Ένα νέο «Μεγάλο Παιχνίδι» είναι έτοιμο να εξελιχθεί

Ένα νέο «Μεγάλο Παιχνίδι» είναι έτοιμο να εξελιχθεί

Επιμέλεια: Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης*

Τα σημάδια είναι ολοφάνερα, παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις των κάθε λογής δυτικών ηγετών, που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι όλα βαίνουν καλώς όταν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η Fed (η αμερικανική τράπεζα) φοβάται πολύ να προχωρήσει με τα επιτόκια, τα σουπερτάνκερ συνωστίζονται στον Κόλπο του Μεξικού, όπου κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει, και 487 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου κάθονται προς το παρόν άπραγα μέσα σε τάνκερ. Ο δείκτης Baltic Dry (BDI), ένα βαρόμετρο του όγκου των παγκόσμιων εμπορικών συναλλαγών, έχει «φθάσει στους 504 βαθμούς, το χαμηλότερο όλων των εποχών». Όλα αυτά είναι ενδείξεις ότι η τάξη του κόσμου μας τελειώνει κάπου εδώ. Η Κίνα, φυσικά, θεωρείται ο σημαντικός παράγοντας για την αλλαγή αυτή.

Μακάρι, όμως, να ήταν η Κίνα η μόνη υπεύθυνη για όλα αυτά.

Λόγω της νεοαποκτηθείσας μακροοικονομικής επιρροής της, η Κίνα πρέπει να ασχοληθεί με πιο επιτακτικά, μόνιμα και απτά πλάνα -ενώ εμείς στη Δύση θρηνούμε για την μείωση της κινεζικής οικονομικής ανάπτυξης. Η Κίνα, στην πραγματικότητα, βρίσκεται σε μια εξαιρετικά μακρά διαδικασία αλλαγής του πολιτισμού της που δεν ενδιαφέρει ουσιαστικά τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Ενώ οι άνθρωποι της ενημέρωσης επιδιώκουν να εντυπωσιάσουν με ένα παιχνίδι παγκόσμιας ηγεμονίας του στυλ «Κίνα εναντίον ΗΠΑ», η πραγματική δράση διαδραματίζεται μακριά από τη Σαγκάη ή την Νέα Υόρκη. Τα χρήματα, η πρόθεση, και ο προγραμματισμός πίσω από αυτή την ιστορική διαδικασία είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου κινεζικά. Όμως, το γεγονός της υποτιθέμενης έκπτωσης της Αμερικής από μόνη παγκόσμια υπερδύναμη, δεν οφείλεται μόνο στην Κίνα. Υπάρχουν περισσότεροι από δύο σημαντικοί πόλοι της παγκόσμιας δύναμης–εκτός από Αμερική και Κίνα- και, μάλιστα, το Πεντάγωνο θεωρεί ότι οι απειλές για την αμερικανική εθνική ασφάλεια προέρχονται από τέσσερις: την Ρωσσία, την Κίνα, το Ιράν και την Βόρεια Κορέα.

Νηφάλιος Μέθη και Άνομος Λύσσα

Νηφάλιος Μέθη και Άνομος Λύσσα

«Έλληνες και Βάρβαροι

Ποτέ δε χτυπήσαν οι καμπάνες χαρμόσυνα μιαν ολόκληρη μέρα.

Διακόπτουν στη μέση τις γιορτές σας οι βάρβαροι,

Έλληνες. Μέσα ή έξω απ’ τις πύλες, πάντοτε οι βάρβαροι.

...Και χτες και προχτές. Και σήμερα, οι βάρβαροι».

[Νικηφόρος Βρεττάκος, Νοέμβρης 1965]

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Η τραγικότητα του νεώτερου Ελληνισμού, μετά το 1830, ήταν εξ αρχής ότι βολόδερνε μεταξύ του δυτικόφρονα μηδενισμού και της δικής του αιώνιας πνευματικής παράδοσης, μεταξύ της συμμόρφωσης στους νόμους του καθημερινού δαρβίνειου άγους και της απόδρασης στην συνείδηση του κοσμικού χρέους, μεταξύ της άνομης υλικής λύσσας και της νηφάλιας πνευματικής μέθης.

