Το κρουασάν...

Το κρουασάν...

Θεόφιλος Αιγινήτης*  

Πρέπει να παραδεχτούμε πως είμαστε ένας περίεργος λαός, δύστροπος και αχάριστος. Δε φταίνε τα χίλια τόσα χρόνια σκλαβιάς σε Ρωμαίους, Ενετούς, Φράγκους, και Τούρκους που συνηθίζουμε να ρίχνουμε το φταίξιμο, τόχει φαίνεται η ράτσα μας, τόχει αυτός ο τόπος να κατοικείται από προδότες μαζί με ήρωες, δεν ξέρω!

Την Τετάρτη 21 Οκτωβρίου του 1981 ορκίζεται νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση της Αλλαγής όπως τη λέγανε, με Πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Επί τέλους τη διακυβέρνηση της χώρας, μετά από πολλά χρόνια Δεξιάς την αναλάμβανε η Σοσιαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ και η Δεξιά δεν εδικαιούτο κατά τον Κουτσόγιωργα πλέον να ομιλεί.

Ο κόσμος ευχαριστημένος βροντοφώναζε πως επί Αντρέα φάγανε με χρυσά κουτάλια. Μόνο που πολλοί από δαύτους δε φάγανε μόνο, αλλά βουτήξανε και τα κουταλομαχαιροπήρουνα και μερικοί οι πιο ατσίδες αρπάξανε και τις σουπιέρες. 

Πριν από μερικά χρόνια όταν ο ταχυδρόμος μας έφερε το λογαριασμό μες τ' άγρια χαράματα, εμείς μες την καλή χαρά νομίζαμε πως είναι ο γαλατάς.

Αλλά και πάλι στην εξουσία ήταν ένας άλλος Παπανδρέου ο Γιωργάκης.    

Μη στεναχωριέστε αγαπητοί μου συμπολίτες, λεφτά υπάρχουν μας είπε, έκανε κάτι μαγικά κολπάκια με τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ και βρεθήκαμε όχι να μην υπάρχουν λεφτά, αλλά να είμαστε και φεσωμένοι μέχρι το λαιμό.

Μην ανησυχείτε είπε ο Γιωργάκης και κοκορεύτηκε πως κατάφερε τους Ευρωπαίους να του δανείσουν το τεράστιο ποσό των 110 000.000 000 ευρώ.

Οι Ευρωπαίοι, τα σαΐνια της διεθνούς τοκογλυφίας, αφού έκαναν τη δουλειά τους με το Γιωργάκη τον εξωπέταξαν κακήν κακώς από την εξουσία, έβαλαν τον Παπαδήμα να κλειδώσει την πόρτα στο κάτεργο και αναζήτησαν κάποιο πρόθυμο να αναλάβει δεσμοφύλακας και τα ηνία της εξουσίας.

Ο Αντώνης Σαμαράς το βράδυ κοιμήθηκε αντιμνημονιακός και το πρωί μετά το κρουασάν του, έγινε μνημονιακός και νέος Πρωθυπουργός.

Τώρα τι μαγικό κρουασάν ήταν αυτό δεν ξέρω και αν είχε μαρμελάδα βερίκοκο ή σοκολάτα πάλι δεν ξέρω .

Τα φέσια βουνό και έπρεπε να βρεί τρόπο να τα ξεφορτωθεί. Έτσι με πρόσχημα την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας πέταξε την καυτή πατάτα σ' ένα άπειρο νεαρό που πίστευε πως αυτός θα παίζει τον ζουρνά και οι τοκογλύφοι από πάππου προς πάππου των Βρυξελών θα χορεύανε πεντοζάλι και την πάτησε. Από την πίεση της ευθύνης μέχρι άφτρα στα χείλη του έβγαλε, προσπαθώντας να καταλάβει τι παιχνίδι παίζουνε όλα αυτά τα τσιράκια του Σόιμπλε.

Τη μια μέρα συμφωνούσαν για το μνημόνιο και ξαφνικά κάποιος πεταγόταν και έλεγε πως διαφωνεί. Την άλλη μέρα αυτός συμφωνούσε και διαφωνούσε κάποιος άλλος. Έτσι περνούσε ο καιρός, η Ελλάδα ασφυκτιούσε από έλλειψη μετρητών μέχρι που η ΕΚΤ έκλεισε τις τράπεζες και ο κόσμος αγανακτισμένος έμεινε με την κάρτα στο χέρι...         

Ο νεαρός με την άφτρα στο χείλος του, απεδείχθη σκληρό καρύδι και στο δημοψήφισμα που έκανε μπας και ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα νερά της Ευρώπης πήρε 61% και κάτι κατάφερε. Ίδωμεν.

Εδώ μέσα εις την χώραν της φαιδράς πορτοκαλέας, ο ένας το μακρύ του και ο άλλος το κοντό του ανάλογα με τις ιδεοληψίες που κουβαλάει από το χωριό του.

Αντί να συμπαρασταθούν στις προσπάθειες που κάνει η αυτή η κυβέρνηση, έστω και ερασιτεχνικά μπροστά στους επαγγελματίες δολοφόνους των λαών, ροκανίζουν τα πόδια της για να έρθει ποιός ρε παιδιά; Μήπως κανένας νέος Παπαδήμας;

Η Μέρκελ πήγε τρεχάλα στη Βουλγαρία να προλάβει να τους βάλει στα γρήγορα στο ευρώ για το καλό τους. Άντε και με το καλό, μυαλό δε βάζει κανένας μας.  

*Θεόφιλος Αιγινήτης,  Ζωγράφος - Συγγραφέας

10/7/2015

theofilouerga.gr