Αθήνα, πρωτεύουσα του Ελληνισμού

Αθήνα, πρωτεύουσα του Ελληνισμού

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου με τον Συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα

Τα μεγάλα συλλαλητήρια της Αθήνας για την Μακεδονία και την καταδίκη της Συμφωνίας των Πρεσπών έδειξαν ότι οι Αθηναίοι και αγωνιούν για την σημερινή παρακμή και αισθάνονται την εθνική απειλή και μπορούν να αντισταθούν. Γιατί στην πόλη αυτή η αντίσταση είναι ζυμωμένη με την ιστορία και το αίμα του λαού της, από την εποχή του Μακρυγιάννη μέχρι τον αντικατοχικό ξεσηκωμό του ’40 και τους αντιχουντικούς αγώνες του ’70.
Η πόλη μας ήταν πάντα ένας τόπος-πέρασμα για τα μεγάλα κέρδη και συμφέροντα. Όμως, για πάνω από 25 αιώνες, παρά τις περιπέτειες, τις αλλαγές σε αφεντικά, σε ήθη και έθιμα, η Αθήνα κατάφερε να διατηρήσει την ξεχωριστή της θέση στην παγκόσμια ιστορία.
Σήμερα, όμως, επιχειρείται μια πρωτοφανής υποβάθμιση της ταυτότητας του Αθηναίου πολίτη, η οποία είχε πάντοτε μοναδικότητα και ενδοξότητα έως τις μέρες μας, που οι συνέπειες της παγκοσμιοποίησης απειλούν να την απαξιώσουν.
Ολόκληρες γειτονιές της Αθήνας, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, έχουν μετατραπεί σε οικιστικές «μαύρες τρύπες». Μοναδικά αρχιτεκτονήματα, στολίδια του παρελθόντος, έχουν μεταβιβαστεί στο Υπερταμείο… μαζί με χιλιάδες δημόσια ακίνητα, αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία, ιστορικά κτίρια, οικίες ταυτισμένες με την ιστορία της πόλης, πάρκα, παιδικές χαρές, βιβλιοθήκες και νοσοκομεία.
Ο Αθηναίος πολίτης, περισσότερο από κάθε άλλον Έλληνα, υφίσταται τις συνέπειες των Μνημονίων: την ανέχεια, την ανεργία, την κοινωνική υποβάθμιση. Βιώνει την διάλυση του κοινωνικού ιστού από τις συνεχείς εισροές αλλοδαπών, είτε πρόκειται για παράνομους μετανάστες, χιλιάδες πρόσφυγες, ή από τον μαζικό τουρισμό του Airbnb. Εξανίσταται με το έγκλημα της καταστροφής του ιστορικού Ελαιώνα, που έφτανε να αριθμεί ώς και 150.000 ελαιόδεντρα μέχρι την περίοδο της Τουρκοκρατίας και σήμερα απειλείται να εξαφανιστεί …από τζαμιά, γήπεδα και αποτεφρωτήρια.
Κάποτε, τότε που η Αθήνα της «μπελ επόκ» ήταν η πρωτεύουσα των ποιητών και των «ωραίων τρελλών», των μέχρι παραληρήματος ελληνολατρών, στα καφενεία οι συντροφιές συζητούσαν ζωηρά για την Μεγάλη Ιδέα και τα πολιτικά γεγονότα. Οι βιτόριες και τα μόνιππα πηγαινοέρχονταν στους κεντρικούς δρόμους, οι βιολέτες και οι πασχαλιές ανθίζανε και οι νεραντζιές σκορπίζανε το άρωμά τους παντού στην όμορφη και ανήσυχη Πρωτεύουσα.
Ένα άρωμα, που και σήμερα μπορείς να το διακρίνεις και είναι ακόμα χαρακτηριστικό της Αθήνας, όπως και οι ομηρικοί καβγάδες ανάμεσα στους θαμώνες των αθηναϊκών καφενείων για πολιτικά και ιστορικά ζητήματα ή για την οικονομία μετά τα Μνημόνια.
Ένας από αυτούς τους «ωραίους τρελλούς» ήταν ο ποιητής Περικλής Γιαννόπουλος, που κορόϊδευε και στηλίτευε την ξενομανία των Αθηναίων αστών και τις ακαλαίσθητες συνήθειές τους να επιδεικνύουν τα ευρωπαϊκά προϊόντα με τα οποία γέμιζαν τα σπίτια τους:
«Όλα αυτά τα ιταλογαλλικά και γερμανοεβραϊκά πράγματα με τα οποία εγεμίσατε τα σπίτια σας καταξοδευόμενοι, κλέπτοντες, ατιμαζόμενοι για να εύρετε χρήματα, νομίζοντες ότι κάτι κάνετε, ότι θα φανείτε πολιτισμένοι, όλα αυτά ακριβώς είναι προστυχότατα, βαναυσότατα και σας αποδεικνύουν φρικαλέαν ακαλαισθησίαν και βαθύ χωριατισμόν».
Πού να φανταζόταν ο ευγενής αυτός διανοητής ότι μια μέρα η Αθήνα θα κατακλυζόταν από φθηνά κινέζικα υποπροϊόντα κάθε είδους και οι μαφίες του λαθρεμπορίου θα λεηλατούσαν καθημερινά την πόλη μας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η αναχαίτιση της παρακμής της Αθήνας, που έχει γίνει το βασικό πειραματόζωο της νεοταξικής, οικονομικο-πολιτικής επίθεσης που δέχεται η πατρίδα μας, είναι βασική προϋπόθεση για μια πραγματική νέα παλιγγενεσία του 21ου αιώνα, 200 χρόνια μετά την Επανάσταση του ’21. Γι’ αυτό θέλουμε μια Αθήνα που δεν θάναι πια παράσιτο της παγκοσμιοποίησης, αλλά πραγματική πρωτεύουσα του απανταχού Ελληνισμού.
Η Μάχη της Αθήνας μπορεί να δωθεί μέσα από την Αυτοδιοίκηση ενάντια στην γενικευμένη ανομία, την γκετοποίηση, την δημογραφική κατρακύλα, την παράνομη μετανάστευση, που αλλοιώνει τον χαρακτήρα της πόλης μαζί με τις προσφυγικές ροές και τον μαζικό τουρισμό, την ρύπανση, την οικολογική και οικιστική καταστροφή.
Απέναντι στους εκφραστές των συστημικών πολιτικών, που είναι υπεύθυνοι για την σημερινή κατάντια της χώρας και της πρωτεύουσάς της, μπορεί και πρέπει να ορθωθεί μια άλλη, εναλλακτική πρόταση -πέρα από τις ακραίες ιδεοληψίες-, η οποία να βασίζεται στις παραγωγικές κοινοτικές μας παραδόσεις. Μια πρόταση στηριγμένη στην γνώση των προβλημάτων με αγάπη για την πόλη, στην συμμετοχή των πολιτών με εφαρμογή τοπικών δημοψηφισμάτων με προτεραιότητα τις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου και όχι τις ΜΚΟ της παγκοσμιοποίησης και του Σόρος.
Όπως δεν μπορούμε να απεμπολήσουμε την Μακεδονία, έτσι δεν μπορούμε να παραδώσουμε και την Αθήνα στην ιδεολογία του κέρδους και του εθνομηδενισμού.

[Πηγή: ΑΡΔΗΝ-ΡΗΞΗ]