πίστη στις προρρήσεις τέτοιων Αγίων ανθρώπων που κινούνται/πάλλονται σε τέτοιες υπερφυσικές νοητικές ταχύτητες. Από καθήκον, ευθύνη και αυτοσυντήρηση λαμβάνει βέβαια τα μέτρα του για τις μπόρες που βλέπει πως έρχονται, αλλά γνωρίζει εκ των προτέρων πως αν αυτός και οι συμπατριώτες του παραμείνουν ευσεβείς, υπομονετικοί και με ακλόνητη πίστη στο Θεό, τελικά αυτό που τους περιμένει σαν υλοποιήσιμο μέλλον είναι αυτό που έχει ήδη δει και πει ο Προφήτης, και το οποίο αποτελεί ήδη παρελθόν για τον ίδιο τον Προφήτη. Και η ευσέβεια χάνεται όταν υπάρχει μίσος και εμπάθεια για τον πλησίον μας που θεωρούμε εχθρό μας (π.χ., τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, τον Χριστόφια, τον Αρχιεπίσκοπο και γενικά τον καθένα που δεν συμπαθούμε).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτή είναι η ύπαρξη μας, έτσι εξελίσσεται, σαν «πίσω στο μέλλον» και για τον άνθρωπο της ησυχίας, δεν έχουν και τόση σημασία όλες αυτές οι πολιτικές αναλύσεις της κινδυνολογίας και της άρνησης που μας αφήνουν καθηλωμένους στην ανησυχία της στασιμότητας. Όλοι το ξέρουμε ότι έχουμε μπλέξει με παρανοϊκές τούρκικες νοοτροπίες, όλοι ξέρουμε πως και χρυσή να ήταν η λύση, πάλι δεν θα δούλευε, όλοι ξέραμε ποιος είναι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και όλοι βλέπουμε τι συμβαίνει και τι επιδιώκεται, έχει δίκαιο ο Δ. Κωνσταντακόπουλος στο άρθρο του. Η αντίδραση μας όμως δεν πρέπει να προάγει τη στασιμότητα του ΟΧΙ, επειδή σ’ αυτήν, το μόνο που κάνουμε είναι να συνεχίζουμε το τρέξιμο πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά, με τσακώματα αναμεταξύ μας που μας μηδενίζουν μέχρι τον θάνατο που αποτελεί και την έμπρακτη επιβεβαίωση του μηδενισμού μας, χωρίς την ακίνητη αεικινησία της ησυχίας που μας εξελίσσει πνευματικά, κι αυτό όταν «τα πάντα ρει» και ποιούνται συνεχώς καινά σε μια αέναη εξέλιξη, καθώς και όταν η συντριπτική πλειοψηφία των συνανθρώπων μας πάνω στον πλανήτη υποφέρουν αφάνταστα, όσο εμείς αγωνιζόμαστε με νύχια και με δόντια να συντηρήσουμε το ασυντήρητο της ανωμαλίας μας. Κι αυτό δεν το επιτρέπει ο Θεός, γι’ αυτό και φτάνουμε πάντα στα ίδια αδιέξοδα.

    Ναι μεν λοιπόν ο άνθρωπος πρέπει να φροντίζει για τις σωματικές του ανάγκες και τη βελτίωση των συνθηκών του, οικονομικών, υγείας, ασφάλειας και άλλων, πλην όμως αυτό το κάνει στον ελάχιστο βαθμό που χρειάζεται για να είναι σε θέση να προχωρά στη ησυχία, που δεν είναι άλλη από την «ζωοποιό νέκρωση», δηλαδή την νέκρωση των παθών του (το χάσιμο της ψυχής του) που του δίνει την αληθινή Ζωή (την αληθινή ψυχή). Όσο βριζόμαστε και κινδυνολογούμε (έστω κι αν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος), άλλο τόσο καταστρατηγούμε τον λόγο και σκοπό της ύπαρξής μας πάνω στη Γη.

