ΚΥΠΡΟΣ-ΑΙΓΑΙΟ-ΘΡΑΚΗ: Είναι η στιγμή να απαντήσουμε!

ΚΥΠΡΟΣ-ΑΙΓΑΙΟ-ΘΡΑΚΗ: Είναι η στιγμή να απαντήσουμε!

(ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ - Φεβρουάριος 2014)

[Πηγή: Σοσιαλιστική Αριστερά - ΔΗΚΚΙ, 24/02/2014]

Με την συγκαλυμμένη επαναφορά του σχεδίου Ανάν με την υπογραφή της Κοινής διακήρυξης πλαισίου από τον πρόεδρο της Κύπρου και από τον εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων, παρά την συντριπτική καταδίκη του στο δημοψήφισμα του 2004, και με την ενεργοποίηση του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας για «διάλογο» επί  των υποτιθέμενων Ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο, ξεκίνησε  μια κρίσιμη περίοδος πρωτοβουλιών αποσταθεροποίησης του ενιαίου εθνικά χώρου Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη.

Το επόμενο διάστημα, μέσα στην ήδη αποσταθεροποιημένη από το τρίγωνο ΗΠΑ - Ισραήλ και Τουρκία περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, θα κριθεί τόσο η τύχη της Κύπρου όσο και η συνοχή των Ανατολικών μας συνόρων και κατ’ επέκταση η μελλοντική υπόσταση της χώρας μας και της Βαλκανικής.

Η Ελλάδα μετά από μια 20-αετία διπλωματικοπολιτικών υποχωρήσεων στον βωμό του «Ανήκουμε εις την Δύση» και  αναγωγής των ιδεολογημάτων της παγκοσμιοποίησης και του κοσμοπολιτισμού σε «ολετήρα» αποδόμησης κάθε έννοιας εθνικού «αμυντικού δόγματος» και επίσημη εξωτερική πολιτική, κινδυνεύει εκτός των Μνημονίων να περιέλθει και στην  δίνη μιας γεωπολιτικής - μη αντιστρεπτής - κρίσης.

Η Κύπρος και πάλι μπροστά σε θανάσιμη απειλή - ΨΗΦΙΣΜΑ

Η Κύπρος και πάλι μπροστά σε θανάσιμη απειλή

Ψήφισμα που κυκλοφορεί η ΣΕΥΑΕΚ (Συντονιστική Επιτροπή Υποστήριξης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο) 

Ο ελληνισμός της Κύπρου και η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκονται και πάλι αντιμέτωποι με μια θανάσιμη απειλή. Σαράντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, γίνεται προσπάθεια εκμετάλλευσης της σημερινής αδυναμίας Κύπρου και Ελλάδας, ώστε να υπογράψουν τη νομιμοποίηση του «Αττίλα» και των εγκλημάτων του: της εθνοκάθαρσης, του εποικισμού και του ψευδοκράτους.

Δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, το ίδιο βασικά σχέδιο, επανέρχεται με τις ίδιες υψηλές πιέσεις –έχουμε ήδη παρέμβαση του προέδρου των ΗΠΑ, Ομπάμα–, τους ίδιους εκβιασμούς, τις ίδιες απειλές – ο Νταβούτογλου δηλώνει και πάλι πως, μετά από αυτό, δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός από τη διχοτόμηση, λες και η τουρκική κατοχή δεν έχει επιβάλει ήδη διχοτομικό καθεστώς στο νησί.

Η εσπευσμένη και εκβιαστική παρέμβαση της αμερικανικής κυβέρνησης έχει ως πρόσθετη επιδίωξη την εκμετάλλευση των κυπριακών υδρογονανθράκων και κυρίως την ανασυγκόλληση του ρηγματωμένου άξονα Τουρκίας– Ισραήλ. Στον βωμό αυτής της ανασυγκόλλησης προσφέρεται σαν εύκολο θύμα η Κυπριακή Δημοκρατία, έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί «συνεκμετάλλευση» των υδρογονανθράκων με συμμετοχή της Τουρκίας και διέλευση των αγωγών από αυτήν.

Κύπρος: σφαχτάρι στα δεσμά των μνημονίων;

Κύπρος: σφαχτάρι στα δεσμά των μνημονίων;

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τις 24 Απριλίου του 2004, όταν η Κύπρος, που από την αρχαιότητα πολεμάει με τους δυνατούς της γης, κατάφερε να μείνει όρθια σε μια από τις πιο δύσκολες και κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της. Το ΟΧΙ του Ελληνοκυπριακού λαού σταμάτησε στην Λευκωσία τούς «ληστές με το ένα χέρι» της υπερεθνικής αρπαγής και της αφασικής παγκόσμιας Νέας Τάξης, που θέλουν να αντικαταστήσουν τις σημαίες με πειρατικές νεκροκεφαλές.

