ΠΑΤΡΙΔΑ, ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΣΟΥ…

ΠΑΤΡΙΔΑ, ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΣΟΥ…

Λορέντζος Μαβίλης

Στις 28 Νοεμβρίου του 1912, κατά την διάρκεια του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου, βρίσκει ομηρικό θάνατο ο Επτανήσιος λυρικός ποιητής Λορέντζος Μαβίλης, σε ηλικία 52 ετών. Τραυματίστηκε στην Μάχη του Όρους Δρίσκου, στην επιχείρηση του στρατού μας για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων.

«Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα είχα την μεγάλη τιμή να πεθάνω για την Ελλάδα», είχε πει, θυμίζοντας το επιτάφιο επίγραμμα του Αισχύλου όπου τονίζεται η συμμετοχή του μεγάλου τραγικού ποιητή στην Μάχη του Μαραθώνα.

Φλογερός πατριώτης, ρομαντικός οραματιστής, ανηψιός του Καποδίστρια από την πλευρά της μητέρας του, ο Μαβίλης διατηρούσε δεσμό με την ποιήτρια Μυρτιώτισσα, η οποία υπηρετούσε την ερωτική ποίηση. Το ποίημά της «Τι άλλο, καλέ μου» είναι αφιερωμένο στην μνήμη του.

ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ Η "ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ" ΠΡΟΩΡΑ;

ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ Η "ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ" ΠΡΟΩΡΑ;

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία Οκτωβρίου:  Προσλήψεις 248.000,

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ  375.000 = περίπου 127.000 νέοι άνεργοι...Από τις προσλήψεις μόνον οι 92.000 είναι για πλήρη απασχόληση...122.000 μερικής...33.000 εκ περιτροπής...5.581 λιγότερες θέσεις εργασίας σε σχέση με Οκτώβριο 2018.

ΟΦΕΙΛΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ... 4.000.000 άτομα με ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΟΦΕΙΛΕΣ!...

476..000 φορολογούμενοι ΔΕΝ έχουν πληρώσει οφειλές ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ.... Στα 5 δισεκατομμύρια υπολογίζεται η αύξηση οφειλών και στο 1 εκατομ. 227.000 τα κατασχετικά μέτρα!!!

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ: Οφειλές 35 Δις παρά τις 120 Δόσεις.

ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ: Τελευταίοι στην Ευρώπη.

Μόνο τα ΛΑΜΟΓΙΑ όλου του πλανήτη, όπως αυτός ο Μαλαισιανός απατεώνας, θα έρθουν για να επενδύσουν στην "αφομοίωση" των εποικιστών: σχεδόν τζάμπα εργασία και υπεραξία τεράστια.

Το «Προφανές Πεπρωμένο» του Ελληνισμού

Το «Προφανές Πεπρωμένο» του Ελληνισμού

«Δούλος είναι εύκολο να γένη τις, όταν θέλη. Αυθέντης είναι δύσκολον. Επιθυμούμεν ειρήνη; Ας τρέξωμεν εις τα όπλα».

Δημήτρης Υψηλάντης

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ο ελληνισμός, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, ζει ξανά ημέρες όπου είναι «πλήθος τ’ άσχημα» και «τ’ άδεια αφέντες», όπως έλεγε ο Παλαμάς. Οι εθνικοί κίνδυνοι είναι γιγαντωμένοι και οι ξένοι βυσσοδομούν. Εκβιάζουν, πιέζουν, δωροδοκούν και θεωρούν ότι είναι τα χώματά μας έτοιμα για παράδοση και πώληση.
Αυτή την εντύπωση τους δίνουν δουλικότατα οι προσκυνημένες φραγκολεβαντίνικες ελίτ, που πρωτοστατούν στην υπονόμευση του εθνικού φρονήματος και στην περιφρόνηση της εθνικής μας φυσιογνωμίας.

Η Τουρκία, ένοχη εθνοκάθαρσης, κατοχής, εποικισμού και κυνικών εγκλημάτων, επιχειρεί να «νομιμοποιήσει» την διχοτόμηση του Αιγαίου με το δόγμα της «γαλάζιας πατρίδας», να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και να επιτύχει την σμίκρυνση του συνόλου του εθνικού μας χώρου.

Κυοφορούνται πολύ σοβαρά πράγματα, τα οποία περνούν εντελώς υποβαθμισμένα από τα ελεγχόμενα μεγαλοκάναλα και την κατευθυνόμενη ενημέρωση των εφημερίδων που στοχευμένα δημιουργούν την αίσθηση ενός «Προφανούς Πεπρωμένου» για την χώρα…

Εφυγε από τη ζωή ο διανοούμενος και αγωνιστής Θεόδωρος Μπατρακούλης

Εφυγε από τη ζωή ο διανοούμενος και αγωνιστής Θεόδωρος Μπατρακούλης

18 Σεπτεμβρίου 2019

Πέθανε σε ηλικία 62 ετών ο Λαρισαίος φίλος και συναγωνιστής Θεόδωρος Σπ. Μπατρακούλης. Ο εκλιπών συμμετείχε ενεργά στο δημοκρατικό πατριωτικό χώρο, τόσο με τα γραπτά του, όσο και με την πλούσια δραστηριότητά του στα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα. Ήταν μέλος του Άρδην και μια από τις αγαπητές προσωπικότητες  του πατριωτικού δημοκρατικού χώρου.

Ο Θεόδωρος γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε Νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Προσανατολίσθηκε στη μελέτη των Γεωιστορικών, Πολιτιστικών και Γεωπολιτικών παραγόντων, καθώς και των θεσμικών προβλημάτων της πορείας της Τουρκίας, της Εγγύς-Μέσης Ανατολής καθώς και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (Βαλκάνια).