    Σκοπός μας πάνω στη Γη δεν είναι να διαιωνίσουμε την διεστραμμένη ανωμαλία της πτώσης, δηλαδή την διαιώνιση του συστήματος της χρεοκοπίας, στο οποίο η κάθε πίστωση αντιλογίζεται από μια ισόποση χρέωση με μηδενικό πάντα τελικό αποτέλεσμα, που για να μην το βιώσουμε, τρέχουμε σαν τρελοί να καταστρέφουμε τον πλανήτη με την παράνοια της ούτω καλούμενης «ανάπτυξης». Αυτής της ανάπτυξης που ακριβώς σκοτώνει/εξαφανίζει/εξαλείφει την ησυχία, τρελαίνοντάς μας και θέλοντάς μας να δουλεύουμε κι από τον τάφο. Σκοπός μας είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας στον Θεό και να προχωρήσουμε προς Αυτόν. Κι αυτό δεν επιτυγχάνεται με τα ΟΧΙ της στασιμότητας και τις πατριωτικές κορώνες, αλλά με τη σοβαρή διαπραγμάτευση πάνω στις ανοησίες που εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει. Ο ήρωας θυσιάζει το σώμα του ακριβώς γι’ αυτή την ελευθερία από τον θάνατο της στασιμότητας (τον θάνατο της συνεχούς άρνησης) και δεν νομίζω οι ήρωες μας του 1950-55 να έδωσαν τις ζωές τους για να μας διασφαλίσουν την χρεοκοπημένη ευμάρεια μας σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα, αλλά για να μας ελευθερώσουν από τα πάθη μας, τα οποία ακριβώς μας έχουν οδηγήσει και συνεχίζουν να μας οδηγούν στην τουρκική υποδούλωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εν πάση περιπτώσει, επειδή οι κύκλοι είναι αεικίνητοι, το ΟΧΙ μας δεν πρόκειται, όπως λέει και ο Δ. Κωνσταντακόπουλος να επηρεάσει και τόσο την εξέλιξη των πραγμάτων. Θα επηρεάσει βέβαια αρνητικά τις δικές μας συνθήκες όσο θα εξελίσσονται τα πράγματα προς την κατεύθυνση που εξελίσσονται, αλλά καθόλου την πορεία και την εξέλιξη της γύρω μας νέας πραγματικότητας. Κι αυτό είναι απόρροια ακριβώς του ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται από τη δική μας κίνηση, αλλά από αυτή των ανοδικών κύκλων γύρω από τον Θεό, η οποία δεν σταματά ποτέ. Ο Θεός επιτρέπει στην άρχουσα Ελίτ να βρίσκει εκβιαστικούς τρόπους για να μετατρέπει εν μία νυκτί σε ΝΑΙ τα ΟΧΙ, χωρίς κανείς να βγάζει άχνα. Παρομοίως αναγκάζει τα Κοινοβούλια να ψηφίζουν «εναρμονιστικούς» νόμους, που μπορεί και να καταλύουν ένα Κράτος (αλήθεια, όλοι ανησυχούν για τη λύση του Κυπριακού αλλά κανένας δεν διερωτάται με τι μας εναρμονίζουν;). Επειδή, έτσι και δεν συναινέσει ένα εθνικό Κοινοβούλιο, τότε δεν δίνεται η επόμενη δόση, ή εναλλακτικά υποβαθμίζεται η χώρα από τους ούτω καλούμενους «Διεθνείς Οίκους Αξιολόγησης», ή και τα δύο μαζί, και πριν το πάρει κανείς χαμπάρι, ξαφνικά τα ομόλογα του Κράτους ανήκουν στη κατηγορία junk, δηλαδή σκουπίδια με κλεισίματα τραπεζών, bail-in κι άλλα τέτοια τραγελαφικά για ιθαγενείς που δεν έχουν γνώθι σ’ αυτόν ως Ε-αυτόν, αλλά προτιμούν να ανησυχούν, μόλις μάλιστα ψήφισαν και κατέστησαν πλειοψηφία αυτούς που κατηγορούν.

