Η Ελληνική Οικουμενικότητα και η εμφάνιση του Χριστού!

Η Ελληνική Οικουμενικότητα και η εμφάνιση του Χριστού! 

Οι τοιχογραφίες βρίσκονται στον προαύλιο χώρο της Μονής Μεγάλου Μετεώρου

«Κι ωσάν ο νέος Απόλλωνας, σημάδι που γυρεύει του Πύθωνα, π’ αδιάκοπα, γοργολυγάει, να βρει, κι  ολόγυρά του ρυθμικά τοξεύει και χορεύει, κι είναι σα λύρας άκουσμα, κάθε φορά,  η νευρή»

Άγγελου Σικελιανού «Δωδεκαετής»

(από την ποιητική συλλογή Αντίδωρο)

 

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Είναι αναμφισβήτητη για την σύγχρονη ιστορική έρευνα η τεράστια συμβολή του Ελληνισμού στην εδραίωση του Χριστιανισμού και η παρουσία της ελληνικής σκέψης στις ιστορικές διεργασίες που οδηγούν στην πρώτη Χριστολογία. Η Ελληνιστική περίοδος, δηλαδή τα 300 χρόνια ανάμεσα στην βασιλεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου (336-323 π.Χ.) και του Αυγούστου, του πρώτου Ρωμαίου αυτοκράτορα (31 π.Χ. – 14 μ.Χ.), θεωρείται ως μια περίοδος με εσωτερική συνοχή και ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον καθώς ο εξελληνισμός της τότε Οικουμένης εξαπλωνόταν κατά χιλιάδες χιλιόμετρα σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, προκαλώντας ριζικές πολιτιστικές αλλαγές.

Η αδιάκοπη δημιουργία νέων ελληνικών πόλεων έκανε τον ελληνικό πολιτισμό, κυρίαρχο από την Αίγυπτο έως την Ινδία, να δίνει νόημα στην ανθρώπινη ζωή μέχρι την συνάντηση με τον Χριστό, όπως μας λέει συμβολικά ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός στο παραπάνω ποίημά του, αναφερόμενος στην επίσκεψη του δωδεκαετή Ιησού στο Ναό.

Η μακεδονική σάρισσα έφερε το ελληνικό πνεύμα στην τότε οικουμένη, προετοιμάζοντας τον δρόμο για να συναντηθούν ο μοναδικός θεός των φιλοσόφων που φανερώθηκε στην ανθρώπινη λογική με τον Θεό που μίλησε δια των προφητών στην ιστορία.

Από το «1984» στην «Πανδημία» Η (Αντ)επανάσταση της Επιστήμης στην υπηρεσία των Ελίτ

Από το «1984» στην «Πανδημία»

Η (Αντ)επανάσταση της Επιστήμης στην υπηρεσία των Ελίτ

«Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου - για πάντα»

Τζωρτζ Όργουελ, 1984

 

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Θυμάστε την παραπάνω φράση που ο Τζωρτζ Όργουελ έγραψε στο αριστούργημά του, το 1984, πριν από 72 χρόνια; Πιστεύω ότι εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα στον «πολιτισμένο» κόσμο αισθάνονται κάτι ανάλογο όταν βλέπουν όλα αυτά τα τρομοκρατικά δελτία ειδήσεων, τα κατευθυνόμενα από τις ελίτ για να απειλούν τον κόσμο. Πολύ πριν τον Όργουελ, ήταν ο Ντοστογιέφσκι που στα μυθιστορήματά του περιέγραφε προφητικά τον επερχόμενο ζόφο και τα φαινόμενα που ήδη ζούμε: την βία, την προδοσία της δημοκρατίας, τον έλεγχο της σκέψης και το τελικό πνευματικό κενό… Σ’ ένα μέλλον που δεν θα υπάρχει τίποτε ιερό, οι νέοι, χωρίς ψυχή, θα εξοστράκιζαν τους «αρνητές», θα «τιμωρούσαν» τους μεγάλους και η υλιστική επιστήμη -οι υπολογιστές και η «πρόοδος»- θα παραγκώνιζαν οτιδήποτε ανθρωπιστικό, ιερό και φιλοσοφημένο στο όνομα της απλής επιβίωσης.

Ποιος θα το φανταζόταν ότι ένα τέτοιο σενάριο, πιο εφιαλτικό κι από το «1984», ήταν θέμα χρόνου για να δημιουργηθεί… κι αν χρειασθεί, και να επιβληθεί σε μια τέλεια και σταθερή υγειονομική νέα τάξη πραγμάτων.

Αυτό που φαίνεται πλέον ότι μένει να γίνει είναι περισσότερη αδράνεια και υποταγή των μαζών, περισσότερη θέληση των ελίτ… και περισσότερο αιματοκύλισμα. Ας ευχηθούμε, κι ας αγωνισθούμε, να μην γίνει ποτέ.

Πράγματι, τα σχέδια των ελίτ δεν φαίνεται να ευοδώνονται στον βαθμό που υπολόγιζαν μέχρι σήμερα.

Ο Ψεκ και το βραχυκύκλωμα

 Ο Ψεκ και το βραχυκύκλωμα

Του Γιάννη Παπαμιχαήλ (τ. Καθηγητή Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου)

Όλα ξεκίνησαν για τον Μάνθο όταν, αφού περίμενε ως συνοδός μαθητή νηπιαγωγείου στην ουρά με τη δήλωση του αρνητικού self test στο χέρι, μέχρι η Διευθύντρια να ελέγξει ένα προς ένα, όλα αυτά τα πιστοποιητικά πολιτικώς ορθής υπακοής της οικογένειας των μικρών μαθητών, για να τους επιτρέψει την ασφαλή είσοδο στο «σχολείο της», διαμαρτυρήθηκε για την πολύωρη υποχρεωτική χρήση της μάσκας από τα ταλαίπωρα νήπια.

«Έτσι είναι ο Νόμος κύριε, αν δεν σας αρέσει, τα παράπονά σας αλλού!», τον αποπήρε η υπεύθυνη, επικροτούμενη από την πλειοψηφία των υπόλοιπων γονέων και κηδεμόνων της ουράς, που συμπλήρωναν πρόχειρα ο ένας στην πλάτη του άλλου, τα πιστοποιητικά τους.

Οι περισσότεροι από αυτούς απαιτούσαν άλλωστε, συχνά με τα σπασμένα ελληνικά τους, να συμμορφωθεί με τις οδηγίες της μασκοφορίας ή να φύγει ώστε να μην καθυστερούν άλλο στην είσοδο του σχολείου. Συμμορφώθηκε: πήρε το παιδί του και απομακρύνθηκε από το ευαγές Ίδρυμα.

Σε αναστολή εργασίας ως ανεμβολίαστος και «αρνητής» των εμβολίων για τον covid 19, από το δημόσιο νοσοκομείο που δούλευε με επαγγελματική ευσυνειδησία ως νοσοκόμος εδώ και είκοσι χρόνια (φορώντας προφανώς πάντα τις μάσκες του και απολυμαίνοντας σχολαστικά τα χέρια του), συνεπώς, έχοντας το πρωινό του ελεύθερο, απασχόλησε μόνος του το νήπιο, σουλατσάροντας στον Εθνικό Κήπο όλο το πρωινό. Το απόγευμα, η πρώην σύζυγός του, επιστρέφοντας σπίτι μετά τη δουλειά της, τον αποπήρε ως ξεροκέφαλο και ασυνείδητο «τέρας εγωισμού».

Η Παναγία των Ελλήνων και όλου του κόσμου!

Η Παναγία των Ελλήνων και όλου του κόσμου!

Παναγία η Αρμάτα των Σπετσών

Η Παναγία της Αρμάτας γιορτάζει κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου (ημέρα Γέννησης της Θεοτόκου) επέτειο της ναυμαχίας των Σπετσών, όταν τα Σπετσιώτικα πλοία, υπό την καθοδήγηση του Χατζηγιάννη Μέξη, έδιωξαν τον Τουρκικό στόλο βοηθώντας στην απελευθέρωση του Ναυπλίου.

Το πρόσωπο της Παρθένου Μαρίας στην -μοναδικής λατρείας και ομορφιάς- εικονογραφική παράδοση όλων των λαών

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

 

Ο Αύγουστος για τον Ελληνισμό είναι αναμφισβήτητα ταυτισμένος με την Παναγία. Η γιορτή της Κοίμησης της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι από τις μεγαλύτερες της Χριστιανοσύνης και κορυφώνεται σταδιακά μέχρι τον εορταστικό Δεκαπενταύγουστο.

Πάσχα του καλοκαιριού ονομάζει ο λαός τον Δεκαπενταύγουστο, καθώς η Μεγαλόχαρη θεωρείται το ιερότερο πρόσωπο της Ορθοδοξίας.

Αυτή είναι και η πιο γνωστή ονομασία της Παναγιάς-λόγω των θαυμάτων της- αλλά και Φανερωμένη, χάρη στις εικόνες οι οποίες φανερώθηκαν στους πιστούς στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, κυρίως σε βράχους ή σπήλαια. Τόσο μεγάλη ήταν η χαρά όταν βρισκόταν μια εικόνα, ώστε χτιζόταν αμέσως ένα εξωκλήσι στο όνομα της Παναγίας και από τότε, κάθε χρόνο, τελούσαν σειρά εκδηλώσεων στη μνήμη της, την ίδια πάντα μέρα. Λόγω της τοποθεσίας που βρέθηκε η εικόνα της ή όπου υπάρχει ο ναός της, της δίδονται επίθετα όπως, Παναγία η Σουμελά (στο όρος Μελά), Παναγία η Φοδελιώτισσα (στο Φόδελε Ηρακλείου), Παναγία η Θαλασσινή, (στην Άνδρο, σε βράχο μέσα στη θάλασσα), Παναγία η Ανέμη, (στη Σαμοθράκη, επειδή φυσά δυνατός άνεμος στο ξωκλήσι της) κ.ά.

Η εικόνα της Παναγίας είναι επίσης ταυτισμένη με τα βάσανα, τους καημούς και τις ελπίδες της Ρωμιοσύνης γι' αυτό κάθε Δεκαπενταύγουστο τα εκατομμύρια των Ελλήνων Ορθοδόξων, μέσα και έξω από την Ελλάδα, συρρέουν στους ναούς και τα μοναστήρια για να ζητήσουν την μεσιτεία της. Για μας, τους Έλληνες, η Παναγία είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια και η προστάτρια. Αλλά και σ’ όλο τον κόσμο, η Παναγία, η Κυρία Θεοτόκος, η Virgin Mary για τους καθολικούς, αποτελεί στήριγμα, ελπίδα και παρηγοριά για εκατομμύρια ανθρώπους όλων των ηπείρων και φυλών.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΘΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΈΤΕΙΟ ΤΟΥ '21...

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΘΑ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΈΤΕΙΟ ΤΟΥ '21...

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!

Η ενότητα θα φέρει τη νίκη!

 

Σήμερα, 200 χρόνια από την μεγάλη ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1821, καθώς η χώρα μας βυθίζεται καθημερινά στον εφιάλτη μιας νέας δουλείας, το μήνυμα του ‘21 μάς δίνει ξανά την διάσταση του ξεσηκωμού και της δίψας για ελευθερία. 

Το ηρωικό ανάστημα που σήκωσε ο λαός μας εκείνη την εποχή εναντίον του ξένου δυνάστη και τα κοσμοϊστορικά κατορθώματα τα οποία πέτυχε, έδωσαν το έναυσμα για τον ξεσηκωμό και άλλων λαών στην Ευρώπη και σ' όλο τον κόσμο. 

Ο αγώνας του 1821 ενάντια στην τυραννία μας έμαθε ότι την θέληση του λαού για ελευθερία και εθνική κυριαρχία δεν μπορεί να την ανακόψει ούτε η υπεροπλία του εχθρού, ούτε οι διεθνείς συσχετισμοί δυνάμεων αλλά ούτε και οι κραυγές των προσκυνημένων που συνιστούν  δήθεν σύνεση και "ρεαλισμό" ενώ στην πραγματικότητα επιζητούν σκύψιμο του κεφαλιού  και  υποταγή στα κελεύσματα των κατακτητών. 

«Το ζεϊμπέκικο της Βηρυτού»: Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τους Έλληνες του Λιβάνου μετά την έκρηξη (Βίντεο)

«Το ζεϊμπέκικο της Βηρυτού»: Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τους Έλληνες του Λιβάνου μετά την έκρηξη

Τη στιγμή της φονικής έκρηξης της 4ης Αυγούστου 2020 στη Βηρυτό, που άφησε πίσω της μια πόλη να θρηνεί πάνω στα συντρίμμια τους νεκρούς της, η Αννούλα Αρμάου βάδιζε προς την κουζίνα του σπιτιού της έχοντας μόλις ολοκληρώσει το ραντεβού με μια πελάτισσά της.

Στα 74 χρόνια της, εξασφαλίζει τα προς το ζην ως μανικιουρίστ.

Ή τουλάχιστον αυτό έκανε ως τη στιγμή που άρχισαν να εκτοξεύονται τα πάντα γύρω της, στερώντας της το ένα της μάτι.

Η Αννούλα Αρμάου είναι μέλος της ευάριθμης ελληνικής κοινότητας Βηρυτού, η συρρίκνωση της οποίας μοιάζει να επιταχύνθηκε μετά την έκρηξη, με αρκετούς να σκέφτονται τη μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα και άλλους να προσπαθούν να επιδιορθώσουν τις μεγάλες ζημιές που υπέστησαν εμβληματικά κτίρια, όπως η Ελληνική Λέσχη, προκειμένου να μη σβήσει το έντονο ελληνικό χρώμα στην περιοχή που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το λιμάνι, από το οποίο και ξεκίνησε η καταστροφή.

