Η Νέα Βρώμικη Επιχείρηση “Μπαρμπαρόσα”

Η Νέα Βρώμικη Επιχείρηση “Μπαρμπαρόσα”

Ο Τραμπ, ο Πούτιν, η Ρωσοφοβία και η μεγάλη μάχη για τον πολιτισμό που βρίσκεται σε εξέλιξη

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

"Όταν ο άνεμος του πολέμου φυσήξει, φερθείτε σαν την τίγρη. Μετατρέψτε την καλοσύνη σας σε οργή". (Τ.Σ. Έλιοτ: Το Τέλος της Αναζήτησης)

Τα τρέχοντα παγκόσμια γεγονότα, από την ένταση της πολιτικής αβεβαιότητας σε Αμερική και Ευρώπη, μέχρι τα τοπικά πολεμικά μέτωπα και την οικονομική κατάρρευση επί θύραις, δείχνουν ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται σε σημείο μέγιστης ανατροπής.

Μια μεγάλη μάχη αξιών βρίσκεται σε εξέλιξη πίσω από την παγκόσμια ρευστή κατάσταση και τον κοινωνικό αναβρασμό που συγκλονίζει την σημερινή ανθρωπότητα. Πολιτικά συστήματα, οικονομικά μοντέλα και ιδεολογικές αναζητήσεις, όλα τίθενται κάτω από τον εξονυχιστικό έλεγχο μιας ολοένα και πιο ανήσυχης -ακόμα και όταν παραμένει σιωπηλή- κοινής γνώμης.

Στην μια πλευρά, είναι οι ελίτ της νέας παγκόσμιας τάξης, της ευρωένωσης, του εθνομηδενισμού και της διεθνούς ιδιωτικής τυραννίας και, από την άλλη, όσοι υπερασπίζουν τις δημοκρατικές κατακτήσεις, το διεθνές δίκαιο, την διεθνή συνεργασία ανεξάρτητων και κυρίαρχων εθνών και κρατών χωρίς την χρήση βίας. Για τους πρώτους, με λίγα λόγια, ο στόχος είναι μια "πολυ-πολιτισμική" κοινωνία, στην οποία η βασική κοινωνική μονάδα είναι ο υπάκουος καταναλωτής και η τηλεόρασή του. Απέναντί τους βρίσκεται, με μια έννοια, η "προοδευτική παραδοσιοκρατία", που υπερασπίζει με διάφορους και συχνά αντιφατικούς τρόπους (πέρα από ιδεολογίες) το "κοινό καλό" για μια κοινωνία με ανθρώπινα μέτρα και συνείδηση αλληλεγγύης.

Στον Δυτικό κόσμο, που ηγείται της πρώτης πλευράς, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου εδώ και τρεις δεκαετίες, το μεγαλύτερο μέρος αυτού που αποκαλούσαμε "οι αγορές" σήμερα αποτελεί απλώς το βασικό εργαλείο πολιτικής.

Η “πολιτική πανούκλα” και η νέα διακυβέρνηση των ΗΠΑ

Η Προεδρία Τραμπ είναι ένα μεγάλο ανατρεπτικό γεγονός που προκάλεσε σοβαρή αναταραχή και δυσπιστία μεταξύ των "μεγάλων παικτών" της νεοταξικής ελίτ. Οι εντάσεις και οι αντιδράσεις που φέρνει στο προσκήνιο είναι τόσο ισχυρές που είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κανείς τις λεπτομέρειες. Αλλά είναι σχεδόν προβλέψιμο ότι έχουμε μπροστά μας ένα κραχ τύπου 2008 σε μια Αμερική όπου οι διάφοροι παράγοντες του πλανητικού παιχνιδιού παίρνουν τις θέσεις τους στην προοπτική μιας πραγματικής σύγκρουσης.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ζουν ημέρες που θυμίζουν έντονα τα μέσα της δεκαετίας του 1850-1860, καθώς έχουν αναπτυχθεί τοπικές εντάσεις, που ίσως οδηγήσουν σε αιματηρούς κύκλους, προαναγγέλοντας έναν νέο Εμφύλιο Πόλεμο...

Μπορεί να μην συμβεί ακόμα ένοπλη εξέγερση οποιασδήποτε κλίμακας γιατί οι πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών αποφάσισε να δώσει μια τελευταία ευκαιρία στις πολιτικές διαδικασίες μέσω της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ. Αν ο Τραμπ αποτύχει να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του, ή, το χειρότερο, εξοντωθεί από το σύστημα για να μην τολμήσει καν, τότε είναι κοντά η εποχή του ανταρτοπόλεμου σε πόλεις και χωριά, οι βόμβες στους δρόμους, τα στρατόπεδα κράτησης, οι ακραίες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα εκατομμύρια πρόσφυγες που θα φεύγουν προς κάθε κατεύθυνση, μια κατάσταση που θα γονατίσει τελικά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Απέναντι στην "πολιτική πανούκλα" των υπηρετών του πολυεθνικού εταιρικού ιστού που υπερβαίνει κάθε εθνικό σύνορο (γιαυτό τα θέλει "ανοιχτά") έχει δημιουργηθεί μια σαφής συμμαχία με κριτήριο την αντίσταση στην μανία των χρηματοπιστωτικών αγορών και του "λόμπυ του πολέμου", που παίζει το τελευταίο του χαρτί αυτές τις ώρες στην Ουάσιγκτων.