    Στην αρχαία Αθήνα, μόνο οι πνευματικοί άνθρωποι ψήφιζαν, οι οποίοι είχαν το δικαίωμα να χαρίσουν την ελευθερία σ’ ένα δούλο τους, αν έβλεπαν (σαν πνευματικοί που ήταν) ότι ο δούλος ήταν ήδη ελεύθερος από τα πάθη του. Εδώ εμείς, τόσο πολύ έχουμε παρεξηγήσει την έννοια της δημοκρατίας που την έχουμε κάνει δουλοκρατία, δηλαδή να έχει δικαίωμα να ψηφίζει ο κάθε δούλος με βάση τα πάθη του (και την αγνωσία του) και να παίρνει μαζί του στο βάραθρο κι όλους τους άλλους, ελεύθερους και μη. Γι’ αυτό και η άρχουσα Ελίτ που ελέγχει εμάς τις μάζες μέσα από το χρηματοοικονομικό σύστημα, δεν θέλει, ούτε επιτρέπει σε ανίδεους και αδαείς ανθρώπους χωρίς ίχνος πνευματικότητας να καθορίζουν την «υψηλή πολιτική» της μέσα από δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες, κάτι που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Μόνο που δυστυχώς, το φως της Ελίτ αυτής, η πνευματικότητα της είναι σκότος που μας οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερες δυστυχίες. Όσο ο καθένας μας αρνείται μέσα στη βολή της λήθης του να κάνει την απαιτούμενη πνευματική εργασία με την σαφή καταπόνηση του σώματος, δεν μπορεί να είναι ελεύθερος και καταντά δούλος σε σκοτεινές άρχουσες Ελίτ. Δεν ψηφίζει στ’ αληθινά αλλά μόνο κατ’ επίφαση. Του βάζουν δύο μαϊμούδες που είναι οι δύο αντίθετες όψεις ενός και του ιδίου νομίσματος, κι αυτός ο ανόητος νομίζει πως κάνει «γιορτές δημοκρατίας» κι έχει «ναούς δημοκρατίας» κι άλλα τέτοια κουραφέξαλα και ανοησίες. Επομένως, ορθώς η άρχουσα Ελίτ δεν επιτρέπει στη μάζα να ψηφίζει, όσο η μάζα παραμένει αδαής. Άλλωστε, η δικτατορία του προλεταριάτου είναι κατά παρασάγγας χειρότερη από την δικτατορία της Ελίτ. Οι Μπολσεβίκοι είναι σαφώς και απερίφραστα χειρότεροι από την αγαθή δικτατορία του Αγίου Τσάρου Νικολάου….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επομένως, από τη στιγμή που οι Κρατικές υποστάσεις της Ελλάδας και της Κύπρου έχουν ήδη αλωθεί από το παράνομο χρέος, αν δεν αποτελεί υπαρξιακή άγνοια χειρίστου είδους, τότε είναι πρώτου βαθμού υποκρισία να διατείνεται κάποιος ότι επιχειρείται πραξικόπημα για την κατάλυση της ήδη καταλυθείσας Κυπριακής Δημοκρατίας. Εν πάση περιπτώσει, δεν υπάρχει τρόπος να καταλυθεί αυτή καθ’ εαυτή η ληξιαρχική πράξη γέννησης της ΚΔ. Ούτε ενδιαφέρει κανένα να ακυρώσει μια γέννηση που ήδη έγινε, ούτε ακυρώνεται μια γέννηση με δολοφονία. Ακυρώνεται όμως στην πράξη, αν υπαρξιακά αδαείς ούτω καλούμενοι «Βουλευτές» που εκλέγονται από εξίσου υπαρξιακά αδαείς ψηφοφόρους παραδίδουν λόγω της υπαρξιακής άγνοιάς τους το Κράτος σε διεθνή ταμεία τοκογλυφίας (τρόικα). Ο υπό κατηγορία Αναστασιάδης καλούσε το 2013 την ηρωική αντιπολίτευση του ΟΧΙ (συμπεριλαμβανομένου του ΑΚΕΛ) να δεχτούν 6% και 9% συνεισφορά από όλους μας προς διατήρηση της κραταιότητας μας. Και πιστέψτε με, υπήρχαν πολλοί τρόποι να επιβληθεί η έκτακτη αυτή φορολογία/εισφορά με τρόπο που να μην παραβίαζε την κοινοτική «νομοθεσία», αν υπάρχει τέτοιο πράγμα στα χρηματοοικονομικά. Αν η «ηρωική» αντιπολίτευση σοβαρευόταν, τότε τουλάχιστον δεν θα ήταν συνυπεύθυνη στο τι συμβαίνει σήμερα που μας σέρνουν κυριολεκτικά από τη μύτη στο εθνικό μας θέμα. Γι’ αυτό άλλωστε ήρθε η τρόικα, για να γίνουν τα ταμεία αποικιακή δύναμη. Κι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει άλλοθι. Είπε στην αντιπολίτευση να μην το παίξουν πατριώτες και εθνικά υπερήφανοι! Προσωπικά, θεωρώ την αντιπολίτευση πιο επικίνδυνη από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη.

