Πρόοδος; Τελεία και παύλα

Πρόοδος; Τελεία και παύλα

Οι παραδείσιες ουτοπίες οδηγούν στην Κόλαση!

Κανείς πλέον σήμερα δεν πιστεύει στην υπόσχεση της “προόδου”. Κανείς πλέον δεν πιστεύει ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο, αν δεν το διεκδικήσουμε εμείς, μόνοι μας, αυτό. Κανείς δεν πρέπει να συγχέει τις τεχνολογικές εξελίξεις με την έννοια της προόδου, αντιθέτως, μας υπόσχονται ένα ζοφερότερο μέλλον. Στην γενική δυσφήμιση της “διαφωτιστικής” ιδέας της προόδου βασικό ρόλο έπαιξαν οι αποτυχημένοι “-ισμοί” και η άθλια “παγκοσμιοποίηση”. Η υπόσχεση του γήϊνου Παραδείσου ήταν “σατανική”. Ο κόσμος τώρα ανακαλύπτει ξανά τον Θεό και γυρίζει στις μεγάλες θρησκείες.

Αυτά πάνω-κάτω λέει ο Γάλλος καθηγητής Φιλοσοφίας Ρομπέρ Ρεντεκέρ στην ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε στην Figaro.

«Αν θυμηθείς τ΄όνειρό μου»

«Αν θυμηθείς τ΄όνειρό μου» - «Nunca sabré» - «Luna de miel»

Το ελληνικό τραγούδι που ταυτίστηκε με την Κουβανέζικη Επανάσταση!

Ήταν το τραγούδι που συνδέθηκε με την Κουβανική επανάσταση. Ιδιαιτέρως δημοφιλές σε όλη τη Λατινική Αμερική, όπου και είχε ηχογραφηθεί σε πάρα πολλές εκτελέσεις. Η πιο γνωστή ήταν από την ορχήστρα «Μanuel and the Music of the Mountains». Μία ιδέα τού πόσο αγαπητό ήταν, μας δίνει και το ακόλουθο γεγονός.

Όταν ο Φιντέλ Κάστρο και οι δυνάμεις του πολιορκούσαν την Αβάνα τον Ιανουάριο του 1959, υπήρχε ένας ραδιοφωνικός σταθμός των επαναστατικών δυνάμεων, που λεγόταν «Ηavana Libre», έτοιμος να εκπέμψει μόλις επικρατούσε η επανάσταση. Όταν λοιπόν αυτό έγινε, η εκπομπή άρχισε σε όλη τη Λατινική Αμερική, και το πρώτο-πρώτο άκουσμα δεν ήταν κάποιο διάγγελμα, αλλά αυτό το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη !!!

Η Κουβανέζικη επανάσταση λοιπόν, είχε και το Ελληνικό στοιχείο μέσα της !!!

Εντουάρντο Γκαλεάνο: Φόρος τιμής στον Φιντέλ

Οι εχθροί του λένε ότι ήταν ένας μη εστεμμένος βασιλιάς που μπέρδευε την ενότητα με την ομοφωνία. Και σ' αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.

Οι εχθροί του λένε πως εάν ο Ναπολέων είχε μια εφημερίδα όπως η Granma, κανένας Γάλλος δεν θα είχε μάθει την καταστροφή στο Βατερλό. Και σ' αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.

Οι εχθροί του λένε ότι άσκησε την εξουσία μιλώντας πολύ και ακούγοντας λίγο, γιατί είχε μάθε να ακούει περισσότερο ήχους παρά φωνές. Και σ' αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.

Το Αντίο μιας Γενιάς...

Το Αντίο μιας Γενιάς...

Hasta la Victoria Siempre!

Η Ελλάδα στην συμμαχία των ηττημένων της Παγκοσμιοποίησης

Η λάθος επιλογή

Η Ελλάδα στην συμμαχία των ηττημένων της Παγκοσμιοποίησης

Η πραγματικότητα είναι ότι, όπως στο βρετανικό δημοψήφισμα, έτσι και στις αμερικανικές εκλογές, η σύγκρουση δεν ήταν μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών, μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς ή μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών. Η σύγκρουση ήταν ανάμεσα στους «globalists» (τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης) και τις «local societies» (τις τοπικές κοινωνίες - τους λαούς των κρατών).

Του ΝΙΚΟΥ ΙΓΓΛΕΣΗ*

[Πηγή: iskra, 25/11/2016]

Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, δύο μήνες πριν παραδώσει τα κλειδιά του Λευκού Οίκου στο μεγάλο νικητή των αμερικανικών εκλογών της 8^ης Νοεμβρίου, Ντόναλντ Τραμπ, επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα.

Κατά την άφιξή του στην Αθήνα, ο αμερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι η επίσκεψή του στη χώρα μας ήταν μια πολύ παλιά επιθυμία του, αλλά φαίνεται ότι επί οκτώ χρόνια δεν είχε καταφέρει να την ικανοποιήσει!

Τραμπ και τραμπούκοι…

Τραμπ και τραμπούκοι…

Γράφει ο Παπα-Ηλίας Υφαντής

Απ’ τις προεκλογικές λασπομαχίες και ιδιαίτερα τις αστείες «βατραχομυομαχίες» κατά τα ντιμπέιτ σχηματίσαμε την πλέον αρνητική εικόνα σχετικά με τους υποψήφιους για την προεδρεία των ΗΠΑ. Και το μόνο που θα μπορούσε να πει κάποιος ήταν πως ο ένας τους ήταν χειρότερος του άλλου. Παρότι τα Μαφιόζικα Μέσα Εξαπάτησης (ΜΜΕ) και αστέρες του Χόλυγουντ και πολλές αρτίστες αγωνίστηκαν να πείσουν τον αμερικάνικο λαό ότι 99% θα εκλεγόταν η κ. Κλίντον.

Αλλά να όμως που ο λαός δεν άκουσε, όπως φαίνεται, τις απατηλές διακηρύξεις τους αλλά είδε την πραγματικότητα της ζωής του. Όπως πρωτύτερα συνέβη και με την περίπτωση του Brexit αλλά και με το δικό μας το δημοψήφισμα. Γιατί ο λαός κατάλαβε με ποιους απατεώνες και δήμιους έχει να κάμει. Με τη διαφορά βέβαια ότι στις δύο πρώτες περιπτώσεις φαίνεται ότι εκ πρώτης όψεως γίνεται σεβαστή η θέληση του λαού, αλλά όχι και στη δική μας. Όπου δυστυχώς το περήφανο ΟΧΙ του λαού έγινε κλοτσοσκούφι του ΝΑΙ της ηγεσίας του.

Στην τελική φάση η συνωμοσία κατά της Κύπρου

Στην τελική φάση η συνωμοσία κατά της Κύπρου

Κατέρρευσαν τις πρωϊνές ώρες οι συνομιλίες στο Μοντ Πελεράν γιατί δεν βρέθηκε συμφωνία στα κριτήρια του εδαφικού... Φωτο: Ο χάρτης των διαπραγματεύσεων που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Πολίτης.

Φαίνεται, αν αληθεύουν όσα μεταδίδονται από την Ελβετία την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και δεν ανατραπούν μέχρι το τέλος αυτών των απερίγραπτων “διαπραγματεύσεων”, ότι οφείλουμε ως λαός ευγνωμοσύνη στον Ταγίπ Ερντογάν, γιατί, με την αδιαλλαξία του, απέτρεψε προς στιγμή την κατάλυση του κυπριακού κράτους. Βεβαίως πρέπει να περιμένουμε μέχρι την τελευταία στιγμή για να δούμε αν όντως επέλθει διαφωνία στην Ελβετία, ή αν δεν πρόκειται για το τελικό φόρσινγκ ώστε να αποσπασθούν και άλλες παραχωρήσεις από τον κ. Αναστασιάδη.

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Από την Κοζάνη στη Λωζάννη!

Είναι άλλωστε απολύτως ακατανόητο γιατί δύο άνθρωποι που βρίσκονται σε απόσταση ενός χιλιομέτρου ο ένας από τον άλλο πήγαν στη Γενεύη να λύσουν το κυπριακό. Ο κ. Αναστασιάδης δεν πήρε καν μαζί του το Εθνικό Συμβούλιο, όπως γινόταν πάντα μέχρι τώρα, ενώ απαγορεύτηκε στους δημοσιογράφους η είσοδος στο ξενοδοχείο. Δεν θέλουμε να κάνουμε εικασίες γιατί ο διεθνής παράγων θέλει απομονωμένο τον κ. Αναστασιάδη, ούτε να αναφερθούμε στις “γελτσινικού τύπου” συνήθειές του, ή στα δημοσιεύματα διεθνώς για τα μέσα που έχουν να τον πιέσουν. 'Οχι γιατί αυτά δεν έχουν σημασία, ασφαλώς και έχουν, αλλά γιατί, σε τελικά ανάλυση, είναι η πολιτική φιλοσοφία και όχι τόσο η προσωπικότητα του Κυπρίου Προέδρου που απειλεί την επιβίωση του κράτους του.

Το τέλος της Αθωότητας

Το τέλος της Αθωότητας

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

“Την ώρα που αεροκοπάνε οι άρχοντες περί

δημοκρατικής τάξης,

ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε.

Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί,

οι ηγεμόνες δυναμώνουν,

ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν,

των ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν”

Επίκαιροι Αμίλητοι, του Μαγιακόφσκυ, σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου

Το χάρισμα να προβλέπεις αυτό που έρχεται και να εντοπίζεις τις ρίζες του κακού λείπει από τους περισσότερους “τεχνοκράτες” της ιστορίας και της οικονομίας ή τους περισπούδαστους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης. Όμως, οι μεγάλοι μυθιστοριογράφοι διαθέτουν αυτή την υπεροχή να πηγαίνουν κατ' ευθείαν στην αλήθεια, “πιάνοντας” το κλίμα της κοινωνίας ή την φύση ενός ιστορικού φαινομένου. Έτσι, τα βιβλία του Όργουελ ή του Ζαμιάτιν, όπως και πολλά έργα επιστημονικής φαντασίας (π.χ. Οι Επικυρίαρχοι: Το Τέλος της Παιδικής Ηλικίας του Άρθουρ Κλαρκ) μας δίδαξαν περισσότερα για την απειλή του τεχνολογικού Μεσαίωνα και του ολοκληρωτισμού της Παγκοσμιοποίησης απ' ό,τι η πολιτική οικονομία.

Η Δίκη της Νυρεμβέργης παράδειγμα απενοχοποίησης για τον Ελληνισμό

Η Δίκη της Νυρεμβέργης παράδειγμα απενοχοποίησης για τον Ελληνισμό

Διερωτάται κανείς γιατί τόση αδικία έναντι του ελληνικού έθνους και τόση ασθενική βούληση εκ μέρους μας ώστε να αφήνουμε το κράτος να δουλεύει εναντίον του έθνους μας.

του Ηλία Σταμπολιάδη*

Κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δεν φαντάζομαι να υπήρξε Γερμανός στρατιώτης που να μην σκότωσε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τουλάχιστον έναν και μερικοί χιλιάδες ξένους στρατιώτες αλλά και γυναικόπαιδα του κόσμου που αμύνονταν για την ελευθερία τους αλλά και την επιβίωση τους. Όλοι μαζί, καθοδηγούμενοι από τους αρχηγούς τους, μπόρεσαν να σφαγιάσουν αόπλους πολίτες και να καταστρέψουν την υποδομή ολόκληρων λαών.

“Ο Πόλεμος στη Συρία, το Κουρδικό Πρόβλημα και η Λύση της Ομοσπονδίας”

Εκδήλωση – Συζήτηση

“Ο Πόλεμος στη Συρία, το Κουρδικό Πρόβλημα και η Λύση της Ομοσπονδίας”

Πού πάει η Κύπρος;

ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΚΥΠΡΟΣ;

Διασκεπτική Συνάντηση – Παρέμβαση της Επιτροπής των Δέκα για την Κύπρο, με Αφορμή τις Κρίσιμες Εξελίξεις στο Κυπριακό

Η Επιτροπή των Δέκα για την Κύπρο, η οποία αποτελείται από διπλωμάτες και ειδικούς επιστήμονες, που έχουν μακρά και βαθειά γνώση του Κυπριακού οργανώνει Διασκεπτική Συνάντηση – Παρέμβαση στην Κύπρο, το Σάββατο 26 Νοεμβρίου

Η Συνάντηση θα λάβει χώρα στην Πάφο, στο ξενοδοχείο Άγιος Γεώργιος στη Χλώρακα, στις 10.30 π.μ.

Αίτημα σε Εκκρεμότητα

Αίτημα σε Εκκρεμότητα

Ο Φιλήκοος των Ξένων είναι Προδότης

Ο Φιλήκοος των Ξένων είναι Προδότης

{Με αφορμή την επίσκεψη Ομπάμα}

«Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή, μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».

Του Δαμιανού Βασιλειάδη*

Αθήνα, 13 Νοεμβρίου 2016

Είναι τρελό και πραγματικά παράλογο και μάλλον μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει, πώς εκείνοι που πρωτοστατούσαν εναντίον της πολιτικής των ΗΠΑ, φωνάζοντας «Φονιάδες των λαών Αμέ-ρι-κάνοι!» και άλλα γνωστά συνθήματα εναντίον των Αμερικανών, τώρα πρωτοστατούν και υπερθεματίζουν υπέρ της φιλίας, της προστασίας, της αλληλεγγύης και συμμαχίας με τους Αμερικανούς.

Διαταραχή “πλήρους φάσματος”

Διαταραχή "πλήρους φάσματος"

Τα δύο πρόσωπα του Ιανού της New World Order.

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Τον Μάϊο του 2000, στο αμερικανικό Πεντάγωνο κυκλοφόρησε ένα διαβαθμισμένο έγγραφο με τον τίτλο “Joint Vision 2020”, το οποίο κήρυσσε την ανάγκη για “κυριαρχία πλήρους φάσματος” των ΗΠΑ μέχρι το 2020 σε κάθε “πεδίο μάχης” στον πλανήτη.

Το έγγραφο εξέταζε όλες τις στρατιωτικές απειλές και τις προκλήσεις που μπορούσαν να αντιμετωπίσουν οι ΗΠΑ το 2020 και τις πιθανές αντιδράσεις σ' αυτές. Εκφράζει τα δύο πρόσωπα του Ιανού της Νέας Παγκόσμιας ...Αταξίας και υπόσχεται ειρήνη και "ανάπτυξη", ενώ σχεδιάζει τον πόλεμο και τον όλεθρο.

“Κυριαρχία Πλήρους Φάσματος” (Full Spectrum Dominance – FSD) είναι ο όρος-κλειδί σ' αυτό το “σχέδιο” του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας που σημαίνει “την ικανότητα των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, που λειτουργούν μόνες ή με τους συμμάχους τους, να νικούν κάθε αντίπαλο και να ελέγχουν κάθε κατάσταση σε όλο το φάσμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων”.

Ο μεγάλος Αμερικανός ασθενής

Ο μεγάλος Αμερικανός ασθενής

Οι συνεχείς πρωτοφανείς διαδηλώσεις εναντίον του νεο-εκλεγέντος Αμερικανού προέδρου αντανακλούν τον βαθύ Κοινωνικό Διχασμό των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι ΗΠΑ και μαζί τους ολόκληρος ο κόσμος εισέρχονται σε μία καινούργια εποχή στην οποία μεγιστοποιείται ο κίνδυνος της ήδη υπάρχουσας ηθικής, οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Κι αυτό μοιραία μετατρέπεται και σε κρίση παγκόσμιας ισχύος, συμπεριλαμβανομένου και του πυρηνικού ολοκαυτώματος.

Σε αυτό το δοκίμιο παρουσιάζονται στοιχεία αποκλειστικά από αμερικανικές πηγές τα οποία, εκτός από το πώς και το γιατί των πρόσφατων αμερικανικών εκλογών, αφορούν στα σύγχρονα δομικά προβλήματα του μεγάλου Αμερικανού ασθενή, δηλαδή των ΗΠΑ. Κάτι που αφορά τρομακτικά σε όλο τον πλανήτη.

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός

Υπάρχει έστω και ένας απλός αναγνώστης γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής στον κόσμο που να πιστεύει ότι όσα συνέβησαν πριν και μετά από τις αμερικανικές, εκλογές, 8 Νοεμβρίου, του 2016, ήταν κάτι που δεν είχε και έχει βαρύνουσες επιπτώσεις τόσο για την μοναδική –έως σήμερα…– υπερδύναμη του πλανήτη, τις ΗΠΑ, όσο και για τον πλανήτη ολόκληρο; Εάν έστω και τα μισά από όσα αλληλοκατηγορούνταν οι δύο προεδρικοί αντίπαλοι είναι αλήθεια τότε ποια μεγίστη παρακμή οδήγησε τα κόμματα τους, την κοινωνία, να τους επιλέξει;

Τι θέλουν ο απερχόμενος πρόεδρος Ομπάμα και ο “πρέσβης του Μαϊντάν” στην Αθήνα

Τι θέλουν ο απερχόμενος πρόεδρος Ομπάμα και ο “πρέσβης του Μαϊντάν” στην Αθήνα

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Μετά τις τελευταίες διεθνείς εξελίξεις, το ερώτημα που πολλοί θέτουν είναι εάν εξακολουθεί να έχει τον πρώτο λόγο στον Λευκό Οίκο ο αποχωρών πρόεδρος Ομπάμα, ή έχουμε να κάνουμε με ένα συγκεκαλυμμένο “πραξικόπημα” από το Λόμπυ του Πολέμου.

“Ποιος αποφασίζει για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ”, αυτό είναι το ερώτημα που θέτει ο Stephen Cohen, βασικός συνεργάτης της επιθεώρησης Nation και ένας εκ των κορυφαίων Αμερικανών αναλυτών της ρωσικής γεωστρατηγικής. (The Nation, 21/09/2016, “Who is Making American Policy – the President or the War Party?)

Mετά τις Αμερικανικές Εκλογές: Πιθανότατα ένας πιο Επικίνδυνος Κόσμος

Mετά τις Αμερικανικές Εκλογές: Πιθανότατα ένας πιο Επικίνδυνος Κόσμος

Τα επίπεδα ανορθολογισμού, σύγχυσης και «αρνητικής ενέργειας» που μας έρχονται από την ισχυρότερη χώρα του κόσμου τίποτα το καλό δεν προοιωνίζονται. Έχουν να εμφανισθούν σε τόσο σημαντική χώρα ίσως από την εποχή της κρίσης στη Γερμανία της Βαϊμάρης, αλλά και τότε δεν προέρχονταν από το κέντρο του παγκόσμιου συστήματος! Οι Αμερικανοί το νοιώθουν, γι’ αυτό και κατά 80% δεν εμπιστεύονται κανέναν από τους δύο υποψηφίους Προέδρους.

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Γράφοντας αυτό το άρθρο, προσπάθησα να λύσω μερικές από τις απορίες μου επικοινωνώντας με καλούς φίλους στις ΗΠΑ, που έχουν βαθιά γνώση της αμερικανικής και διεθνούς κατάστασης. Ένας από αυτούς, διεθνώς γνωστός ριζοσπάστης Καθηγητής Οικονομικών απάντησε στο μέιλ μου ως εξής. «ΕΣΥ έχεις σύγχυση; Γελάω. Κανένας εδώ δεν έχει το κλειδί της κατάστασης. Ο Τραμπ είναι τόσο νάρκισσος που εύκολα μπορεί να χειραγωγηθεί. Ενστικτωδώς, θέλει να αποτραβηχτεί από τον πόλεμο. Μια τυφλή επιλογή είναι καλύτερη από τη Χίλαρυ που πάει οριστικά στον πόλεμο. Αλλά ποιος ξέρει;»

Εχθροί του Λαού

Εχθροί του Λαού

Οι Δικαστές εναντίον της Κοινωνίας;

Την Πέμπτη, 3 Νοεμβρίου το πρωΐ, το Ανώτατο Δικαστήριο της Μεγάλης Βρετανίας αποφάνθηκε ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να θέσει σε εφαρμογή το Άρθρο 50 ώστε να ξεκινήσει η έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με το επιχείρημα ότι χρειάζεται η προσφυγή της στο κοινοβούλιο.

Οι τρεις δικαστές που κατέληξαν στην ανατρεπτική για το δημοψήφισμα απόφαση για το Brexit ήταν οι πλέον υψηλόβαθμοι σε Αγγλία και Ουαλλία.

Από το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ένα μέρος των βρετανικών μέσων ενημέρωσης αποφάσισε να ασκήσει το δικό τους προνόμιο: να επιτεθεί στους δικαστές που βρίσκονταν πίσω από την απόφαση, η οποία αψηφούσε 14,7 εκατομ. Βρετανούς ψηφοφόρους και πυροδοτούσε μια συνταγματική κρίση.

Η αόρατη εξουσία

Βιώνουμε αναμφίβολα μία κατ’ επίφαση Δημοκρατία, αφού οι αποφάσεις λαμβάνονται πλέον ερήμην μας – ενώ χρησιμοποιούμαστε για να πληρώνουμε συνεχώς νέους φόρους, για τους οποίους εισπράττουμε όλο και λιγότερα ανταλλάγματα.

[Πηγή: Analyst.gr, 03/11/2016].

«Οι Έλληνες, παρά το ότι φαίνεται πια πως όποιο κόμμα και αν επιλέξουν, δεν θα αποφύγουν τα μνημόνια, τη λεηλασία, και τη σκλαβιά τους, έχουν χειραγωγούμενοι την ψευδαίσθηση ότι, μπορούν δημοκρατικά να ανακτήσουν την εθνική τους κυριαρχία και να μην αφελληνισθούν»

Η Δυναμική των Ελληνορωσικών Σχέσεων σε ένα Μετα-Αμερικανικό Διεθνές Σύστημα

Η Δυναμική των Ελληνορωσικών Σχέσεων σε ένα Μετα-Αμερικανικό Διεθνές Σύστημα

Η κορυφαία στιγμή του "Έτους Φιλίας Ελλάδας και Ρωσίας" ήταν το 4ο Ελληνορωσικό Φόρουμ της Κοινωνίας Πολιτών, που έγινε στο Ζάππειο Μέγαρο, την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου, και στο οποίο παρεβρέθηκε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας Σεργκέϊ Λαβρόφ.

του Δρα Κωνσταντίνου Γρίβα*

Εισήγηση στο 4ο Ελληνορωσικό Φόρουμ, Ζάππειο, 02/11/2016

Μια από τις πιο διαδεδομένες αντιλήψεις στην ελληνική συλλογική συνείδηση, η οποία σήμερα έχει μετατραπεί σε έναν εξαιρετικά επικίνδυνο μύθο, είναι η μεταφυσική πίστη στην αμερικανική παντοδυναμία. Η δοξασία αυτή οδηγεί σε εντελώς λανθασμένες αναγνώσεις της γεωπολιτικής πραγματικότητας. Μεταξύ των άλλων, στην Ελλάδα συνεχίζει να θεωρείται περίπου ως θέσφατο ότι η Τουρκία ελέγχεται άμεσα και ολοκληρωτικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με αποτέλεσμα να περιμένουμε ματαίως κάποια «αποφασιστική» κίνηση από πλευράς των ΗΠΑ, η οποία θα περιορίσει τον επιθετικό τουρκικό αναθεωρητισμό στο Αιγαίο. Στην πραγματικότητα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθούν μια ταπεινωτική πολιτική ακραίου κατευνασμού έναντι της Άγκυρας και πιθανώς να μην ήμασταν ιδιαίτερα υπερβολικοί αν υποστηρίζαμε ότι περισσότερο είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες που ελέγχονται από την Τουρκία παρά η Τουρκία από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι αυτή η θρησκευτικού τύπου πίστη στην αμερικανική παντοδυναμία, μας εμποδίζει να κατανοήσουμε τη δυναμική φύση του σημερινού διεθνούς συστήματος. Να αποδεχτούμε δηλαδή ότι η φαντασίωση της μονοπολικότητας (unipolarity), δηλαδή της αναντίρρητης παγκόσμιας κυριαρχίας των Ηνωμένων Πολιτειών, έχει περάσει οριστικά στο παρελθόν και οδηγούμαστε ορμητικά προς ένα πολυπολικό (multipolar) διεθνές σύστημα. Δηλαδή σε έναν μετα-αμερικανικό κόσμο.