Σκαπανείς σ' αυτή την προσπάθεια οι Ρώσοι, οι οποίοι μέσα σε λίγα χρόνια πέτυχαν να συνέλθουν κοινωνικά και οικονομικά, να διώξουν το ΔΝΤ, να ενισχυθούν στρατιωτικά και, στηριζόμενοι στα τεράστια ενεργειακά τους αποθέματα, αφ' ενός, και στην σοφιστικέ πολεμική μηχανή τους, αφ' ετέρου, να καταφέρουν μεγάλες διπλωματικές επιτυχίες και να αλλάξουν το τοπίο της παγκόσμιας γεωπολιτικής σκακιέρας με νέες συμμαχίες.

Καθοδηγούμενοι από μια νικηφόρα ηγετική ομάδα υπό τον Βλαδίμηρο Πούτιν, συνέτριψαν τους διεθνείς οικονομικούς δολοφόνους μέσα στην χώρα τους, έσωσαν άλλες χώρες από τα νύχια των νεοταξικών σχεδιασμών και προσπαθούν να αφυπνίσουν την Ευρώπη, που βρίσκεται σε ηθικο-πολιτική αφασία.

Οι προσπάθειές τους φαίνεται να καρποφορούν. Παρά τις συνεχιζόμενες εντάσεις μεταξύ Ρωσίας και Δύσης -ή ίσως εξ αιτίας τους- ο Πούτιν έχει μεγάλη υποστήριξη μεταξύ των κύκλων των Ευρωπαίων διανοουμένων και πολιτικών.

Το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι η γοητεία της Ευρώπης ως μοντέλου δημοκρατικής διακυβέρνησης έχει σοβαρά εξασθενίσει, είναι η αιτία που το Κρεμλίνο ασκεί φανερά επιρροή στα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα και ομάδες και των δύο άκρων του πολιτικού φάσματος. Στην Γαλλία, για παράδειγμα, η εφημερίδα Liberation ανέδειξε πρόσφατα την έκταση των φιλικών προς τον Πούτιν δεσμών μεταξύ των γαλλικών ακαδημαϊκών κύκλων, των "δεξαμενών σκέψης" (αριστερών και δεξιών), των μιντιακών και επιχειρηματικών δικτύων της χώρας, τα οποία αντιστέκονται στο γερμανικό βιομηχανικό καρτέλ που είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού της παγκοσμιοποίησης εντός της Ευρώπης.

Επιφανείς Αμερικανοί πολιτικοί, επίσης, όπως ο πρώην Σύμβουλος Ασφαλείας του Νίξον Χένρυ Κίσσινγκερ, ο πρώην υπουργός του Ρήγκαν Πωλ Κραιγκ Ρόμπερτς, ο Πάτρικ Μπιουκάναν κ.ά, έχουν επανειλημμένα εκφράσει τον θαυμασμό τους για την διορατικότητα του προέδρου Πούτιν, κατακρίνοντας συγχρόνως το Χάος, το οποίο έχει δημιουργήσει το σημερινό μοντέλο της Παγκοσμιοποίησης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, τόσο ο βετεράνος σοβιετολόγος αναλυτής της CIA Ράϊν ΜακΓκόβερν, όσο και ο διάσημος γεωστρατηγικός αναλυτής Έντβαρ Λούντβακ, έχουν εκφράσει την αποστροφή τους για τους διαμορφωτές της τελευταίας αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, που αποκτά μια ποιοτικά πιο επικίνδυνη διάσταση απ' αυτήν του Ψυχρού Πολέμου. Συγχρόνως, δεν διστάζουν να παραδεχθούν ότι ο Πρόεδρος Πούτιν είναι αναμφισβήτητα ο μεγάλος πολιτικός άνδρας της εποχής μας.

Σήμερα έχει γίνει προφανές ότι κανένα κράτος ή υπερδύναμη δεν έχει αρκετή ισχύ ή σοφία ώστε να δημιουργήσει την δική του ενιαία παγκόσμια τάξη. Η Αμερικανική εξωτερική πολιτική των ακήρυκτων πολέμων και η πεποίθηση ότι "αλλάζεις" τον κόσμο μέσω της στρατιωτικής ισχύος, που επικράτησε την πρώτη δεκαπενταετία του αιώνα, συναντά πλέον, όπως φάνηκε στις πρόσφατες εκλογές, την μεγάλη δυσπιστία της ίδιας της αμερικανικής κοινής γνώμης.

Τον Αύγουστο του 1991, ο πατήρ Μπους, όντας πρόεδρος των ΗΠΑ, είχε διακηρύξει με έμφαση: "Ένας νέος κόσμος αναδύεται. Αυτόν τον νέο κόσμο μπορούμε εμείς να τον διαμορφώσουμε". Υπό αυτό το δόγμα οδηγήθηκε όλο το δυτικό μπλοκ -με προεξάρχουσα ηγεσία αυτή των Μπους, Μπλερ, Κλίντον- σε απρόκλητες επιθέσεις και ανθρωποσφαγές στα πρότυπα αυτού που ο εισαγγελέας της Δίκης της Νυρεμβέργης, Robert Jackson, είχε αποκαλέσει ως "το υπέρτατο διεθνές έγκλημα, το οποίο διαφέρει από τα άλλα εγκλήματα πολέμου στο ότι περιέχει το ίδιο το συσσωρευμένο κακό ως ολότητα"!