78 χρόνια από τη μάχη του Στάλινγκραντ

 78 χρόνια από τη μάχη του Στάλινγκραντ

Εβδομήντα οκτώ χρόνια πριν, στις 2 Φεβρουαρίου 1943, σαν αστραπή σχίζει το ευρωπαϊκό σκοτάδι η είδηση της νίκης.

Οι απλοί άνθρωποι, οι εργάτες, οι χωρικοί αναχαιτίζουν τις στρατιές των χιτλερικών δημίων, οργάνων του διεθνούς κεφαλαίου, στέλνοντας σ' όλους τους σκλαβωμένους λαούς το μήνυμα της ελπίδας!

Μια λέξη κρέμεται στα χείλη όλων: Στάλινγκραντ! Ισοδυναμεί με την λέξη "Ελευθερία".

Σήμερα, που και πάλι οι ίδιες βάρβαρες ορδές των οικονομικών δολοφόνων και των τοκογλύφων ξεχύνονται εναντίον μας από την μαύρη καρδιά της Ε.Ε., ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ. Ας τους απαντήσουμε ξανά με τον ίδιο τρόπο: 

Στάλινγκραντ! 

Σήμερα κλείνουν 78 χρόνια από το τέλος της μάχης του Στάλινγκραντ, μιας από τις δραματικότερες μάχες όλων των εποχών. O ιστορικός υλισμός θα βλέπει πάντοτε σκεπτικά δηλώσεις όπως ότι το τάδε ή το δείνα γεγονός άλλαξε την ιστορία. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να στερήσει από συγκεκριμένα γεγονότα την κολοσσιαία καθοριστικότητα που είχαν για την εξέλιξη της ιστορίας των ανθρώπων και των κοινωνιών. Εδώ λοιπόν θα αποδώσουμε την δέουσα σημασία και τιμή στην σημαντικότερη και πιο πολυσυζητημένη ίσως μάχη του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου.

Η κατάσταση του Ανατολικού Μετώπου  στα μέσα του 1942

Σοβιετικοί μαχητές στην επίθεση

Η Γερμανική εκστρατεία απέναντι στη Σοβιετική Ένωση που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1941 μόνο σαν ένα τεράστιο αψυχολόγητο ποντάρισμα με εξίσου μεγάλο ρίσκο μπορεί να χαρακτηριστεί. Η αήττητη σχεδόν μέχρι τότε ναζιστική πολεμική μηχανή είναι στραμμένη απέναντι σε μια αχανή χώρα, με άγνωστα χαρακτηριστικά και άγνωστες δυνατότητες. Αυτό είχε ήδη φανεί σε ένα βαθμό μέχρι τότε, όταν οι εκτιμήσεις των Ναζί έχουν ήδη αποδειχθεί εσφαλμένες. Οι έτσι κι αλλιώς ρατσιστές και ανορθολογικοί ναζί έχουν υποτιμήσει απίστευτα τον αντίπαλό τους: Ο σοβιετικός στρατός είναι σχετικά αξιόμαχος, αν και όχι σε επαρκές επίπεδο ακόμα, οι παραγωγικές δυνατότητες της νεαρής ακόμα ΕΣΣΔ έχουν διασωθεί από την εισβολή και δουλεύουν σε πλήρως πολεμικούς ρυθμούς και το καθεστώς είναι προφανώς δημοφιλέστερο από τους κατακτητές και τους προδότες και δεν έχει καταρρεύσει σε μια νύχτα όπως υπολόγιζε η ναζιστική ηγεσία.Επίσης, μετά τις πρώτες γρήγορες (και μεγάλες επιτυχίες)  του Γερμανικού  στρατού ως τον Οκτώβρη του 1941 η υπόθεση της ήττας του Κόκκινου Στρατού μετράει ήδη μια ηχηρή αποτυχία έξω από τη Μόσχα τον Δεκέμβρη και το Γενάρη της νέας χρονιάς.Μέσα σε μια λευκή κόλαση στους -50 βαθμούς Κελσίου σε φάσεις, είναι η πρώτη φορά που οι Γερμανοί ηττώνται σε τόσο μεγάλο επίπεδο, μεγέθους ομάδων στρατιών δηλαδή (μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες στρατιωτών σε κάθε πλευρά) και η νέα χρονιά θα βρει τις δύο δυνάμεις να αναζητούν το επόμενο βήμα τους κοιτώντας πιο προσεκτικά τον εχθρό απέναντι.