    Επαναλαμβάνω εν κατακλείδι ότι, ο λόγος που μας αγάπησαν τόσο πολύ οι πάντες τελευταία και θέλουν άρον-άρον τόσο πολύ να μας «βοηθήσουν» με το πρόβλημα μας έγκειται στο ότι όλες οι άλλες προσπάθειες τους να τραβήξουν τη Ρωσία σε πόλεμο έχουν αποτύχει (Ουκρανία, Γεωργία, κλπ). Ο λόγος αυτής της παράνοιας όταν η Ρωσία δεν τους έχει κάνει τίποτε έγκειται στην ανάγκη δημιουργίας του μεγάλου Ισραήλ πάνω από τη Συρία και μέχρι τη Μεσοποταμία (Ιράκ). Το μεγάλο Ισραήλ είναι η δικαίωση του Ιούδα (των Ιουδαίων) με την αποκαθήλωση του Χριστού. Δεν τελείωσε αυτό το τεράστιο θέμα του να διατείνεται κάποιος πως είναι γιος του Θεού και να αναστήνεται μετά που ανάστησε κι άλλους και παραβίασε κάθε φυσικό νόμο. Επίσης, χρειάζονται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ένα πολύ μεγάλο πόλεμο λόγω του ότι έχει ήδη καταρρεύσει το διαβολικό οικονομικό σύστημά τους, του συνεχούς χρέους, έτσι ώστε να υπάρξει καινούρια ανάπτυξη πάνω στα ερείπια (και καινούργια χρέη). Όλοι χρωστούν σε όλους αμύθητα ποσά, χωρίς ποτέ κανένας να ξέρει σε ποιον τελικά χρωστούν όλοι, δηλαδή ποιος έχει τόσα λεφτά ώστε να δανείζει τους πάντες με τέτοια αστρονομικά ποσά. Και κυρίως, κανένας δεν ξέρει ΠΟΥ τα βρίσκουν τόσα λεφτά οι τρομοκράτες-τραπεζίτες. (Ο σώφρων, εχέφρων και λογικός άνθρωπος βέβαια γνωρίζει ότι τα παράγουν με ΑΠΑΤΗ από τον κοπανιστό αέρα, χωρίς τα λεφτά να υπάρχουν σε μετρητά….).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γνώριζαν ότι από τη στιγμή που η Ρωσία ανέλαβε δράση στη Συρία, η ποινή τους ήταν ήδη κομμένη. Όντως, έχασαν ήδη τη Συρία, ακριβώς όπως έχασαν το Σουέζ επί Νάσσερ την δεκαετία του ΄50 και θέλουν πάση θυσία την Κύπρο έτσι ώστε μαζί με το Αιγαίο και την Τουρκία να δημιουργήσουν μια ζώνη, ένα Rimland, γύρω από τη Ρωσία για την ενεργειακή και στρατιωτική της περικύκλωση. Ισχύει ακόμα περισσότερο τώρα, το NEVER του Βρετανού Πρωθυπουργού Eden τον καιρό που έχασαν το Σουέζ. ΠΟΤΕ δεν πρόκειται η Κύπρος να αφεθεί στον λαό της. Γι αυτό και θέλουν να δημιουργήσουν ένα σακατεμένο Κράτος στην Κύπρο. Για να έχουν οι ίδιοι τον έλεγχο όσο οι κοινότητες θα αγωνίζονται να επιβιώσουν. Αν έχουν το νου τους και δουν το μεγαλύτερο σχέδιο, θα έχουν ένα κομμάτι ψωμί οι κοινότητες του νησιού. Αν όμως αποδειχθούν και πάλι κατώτερες των περιστάσεων κι αρχίσουν τους τσακωμούς, τότε θα σκυλοφαγωθούν και πάλι, χωρίς να ενοχλείται κανείς. Από εμάς όλους εξαρτάται αν θα το κάνουμε Λίβανο ή Βοσνία, αδυνατώντας να καταλάβουμε ότι ο αγώνας δεν είναι πια εθνικός/πατριωτικός αλλά πνευματικός.