Το αποτέλεσμα; Εκατοντάδες σκηνές, όπως αυτή της Αφγανής Orifa γονατισμένης στον τάφο του συζύγου της και των έξι παιδιών της, είδαν το φως της δημοσιότητας. Μια "έξυπνη" νατοϊκή βόμβα, αμερικανικής τεχνολογίας, 500 κιλών είχε πέσει στο μικρό σπίτι τους από λάσπη, πέτρα και άχυρο, αφήνοντας έναν κρατήρα πλάτους 15 μέτρων, σε ένα από τα φτωχότερα χωριά του Αφγανιστάν.

Την ίδια ημέρα που η ιρακινή πόλη της Μοσούλης έπεφτε στα χέρια των αμερικανοθρεμμένων τζιχαντιστών του DAESH/ISIS, για να ακολουθήσει ο φοβερός σφαγιασμός του πληθυσμού, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ομπάμα, έλεγε: "Ο αμερικανικός λαός κάνει τεράστιες επενδύσεις και θυσίες προκειμένου να δώσει στους Ιρακινούς την ευκαιρία να χαράξουν μια καλύτερη μοίρα" (sic)...

Αναφερόμενος δε στο "παγκόσμιο κράτος" (state of the world), είπε "Υπολογίζουμε την διεθνή κοινή γνώμη, αλλά η Αμερική ποτέ δεν θα ζητήσει κανενός την άδεια...".

O tempora, O mores!

Η αντίστροφη μιντιακή πραγματικότητα

Όταν στα βρέφη του Ιράκ είχε επιβληθεί, για πάνω από μια δεκαετία, εμπάργκο, οι εκατοντάδες χιλιάδες πρόωρες απώλειες των ζωών τους θεωρήθηκαν "παράπλευρες απώλειες" από επώνυμους Αμερικανούς αξιωματούχους, όπως η κυρία Ωλμπράϊτ.

Οι γυναίκες και τα κορίτσια του Αφγανιστάν, που τρομοκρατούνται από τους πολέμαρχους της CIA, βαφτίζονται "απελευθερωμένες"από την Χίλαρι Κλίντον σε προεκλογικές δηλώσεις της.

Το ίδιο και με τους 41 Ρώσους που κάηκαν ζωντανοί, τον Μάϊο του 2010, στο Σπίτι των Συνδικάτων της Οδησσού από τους "εξεγερμένους" Ουκρανούς Ναζί.

Δεν υπήρξε ποτέ "χρωματιστό" πραξικόπημα στο Κίεβο κατά της εκλεγμένης κυβέρνησης στην Ουκρανία, κανένας πόλεμος κατά του ρωσόφωνου πληθυσμού, οι Ρώσοι φταίνε για όλα. "Θέλουμε τον εκσυγχρονισμό της χώρας", δήλωσε ο Ποροσένκο λίγες ημέρες αργότερα στην εφημερίδα Guardian.

Με την δύναμη των "ενσωματωμένων" ΜΜΕ, που βαδίζουν με το μεταμοντέρνο βήμα της Χήνας, αυτό που συμβαίνει έχει με οργουελλικό τρόπο αντιστραφεί και παρουσιάζεται ως "ρωσική απειλή". Ο λόγος: Η αντίδραση της Μόσχας στα μονο-πολικά παγκόσμια σχέδια και η άρνηση των εθνών να δεχθούν την καταβρόχθισή τους από το ισοπεδωτικό νεοταξικό μοντέλο ώστε οι πολίτες να γίνουν τα hommuculus των "largely cocacola-ized countries" (κατά τον μεγάλο μας ποιητή Γ. Σεφέρη).

Η Ρωσία αποτελεί δικαιωματικά σήμερα σημαντικό μέρος του διεθνούς συστήματος και, ως εκ τούτου, κάποιοι ακραίοι κρίκοι των Επικυρίαρχων, ιδίως στις ΗΠΑ, όπου επικρατεί μεγάλη πόλωση, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να την πολεμήσουν.

Ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης είναι κλασσική υπόθεση για τους Αμερικανούς. Την δεκαετία του '60, ο Λευκός Οίκος, επί Λύντον Τζόνσον, είχε προσλάβει την House Information Group για να "πουλήσει" τον πόλεμο του Βιετνάμ στους συμπολίτες του. Το 1983, ο Ρόναλντ Ρήγκαν είχε εισβάλλει στην Γρανάδα μέσα σε ένα πλήρες ενημερωτικό μπλακ-άουτ. Το 1991, την εποχή του πρώτου Πολέμου του Κόλπου, ο Τζωρτζ Μπους πατήρ είχε εμπιστευθεί σε μια ιδιωτική συμβουλευτική εταιρεία, την Rendon Group, την διεξαγωγή καμπάνιας μέσω του τύπου υπέρ του καθεστώτος του Κουβέϊτ. Στην συνέχεια, με τον Κλίντον και τον Μπους τζούνιορ, οι neocons συστηματοποίησαν την χρήση της προπαγάνδας, ωσάν η άσκηση της εξουσίας να είναι μια γιγαντιαία και διαρκής καμπάνια παραπληροφόρησης όπου τα φαινόμενα μετρούν πιο πολύ από τα γεγονότα.

Τον Φεβρουάριο του 2002, οι New York Times αποκαλύπτουν ότι το Πεντάγωνο είχε ιδρύσει ένα Γραφείο Στρατηγικής Επιρροής με σκοπό, κατά την εφημερίδα, την "παροχή πληροφοριακών άρθρων, ακόμα και ψευδών, σε ξένα έντυπα ενημέρωσης". Μπροστά στο σκάνδαλο, ο υπουργός Άμυνας Ράμσφελντ, ζορισμένος λίγο από τον θόρυβο, αναγκάζεται να καταδικάσει την συγκεκριμένη υπηρεσία.

Αλλά, τον Οκτώβριο του 2003, ο ίδιος υπογράφει μια μυστική εντολή που διατάσσει τις ένοπλες δυνάμεις "να χρησιμοποιούν τα μέσα ενημέρωσης, την κοινή γνώμη και το ϊντερνετ σαν επιπλέον όπλα". Για το σχέδιο αυτό διατέθηκαν 300 εκατομ. δολλάρια. Εκτός από τα άρθρα που διοχετεύουν στον ιρακινό τύπο και στις άλλες αραβικές χώρες (επιχειρήσεις που έχουν χαρακτηρισθεί ως "μυστική άμυνα"), το Πεντάγωνο και τα ιδιωτικά του παραρτήματα-εταιρείες ελέγχουν ραδιοφωνικούς σταθμούς και εφημερίδες στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Οι πληροφορίες που διαχέονται από τα μέσα αυτά αποδίδονται στο Διεθνές Κέντρο Πληροφοριών, μια οργάνωση-φάντασμα που λειτουργεί σαν βιτρίνα για τις "επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου" του στρατού.

Πίσω στην Τσετσενία, από τα μέσα του '90, ο Μπιν Λάντεν πλήρωνε τους Τσετσένους ηγέτες των ανταρτών (οπλαρχηγούς) Σαμίλ Μπασάγιεφ και Ομάρ ιμπν αλ-Ουχαττάμπ με υπέρογκα ποσά, πολλών εκατομ. δολλαρίων... τον μήνα, βοηθώντας τους να ξεσηκώσουν την κατά πλειοψηφία Σουφική (έναν ήπιο απολίτικο κλάδο του Ισλάμ) τσετσενική κοινωνία. Απόρρηττα στοιχεία που ήρθαν στο φως δείχνουν ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες δρούσαν όλη την δεκαετία του '90 στα εδάφη της Τσετσενίας για να εκπαιδεύσουν και να καθοδηγήσουν τους τρομοκράτες Μουτζαχεντίν στον Ιερό Πόλεμο (τζιχάντ) εναντίον της Ρωσίας.

Ο Μπασάγιεφ και ο Αλ-Ουχαττάμπ δημιούργησαν την International Islamic Brigade (Διεθνή Ισλαμική Ταξιαρχία) με χρήματα της CIA και των σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών του πρίγκηπα Μπαντάρ, εκλεκτού της οικογένειας Μπους, εισάγοντας χιλιάδες ουαχαμπίτες πολεμιστές του φανατικότερου κλάδου του Ισλάμ.

Αυτοί εκτέλεσαν την επιχείρηση αυτοκτονίας τον Οκτώβριο του 2002 στο Θέατρο της Μόσχας Ντουμπρόβκα και την φρικιαστική σφαγή στο σχολείο του Μπεσλάν τον Σεπτέμβριο του 2004, όπου κρατήσαν όμηρους 777 παιδιά, σύμφωνα με την επίσημη έκθεση των Ηνωμένων Εθνών.

Ο μηχανισμός προπαγάνδας της Ουάσιγκτων, από το Radio Free Europe μέχρι τους New York Times και το CNN, δεν έχασε καθόλου χρόνου για να δαιμονοποιήσει τον Πούτιν και την Ρωσία για τον κακό χειρισμό της κρίσης του Μπεσλάν, και ασχολήθηκε λιγότερο με τους τρομοκράτες που την προκάλεσαν. Το ιστορικό των στενών σχέσεων Μπιν Λάντεν και οικογένειας Μπους θάφτηκε και οι περισσότεροι από τους Τσετσένους, Αφγανούς, Τούρκους και Σαουδάραβες εγκληματίες βρήκαν ασφαλές καταφύγιο στο Αζερμπαϊτζάν, την Τουρκία και την Γερμανία, χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, καθώς και στο Κατάρ, άλλον έναν πολύ στενό σύμμαχο των ΗΠΑ. Με άλλα λόγια, το ΝΑΤΟ προσέφερε στους Τσετσένους τρομοκράτες ασφαλές καταφύγιο.

Το κατασκευασμένο “ειδύλλιο” του Τραμπ με τον Πούτιν

Οι Ρώσοι δεν έκρυβαν την έκπληξή τους τόσα χρόνια για την "τοξική" προπαγάνδα και τα απίθανα ψεύδη που εκπορεύονται συνεχώς από την Ουάσιγκτων και τα μεγάλα δυτικά μέσα ενημέρωσης.

Τώρα, η "πονηρία" της ιστορίας τάφερε έτσι ώστε παρόμοιους τόννους λάσπης να δέχεται και ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των Αμερικανών.

Στις 7 Οκτωβρίου 2016, ο Διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και του Υπουργείου Εθνικής Ασφάλειας εξέδωσε μια ανακοίνωση εκ μέρους των 17 μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, που δήλωνε ότι η ρωσική κυβέρνηση ήταν πίσω από την υποκλοπή των e-mails της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών και της προεκλογικής εκστρατείας της Χίλαρυ. Οι υποκλοπές και οι διαρροές που ακολούθησαν, έλεγε η επιστολή, "είχαν σκοπό την παρέμβαση στην διαδικασία των αμερικανικών εκλογών".