Μακρυγιάννης: Η πατρίδα να μην κυβερνιέται με το “έτζι θέλω”

Μακρυγιάννης: Η πατρίδα να μην κυβερνιέται με το “έτζι θέλω”

Επέτειος 3ης Σεπτεμβρίου 1843-Αποσπάσματα από τα «Απομνημονεύματα» * του Μακρυγιάννη

Είδα ότι η Κυβέρνησή µας έφυγε όλως-διόλου από την δικαιοσύνη. Τότε έπρεπε ο κάθε αγωνιστής να προσέχη δια την πατρίδα του και του-λόγου-του “να µην κυβερνιέται µε το ”έτζι-θέλω””.

Αφού κατήχησα όλο το κράτος ” µε τις υπογραφές, έκρινα εύλογον να βάλω και πολιτικούς εις την πρωτεύουσα. Κανένας άλλος δεν ήταν να είχα ‘µπιστοσύνη -ο Μεταξάς, ότι έδειξε και χαραχτήρα εις την προεδρία του Μαυροκορδάτου. Τότε ορκιζόµαστε ότι να κάµωµεν Εθνική Συνέλεψη και Σύνταµα, να διοικιώµαστε τοιούτως. Κι’ αν ο Βασιλέας υπογράψη, να ήµαστε υπέρ του, αν δεν υπογράψη, να του είµαστε αναντίοι, ότι τότε θα µας σκοτώση….είπα θα δέσουµεν τον Βασιλέα µε νόµους. (…)

Η εξέγερση

Το βράδυ πάλε συνάζω ανθρώπους και βάνω το σκέδιον εις την ενέργειαν. Ο Θεός στράβωσε την εξουσίαν και την ενέκρωσε, από την δικαιοσύνη οπού είχε• κι’ ο Βασιλέας κι’ όλοι αυτείνοι κοιµάτον. Συνάζονταν άνθρωποι µε τ’ άρµατά τους κι’ έρχονταν εις το περιβόλι µου και εις το σπίτι µου και οι δραγάτες.(…)

Ρευστοί Καιροί για τον Ελληνισμό

Ρευστοί Καιροί για τον Ελληνισμό 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

«Πολεμούν και πολεμούν και πολεμούν, πολεμούν τώρα, πολεμούσαν και στο παρελθόν και θα πολεμούν και στο μέλλον…»
(Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, Το Υπόγειο)

Αυτό που μπορούμε να δούμε στην ιστορία του ανθρώπου είναι ότι, η μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης ακολουθεί την προηγούμενη.

«Το επόμενο δραματικό επεισόδιο, η επόμενη μεγάλη έκρηξη φαίνεται πως παραμονεύουν κρυμμένα στην επόμενη γωνία». Αυτά έλεγε ο πρώην αρχισυντάκτης του έγκυρου επιστημονικού περιοδικού New Scientist Μαρκ Μπιουκάναν (Mark Buchanan) στην εισαγωγή της έρευνάς του για την πολυπλοκότητα και το χάος στον ρου της ιστορίας (ελληνική έκδοση με τον τίτλο Κρίσιμη Κατάσταση, εκδ. Τραυλός 2001). Ήταν στην αρχή της νέας χιλιετίας, που επικρατούσε η κατασκευασμένη αισιοδοξία για το μέλλον της παγκόσμιας κοινότητας και δεν είχαν φανεί ακόμα τα δυσοίωνα προμηνύματα.

Λίγο νωρίτερα, ο Βρετανός ιστορικός Niall Ferguson, εξετάζοντας τις χαοτικές δυνάμεις που εξυφαίνουν την ιστορία, περιέγραψε «την πιο διάσημη λανθασμένη στροφή» (The Pity of War, εκδ. Penguin, 1992).

Γκρέτα Τούνμπεργκ: το σουηδικό σάϊμποργκ

Γκρέτα Τούνμπεργκ: το σουηδικό σάϊμποργκ

Του Μισέλ Ονφρέ 

Μτφρ: Αλέξανδρος Μπριασούλης

Αυτό το καλοκαίρι, ο υπουργός οικολογίας Φρανσουά ντε Ρουζί καθαιρέθηκε από τη θέση του, γιατί κατανάλωσε μεγάλες ποσότητες αστακών με έξοδα των φορολογούμενων. Θα ήθελα να αντικατασταθεί από την Γκρέτα Τούνμπεργκ, η οποία, όντας βέγκαν, δεν θα μπορούσε ποτέ να προκαλέσει το θάνατο των συμπαθών αυτών αστακιδών. Η Γκρέτα είναι βέγκαν και πίνει μόνο νερό από το κόκκινο οικολογικό θερμός της που δεν εγκαταλείπει ποτέ, όπως κάποτε ο Κουστώ, που δεν εμφανιζόταν ποτέ χωρίς το σκούφο του. Η κοπέλα αυτή, που δεν χαμογελά ποτέ, σαν τον Μπάστερ Κίτον, δεν θα μπορούσε να αδειάσει ούτε τις κάβες των φορολογούμενων και άρα θα γινόταν η καλύτερη εγγυήτρια της ηθικής της πολιτικής μας ζωής. Μετά από έντεκα παραιτήσεις υπουργών σε μόλις δύο χρόνια θητείας, μάλλον θα πρέπει να το σκεφτείτε σοβαρά, αγαπητέ κ. Μακρόν…

Αυτή η κοπέλα έχει ένα πρόσωπο που αγνοεί κάθε συναίσθημα: ούτε γέλιο, ούτε χαμόγελο, ούτε έκπληξη, ούτε χαρά ή πόνο. Μοιάζει με αυτές τις κούκλες από σιλικόνη που προαναγγέλλουν το τέλος του ανθρώπου και την έλευση του μετα-ανθρώπου. Έχει το πρόσωπο, την ηλικία, το φύλο και το σώμα ενός σάιμποργκ της τρίτης χιλιετίας: όλα ουδέτερα. Είναι η ενσάρκωση της κατεύθυνσης που έχει πάρει η ανθρωπότητα. Οι δημοσιογράφοι μας πληροφορούν, με τη μεγίστη των προφυλάξεων, ότι η Γκρέτα πάσχει από αυτισμό – πρέπει να το πούμε, χωρίς όμως να το λέμε, ακόμα κι όταν το λέμε. Βλέπω εδώ ότι η πολιτική ορθότητα μου απαγορεύει, όχι μόνο την μεταφορική, αλλά και την κυριολεκτική χρήση της λέξης. Άρα τ’ αφήνουμε στην άκρη…

Το τέλος της Αριστεράς όπως την ξέραμε

Το τέλος της Αριστεράς όπως την ξέραμε

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

«Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους…»

[Από το Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου του Μπέρτολτ Μπρεχτ]

Όπως όλα δείχνουν, η υπαρκτή πλέον Δύση είναι ένα μόρφωμα εχθρικό προς την παραδοσιακή ευρωπαϊκή κουλτούρα, τις ελληνο-ρωμαϊκές αξίες και τα μεγάλα απελευθερωτικά και δημοκρατικά κινήματα που γέννησαν αυτό που συνηθίσαμε να λέμε «δυτικό πολιτισμό» (αν και υπάρχουν πολλές ενστάσεις εδώ).

Σήμερα, δεν βρίσκονται πλέον σε αντίθεση, όπως τους προηγούμενους αιώνες, από την μια, οι υποστηρικτές της (δεξιάς) τάξης της θεσμοποιημένης ανισότητας και, από την άλλη, οι (αριστεροί) κληρονόμοι του Διαφωτισμού. Η τωρινή πραγματικότητα βρίσκει, από την μια πλευρά, εκείνους που, σύμφωνα με την «φιλελεύθερη» παράδοση των Άνταμ Σμιθ, Μίλτον Φρήντμαν και Φρήντριχ Χάγιεκ, ταυτίζουν την ελευθερία με την συνεχή επέκταση της αγοράς και, απ’ την άλλη, είναι αυτοί που πιστεύουν ότι το ζητούμενο είναι η αόριστη επέκταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό έχει διατυπωθεί με μεγάλη σαφήνεια από τον Γάλλο φιλόσοφο Ζαν-Κλωντ Μισεά (Jean-Claude Michéa), ο οποίος μέσα από το έργο του εξηγεί και τεκμηριώνει το Τέλος της εικόνας της Αριστεράς που γνωρίσαμε μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Αγνοημένος από το κατεστημένο των μίντια και την ενσωματωμένη «προοδευτική» διανόηση για χρόνια, ο Γάλλος φιλόσοφος φαίνεται να δικαιώνεται από τις τελευταίες εξελίξεις στην χώρα του αλλά και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση της οικονομικής κρίσης, των Κίτρινων Γιλέκων και του Brexit.

Ο εμφύλιος της Λιβύης και η απειλούμενη αρχαία κληρονομιά της Κυρηναϊκής

Ο εμφύλιος της Λιβύης και η απειλούμενη αρχαία κληρονομιά της Κυρηναϊκής
(Κυρήνη, η μεταφορά των Δελφών στην Αφρική)

Κυρήνη, η ελληνική αποικία της Λιβύης
Την Κυρήνη ίδρυσαν Δωριείς άποικοι από τη Θήρα το 631 π.Χ. Τον χώρο της Αγοράς περιβάλλουν επιβλητικά ερείπια στοών και βωμοί θεών. Στα ΝΑ της βρίσκονται δημόσια κτίρια, επιβλητικές οικίες με μεγάλες περίστυλες αυλές, με ψηφιδωτά και μαρμαροθετήματα. Στα ΒΔ της Αγοράς, η Ιερά οδός οδηγεί στην Ιερή Πηγή και το Τέμενος του Απόλλωνα, αφού περάσει από το Νυμφαίο. Ο ναός του Απόλλωνα γειτονεύει με άλλους ναούς. Μπροστά του, αρχαία κρήνη εικονίζει τη νύμφη Κυρήνη να πνίγει λιοντάρι ενώ η Αφρική τη στεφανώνει. Λίγο ανατολικότερα βρίσκεται ένα από τα τέσσερα θέατρα της Κυρήνης. Το νεκροταφείο της, μήκους 5 χλμ., είναι το μεγαλύτερο του αρχαίου κόσμου.

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
(με στοιχεία από την Society for Libyan Studies)

Η Λιβύη απασχολεί τους τελευταίους μήνες ξανά την επικαιρότητα από την στιγμή που ο στρατός του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ ξεκίνησε, στις αρχές Απριλίου, την επίθεση για να καταλάβει την πρωτεύουσα Τρίπολη. Εδώ και οκτώ χρόνια, η ιδιαίτερη αυτή βορειοαφρικανική χώρα έχει βυθιστεί στο χάος μετά την ανατροπή, εν μέσω της Αραβικής Άνοιξης, του καθεστώτος Καντάφι. Οι αντίπαλοι σήμερα είναι ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός (ΛΕΣ) και οι ισοδύναμες σχεδόν φιλοκυβερνητικές δυνάμεις του Κογκρέσου της Τρίπολης.

Το αδιέξοδο φαίνεται αυτή την στιγμή πλήρες και οι περιφερειακές δυνάμεις υποδαυλίζουν την κατάσταση συνεχώς. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος και οι Σαουδάραβες είναι στο πλευρό του Χάφταρ για να περιορίσουν την επιρροή των ισλαμιστών. Αντίθετα, το Κατάρ και η Τουρκία στηρίζουν την αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Τρίπολης και τον φιλοκυβερνητικό στρατό, ο οποίος αποκλείει κάθε πιθανότητα συμβιβασμού.

Το Μυστικό των Πρεσπών - Από την «Βοσνιακή Αίρεση» στην «Βαλκανική Άνοιξη»

Το Μυστικό των Πρεσπών

Από την «Βοσνιακή Αίρεση» στην «Βαλκανική Άνοιξη»

«Την ιστορία την γράφουν οι νικητές.
Τους θρύλους τους δημιουργεί ο λαός.
Οι συγγραφείς επινοούν. Βέβαιος είναι
μονάχα ο θάνατος».
Ντανίλο Κις

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ο βραβευμένος Γιουγκοσλάβος συγγραφέας Ντανίλο Κις όσο ζούσε βυθιζόταν μέσα από τα βιβλία του στα άδυτα της ιστορίας και των πολιτικών θεμάτων των Βαλκανίων -και όχι μόνο- ανιχνεύοντας τις γνωστικές διδασκαλίες, τις αιρέσεις που απορρέουν από την Βίβλο και το Κοράνι και τα αινίγματα των μυστικιστών. Ο Ντανίλο που πέθανε πολύ νωρίς, στα 54 χρόνια του στο Παρίσι το 1989, δεν πρόλαβε να δει την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και την διάλυση της πατρίδας του της Γιουγκοσλαβίας και όσα συνέβησαν μετά. Οι πόλεμοι που ακολούθησαν στα Βαλκάνια, και ιδιαίτερα αυτός της Βοσνίας, ήταν μια τραγική μαρτυρία της πολιτικής και ιδεολογικής εκμετάλλευσης των θρησκευτικών διαφορών σε μια κοινωνία της οποίας η ιστορική συνέχεια ενσωματώνει ένα πολιτισμικό μωσαϊκό με βασικές ψηφίδες την Ορθοδοξία, τον Καθολικισμό και το Ισλάμ, μαζί με όλες τις παραφυάδες τους.

Η ύπουλη γερμανική τακτική

Η ύπουλη γερμανική τακτική

Οι Έλληνες πρέπει να πάψουν να κατηγορούν τον εαυτό τους για όλα τους τα δεινά, να καταλάβουν πως ήταν μύθος τα ελλείμματα, όπως το ότι ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητες μας, να συνειδητοποιήσουν πως η Γερμανία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην υπερχρέωση της Ελλάδας του 2009, καθώς επίσης ότι δεν χρεοκόπησε η Ελλάδα το 2012, αλλά την χρεοκόπησαν: η Τρόικα σε συνεργασία με τις ανθελληνικές ενδοτικές κυβερνήσεις μετά το 2009 που επέβαλλαν το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων και υπέγραψαν το καταστροφικό PSI.  

Το σημαντικότερο γεγονός παγκοσμίως είναι η σύγκρουση των Η.Π.Α. με το Ιράν, με το τελευταίο να στηρίζεται από τη Ρωσία και την Κίνα – όπου δεν αποκλείονται κάθε είδους προβοκάτσιες «ένθεν κακείθεν», για να επιτύχει ο καθένας το στόχο του. Σε εθνικό επίπεδο το σημαντικότερο δεν είναι οι εκλογές, άλλα η επιστροφή της οικονομίας μας στην κρίση (ανάλυση) – ενώ όσο δεν καταλαβαίνουμε το αυτονόητο, το ότι δηλαδή όσο δεν παράγουμε θα βουλιάζουμε (άρθρο), δεν πρόκειται να υπάρξει μέλλον.

Τα άσφαιρα του "Πιστολέρο"...

Τα άσφαιρα του "Πιστολέρο"...

Μια εκτενής ανάλυση του ΑΡΔΗΝ, και σε βάθος κριτική, των προγραμματικών θέσεων του ΜέΡΑ25

Η επιστροφή του Γιάνη με κάτι σαν πρόγραμμα

Του Γιάννη Ξένου

Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο άνθρωπος που χειρίστηκε τις τύχες της ελληνικής οικονομίας το πρώτο εξάμηνο του 2015, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα, επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος. Το Diem25, το διεθνές κίνημα που δημιούργησε πριν τρία χρόνια με διάφορες προσωπικότητες (μεταξύ άλλων ο Νόαμ Τσόμσκι και η Πάμελα Άντερσον) που γοητεύει το τεράστιο «Εγώ» του, είχε ως στόχο να τον αναδείξει ως ευρωβουλευτή στη Γερμανία. Στη Γερμανία, με ποσοστό 0,5% εκλέγεσαι ευρωβουλευτής, και εκεί κατήλθε υποψήφιος υπολογίζοντας ότι στη Γερμανία των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων θα ήταν σχετικά εύκολο να εκλεγεί [1].  Στην Γερμανία, το Diem 25 έλαβε μόλις 0,2% και 130 χιλ. ψήφους, αλλά στην Ελλάδα έκανε την έκπληξη και παραλίγο να εκλέξει ευρωβουλευτή.

Από τον βράδυ των ευρωεκλογών τα φώτα στράφηκαν και πάλι στον Γιάνη και αυτός κάνει ό,τι μπορεί για να συντηρεί την υπερπροβολή. Ο χώρος της κομμουνιστικογενούς ή δικαιωματιστικής αριστεράς (αλλά, δυστυχώς, όχι μόνο) τον αντιμετωπίζει ως τον σωτήρα της, μετά την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, την πτωτική στασιμότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την κατάρρευση της ΛΑΕ. Το γεγονός ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν εσπευσμένα σε έναν μήνα προκαλεί συνωστισμό από διάφορα μεσαία στελέχη και προσωπικότητες στον προθάλαμο του ΜέΡΑ25, διότι  ο Βαρουφάκης, από θέση ισχύος, δεν συνομιλεί με άλλους «αρχηγούς», αλλά υποδέχεται ευχαρίστως όσους θέλουν να πηδήσουν στο άρμα του.

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ

Του Πάνου Πικραμένου

Συνέχισαν με συνέπεια τον πολιτιστικό πόλεμο της εποχής Σημίτη κατά της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν κατανόησαν ΠΟΤΕ γιατί τους ψήφισε γι’ αυτό και δεν σεβάστηκαν την ψήφο μας.

Πίστεψαν με αλαζονεία ότι μπορούν να επιβάλλουν με νόμους και δικαστικές αποφάσεις την ιδεοληπτική τσίχλα που έχει στον εγκέφαλό του το 3% του αρχικού ΣΥΡΙΖΑ.

Μοίρασαν με κυνισμό προεκλογικά χαρτζιλίκια, προσβάλλοντας  με βαναυσότητα το αξιακό σύστημά μας, την ιστορία μας και τα ήθη μας ενώ  εφάρμοζαν στυγνές μνημονιακές πολιτικές.

Η σημασία των Δημοτικών Εκλογών

Η σημασία των Δημοτικών Εκλογών

«Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται»
Θουκυδίδης

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη,
Υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου με τον Συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα

Η συμμετοχή στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές για τον Δήμο της Αθήνας, υπό τις σημερινές συνθήκες, είναι πολύ πιο σημαντική από όσο νομίζουν όσοι, ξαφνιασμένοι, μας ρωτούν «μα, τι πάθατε και κατεβαίνετε στις Δημοτικές Εκλογές; Τι θα βγει μ’ αυτό;».
Η απάντηση είναι ότι υπάρχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι και θ’ αποπειραθώ να εκθέσω τους 7 βασικότερους από αυτούς:

1. Γιατί η σημασία των Αυτοδιοικητικών Εκλογών είναι τεράστια στην διαχρονία του Ελληνισμού, όπως έχει άλλωστε αποδείξει ο «πατέρας» της νεοελληνικής ιστορίας, Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος.
Ξεκινώντας από το μινωϊκό κράτος, όταν υπήρχε ο Δάμος, που μετά τους Αχαιούς έγινε ο Δήμος, φθάνουμε στον πατέρα της Αυτοδιοίκησης, τον Κλεισθένη, ο οποίος χώρισε την Αθηναϊκή δημοκρατία σε 100 δήμους.
Η αυτοκρατορία του Μεγ. Αλεξάνδρου στηριζόταν πάνω στην αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση των ελληνικών κοινοτήτων.
Τοπική δημοκρατία και αυτοδιοίκηση ήταν άμεσα συνδεδεμένες και στο Βυζάντιο όπου υπήρχαν κοινοτικοί οργανισμοί με αυτοτελή ύπαρξη και άμεσα εκλεγμένες αρχές. Ακόμα και επί Τουρκοκρατίας, το οθωμανικό σύστημα σεβάστηκε την κατά το εθιμικό δίκαιο οργάνωση των κοινοτήτων.

Η ανάγκη για επανάσταση της ελληνικής συνείδησης

Η ανάγκη για επανάσταση της ελληνικής συνείδησης

(Ο πολιτισμός το έσχατο όπλο)

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*,
υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου με τον Συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα

Όταν ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός επέλεγε τον τίτλο «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» για ένα από τα κορυφαία έργα του, και της νεοελληνικής ποίησης γενικότερα, ήθελε να τονίσει ότι οι Έλληνες, αν και πολιορκημένοι στο Μεσολόγγι, δηλαδή στερημένοι της σωματικής τους ελευθερίας, διατηρούσαν ακέραιη την ελευθερία στο νου και την ψυχή τους.
Επέλεξε έτσι μια χτυπητή και με νόημα αντίθεση που σημάδεψε δραματικά την ιστορική μας πορεία μέχρι σήμερα, αλλά που πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο μπορεί να μην ισχύει.
Οι σύγχρονοι Έλληνες, ο υπαρκτός Ελληνισμός, κινδυνεύουν να γίνουν σκλάβοι πολιορκημένοι, αν όχι φυλακισμένοι, μέσα στον ίδιο τον μεταμοντέρνο και παγκοσμιοποιημένο κόσμο τους, που τους επιβλήθηκε σαν μονόδρομος χωρίς επιλογές, γιατί άργησαν να το κατανοήσουν και να αντιδράσουν.
Τόσο η πορεία της χώρας μας και της Ευρώπης, όσο και οι τύχες της παγκόσμιας κοινότητας βρίσκονται στα χέρια ενός αλαζονικού παγκόσμιου καθεστώτος που στήνει μεθοδικά ένα παγιδευτικό ιστό για τα έθνη, τους πολίτες και τις κοινωνικές τάξεις.

Οι Κάλπες μιας κάλπικης Ευρώπης…

Οι Κάλπες μιας κάλπικης Ευρώπης…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση στον δρόμο της έκρηξης

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη, 
Υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου με τον Συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα

Οδεύουμε προς τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, στα πλαίσια της δομικής κρίσης μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης, «που δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις ανάγκες προστασίας των λαών απέναντι στις μεγάλες ανακατατάξεις του σύγχρονου κόσμου», όπως ομολογεί και ο ίδιος ο κυνικός ευρωκράτης Μακρόν στο σχετικό με τα Κίτρινα Γιλέκα και τις εκλογές διάγγελμά του. Μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατευθύνεται, μέσα σε καθεστώς μηδενισμού, προς την αυτοδιάλυσή της.
Χρειάστηκαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι για να επιβληθεί αυτό που αρχικά παρουσιάστηκε σαν η μεγαλύτερη ιδέα, αλλά η ιστορία ίσως το κατατάξει ως το μεγαλύτερο ανοσιούργημα: η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι, με λίγα λόγια, μια αποφασιστική στιγμή για την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, καθώς για πρώτη φορά οι διάσπαρτες ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις, που αντιμάχονται τις ελίτ, έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν πολιτική ισχύ ικανή για να τις απειλήσουν.

Η Μάχη της Αθήνας

Η Μάχη της Αθήνας

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*, δημοσιογράφου,
Υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου με τον Συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα

Ένα πρωϊνό του 455 π.Χ. μια εικοσάχρονη πεπλοφορούσα όμορφη γυναίκα παρατηρούσε με θαυμασμό την ξακουστή, σε όλη την Μεσόγειο, πρωτεύουσα πάνω στην πρύμνη του πλοίου της, καθώς πλησίαζε τις ακτές της Αττικής. Απολάμβανε με τα κατάπληκτα μάτια της αυτή την στιγμή που η καρδιά της λαχταρούσε πάντα.
Ήταν η Ασπασία, η σοφή κόρη της Μιλήτου, που είχε διασχίσει όλο το Αιγαίο Πέλαγος, από ανατολάς προς δυσμάς, για να φθάσει στην Αθήνα, που την ονειρευόταν τόσο πολύ… Ερχόταν σε ένα άστυ λαμπρό όπου «τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται» μέσα σ’ ένα τοπίο πολυσύνθετο, στο οποίο καθημερινά έβλεπε κανείς να συγκλίνουν όλα τα πλούτη της Μεσογείου.
Πέντε χρόνια αργότερα, η Ασπασία θα γνωρίσει τον Περικλή και μαζί θα ξεκινήσουν την κοσμοϊστορική περιπέτεια του Χρυσού Αιώνα και το κτίσιμο του μεγάλου θρησκευτικού ναού της Ελλάδας, του Παρθενώνα (447 π.Χ.).

Αθήνα, πρωτεύουσα του Ελληνισμού

Αθήνα, πρωτεύουσα του Ελληνισμού

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου με τον Συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα

Τα μεγάλα συλλαλητήρια της Αθήνας για την Μακεδονία και την καταδίκη της Συμφωνίας των Πρεσπών έδειξαν ότι οι Αθηναίοι και αγωνιούν για την σημερινή παρακμή και αισθάνονται την εθνική απειλή και μπορούν να αντισταθούν. Γιατί στην πόλη αυτή η αντίσταση είναι ζυμωμένη με την ιστορία και το αίμα του λαού της, από την εποχή του Μακρυγιάννη μέχρι τον αντικατοχικό ξεσηκωμό του ’40 και τους αντιχουντικούς αγώνες του ’70.
Η πόλη μας ήταν πάντα ένας τόπος-πέρασμα για τα μεγάλα κέρδη και συμφέροντα. Όμως, για πάνω από 25 αιώνες, παρά τις περιπέτειες, τις αλλαγές σε αφεντικά, σε ήθη και έθιμα, η Αθήνα κατάφερε να διατηρήσει την ξεχωριστή της θέση στην παγκόσμια ιστορία.

Οι Λυγμοί της Πόρνης και του πατέρα τα δάκρυα

Οι Λυγμοί της Πόρνης και του πατέρα τα δάκρυα

Το βράδυ της Μ. Τρίτης ως γνωστόν, στους ναούς των Ορθοδόξων όπου γης, ψάλλεται το περίφημο τροπάριο της Κασσιανής.

Το απόλυτο αυτό αριστοτέχνημα λόγου και μέλους στο οποίο η χαρισματική βυζαντινή υμνογράφος εξέφρασε με τρόπο ακραία αληθινό και ποιητικά μοναδικό, τον καημό και το πάθος της «αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός».

Κάθε Μεγάλη Τρίτη βράδυ αναπολώ με συγκίνηση τον παπά πατέρα μου, αυτόν των παιδικών μου χρόνων στο γενέθλιο νησί μας. Σοβαρός και ιεροπρεπής εξέρχονταν του ιερού προκειμένου να πάρει θέση στο δεξιό χορό για να ψάλλει ο ίδιος το «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…» περιστοιχιζόμενος από μια ομάδα ζωηρών εφήβων. Καμάρωνα μέσα μου τότε για την πρωτοκαθεδρία του πατέρα και πατώντας στις μύτες των ποδιών μου προσπαθούσα να ανασηκωθώ ώστε να βλέπω κάτι από το μεγάλο ορθάνοιχτο βιβλίο.

Το “Σύνδρομο Sputnik” στον ανταγωνισμό των υπερδυνάμεων

Το “Σύνδρομο Sputnik” στον ανταγωνισμό των υπερδυνάμεων

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

“Υπάρχουν δεκαετίες που τίποτα δεν συμβαίνει, και εβδομάδες που συμβαίνουν όσα σε δεκαετίες”
[Β. Ι. Λένιν]

Η 12η Απριλίου είναι ταυτισμένη με μια από τις πιο ένδοξες σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Ρώσσος Γιούρι Γκαγκάριν, σμήναρχος της Σοβιετικής Πολεμικής Αεροπορίας, πραγματοποίησε την πρώτη έξοδο του Ανθρώπου στο Διάστημα και έγινε ο πρώτος κοσμοναύτης του πλανήτη.
Λίγο περισσότερο από εξήντα χρόνια πριν από την ομιλία του Βλαδίμηρου Πούτιν και την εξαγγελία των υπερ-υπερηχητικών όπλων του είχε αρχίσει η Εποχή του Διαστήματος σε ένα περιστατικό που συντάραξε την Δύση και απείλησε να μεταβάλει την παγκόσμια ισορροπία ισχύος.
Είναι μια ιστορία ίντριγκας, πολιτικής, διπλωματίας και τεχνολογίας που αφορά το πρώτο ανθρώπινης κατασκευής αντικείμενο, το οποίο τέθηκε σε τροχιά γύρω από την Γη, τον Sputnik I της Σοβιετικής Ένωσης.

Η Χειμάρρα σήμερα

Η ΧΕΙΜΑΡΡΑ ΣΗΜΕΡΑ

9+1 δεδομένα: Το «λάθος» με το ΦΕΚ, η αντίδραση της Αθήνας και η ελληνική μειονότητα.

Ο Αλβανός πρωθυπουργός σε επικοινωνία του με την ελληνική πλευρά απέδωσε σε «λάθος» τη δημοσίευση του επίμαχου ΦΕΚ, παρέπεμψε σε νέα Υπουργική Απόφαση, η οποία πρόκειται να δημοσιευθεί από Δευτέρα.
1. Την Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019 δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ της αλβανικής κυβερνήσεως η υπ΄αριθμόν 172/27.02.2019 Υπουργική Απόφαση, -η οποία αποτελoύσε συνέχεια της πρόσφατης 708 και της παλαιότερης 138/23.02.2018-, με τίτλο «Περί προσωρινής αναστολής των διαδικασιών εγγραφής της ιδιοκτησίας των δικαιούχων της αγροτικής γης των πρώην αγροτικών συνεταιρισμών σε περιοχές στρατηγικών τουριστικών επενδύσεων». Η εν λόγω Απόφαση που θα επέτρεπε την αυθαίρετη δέσμευση γαιών που ανήκουν σε Έλληνες ομογενείς στην περιοχή της Χειμάρρας, κατέβηκε από την ιστοσελίδα της αλβανικής εφημερίδας κυβερνήσεως αμέσως την επόμενη ημέρα. Ασφαλείς πληροφορίες θέλουν ο Αλβανός πρωθυπουργός σε επικοινωνία του με την ελληνική πλευρά να αποδίδει σε «λάθος» τη συγκεκριμένη δημοσίευση και να παραπέμπει σε νέα Υπουργική Απόφαση η οποία πρόκειται να δημοσιευθεί από Δευτέρα. 

Συνέντευξη Τύπου του δημοτικού συνδυασμού «Αθήνα για την Ελλάδα»

Συνέντευξη Τύπου του δημοτικού συνδυασμού «Αθήνα για την Ελλάδα»

Την Τετάρτη, 3 Απριλίου, ο δημοτικός συνδυασμός «Αθήνα για την Ελλάδα», με επικεφαλής τον Γιώργο Καραμπελιά, παρουσίασε στην κατάμεστη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ τις θέσεις του για τον δήμο της Αθήνας και τους πρώτους υποψηφίους του για την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Τις θέσεις του συνδυασμού ανέπτυξαν ο υποψήφιος δήμαρχος Γιώργος Καραμπελιάς και οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι: Λεωνίδας Αποσκίτης, δημοσιογράφος, Αλέξανδρος Ασωνίτης, συγγραφέας, Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός, Βασίλης Γιαννακόβας, δημοσιογράφος, Όθων Ιακωβίδης, συνταξιούχος επιχειρηματίας, Νίκος Ντάσιος, Μηχανικός –Περιβαλλοντολόγος, Γιάννης Ξένος, ιδιωτικός υπάλληλος, Ευγενία Σαρηγιαννίδη, ψυχολόγος, Άννα Στάικου, συγγραφέας, (εφ. Η Πόλη Ζει), Βασίλης Στοϊλόπουλος, γεωλόγος-περιβαλλοντολόγος.
Στην παρουσίαση παρευρέθηκαν και δήλωσαν ότι στηρίζουν τον δημοτικό συνδυασμό ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων κ. Βασίλης Λεβέντης επικεφαλής αντιπροσωπείας βουλευτών του κόμματός του, από την Χριστιανική Δημοκρατία, ο κ. Μανώλης Μηλιαράκης, από το Άρμα Πολιτών ο κ. Γιάννης Δημαράς, από την Δημοκρατική Αναγέννηση ο κ. Θεόδωρος Παντούλας, από την Ελληνική Πολιτική Συνείδηση (Ε.ΠΟ.Σ) η κ. Λίνα Σταματίου και ο κ. Νίκος Μπρουτζάκης, από το Κίνημα Δέλτα ο κ. Σταύρος Καλεντερίδης, από το Αγροτικό και Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΚΚΕΛ) η κ. Ξένια  Ιωαννίδου, από την Νέα Πολιτική ο κ. Δημήτρης Κυπριώτης και, από την Πατριωτική Συσπείρωση ο κ. Θεόδωρος Σπαθόπουλος, από την Πρωτοβουλία 14η Μαΐου οι κ. Γιώργος Παπαγιαννόπουλος και Γιώργος Παπασίμος, από το Πατριωτικό Κοινωνικό Κίνημα, ο κ. Γρηγόρης Πέτρου κ.ά. Και φυσικά το κίνημα Άρδην επικεφαλής του οποίου είναι ο Γιώργος Καραμπελιάς και πολλά στελέχη του είναι υποψήφιοι στον δημοτικό συνδυασμό.

Επανεκκίνηση: Καταθέτει μηνύσεις για δημοκρατικές ελευθερίες

Επανεκκίνηση: Καταθέτει μηνύσεις για δημοκρατικές ελευθερίες

Συνέντευξη τύπου της ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗΣ – RESTART, στις 2.4.2019 – 12:00 – ΕΣΗΕΑ

Σε μηνύσεις, για τις συλλήψεις στο Σύνταγμα, προχωράει η ΕΠΑΝΕΚΙΝΗΣΗ (Μπούτρης, Σπάθας, Κωνσταντακόπουλος, Θεοδωρόπουλος, Κωνσταντακάκης)

Στη συνέντευξη τύπου μίλησαν οι Δ. Σπάθας – δικηγόρος, Δ. Κωνσταντακόπουλος – δημοσιογράφος, Σ. Θεοδωρόπουλος και Α. Κωνσταντάκης – δικηγόροι και Γιώργος Μπούτρης – οικονομολόγος, ο οποίος άνοιξε και συντόνισε την συνέντευξη τύπου.
Παραβρέθηκαν επίσης οι: Παν. Λαφαζάνης – γραμματέας του Π.Σ. της ΛΑ.Ε., Γιώργος Καλεάδης – πρ. της «Πυρίκαυστος Ελλάδα», Θανάσης Γούναρης – γραμ. Δ.Ε. «Πειρατές», Λευτέρης Μαγιάκης, υποψ. δήμαρχος Αμαρουσίου, ο Γιάννης Μαύρος, ο Γιάννης Σχίζας, ο Νίκος Καραβαζάκης, κ.ά.
Ο Γ. Μπούτρης άνοιξε την συνέντευξη με τα εξής: Η επιβληθείσα τεχνητή κρίση, με χρεοκρατία, πτωχεύει το κράτος και τους πολίτες, στους οποίους επίσης καταστέλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα, για να μην υπάρχουν αντιστάσεις, με τελικό σκοπό, ξένοι επικυρίαρχοι να αποκτήσουν δωρεάν τις μεγάλες κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, τις υποδομές, τη γη και τον ορυκτό πλούτο.

Μαθήματα Ανατροπής της Δημοκρατίας

 Μαθήματα Ανατροπής της Δημοκρατίας

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Τα δύο κεντρικά συνθήματα των Κίτρινων Γιλέκων, οι κινητοποιήσεις των οποίων διαρκούν για μήνες στην Γαλλία, είναι μια σαφής αποτύπωση της κρίσης του ευρω-οράματος και της απονομιμοποίησης των ελίτ στην σημερινή Ευρώπη.
Αυτά που ζητούν τα εκατομμύρια Γάλλων πολιτών στο Παρίσι και την επαρχιακή Γαλλία, μετά την πρώτη νίκη τους με την κατάργηση των μέτρων Μακρόν και την αναδίπλωση του ευρω-συστήματος, είναι: α) την αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων, και β) την αποκατάσταση των δημοκρατικών διαδικασιών στην λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος.
Κι όμως, αυτά τα δύο αιτήματα, που σε παλαιότερες εποχές θα θεωρούντο υπέρ το δέον "light" και "κεντρώα", σήμερα θεωρούνται ανατρεπτικά, επικίνδυνα ...και συγκρουσιακά στο κέντρο της Ευρώπης. Και μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια χώρα, που στη νεώτερη εποχή υπήρξε το πολιτικό εργαστήριο της επανάστασης -με την Βαστίλλη, την Κομμούνα και τον Μάη- στην καρδιά της γηραιάς ηπείρου.

Οι ήρωες ενός ακήρυκτου πολέμου

Οι ήρωες ενός ακήρυκτου πολέμου

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Το πρόσφατο ελληνικό παρελθόν έχει πολλές όψεις. Η τελευταία κρίση στους Βουλιαράτες της Βορείου Ηπείρου επανέφερε στο προσκήνιο μια από τις αθέατες όψεις του, η οποία αποτελεί ταμπού για τους θεσμούς της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας. Η δολοφονία του Έλληνα μειονοτικού από τις ειδικές δυνάμεις καταστολής του αλβανικού καθεστώτος έθεσε ξανά επί τάπητος το ζήτημα της θυσίας για την πατρίδα (κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες) και του πολέμου (με τους θρασείς γείτονες που διεκδικούν εδάφη και ιστορία δική μας) ενεργοποιώντας ενστικτωδώς τις λειτουργίες αυτοάμυνας του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο έσπευσε να περιθωριοποιήσει το γεγονός, απαξιώνοντας τον νεκρό και την βαθύτερη σημασία της πράξης του.

Το τελευταίο κορίτσι στην Μεταμοντέρνα Βαρβαρότητα

Το τελευταίο κορίτσι στην Μεταμοντέρνα Βαρβαρότητα

Η Νάντια Μουράντ, ζωντανή μάρτυρας του βρώμικου πολέμου κατά των γυναικών στην Μέση Ανατολή.

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Οι διακρίσεις και η βία κατά των ανήλικων κοριτσιών σε διάφορα μέρη του κόσμου ώθησαν τελικά τον ΟΗΕ να ανακηρύξει την 11η Οκτωβρίου ως Διεθνή Ημέρα Κοριτσιού (International Day of Girl Child). Τον ίδιο μήνα φέτος απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης σε ένα κορίτσι που έχει χαρακτηρισθεί από τον διεθνή τύπο ως “γυναίκα-σύμβολο” στον αγώνα των γυναικών ενάντια στα σεξουαλικά εγκλήματα εις βάρος τους.
Η 25χρονη Νάντια Μουράντ, η Γεζίντι η οποία ήταν μεταξύ των χιλιάδων γυναικών της κουρδόφωνης αυτής μειονότητας που αιχμαλωτίστηκαν στην πόλη Σιντζάρ από το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος στο βορειοανατολικό Ιράκ το 2014, τιμήθηκε την Παρασκευή, 5 Οκτωβρίου, με το φετινό βραβείο Νόμπελ.
Προτού καταφέρει να δραπετεύσει με την βοήθεια των Κούρδων μαχητών, υπέμεινε για πολλούς μήνες την σεξουαλική δουλεία στα χέρια των τζιχαντιστών. 
Η Νάντια Μουράντ, της οποίας οι έξι αδελφοί και η μητέρα δολοφονήθηκαν από το ISIS, έχει γίνει πρέσβειρα του ΟΗΕ για την αξιοπρέπεια των θυμάτων των διακινητών ανθρώπων και αγωνίζεται προκειμένου οι διώξεις και οι συστηματικοί βιασμοί, που διεπράχθησαν εναντίον των ανθρώπων της κοινότητας των Γεζίντι, να αναγνωριστούν ως γενοκτονία.

H Οικουμενική Περιπέτεια των Ελλήνων

H Οικουμενική Περιπέτεια των Ελλήνων

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
Οι δήθεν διεθνιστές και γκλομπαλιστές, που σήμερα ελαφρά τη καρδία υποστηρίζουν την Συμφωνία των Πρεσπών και τους όρους της “παραχώρησης” του ονόματος της Μακεδονίας, φανερώνουν όχι μόνο την βαθειά πνευματική παρακμή στην οποία βρίσκονται άνθρωποι και θεσμοί στην χώρα μας αλλά και την παιδαριώδη αντίληψη της ιστορίας που έχουν. 

Ο αυτοκαταστροφικός εγκλωβισμός μας σε θνησιγενή πολιτικοϊδεολογικά σχήματα αγνοεί το γεγονός ότι, από την ώρα που η Μακεδονία εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας, ο ελληνικός τρόπος ζωής, που μέχρι τότε ήταν περιορισμένος στην ευρωπαϊκή Ελλάδα και σε λίγες πόλεις της Μικράς Ασίας και της Σικελίας, έγινε οικουμενικός. Ή, αν θέλετε, ο Ελληνισμός, στο σύνολό του, έγινε αποστολικός, όπως λέει ο Sir Richard Livingstone στο εξαιρετικό έργο του “Η Αποστολή της Ελλάδας”.