    Όμως, «ευτυχώς» θα έλεγα που υπάρχει κι ο Ερντογάν. Επειδή για τους ούτω καλούμενος «θεσμούς» (δηλαδή την διεθνή τραπεζική τρομοκρατία) ΔΔΟ σημαίνει να βάλουν και το κατεχόμενο κομμάτι υπό την κυριαρχία των ταμείων, ενώ για την Τουρκία σημαίνει να μπει και το ελεύθερο κομμάτι κάτω από τον έλεγχό της (της Τουρκίας). Θα δώσουν στη Τουρκία ό, τι ζητήσει στα επιμέρους, αλλά ΠΟΤΕ δεν θα της επιτρέψουν να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία που είδαν κι έπαθαν να διαλύσουν. ΠΟΤΕ δεν θα της επιτρέψουν να τους χορεύει στο ταψί μέσω Κύπρου και Αιγαίου. Ποτέ δεν θα υποχωρήσουν επί της ουσίας που είναι η δημιουργία ενός σακατεμένου Κυπριακού Κράτους, σαν αποικία των ταμείων τους (αποικία χρέους). Επομένως, όσο εμείς διαπραγματευόμαστε καλά και ζητούμε τα αυτονόητα χωρίς πατριωτικές εξάρσεις και κατινιές στο αν έκανε κωλοτούμπα ή όχι (ολίγον μας αφορά), ο Ερντογάν θα λέει ΟΧΙ. Δεν χρειάζεται εμείς να το παίζουμε πατριωτικά όταν δεν μας παίρνει, σάμπως κι αν καθαιρέσουμε τον Αναστασιάδη ξαφνικά το ΟΧΙ μας θα αποκτήσει βάση, όταν βάση δεν υπάρχει. Ο Ερντογάν θα καθαρίσει για εμάς και είδαμε τι πάθαμε που δεν διαπραγματευτήκαμε καν το Σχέδιο Ανάν επί Τάσου. Ορίστε το πάλι μπροστά μας, χειρότερο, με ένα Ερντογάν εκτός ελέγχου και με το Κράτος μας χρεοκοπημένο….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λόγω Ισραήλ (για το οποίο γίνονται τα πάντα), ΔΕΝ υφίσταται η πιθανότητα αυτοί οι παράφρονες (Βικτώρια Νούλαντ & Σια) να χαρίσουν στον Ερντογάν και την Κύπρο και το Αιγαίο και την Θράκη, δηλαδή να αναβιώσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία σαν μια νέα τρομοκρατική ισλαμοφασιστική δύναμη ενάντια στη Ρωσία. Είναι τοις πάσι γνωστό ότι αυτοί οι δήθεν «θεσμοί» (τα ταμεία, οι τρομοκράτες-τραπεζίτες-τοκογλύφοι) είναι πίσω από το ΙΚ και γενικά την τρομοκρατία, καθώς και πίσω από επιθέσεις του τύπου του Charlie Hebdo,του φορτηγού της Νίκαιας, του Bataclan ,κλπ., αλλά είναι επίσης γνωστό ότι όλα αυτά γίνονται για το Ισραήλ. Επομένως, αν ήθελαν να δώσουν την Κύπρο στην Τουρκία, θα το είχαν κάνει προ πολλού. Κανένα πρόβλημα. Εδώ ολόκληρο Κόσσοβο δημιούργησαν από την κυρίαρχη Σερβία και τα κατεχόμενα θα είχαν πρόβλημα να αναγνωρίσουν, καθώς κι εμάς να μας αφήσουν εκτός ΕΕ;

    Ο λόγος που ξαφνικά ένας παραφουσκωμένος χαλβάς των σαλονιών, ο Κοτζιάς, έγινε γενναίος και ατρόμητος πολεμιστής και ο Τσίπρας ειδικός επί του Εθνικού θέματος έγκειται στο ότι σκοπός των αφεντικών τους είναι να προκαλέσουν την Τουρκία να κάνει μονομερή στρατιωτική κίνηση εναντίον μας στο Αιγαίο. Θα αφήσουν την Τουρκία να πάρει από μόνη της αυτά που δεν της ανήκουν, υποχρεώνοντας τη Ρωσία να διακόψει τη φιλία της μαζί της. Το πώς θα γίνει αυτό και πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα το ξέρει μόνο ο Θεός. Εκείνο που ξέρω εγώ είναι ότι η Ρωσία θα έρθει σε σύγκρουση με την Τουρκία, καθώς και ότι ο πόλεμος θα γενικευτεί και θα είναι ο καταστροφικότερος όλων των εποχών. Εμείς οι Έλληνες (της κυρίως Ελλάδας και της Κύπρου) θα παραμείνουμε αμέτοχοι του μεγάλου πολέμου. Κι αυτό χάρη στη βλακεία και αθεΐα των ηγετών μας, η οποία εμπίπτει στην Πρόνοια του Θεού και τη Δικαιοσύνη Του. Όσο για εμάς, το Δείπνο είναι ήδη έτοιμο και είμαστε προσκεκλημένοι. Όσο αρνούμαστε να παραστούμε, άλλο τόσο οι συνθήκες θα μας ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ να δούμε και να αναγνωρίσουμε την Πρόνοια και τη Δικαιοσύνη του Θεού.

    13 δια τούτο εν παραβολαίς αυτοίς λαλώ, ότι βλέποντες ου βλέπουσι και ακούοντες ουκ ακούουσι ουδέ συνιούσι, 14 μήποτε επιστρέψωσι· και τότε πληρωθήσεται αυτοίς η προφητεία Ησαΐου η λέγουσα· ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε· 15 επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου, και τοις ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοις οφθαλμοίς και τοις ωσίν ακούσωσι και τη καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς. 16 υμών δε μακάριοι οι οφθαλμοί ότι βλέπουσι, και τα ώτα υμών ότι ακούουσιν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή