Στον απόηχο της Δόξας

Στον απόηχο της Δόξας 

του Ηλία Σταμπολιάδη*  

Εορτάσαμε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, ημέρα αντίστασης των Ελλήνων που δια στόματος του Πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά αντέταξαν το ΟΧΙ κατά των επιβουλέων της πατρίδας μας. Τιμήσαμε τους ηρωικώς πεσόντας πατέρας και αδελφούς μας και αναπτερώσαμε το ηθικό και την εθνική μας συνείδηση ως ιστορικό έθνος που πάντα υπερασπίστηκε την αλήθεια, την δικαιοσύνη και την ελευθερία  με θάρρος αλλά και με αυτοθυσία. Ήλθαν στην μνήμη μας μάχες νικηφόρες αλλά και μάχες μέχρις εσχάτων με παραδείγματα τις μάχες του Μαραθώνα, των Θερμοπυλών και την  ναυμαχία της Σαλαμίνας κατά των Περσών, την αντίσταση μέχρις εσχάτων για την υπεράσπιση της Κωνσταντινουπόλεως, την επανάσταση κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, την έξοδο του Μεσολογγίου, την αντίσταση κατά των  Γερμανών και τον αγώνας της ΕΟΚΑ κατά των Άγγλων. Δυστυχώς δεν έχουν λείψει από την ιστορία μας θλιβερές περιπτώσεις προδοσίας όπως των Θερμοπυλών και προσφάτως της Κύπρου αλλά και της Μακεδονίας. 

Άλλες από τις μάχες αυτές τις δώσαμε ως αμυνόμενοι υπερασπιστές της ελευθερίας μας με κατά μέτωπο απόκρουση του εχθρού ενώ άλλες ως  επαναστάτες αντιστασιακοί κατά ισχυροτέρων βαρβάρων κατακτητών όπως η Εθνική επανάσταση του 1821, η αντίσταση κατά των Γερμανών και ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ. Σε αυτές τις περιπτώσεις αντίστασης κατά των κατακτητών βρεθήκαμε στην θέση του αδυνάτου ενάντια σε πανίσχυρο εχθρό όπου εκ των πραγμάτων δεν χρησιμοποιήσαμε μεθόδους μετωπικής αναμέτρησης αλλά μεθόδους δολιοφθοράς και πλαγιοκόπησης όπως ενδείκνυται σε αυτές τις περιπτώσεις. 

Η Κρίση στην Μέση Ανατολή και τα Ξεχασμένα Παιδιά του Βυζαντινού Κόσμου

Η Κρίση στην Μέση Ανατολή και τα Ξεχασμένα Παιδιά του Βυζαντινού Κόσμου

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Ο πρόσφατος βομβαρδισμός, που χαρακτηρίστηκε έγκλημα πολέμου από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, στο ιστορικό ελληνορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Πορφυρίου στην Γάζα και η ηρωϊκή στάση του Αρχιεπισκόπου Τιβεριάδος Αλεξίου δίπλα στο ποίμνιό του έφερε στο φως της δημοσιότητας ένα ξεχασμένο ζήτημα: την τύχη των χριστιανικών μειονοτήτων της Μέσης Ανατολής, που ζουν υπό το κράτος του φόβου στις αρχές του 21ου αιώνα.

Ένα ζήτημα που θα έπρεπε να ευαισθητοποιεί ιδιαίτερα εμάς τους Έλληνες (Ρωμιούς) διότι αυτοί οι χριστιανικοί πληθυσμοί της περιοχής είναι κατευθείαν παιδιά του Βυζαντίου.

Το εξ αρχής ελληνοποιημένο Βυζάντιο περιελάμβανε τον χώρο της μητροπολιτικής Ελλάδας, την Μικρά Ασία και μεγάλο μέρος των ελληνιστικών επαρχιών της Μέσης Ανατολής. Όλοι ανεξαιρέτως οι γειτονικοί λαοί αναγνώριζαν την ελληνικότητα σε αυτό. Οι Βόρειοι και οι Δυτικοευρωπαίοι αποκαλούσαν τους υπηκόους της Αυτοκρατορίας «Γραικούς», όπως έκαναν πάντα με τους Έλληνες. Για τους ανατολικούς λαούς, το «Ρωμιός» αντικατέστησε το «Έλληνας» ή, το πιο γνωστό, «Γιουνάν» (Ίωνας), το οποίο εννοιολογικά είναι το ίδιο πράγμα.

Η θρησκεία αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του μεσαιωνικού πολιτισμού. Ειδικά, όμως, για το Βυζάντιο, η θρησκεία αποτέλεσε τον άξονα γύρω από τον οποίο κινήθηκε όλη η ιδεολογική, πολιτιστική και πολιτική ζωή του.

Οι θεολογικές συζητήσεις και αντεγκλήσεις του 2ου και 3ου αιώνα προετοίμασαν το έδαφος για τις μεγάλες διαμάχες του 4ου αιώνα μ.Χ., στην διάρκεια των οποίων διατυπώθηκε η ορολογία του περί Τριάδος δόγματος, που ισχύει ως σήμερα στον χριστιανικό κόσμο.

Αποχή, όπλο μαζικής νοθείας των εκλογών στα χέρια των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης

Αποχή, όπλο μαζικής νοθείας των εκλογών στα χέρια των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης

του Γιώργου Ρωμανού, Συγγραφέα Αναλυτή, Ιστορικού Ερευνητή

Τα αδιαμφισβήτητα επίσημα στοιχεία, σχετικά με την διαχρονική Αποχή και τον ρόλο της στην αλλοίωση της λαϊκής βούλησης μας τα παρέχει το ίδιο το Υπουργείο Εσωτερικών. Βάσει αυτών, στις Εκλογές του 2019, ψήφισε μόνο το 57,78% των Ελλήνων πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου, ήτοι 5.769.644. Άρα, το 100%, των εχόντων δικαίωμα ψήφου είναι 9.985.538. Αποχή επέλεξαν 4.215.894 που ενώ είχαν δικαίωμα ψήφου ΔΕΝ το άσκησαν.

Το 2019, η κυβέρνηση της ΝΔ ψηφίστηκε από 2.251.618 πολίτες οι οποίοι αντιστοιχούν μόνο στο 22,5% επί του συνόλου των 9.985.538 ψηφοφόρων. Αντιστοίχως, στις Εκλογές του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 1.926.526 ψήφους, δηλαδή ποσοστό 19,2%, επί του συνόλου των εχόντων δικαίωμα ψήφου.

Παραβλέποντας αυτή την κραυγαλέα Αποχή η ΝΔ καυχήθηκε, ότι έλαβε ποσοστό 39,85% στις Εκλογές του 2019, ενώ στην πραγματικότητα το ποσοστό της ήταν 22, 5%(!), το οποίο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πλειοψηφία στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών. Το αντίστοιχο «κυβερνητικό» ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μικρότερο. Και τα δύο αυτά κόμματα σχημάτισαν κυβερνήσεις φανερής λαϊκής μειοψηφίας. Κι όμως το Σύστημα της Μεταπολίτευσης τις επέβαλε στον λαό και την χώρα με τις πάγιες αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές μεθόδους δεκαετιών, μεταξύ των οποίων και η Αποχή.

Η Χαμένη Ψήφος

 Η Χαμένη Ψήφος

Σε εκλογές που βγάζουν κυβέρνηση εάν κάποιος απέχει ή ψηφίσει μικρό κόμμα που δεν εκλέγεται η ψήφος του πάει χαμένη. Σε αυτές τις εκλογές που δεν πρόκειται να βγει κυβέρνηση, διότι με την απλή αναλογική δεν βγαίνουν τα κουκιά, η ψήφος σε μικρό κόμμα δεν θα μετρήσει υπέρ κανενός από τους μεγάλους αλλά θα δείξει τι πραγματικά θέλει ο λαός. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει κανείς να δώσει ψήφο σκοπιμότητας, να απέχει ή να ψηφίσει το λιγότερο κακό. Τώρα είναι η ευκαιρία να ψηφίσουν όλοι κατά συνείδηση, όχι για να δώσουν το μήνυμα στο σύστημα,  αφού έτσι και αλλιώς μας γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια,  αλλά για να γίνει καταγραφή της θέλησης μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας αλλά αν και ασύνδετοι είμαστε πολλοί και να αποκτήσουμε το συναίσθημα της ομοψυχίας αλλά κυρίως της ελευθερίας.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός

πρώην Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

Βρίσκεται η Ελλάδα στα πρόθυρα της εξαφάνισης, ή θα εξεγερθεί μέσω εκλογών;

Βρίσκεται η Ελλάδα στα πρόθυρα της εξαφάνισης, ή θα εξεγερθεί μέσω εκλογών;

του Ουίλλιαμ Μάλλινσον*

Για να αποφύγει η Ελλάδα τον κίνδυνο άλλης μιας ανόδου στην εξουσία μιας απολυταρχίας αμερικανικής έμπνευσης, χρειάζεται ένα νέο κόμμα/κίνημα, το οποίο θα δρα με διακριτικότητα και υπομονή, με το βλέμμα στους μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους

Μπορώ με βεβαιότητα να δηλώσω ότι η Ελλάδα που ήξερα όταν εγκαταστάθηκα εδώ το 1994 μοιάζει να βρίσκεται προ εξαφάνισης και να καταλήγει ως γεωπολιτικό παράρτημα των συμφερόντων της Αμερικής και του βρετανικού της μπάτλερ, με τα συμφέροντα αυτά να υποβοηθούνται και να ενθαρρύνονται από τους κάθε λογής ιδιοτελείς φιλόδοξους πολιτικούς και ψευτο-ακαδημαϊκούς της χώρας. Παρόλο που εύκολα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι αυτή υπήρξε η μοίρα της Ελλάδας από τη δολοφονία του Καποδίστρια, η διαφορά είναι ότι η κατάσταση μοιάζει σήμερα να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Ας εξετάσουμε, όμως, τα πράγματα προσεκτικά, ξεκινώντας με το ελληνικό κράτος και τα ελαττώματά του.

Το ελληνικό κράτος και οι συντάξεις του

Τυχαίνει να θεωρώ ότι οι συντάξεις θα έπρεπε να αποτελούν το κύριο προεκλογικό ζήτημα, αφού η αποτελεσματική διοίκηση -και όχι τα ψευτο-ιδεολογικά παραληρήματα- αποτελεί το υπόστρωμα της κοινωνικής και κρατικής σταθερότητας. Αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, με λαμπερή εξαίρεση τη δημιουργία των ΚΕΠ.

Οι Κάλπες της Εκτροχιασμένης Δημοκρατίας - Οι εκλογές που σφράγισαν τη νεώτερη ιστορία μας

Οι Κάλπες της Εκτροχιασμένης Δημοκρατίας

Οι εκλογές που σφράγισαν τη νεώτερη ιστορία μας

 

«Η τέλεια δικτατορία θα έχει την εμφάνιση της δημοκρατίας. Μια φυλακή χωρίς τοίχους, στην οποία οι κρατούμενοι δεν θα ονειρεύονται να δραπετεύσουν»

Άλντους Χάξλεϋ (1894-1963)

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

 

Ευρισκόμενοι σήμερα εν όψει μιας κρίσιμης προεκλογικής περιόδου, εν μέσω κοσμοϊστορικών γεγονότων και της απειλής γενικευμένου πολέμου, αξίζει να θυμηθούμε πόσο ταυτισμένοι είμαστε εμείς οι Έλληνες με την Πολιτική και με τους πολιτικούς και πώς αυτό έχει επηρεάσει τον νεώτερο ελληνισμό.

Η ιστορία μας αυτή ξεκινάει από την αρχαιότητα, όταν στην Πνύκα ακουγόταν ο κήρυξ να λέει: «Τις αγορεύειν, βούλεται;». Από τότε μέχρι σήμερα, που ο λαός μας, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, έχει γυρίσει την πλάτη του στους πολιτικούς και τις ανυπόστατες υποσχέσεις τους, «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», έχουν περάσει πολλοί αιώνες και ανατροπές που διαμόρφωσαν το τωρινό πολιτικο-πολιτιστικό πρότυπο του Νεοέλληνα.

Η νεώτερη ιστορία της Ελλάδας, από το 1821 και μετά, ουσιαστικά από το 1928, με Κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια, είναι σε άμεση σχέση με όσα συνέβησαν επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία κυριάρχησε και μεγαλούργησε στο μεγαλύτερο μέρος του εξελληνισμένου κόσμου -από την ελληνόφωνη Μεσόγειο και Βόρεια Αφρική μέχρι την καθ’ ημάς Ανατολή- της ύστερης Αρχαιότητας. Ωστόσο το Βυζάντιο, αν και αρχικά άντεξε το κύμα των Μουσουλμανικών επιδρομών, αποδυναμώθηκε θανάσιμα μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1204, από τους Φράγκους και Λατίνους Σταυροφόρους. Η εγκαθίδρυση των Καθολικών, λατινικών, κρατικών μορφωμάτων στα εδάφη της Αυτοκρατορίας υπήρξε το έναυσμα για την ανάδυση της νέας ελληνική εθνικής ιδιοπροσωπίας, μέσα από την αντίσταση των Ορθόδοξων Βυζαντινών Ελλήνων εναντίον τους.

Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης συνομιλεί με τον καθηγητή Dr Alexandr Dugin και τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη (Video)

 Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης συνομιλεί με τον καθηγητή Dr Alexandr Dugin και τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη

Διαδικτυακή συζήτηση του Δρ. Alexandr Dugin με τον π. Βασίλειο Βολουδάκη και τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη. 

 

https://www.youtube.com/live/zJcPYxUCqyI?feature=share