Η απάντηση του Τάσσου και της λαϊκής ετυμηγορίας, ότι δεν παραδίδουμε την δημοκρατική πατρίδα για να «αγοράσουμε ελπίδα» και φούμαρα, που μας πλασσάρουν οι έμποροι της «ιστορικής αμνησίας», ήταν μάθημα σύγχρονης στρατηγικής.

Σήμερα, η συμμορία των ίδιων αρπακτικών της δυτικής ολιγαρχία αντεπιτίθεται σε όλα τα μέτωπα με τη μάσκα της «τροϊκανής» επιτροπείας και το πρόσχημα της χρεωκοπίας σε Ελλάδα και Κύπρο.

Μετά την κοινωνική διάλυση που έφερε η χρεοκρατία και την εσωτερική κατοχή, έρχεται η ώρα να ολοκληρωθεί η εθνική αιμορραγία από τους «συμμάχους» και την δωσιλογική κομπανία τους.

Η «προδοσία» δεν είναι ένας χαφιές που ανοίγει μια κερκόπορτα… Είναι το αποτέλεσμα της δράσης λίγων συνειδητών προδοτών και πρακτόρων, περισσότερων όμως εξηρτημένων και κοντόφθαλμων ηγετών.

Οι τελευταίες δεκαετίες βρίθουν απ’ αυτούς, όπως και από την παραπλανητική προπαγάνδα που διεγείρει την ανασφάλεια των πολιτών και σπέρνει τον φόβο ώστε να παραλύσουν οι αντιστάσεις τους. Ο Αττίλας ήταν πάντα εδώ και οι νέοι «βάρβαροι» κατέφθαναν από παντού με τον απατηλό μανδύα του κοσμοπολιτισμού!

Παρτιζάν; … Για!

Παρτιζάν; … Για!

Graffiti του Street Artist "ΦΙΚΟΣ"

Gracias a la vida que me ha dado tanto 

Me dio el corazón que agita su marco 

Cuando miro el fruto del cerebro humano, 

Cuando miro al bueno tan lejos del malo, 

Cuando miro al fondo de tus ojos claros

Ευχαριστώ τη ζωή που μου ΄δωσε τόσα. 

Μου ‘δωσε την καρδιά που φτερουγίζει άγρια

σαν αντικρίζω τους καρπούς του ανθρώπινου μυαλού, 

σαν αντικρίζω το καλό τόσο μακριά απ’ το κακό,

σαν αντικρίζω το βάθος των φωτεινών ματιών σου.

[«Gracias a la vida», τραγούδι που συνέθεσε και τραγούδησε η μουσικός του Χιλιανού αγώνα της δημοκρατίας Βιολέτα Πάρα]

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Νύχτα του Σαραντατρία. Χειμώνας. Στον ολοσκότεινο δρόμο ένα παιδί, είναι δεν είναι οχτώ χρονώ, γλυστράει τοίχο τοίχο και γράφει πάνω στα ντουβάρια συνθήματα: «Θάνατος στους προδότες». ΕΠΟΝ.

Έξαφνα, εκεί που το παιδί αφοσιωμένο έγραφε στον τοίχο, ένα φως πέφτει επάνω του κι ένας Γερμαναράς βρίσκεται αποπάνω του και ρίχνει τη βαριά χερούκλα του στον ώμο του. Ο μικρός σηκώνει το κεφάλι και τον κυτάζει τρέμοντας.

- Παρτιζάν; Τον ρωτάει άγρια ο Γερμανός, φοβερίζοντάς τον με το πιστόλι.

- Για! του αποκρίνεται ο μικρός σα να ‘λεγε το μάθημά του στον δάσκαλο.

Λευκές Νύχτες, Μαύρες Μέρες!

Λευκές Νύχτες, Μαύρες Μέρες!

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Το πιο ασταθές τμήμα της παγκόσμιας οικονομίας είναι, κατά κοινή ομολογία, η νότια Ευρώπη. Ανάμεσά της, ο ελλαδικός και κυπριακός χώρος βρίσκεται στην πιο εύθραυστη κατάσταση εξ αιτίας της εσωτερικής σήψης και εκποίησης που εκπορεύεται από τις κυρίαρχες δυνάμεις του «ευρωπαϊκού μονόδρομου», όπως πλασσάρεται η ευρω-γερμανική κατοχή.

Ζούμε μαύρες μέρες σε μια χώρα όπου οι ίδιοι οι τραπεζίτες και μεγαλοεργολάβοι καταστρέφουν την οικονομία, οι δικαστικοί διασύρουν την δικαιοσύνη, οι ιθύνοντες της δημόσιας υγείας αποκλείουν την πρόσβαση του πολίτη στα νοσοκομεία, οι ακαδημαϊκοί αποδομούν την ιστορία, οι υπεύθυνοι της ενημέρωσης είναι οι μεταμοντέρνες ρέπλικες του αείμνηστου ηθοποιού Δήμου Σταρένιου, όταν στον ρόλο του συνεργάτη της Κομμαντατούρ κραύγαζε εναγωνίως, «μη φοβάστε, οι Γερμανοί είναι φίλοι μας».

