Η μεγάλη κοινωνική επανάσταση της Αρχαιότητας

Η μεγάλη κοινωνική επανάσταση της Αρχαιότητας

Εκπληκτική τοιχογραφία με δύο καθιστές μορφές, προσωποποιήσεις της Μακεδονίας (αριστερά) και της Συρίας (δεξιά), σε αντικριστή θέση. Αποτυπώνει το πόσο ζωντανό ήταν το όραμα ενός μεγάλου, ενωμένου, κράτους στον ελληνιστικό κόσμο, το οποίο, δυστυχώς, δεν υλοποιήθηκε ποτέ εξ αιτίας των συνεχών πολέμων μεταξύ των ελληνικών πόλεων και των δυναστειών καθώς και της υπερίσχυσης των συντηρητικών αντιλήψεων που απέκλειαν κάθε κοινωνική μεταρρύθμιση. (Από το Μποσκορεάλε, εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο της Νάπολης).

Αναλογίες με την σημερινή κρίση του Ελληνισμού

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Το μεγάλο άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλουσίων και φτωχών, η κοινωνική σύγκρουση ανάμεσα στους λίγους που δανείζουν και στους πολλούς που χρωστούν, εκείνους που διαθέτουν μεγάλες ιδιοκτησίες και όσους ρισκάρουν την ζωή τους καθημερινά στην εργασιακή κόλαση, η υπέρμετρη σημασία, τέλος, την οποία δίνουν στον πλούτο λαός και πολιτικοί δεν είναι κάτι το οποίο συναντάμε για πρώτη φορά στην ιστορία σήμερα. Η κοινωνία κατά την ελληνιστική εποχή, μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) έως την αυτοκτονία της Κλεοπάτρας (30 π.Χ.) και τον αυτοκράτορα Αδριανό (76-138 μ.Χ.), χαρακτηρίζεται από παρόμοια φαινόμενα: κυριαρχεί ο νεοπλουτισμός και η εμπορευματοποίηση, δεν μετράει η καταγωγή και το αυστηρό ήθος όπως παλιότερα στην κλασσική και ηρωϊκή εποχή, τα κοινωνικά προβλήματα “λύνονται” με εξαγωγή πληθυσμών και πολεμικές λεηλασίες (κατ' αναλογίαν με τους σημερινούς “οικονομικούς δολοφόνους”), εξαφανίζεται η διάκριση για την προέλευση του πλούτου, τα πολιτικά δικαιώματα δίνονται πιο εύκολα σε ξένους (ενίοτε μάλιστα πωλούνται) και σταδιακά η Ελλάδα μαραζώνει δημογραφικά μέχρι που αποικίζεται από τους Ρωμαίους.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Σήμερα λύθηκαν τὰ μακροχρόνια δεσμά.

Ὁ διάβολος καταντροπιάστηκε.

Οἱ δαίμονες δραπέτευσαν.

Ὁ θάνατος καταργήθηκε.

Ὁ παράδεισος ἀνοίχτηκε.

Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ από τις ΗΠΑ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ δυναμιτίζει την εύθραυστη ισορροπία στην Μέση Ανατολή

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η απόφαση του πρόεδρου των ΗΠΑ Τράμπ αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ δυναμιτίζει την εύθραυστη ισορροπία στην Μέση Ανατολή

Παλαιστίνιοι διαδηλώνουν έξω από το τέμενος Αλ Άκσα στην παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ.

Κατ’ αρχήν να διευκρινήσουμε ότι η  Ιερουσαλήμ είναι «Ιερή Πόλη» και για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες: Τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ.

 Για τους Εβραίους: Ο  Σολομώντας έχτισε τον μεγαλοπρεπή ιουδαϊκό ναό που καταστράφηκε λίγους αιώνες αργότερα από τους Βαβυλώνιους. Σήμερα σώζεται μόνο ένα τμήμα του τείχους από την περίοδο του Δεύτερου Ναού, το γνωστό «Τείχος των Δακρύων» ή «Δυτικό Τείχος» που είναι και ο ιερότερος τόπος λατρείας των Εβραίων.

 Για τους μουσουλμάνους: Στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ βρίσκεται το τρίτο ιερότερο προσκυνηματικό μνημείο για  το Ισλάμ-μετά τη Μέκκα και τη Μεδίνα- το τέμενος Αλ – Ακσά. Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι ο Μωάμεθ μεταφέρθηκε από το Μασγίντ αλ-Χαράμ της Μέκκας στο αλ-Άκσά κατά τη διάρκεια του Νυχτερινού Περίπλου. Στην ισλαμική παράδοση  ο Μωάμεθ προσευχόταν προς αυτό το σημείο μέχρι τον 17ο μήνα μετά την Eγίρα, όταν ο Θεός τον έστρεψε προς την Καάμπα. 

Για τους χριστιανούς: Στην Ιερουσαλήμ βρίσκεται ο Ναός του Παναγίου Τάφου, κορυφαίος χώρος προσκυνήματος για τους Χριστιανούς αφού εκεί πιστεύεται πως εναπόθεσαν τη σορό του Ιησού Χριστού μετά τη Σταύρωση αλλά και άλλοι ιεροί τόπο για την χριστιανοσύνη όπως ο Κήπος της Γεσθημανής και το όρος των Ελαιών.

Η Ελλάδα δεν είναι αφύλακτη διάβαση

Η Ελλάδα δεν είναι αφύλακτη διάβαση

Μάχη στα στενά των Δερβενακίων (πίνακας του Θ. Βρυζάκη)

Η ελπίδα, παρά την προδοσία

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Την ώρα που ο κόσμος περιμένει με αγωνία να δει ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει ο νέος, παραπαίων, πλανητάρχης στο θέατρο της ιστορίας και της πολιτικής, ακούγεται η θεατρική φράση του Άμλετ: “The time is out of order”... Η εποχή πάει άσχημα, έχει ξεχαρβαλωθεί, σαν να “έχει βγει από τους ρεζέδες της”, όπως θάλεγαν οι παλιότεροι.

Πράγματι, σέρνεται εδώ και καιρό, μια διάχυτη αίσθηση ότι δεν είναι άλλη μια κρίση του καπιταλισμού, ένα τέλος των ιδεολογιών· ότι είμαστε στο παρά πέντε του Αρμαγεδδώνα και όλα παίζονται την επόμενη στιγμή.

Εκατό χρόνια μετά την μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση που άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητας και τέσσερις δεκαετίες μετά την επέλαση της νεοφιλελεύθερης αντεπανάστασης, ο τροχός της ιστορίας είναι έτοιμος να ξαναγυρίσει.