Μετά την εκλογή του Τραμπ, μια σταθερή διαρροή αναφορών “αποκαλύπτει” ότι μέλη του εσωτερικού του κύκλου είχαν επανειλημμένες επαφές με την ρωσική κυβέρνηση καθ' όλη την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, αφού, όπως λένε οι υπηρεσίες πληροφοριών, οι Ρώσοι προσπαθούσαν με ενεργητικό τρόπο να επιτύχουν την εκλογή του Τραμπ.

Τον Ιανουάριο 2017, οι New York Times ανέφεραν ότι το FBI -με βοήθεια από την Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (NSA), την CIA και την μονάδα οικονομικών εγκλημάτων του Υπουργείου Οικονομικών- ερευνά το αν οι υποκλαπείσες επικοινωνίες και οι οικονομικές συναλλαγές αποδεικνύουν δεσμούς μεταξύ στελεχών των ρωσικών υπηρεσιών πληροφοριών και του πρώην διευθυντή της εκστρατείας του Τραμπ.

Οι παραιτήσεις στελεχών της κυβέρνησης Τραμπ, που κατηγορούνται για σχέσεις με τους Ρώσους, συνεχίζονται.

Αυτή η ανοησία περί ρωσικής ανάμειξης είναι απλώς μια προσπάθεια συγκάλυψης του γεγονότος ότι το "αεριτζίδικο" οικονομικο-κοινωνικό μοντέλο τους δεν γίνεται πια πιστευτό, παρά τον βομβαρδισμό της μιντιακής προπαγάνδας.

Η ικανότητα της Ουάσιγκτων να είναι ο επιτιθέμενος, αλλά να κατηγορεί το θύμα, φθάνει μοιραία στο τέλος της.

Η ειρωνία της ιστορίας είναι ότι αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ουάσιγκτων, μετά την παραίτηση του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας (NSA) Μάϊκλ Φλυν (Michael Flynn) και όσων ακολούθησαν, θυμίζουν τα προβλήματα που είχαν με το σοβιετικό κατεστημένο ο Μ. Γκορμπατσώφ και ο υπουργός του των Εξωτερικών Ε. Σεβαρντνάτζε, όταν προσπαθούσαν να εξομαλύνουν τις ρωσο-αμερικανικές σχέσεις.

Η “νέα πολιτική σκέψη” των Γκορμπατσώφ και Σεβαρντνάτζε θεωρήθηκε πρόκληση στην παλιά γεωπολιτική αντίληψη των μελών του Πολιτμπυρό. Τώρα, η σημερινή ρωσική ηγεσία βλέπει έκπληκτη το Αμερικανικό κατεστημένο να εγκαλεί τους Ντόναλντ Τραμπ και Μάϊκλ Φλυν για την προσπάθειά τους να ανατρέψουν την καθοδική πορεία των ρωσο-αμερικανικών σχέσεων.

Ο υπόγειος βρώμικος πόλεμος

Αυτές οι “παράξενες” και χαοτικές εξελίξεις προεξοφλούν ότι η σύγκρουση που έχει αρχίσει θα κλιμακωθεί σε πολύ ευρύτερη και έντονη κλίμακα μέσα από proxy wars (πολέμους δι' αντιπροσώπων), υβριδικές ενέργειες, χρηματοπιστωτικές δολιοφθορές και επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, μέχρι να καταλήξει σε ανοικτή διεθνή σύγκρουση όπως αυτή που γνωρίσαμε στην διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων.

Οι αιτίες για αυτή την μεταμοντέρνα επιχείρηση “Μπαρμπαρόσα” (ο ναζιστικός κωδικός της επίθεσης στην Ρωσία) βρίσκονται στην θεμελιώδη αντίληψη του νεοσυντηρητικού κατεστημένου που κήρυξε το '90 το "τέλος της ιστορίας"..., εννοώντας κατ' αυτούς ότι η ιστορία "έχει επιλέξει" τον νεοφιλελεύθερο τουρμπο-καπιταλισμό και την παγκοσμιοποίηση, υπό αμερικανική ηγεμονία, στον κόσμο. Η αντίληψη αυτή είναι που τους επιτρέπει να βλέπουν τα τερατώδη πολεμικά εγκλήματα που έχουν κάνει τις τελευταίες δεκαετίες όχι ως επιθετικότητα, αλλά ως "σκοπό της ιστορίας" και να βαφτίζουν όσους αντιστέκονται σ' αυτό τον "σκοπό" ως "κακούς λαϊκιστές" και "εχθρική δύναμη".

Γνωρίζοντας αυτό το μη ρεαλιστικό, κατευθυντήριο δόγμα, ο πρόεδρος Πούτιν, τέσσερα χρόνια πριν, το 2013, είχε εκφράσει τις ανησυχίες της ρωσικής κυβέρνησης, ότι μια υπερατλαντική χώρα θα χρησιμοποιούσε μια "παραπλανητική" δολοφονία στο εσωτερικό της Ρωσίας προκειμένου να δημιουργήσουν έναν "μάρτυρα", που τα δυτικά μέσα ενημέρωσης θα χρησιμοποιούσαν για να δαιμονοποιήσουν τον Πούτιν.