Έτσι, ενώ η χώρα ψευτοζεί και κουτσοπορεύεται, οι τρομαγμένοι κλώνοι των δωσίλογων παίζουν κυριολεκτικά τα ρέστα τους λίγο πριν η χοντροκομμένη μηχανή της εξαπάτησης καταρρεύσει και ξεσηκωθούν όλοι εξαγριωμένοι, ακόμη κι όσοι τώρα διστάζουν να καταλάβουν την απάτη.

Μνημόνιο και στα Εθνικά Θέματα

Μνημόνιο και στα Εθνικά Θέματα

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

[Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.80, Δεκέμβριος 2013]

Οι Έλληνες αμήχανοι παρακολουθούν την χώρα να βυθίζεται καθημερινά στο χάος της πρωτοφανούς παρακμής, εγκλωβισμένη στον ζουρλομανδύα των μνημονίων, και να χάνει κάθε διαπραγματευτική της ικανότητα στα μέτωπα των εθνικών θεμάτων. Η Ελλάδα, από την στιγμή που το δωσιλογικό πολιτικό προσωπικό προσυπέγραψε την σκόπιμη λεηλασία της με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, αποδεχόμενοι ένα μη βιώσιμο χρέος, οδηγείται μεθοδευμένα στην καταστροφή και στην εθνική διάλυση. Ο εγκληματικός «Καλλικράτης», οι χλιαρές έως ανύπαρκτες αντιδράσεις στην τουρκική επιθετικότητα και την σκοπιανή προκλητικότητα, η αδιαφορία μπροστά στον αλβανικό «αλυτρωτισμό», η ντε φάκτο αναγνώριση τετελεσμένων στο Κυπριακό και άλλες πολλές και ύποπτες υποχωρήσεις των τελευταίων κυβερνήσεων περνούν απαρατήρητες και προοιωνίζουν ένα ζοφερό μέλλον.

Στην πρόσφατη συζήτηση εφ’ όλης της ύλης, μετά την πρόταση μομφής, οι κομματικοί ινστρούχτορες δεν ασχολήθηκαν, ούτε καν προσχηματικά, με τα ανοικτά εθνικά θέματα, ούτε με την εξωτερική πολιτική, σε μια χρονική περίοδο όπου τόσο κρίσιμες ανακατατάξεις και κοσμοϊστορικά γεγονότα συμβαίνουν στην γειτονιά μας. Ενώ η παγκοσμιοποίηση, ως μια «μέγα-τάση» που σκιάζει τα πάντα, επιταχύνει την μετατροπή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής σε Βαβέλ εθνοτήτων και κρατιδίων, οι Έλληνες βολοδέρνουν σε μια αλλόφρονα κοινωνία, αποχαυνωμένοι κι εφησυχασμένοι από την συνεχή παραπληροφόρηση των καθεστωτικών ΜΜΕ.

Το τέλος των σημερινών συσχετισμών και το ερχόμενο "Big Event"

Το τέλος των σημερινών συσχετισμών και το ερχόμενο "Big Event"

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
[Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.79, Νοέμβριος 2013] 

Ο Ρώσσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, μιλώντας πρόσφατα για τον ρόλο των Δυτικών δυνάμεων στην τρέχουσα κρίση και στα αδιέξοδα της παγκοσμιοποίησης, άφησε να εννοηθεί ότι ο ευρω-ατλαντικός πολιτισμός είναι από την φύση του άκαμπτος, άρα τείνει στην καταστροφή, την διάλυση και την παρωδία του.

Η Πράβντα, σε μια ανάλυσή της με τίτλο «Ο Βλαντίμιρ Πούτιν εναντίον του Καρχηδονιακού πολιτισμού» (Nicolas Bonnal, 17/10), επιχείρησε να ερμηνεύσει τα βαθύτερα σημαινόμενα των λόγων του Πούτιν. Επικαλούμενη τα λόγια του Σαίξπηρ στον Άμλετ, όπου ο ήρωας προβλέπει ότι ο κόσμος αυτός «είναι ξεχαρβαλωμένος», επισημαίνει ότι οι τρεις δυτικές μεγάλες δυνάμεις είναι υπεύθυνες για το ότι ο πλανήτης μας μετατρέπεται σε μια τεράστια ταμειακή μηχανή. Αυτή είναι, όμως, η επιδίωξή τους.

Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις; «Οι ΗΠΑ (περισσότερο μια κοινωνία matrix παρά ένα έθνος-κράτος), η Αγγλία (διανοητικά η πιο επικίνδυνη από τις τρεις) και η Γαλλία που, μετά το 1789, έχει γίνει ο χρήσιμος ηλίθιος αυτού του εφιαλτικού τρίο».