Ιδιαίτερα τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, έχοντας ασπασθεί τις αξίες ενός δυτικού πολιτισμού τον οποίον κατά βάθος δεν πιστεύουν, αν δεν περιφρονούν κιόλας, οι Έλληνες βρέθηκαν στα πρόθυρα της βαρβαρότητας με αποτέλεσμα σήμερα να κρέμονται στο χείλος του γκρεμού.

Η Αριστερά, η Δεξιά και η Γερμανία

Η Αριστερά, η Δεξιά και η Γερμανία

του Π. Κονδύλη

αποσπάσματα από το ομώνυμο βιβλίο του

[…] Οι μεν εξακολουθούν να θεωρούν εαυτούς «αριστερούς», παρόλο που, συγχρόνως, διεκδικούν την κληρονομιά του «πραγματικού φιλελευθερισμού», δηλώνοντας έτσι απλώς – και άθελά τους – την προσαρμογή τους στην πραγματικότητα της δυτικής μαζικής δημοκρατίας. Οι δε  διαφοροποιούνται προσκολλώμενοι στο φάντασμα ενός «συντηρητισμού» ο οποίος έχει πεθάνει προ πολλού και τον οποίον καμία «συντηρητική επανάσταση» δεν πρόκειται να αναστήσει. Βέβαια η επίκληση της «επανάστασης» διανοίγει καινοφανείς δυνατότητες χαλαρών συμμαχιών με δυνάμεις που δεν αυτοχαρακτηρίζονται «συντηρητικές» αλλά «εθνικές» ή «αντιδυτικές»  […]

Η Δύση δεν υπάρχει πια. «Δύση» ήταν το αντικομμουνιστικό στρατόπεδο (διαφορετικά Ιαπωνία και Ν. Κορέα δεν θα ανήκαν στη «Δύση»). Οσοι – και κυρίως οι κοσμοπολίτες «αριστεροί» – θεωρούν ότι η συνοχή της Δύσης στηρίζεται απλώς στις κοινές της αξίες είναι πολιτικά και ιστορικά αφελείς. Οι κοινές αξίες καθεαυτές δεν δημιουργούν κοινά συμφέροντα – το αντίθετο, ναι, μπορεί να συμβεί – ούτε εμπόδισαν ποτέ τις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ χριστιανικών ή φιλελεύθερων λαών. Το πολιτικά σημαντικό ερώτημα είναι: τι εννοούμε όταν λέμε δυτικός προσανατολισμός και τι μπορεί να σημαίνει  δυτικός προσανατολισμός για τη Γερμανία αν η Δύση διασπαστεί και η Γερμανία χρειαστεί να επιλέξει πχ μεταξύ ενός ευρωπαϊκού χώρου και της φιλίας με τις ΗΠΑ ή, αντίστροφα, εάν η ευρωπαϊκή ενοποίηση γίνει υπό προϋποθέσεις που η πλειονότητα του γερμανικού λαού θα απέρριπτε;  Διότι η ώρα της αλήθειας θα σημάνει όταν θα χρειαστεί να γίνει κατανομή όχι πλέον των ωφελημάτων της ευημερίας αλλά του παθητικού και των χρεών.[…]

Επιάμεν πάτον, αλλά είσιεν τρύπαν...

Επιάμεν πάτον, αλλά είσιεν τρύπαν...

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Η Ελλάδα μοιάζει σαν ένα γεωγραφικό σημείο που πλήττεται συγχρόνως από τρία μεγάλα συστήματα θύελλας: το οικονομικό (μνημόνια), το εθνικό μέτωπο σε Κύπρο, Αιγαίο, Βαλκάνια και το δημογραφικό/μεταναστευτικό.

Εκεί που νομίζαμε ότι είχε πιάσει ...τον πάτο, ήρθε και προστέθηκε και το προσφυγικό τσουνάμι από την Συρία. Όπως λένε και στην Κύπρο, «επιάμεν πάτον, αλλά είσιεν τρύπαν...». Με αφορμή το τελευταίο, ξανάρχισαν τον χορό οι εγχώριες και αλλοδαπές Κασσάνδρες της συμφοράς, που θέλουν ντε και καλά να «τελειώσουν» το ελληνικό έθνος-κράτος πριν την ώρα του.

Όμως, όπως έλεγε και ο Κώστας Μπαλάφας, ο φωτογράφος της Εθνικής Αντίστασης (’40-’44) που ήξερε τον τόπο μας καλά: «Δεν είμαστε έθνος περαστικό»... Αυτή την αλήθεια ας την χωνέψουμε καλά.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ-ΠΟΡΕΙΕΣ. Τι νόημα μπορεί να έχουν σε κατεχόμενη χώρα;

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ-ΠΟΡΕΙΕΣ. Τι νόημα μπορεί να έχουν σε κατεχόμενη  χώρα;

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Περνώντας   σήμερα το πρωί από το Σύνταγμα άκουσα για λίγο τους ομιλητές, που εξακόντιζαν πύρινα βέλη εναντίον της Κυβέρνησης και απαιτούσαν την άμεση απόσυρση του επίμαχου νομοσχεδίου, εναντίον των αγροτών.

Και διερωτήθηκα: από  ποιόν απαιτούν αυτήν την απόσυρση; Από μια Κυβέρνηση η οποία εμφανίζεται επίσημα πια, ως το εκτελεστικό όργανο των δανειστών και του κουαρτέτου;  Από μια Κυβέρνηση της οποίας, χωρίς υπερβολή, το 100% της δραστηριότητάς της καταναλίσκεται  σε ατέρμονες συζητήσεις και προσπάθειες  για το πως θα ικανοποιήσει όσο γίνεται καλύτερα  το κλιμάκιο των ελεγκτών; Από  μια Κυβέρνηση που αγωνιά για το αν και πότε θα δεήσουν να έρθουν τα παιδάκια του κλιμακίου του ΔΝΤ για να την συγχαρούν για την κατανόηση των σχετικών διαταγών τους και  την  εφαρμογή τους, αλλά ταυτόχρονα και να την επιπλήξουν επειδή όφειλε να κάνει περισσότερα;  Αλλά κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι, σαφώς  παρανοϊκό,  το αίτημα των εξαθλιωμένων κοινωνικό-επαγγελματικών ομάδων για επιβίωση, να απευθύνεται  προς την Κυβέρνηση, που επέλεξε ακριβώς  ως ρόλο της,  να φέρει, με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία,  σε πέρας αυτά τα εγκληματικά μέτρα.

Τι κρύβει η πτώση του ελικοπτέρου στο Αιγαίο;

Τι κρύβει η πτώση του ελικοπτέρου στο Αιγαίο;

Τουρκικό "χέρι" ή έλλειψη ανταλλακτικών ο λόγος της πτώσης;

Αν και είναι πάρα πολύ νωρίς για να εξάγουμε συμπεράσματα για τις συνθήκες πτήσης και τους λόγους που οδήγησαν στην πτώση του Agusta Bell του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, κατά τη διάρκεια άσκησης, θα αποπειραθούμε αρχικά να σκιαγραφήσουμε την περιοχή της πτώσης, αλλά και τις πιθανές συνθήκες πτήσης που είχε τραγική κατάληξη.

Σαν πρώτιστο αξιοσημείωτο του όλου συμβάντος πρέπει να τονίσουμε την μη δυνατότητα του άριστα εκπαιδευμένου και έμπειρου πληρώματος (Κυβερνήτης: Αναστάσιος Τουλίτσης.. Συγκυβερνήτης: Κων/νος Πανανάς.. Ναυτίλος: Ελευθέριος Ευαγγέλου) να εκπέμψει σήμα βοήθειας λόγω διακοπής των επικοινωνιών, ενώ η ταχύτητα απώλειας του στίγματος από τα ραντάρ δημιουργεί σοβαρές απορίες σχετικά με τους λόγους της πτώσης του Ελληνικού Augusta Bell.

Ιστορικά και γεωπολιτικά θεμέλια για μια ελληνορωσική στρατηγική προσέγγιση

Ιστορικά και γεωπολιτικά θεμέλια για μια ελληνορωσική στρατηγική προσέγγιση

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου (*)

Κυρίες και Κύριοι, αγαπητοί φίλοι,

Ευχαριστώ πολύ τους οργανωτές για την πρόσκλησή τους να μιλήσω σε αυτό το Φόρουμ και τους συγχαίρω για την πρωτοβουλία τους, μια πρωτοβουλία που, τολμώ να πω, μάλλον άργησε πολύ στην πραγματικότητα. Το δυναμικό των ελληνορωσικών σχέσεων είναι τεράστιο, δυστυχώς όμως, σπάνια στην ιστορία μας, υλοποιήθηκε. Κάλλιο αργά βέβαια παρά ποτέ, λέει ο λαός μας.

Ο τέως Υπουργός Εξωτερικών, ο Πέτρος Μολυβιάτης μου διηγήθηκε μια μέρα τη συζήτηση που είχε με τον πρώην σοβιετικό Πρόεδρο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, καθώς τον συνόδευε στο αεροδρόμιο, μετά από μια επίσκεψή του στην Αθήνα. Ο Γκορμπατσώφ εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη συνομιλία με τον Καραμανλή και την προθυμία του να κάνει κάτι για την Ελλάδα. Αυτό που μπορείτε να κάνετε για την Ελλάδα, αλλά και για τον κόσμο όλο, του απάντησε ο Μολυβιάτης, είναι να ξαναγίνετε μεγάλη δύναμη. Ακούγοντας τον ο Μιχαήλ Σεργκέγιεβιτς, συγκινημένος, έσκυψε και τον φίλησε.

Ο «Γκρίζος Καρδινάλιος» εναντίον Αυτοκρατορίας

Ο «Γκρίζος Καρδινάλιος» εναντίον Αυτοκρατορίας

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Το 2016 προβλέπεται να είναι η χρονιά με τον μεγαλύτερο συστημικό κίνδυνο μέχρι τώρα καθώς φαίνεται πως πλησιάζει το τέλος των υφιστάμενων παγκόσμιων ισορροπιών.

Η νεοταξική Αυτοκρατορία και οι υπερεθνικές «εκλεκτές ελίτ» στο κέντρο της δύναμής της έχουν θέσει όλες τις τακτικές τους σε ετοιμότητα προκειμένου να αντιμετωπίσουν την βαθειά, δομική, κρίση του πλανητικού καπιταλισμού.

Οι συζητήσεις σχετικά με την «συνολική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος» είναι πλέον κοινός τόπος καθώς η υψηλή διασυνδεσιμότητα της παγκόσμιας οικονομίας μεγιστοποιεί τον κίνδυνο.

Μετά την χρεωκοπία της Lehman Brothers το φθινόπωρο του 2008 και το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, πολλοί αναλυτές έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου: «Ο καπιταλισμός είναι στριμωγμένος στην γωνία». Οι επανεκδόσεις των Μαρξ και Κέϋνς άρχισαν να εμφανίζονται στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων, ενώ τα κοινωνικά κινήματα των «Αγανακτισμένων» στην Ευρώπη και το «Occupy Wall Street» στις Ηνωμένες Πολιτείες έδωσαν αρχικά το στίγμα μιας γενικευμένης αντι-καπιταλιστικής αναγέννησης. Στην ημερήσια διάταξη έχει τεθεί βέβαια και το ενδεχόμενο ενός νέου γενικευμένου πολέμου.

H "δράση" ως προς τη Συρία δεν εκτυλίχθηκε στο Λονδίνο

H "δράση" ως προς τη Συρία δεν εκτυλίχθηκε στο Λονδίνο

Του Κώστα Ράπτη

[Πηγή: Capital.gr, 05/02/2016]

Στο Λονδίνο, οι χώρες που συμμετείχαν, πολλές σε επίπεδο κορυφής, στη Διεθνή Διάσκεψη Δωρητών για τη συριακή κρίση δεσμεύθηκαν να χορηγήσουν αθροιστικά 11 δισ. δολάρια μέχρι το 2020 για την αντιμετώπιση των οξύτατων αναγκών των Σύρων που έχουν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς ή, ακόμη περισσότεροι, του εσωτερικού εκτοπισμού. Όμως η δράση εκτυλισσόταν αλλού.

Όχι στη Γενεύη – εκεί, ο ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ Staffan de Mistura είχε κηρύξει "παύση” των εκ του σύνεγγυς συνομιλιών συριακής κυβέρνησης και αντιπολίτευσης που βάσει του ψηφίσματος 2244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ θα αναζητούσαν πολιτική λύση στη συριακή κρίση. Στην πραγματικότητα, οι συνομιλίες δεν ξεκίνησαν ποτέ καθώς ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης που συγκροτήθηκε υπό τις ευλογίες της Σαουδικής Αραβίας στο Ριάντ έθετε απαγορευτικούς όρους για τον ορίζοντα των διαπραγματεύσεων, ακόμη και αφότου επιβεβαίωσε καθυστερημένα την προσέλευσή του, επιβάλλοντας βέτο στην παρουσία άλλων, κοσμικών αντιπολιτευτικών δυνάμεων. Ο Staffan de Mistura πάντως δηλώνει αισιόδοξα ότι η "παύση” θα διαρκέσει μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου, οπότε και προβλέπεται επανάληψη των συνομιλιών. Ο Λευκός Οίκος, η Μόσχα, ακόμη και η Τεχεράνη εξέφρασαν την ελπίδα η διακοπή να είναι προσωρινή.

Σόιμπλε και Plan Z: Προσφορά διεξόδου ή θανάσιμη απειλή;

Σόιμπλε και Plan Z: Προσφορά διεξόδου ή θανάσιμη απειλή;

Απολογία Βαρουφάκη Χωρίς Αυτοκριτική [Μέρος 3]

του Δημήτρη Γιαννόπουλου*

Οφείλουμε κάποτε να εξηγήσουμε αυτή την επιμονή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να επαναφέρει, κάθε τόσο, το ζήτημα του «Grexit» και αμέσως μετά ο ίδιος να το «αποσύρει».

Όπως τόνισε το βράδυ της περασμένης Τετάρτης «θα είναι πολύ δύσκολο για την Ελλάδα να αντιμετωπίσει τα οικονομικά της προβλήματα χωρίς το εργαλείο της υποτίμησης του νομίσματος».

Ο ίδιος ανέφερε ότι είχε προτείνει από το 2011, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου διόρισε υπουργό οικονομικών ο Ευάγγελος Βενιζέλος, να βγει η Ελλάδα από το ευρώ «με αντάλλαγμα μια τεράστια βοήθεια».

«Η έξοδος από το ευρώ θα είχε πλήξει άπαξ τη χώρα και θα είχε αποφευχθεί η ατελείωτη αυτή επίπονη διαδικασία για τον πληθυσμό» τόνισε ο Β. Σόιμπλε.

Σκέψεις μιας Γαλλίδας αραβικής καταγωγής για την Κύπρο

Σκέψεις μιας Γαλλίδας αραβικής καταγωγής για την Κύπρο

[Η Léa Basma Zerouali είναι Πανεπιστημιακός, Docteur en Etudes du Moyen - Orient et de la Méditerranée INALCO, στο Παρίσι. Εν όψει των πολύ επικίνδυνων εξελίξεων στην Κύπρο σχετικά με νέο διαλυτικό σχέδιο τύπου Αννάν, ανακάλυψα ενα κείμενό της που είχε δημοσιευθεί στην Εφημερίδα «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» της Λευκωσίας της 11ης Δεκεμβρίου 2005 το οποίο θεωρώ οτι ειναι τόσο ζωντανά επίκαιρο, ώστε αξίζει να αναδημοσιευθεί.]

ΤΗΣ Λ. ΜΠ. ΖΕΡΟΥΑΛΙ*

ΔΕΝ είμαι ούτε Κύπρια ούτε Ελλαδίτισσα. Κι όμως, από τον Απρίλιο του 2004, παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον, ακόμα και με αγωνία, τις εξελίξεις που αφορούν στην Κύπρο. Εννοείται ότι όσα διαδραματίζονται στη μεγαλόνησο είναι υπόθεση, πρώτα και κατά κύριο λόγο, των ιδίων των Κυπρίων. Ωστόσο, επειδή διαπίστωσα επανειλημμένως με πόση ευκολία κατηγορούνται ως «εθνικιστές», όσοι απέρριψαν τις εξωφρενικές πρόνοιες του σχεδίου Ανάν 5, αποφάσισα να εκφράσω τις απόψεις μου περί του θέματος, με την ιδιότητα της «ξένης», ως προς την καταγωγή και την υπηκοότητα, αλλά όχι ως προς την ιστορία και το γίγνεσθαι του Ελληνισμού, με τον οποίο ασχολούμαι επιστημονικά εδώ και αρκετά χρόνια. Η διαύγεια, η γενναιότητα και η αντοχή που απέδειξαν την άνοιξη του 2004, τόσο ο κυπριακός λαός όσο και η ηγεσία του, απέναντι τις ασφυκτικές πιέσεις και απειλές που «έπεφταν βροχή», προκειμένου να δεχτούν οι Κύπριοι το απαράδεκτο, ήρθαν σαν μήνυμα ελπίδας και βάλσαμο σε έναν κόσμο που χάνει το λογισμό του και αιμορραγεί κάθε μέρα περισσότερο. Ένα μάθημα ευφυΐας και αξιοπρέπειας, το μέτρο του οποίου αντιστοιχεί σε εκείνο της λυσσασμένης εκστρατείας μαζικής παραπληροφόρησης που ακολούθησε το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου.

Από τη χίμαιρα του Plan Z στη φενάκη του Plan X

Από τη χίμαιρα του Plan Z στη φενάκη του Plan X

Απολογία Βαρουφάκη Χωρίς Αυτοκριτική [ΜΕΡΟΣ 2]

του Δημήτρη Γιαννόπουλου*

Στο πρώτο μέρος αυτής της σειράς, είδαμε πως οι ομόκεντροι κύκλοι Τρόικα-Eurogroup, δηλαδή μια χούφτα αξιωματούχων της ευρωζώνης (με κοινό διακριτικό ότι δεν λογοδοτούν πουθενά) κατάφεραν να παγιδέψουν από πολύ νωρίς τον Βαρουφάκη και την κυβέρνηση στη μέγκενη του Μνημονίου 2 και των διαβόητων «προαπαιτούμενων» που είχε αφήσει ανεκτέλεστα η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, ως τα μόνα θέματα που δεχόταν να συζητήσει η τρόικα.

Θα μπορούσε κάνεις να διερωτηθεί γιατί η «δημιουργική ασάφεια» της Απόφασης του Eurogroup της 20 Φεβρουαρίου 2015 δεν κάλυπτε επαρκώς την απαίτηση της τρόικα για «διαπραγμάτευση» μνημονιακών προδιαγραφών;

Και όμως, η Απόφαση εκείνη άφηνε περιθώρια στο Βαρουφάκη, με τη πρώτη δυσκολία, να καταγγείλει οποιεσδήποτε αυταρχικές ή μνημονιακές απαιτήσεις της τρόικα ότι παραβιάζουν «το γράμμα και το πνεύμα της 20^ης Φεβρουαρίου». Αυτό άλλωστε έκανε ο Βαρουφάκης στην αρχή της τηλεδιάσκεψης της 24/2 όταν η ηγεσία των δανειστών (Μοσκοβισί-Ντράγκι-Λαγκάρντ) επέμενε πως καμιά μεταρρυθμιστική πρόταση της ελληνικής πλευράς δεν μπορούσε να υποκαταστήσει τις «εκκρεμότητες» του Μνημονίου 2.