Δύο χρόνια αργότερα, στις 27 Φεβρουαρίου 2015, μια τηλεοπτική προσωπικότητα της ρωσικής αντιπολίτευσης, ο ακτιβιστής Μπορίς Νεμτσώφ, πυροβολήθηκε λίγα μέτρα μακριά από την Κόκκινη Πλατεία. Παρ' όλο που τα μίντια τον περιέγραφαν ως "ηγετική μορφή (ατμομηχανή) του κινήματος της ρωσικής αντιπολίτευσης", μόνο το 45% των Ρώσων γνώριζαν τ' όνομά του. Από εκείνο το 45%, μόνο το 1% τον "εμπιστευόταν". Ο Πούτιν κατηγορήθηκε ότι διέταξε προσωπικά την δολοφονία του Νεμτσώφ, παρ' όλο που είναι ακόμα ασαφές γιατί ο Πούτιν χρειαζόταν να πυροβοληθεί μια πολιτική νούλα μπροστά από το Κρεμλίνο προκειμένου να αποτυπωθεί η σκηνή αυτή σε μια τέλεια αντιρωσική φωτογραφία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση τότε ενέτεινε πολύ περισσότερο την αντιρωσική πολιτική της, την οποία της υπαγόρευε η Ουάσιγκτων.

Στην πραγματικότητα, ο Νεμτσώφ δεν ήταν ούτε Ρώσος, ούτε "διαφωνών", αλλά Εβραίος με τσιγγάνικες ρίζες και ένας από τους Ολιγάρχες "μεταρρυθμιστές", που είχαν καταλάβει το Κρεμλίνο την δεκαετία του '90 και έστειλαν εκατομμύρια Ρώσους στον άλλο κόσμο από το κρύο και την πείνα.

Γιαυτό και η πιθανή εξήγηση της δολοφονίας του είναι ότι την αποφάσισε η CIA, καθώς ο Νεμτσώφ ήταν εντελώς περιθωριοποιημένος ως πολιτικός της αντιπολίτευσης και άξιζε περισσότερο νεκρός παρά ζωντανός.

Τα ενορχηστρωμένα πολυεθνικά μίντια και τα διεθνή "δημοσιογραφικά πορνεία" είχαν ήδη έτοιμα τα ρεπορτάζ που υπαινίσσοντο ότι υπεύθυνος ήταν ο Πούτιν.

Τον Ιανουάριο του 2016, ο επίσημος ανακριτής ανακοίνωσε ότι η υπόθεση είχε "λυθεί". Η τελική γνωμάτευση ταυτοποιεί έναν άνδρα με τ' όνομα Ρουσλάν Μουχαντίνωφ ως αυτόν που οργάνωσε την δολοφονία, συνδεόμενο άμεσα με τους Τσετσένους ολιγάρχες. Το υλικό της υπόθεσης μαρτυρά ότι ο Μουχαντίνωφ πρόσφερε στους εκτελεστές ένα ποσό 15 εκατομ. ρουβλίων, γύρω στα 200.000 δολλάρια, για να πραγματοποιήσουν την δολοφονία και παραχώρησε στους εκτελεστές το διαμέρισμα της Μόσχας και το όπλο του εγκλήματος, ένα πιστόλι των 9 χιλιοστών με σιγαστήρα.

Αυτό δεν είναι τίποτε, ίσως, μπροστά στο γεγονός ότι, τον Οκτώβριο του 2014, η Ουάσιγκτων Ποστ -που τώρα πρωτοστατεί στις καταγγελίες κατά του Τραμπ για τις "διασυνδέσεις" με τους Ρώσους- προπαγάνδιζε ανοικτά ότι η Ρωσία ήταν υπεύθυνη για ...την διάδοση του Έμπολα.

Για να μην περιλάβουμε όλα τα πράγματα για τα οποία έχει κατηγορηθεί η Ρωσία τα τελευταία δύο χρόνια -που ξεκινούν από το Brexit και καταλήγουν στην εξόντωση των καλαμαριών. Πρόκειται απλώς για καταμέτρηση πτωμάτων.

Έτσι, μέσα σε μια ατμόσφαιρα ανυπόστατων φημών γίνεται η καταμέτρηση των πτωμάτων. Τέσσερις ανώτεροι Ρώσοι διπλωμάτες πεθαίνουν ξαφνικά μέσα σε δύο μήνες.

Στις 8 Νοεμβρίου 2016, την ημέρα των εκλογών στις ΗΠΑ, ο 63χρονος Σεργκέϊ Κρίβωφ, που εκτελούσε καθήκοντα διευθυντή του Ρωσικού Προξενείου στην Νέα Υόρκη, βρίσκεται νεκρός με το κρανίο σπασμένο υπό ύποπτες συνθήκες.

Παρ' όλα αυτά, η επίσημη εκδοχή ήταν ότι ο θάνατός του προήλθε από καρδιακή εισβολή.

Στις 20 Δεκεμβρίου 2016, ο Πιοτρ Πόλσικωφ, 56 ετών, επικεφαλής σύμβουλος του Λατινοαμερικανικού τμήματος του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, πυροβολείται και σκοτώνεται στο διαμέρισμά του στην Μόσχα.

Λίγες ώρες αργότερα, την ίδια ημέρα, ο Ρώσος πρεσβευτής στην Άγκυρα, Αντρέϊ Καρλώφ, εκτελείται δημοσίως από έναν "Τούρκο αστυνομικό", που ισχυρίστηκε ότι το κίνητρό του ήταν να πάρει εκδίκηση για τα "ρωσικά εγκλήματα" στην Συρία, εννοώντας την απελευθέρωση του Χαλεπίου από τους τζιχαντιστές πριν από έξι ημέρες.

Το 2017, στις 9 Ιανουαρίου, ο Αντρέϊ Μαλάνιν, 54 ετών, ανώτερος Ρώσος διπλωμάτης στην Αθήνα, βρίσκεται νεκρός στο πάτωμα του μπάνιου του. Η αιτία θανάτου του είναι ακόμα άγνωστη.

Στις 26 Ιανουαρίου, ο Αλεξάντερ Καντάκιν, 67 ετών, πρεσβευτής στην Ινδία από το 2009, ο οποίος έπαιξε ρόλο-κλειδί στην ανάπτυξη καλύτερης οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας μεταξύ Μόσχας και Νέου Δελχί (βλέπε BRICS) απεβίωσε "μετά από σύντομη ασθένεια".

Ο, μέχρι στιγμής, κατάλογος κλείνει με τον γνωστό και διακεκριμένο διπλωμάτη, μόνιμο αντιπρόσωπο της Ρωσίας στον ΟΗΕ, Βιτάλι Τσούρκιν, 64 ετών. Κι αυτός "πεθαίνει ξαφνικά" στην Νέα Υόρκη, υποτίθεται από καρδιακή προσβολή.

Όλα αυτά θυμίζουν τις παλιές "καλές" επιχειρήσεις εξόντωσης των αντιπάλων της CIA από τις ταινίες του Χόλλυγουντ. Ποιος αμφιβάλλει ότι μαίνεται ένας αόρατος πόλεμος, που πλέον αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας.

Και το σώου συνεχίζεται...

Στις 17 Ιουλίου 2014, η αεροπορική πτήση ΜΗ17 καταρρίπτεται πάνω από την Ανατολική Ουκρανία, σκοτώνοντας και τους 298 επιβάτες και πλήρωμά της. Αμέσως κατηγορείται η Ρωσία. Η τραγωδία αυτή συνέβη σε μια στιγμή όπου, σύμφωνα με το BBC, ο Πούτιν "είχε συνεργασθεί με Γερμανία και Γαλλία σε μια διπλωματική προσπάθεια προώθησης πολιτικής διευθέτησης στο εσωτερικό της Ουκρανίας, η οποία λάμβανε υπ' όψιν της και τα συμφέροντα της Ρωσίας". Μια σκοπίμως καθυστερούμενη, βαθιά ελλιπής και μεροληπτική έρευνα συμπέρανε τελικά ότι ένας ρωσικής κατασκευής πύραυλος BUK κατέρριψε το αεροπλάνο -αλλά απέτυχε να κατηγορήσει συγκεκριμένο παράγοντα. Πέραν της εκτροπής μιας ειρηνευτικής διευθέτησης ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας για την Ουκρανία, η τραγωδία αυτή πυροδότησε περαιτέρω τον συνεχιζόμενο πόλεμο κυρώσεων μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.

Στις 16 Απριλίου 2015, ο σημαντικός Ουκρανός δημοσιογράφος Oles Buzina, γνωστός για τις φιλορωσικές του απόψεις, δολοφονείται στο Κίεβο. Ο Πούτιν περιέγραψε την δολοφονία του Buzina ως "πολιτική δολοφονία".

Στις 23 Μαΐου 2015,  ο ηγέτης των ανταρτών του Λουγκάνσκ, Alexey Mozgovoy, δολοφονείται στην Ανατολική Ουκρανία. Η δολοφονία του συμβαίνει λίγους μήνες μετά την εφαρμογή των πρωτοκόλλων του Μινσκ ΙΙ, εγείροντας υποψίες ότι η εύθραυστη συμφωνία θα υπονομευόταν.

Στις 16 Οκτωβρίου 2016, ο ηγέτης των ανταρτών του Ντονιέτσκ Arsen Pavlov (γνωστός ως "Motorola") δολοφονείται από ομάδα εκτελεστών. Λίγους μήνες μετά, στις 8 Φεβρουαρίου 2017, άλλος ένας ηγέτης των ανταρτών του Ντονιέτσκ, ο Μιχαήλ Τόλστυχ (γνωστός ως "Γκίβι") δολοφονείται με εμπρηστική ρουκέττα μέσα στο γραφείο του. Ο θάνατός του έρχεται την στιγμή που η Ουάσιγκτων κηρύττει το 2017 έτος κατά το οποίο η Ουκρανία θα συνεχίσει την "επιθετική στάση" απέναντι στην Ρωσία.

Ο τρόπος της εκτέλεσής του παραπέμπει σε ομάδα ειδικών αποστολών δυτικών μισθοφόρων.

Σε μια ασυνήθιστη για κατεστημένα δυτικά μέσα ενημέρωσης, η δεύτερη μεγαλύτερη εφημερίδα της Ιταλίας, η Repubblica, έσπασε στις 18 Απριλίου 2015 την σιωπή των δυτικών μίντια σχετικά με το πολιτικών δολοφονιών στην Ουκρανία.

Σε μια ειλικρινή αποτίμησή της για το μετά το Μαϊντάν καθεστώς του Κιέβου, η Repubblica αποκήρυξε "την ανελέητη εξόντωση κάθε μορφής πολιτικής αντιπολίτευσης που λαμβάνει χώρα στο Κίεβο".

Το άρθρο ανέφερε ότι ο πρόεδρος Πούτιν είχε δηλώσει ότι αυτό είναι "ένα από τα πολλά εγκλήματα της νέας Ουκρανίας". Έπρεπε να ψάξει κανείς πολύ σε όλα τα δυτικά καθεστωτικά μίντια για άλλα άρθρα σαν αυτό, τα οποία να αναφέρουν  τις δηλώσεις του Πούτιν χωρίς την παραμικρή προσπάθεια αλλοίωσης των λόγων του με κάπως αρνητικό ή παραπλανητικό τρόπο.

Δίνοντας στους αναγνώστες μια γεύση του νέου πολιτικού κλίματος της Ουκρανίας, το άρθρο γράφει ότι "ορισμένοι ολιγάρχες, πολιτικοί και διασημότητες έκαναν ανατριχιαστικές δηλώσεις γεμάτες με "επιτέλους", "του άξιζε", "ένας εχθρός λιγότερος", ακούγοντας τα νέα των δολοφόνων.

Στις 31 Οκτωβρίου 2015, μια βόμβα τοποθετημένη σε ένα ρωσικό επιβατικό αεροπλάνο τζετ εκρήγνυται λίγο μετά την απογείωση από το Διεθνές Αεροδρόμιο Sharm El Sheikh, στην Αίγυπτο, σκοτώνοντας και τους 224 επιβαίνοντες σ' αυτό. Η επίθεση αργότερα αποδίδεται σε "τρομοκράτες" ως αντίποινα για τις αεροπορικές επιθέσεις της Ρωσίας κατά στόχων τζιχαντιστών στην Συρία, που είχε αρχίσει μόλις έναν μήνα πριν.

Ανώτερα στελέχη μυστικών υπηρεσιών, στρατιωτικής και εθνικής ασφάλειας είπαν στο CNN (http://edition.cnn.com/2015/11/08/middleeast/russia-plane-crash-egypt-sinai/) ότι είναι όλο και περισσότερο σίγουροι ότι το αεροπλάνο υπήρξε στόχος τρομοκρατικής επίθεσης που το διέλυσε πάνω από την έρημο του Σινά στις 31 Οκτωβρίου.

Όπως είπε ένας Αιγύπτιος αξιωματούχος, οι εμπειρογνώμονες ήταν "90% σίγουροι" ότι ο "άγνωστος θόρυβος" που ακουγόταν στο τελευταίο δευτερόλεπτο της μαγνητοταινίας του μαύρου κουτιού του καταρριφθέντος ρωσικού αεροπλάνου είναι θόρυβος από βόμβα.

Στις 25 Νοεμβρίου 2015, ένα μαχητικό αεροσκάφος F-16 της τουρκικής Αεροπορίας καταρρίπτει ένα ρωσικό Σουχόϊ Su-24M κοντά στα συρο-τουρκικά σύνορα. Σκοτώνεται ένας Ρώσος πιλότος. Η επίθεση γίνεται δύο μήνες μετά την ανακοίνωση της Μόσχας ότι θα βοηθούσε τον Άσσαντ και τους Ιρανούς να απωθήσουν τον ISIS και τους υποκινούμενους από την Δύση "μετριοπαθείς αντάρτες" έξω από το έδαφος της Συρίας. Οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν ότι η κατάρριψη δεν θα ήταν δυνατή χωρίς προηγούμενη έγκριση από το ΝΑΤΟ και την Ουάσιγκτων.

Στις 25 Δεκεμβρίου 2016, 92 άτομα σκοτώνονται σε συντριβή αεροπλάνου κοντά στο Σότσι. Το αεροπλάνο μετέφερε τα μέλη του διάσημου Alexandrov Ensemble, που κατευθύνοντο στην Συρία προκειμένου να δώσουν χριστουγεννιάτικη παράσταση για τα ρωσικά στρατεύματα. Δημοσιογράφοι και μια πολύ γνωστή προσωπικότητα με έντονη φιλανθρωπική δραστηριότητα σκοτώνονται επίσης κατά την συντριβή.

Το σύμπλεγμα αμερικανικού Πενταγώνου, ισχυρών πολυεθνικών οικονομικών παραγόντων, υπηρεσιών ασφαλείας και μίντια κρύβεται, χωρίς αμφιβολία, πίσω από αυτή την στρατηγική δαιμονοποίηση και περικύκλωση της Ρωσίας: ο "εμφύλιος" της Συρίας, τα γεγονότα της Ουκρανίας, η ΝΑΤΟποίηση της Βαλτικής, η προπαγάνδα για την προεκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ και οι φήμες για επανειλημμένες επαφές των στελεχών του Τραμπ με ανώτερα στελέχη των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών είναι ουσιαστικά ένας πόλεμος κατά της Ρωσίας.

Είναι γνωστή η αρχή των Επικυρίαρχων, που θέλει τους λαούς να ελέγχονται πλήρως απ' αυτούς: "Όσο άσχημα κι αν σε εκμεταλλεύονται, δεν γίνεσαι πραγματικός δούλος παρά μόνο αν αρχίσεις να πιστεύεις τα ψέματα του βασανιστή σου".

*Δημοσιεύθηκε στο Τρίτο Μάτι τ.250 (Μάρτιος 2017)