Κανένα Έλεος για τον Τόμσεν

Κανένα Έλεος για τον Τόμσεν

Σκίτσο Κουτσαντάς (Κυριακάτικη Δημοκρατία)

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟ-ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ POUL THOMSEN

Ανοιχτή Επιστολή στον Γιάνη Βαρουφάκη

Του Δημήτρη Γιαννόπουλου*

Αγαπητέ Γιάνη,

Οι «ανοιχτές» επιστολές προς πρωθυπουργούς και αρχηγούς κρατών μέσω του Τύπου - και μάλιστα σε προσωπικό ύφος που υποδηλώνει αμοιβαία οικειότητα - δεν γράφονται συνήθως με σκοπό να λάβουν απάντηση από τους υποτιθέμενους παραλήπτες.

Σε συνθήκες όμως πρωτοφανούς οικονομικό-κοινωνικής κατάρρευσης, πολύπλευρης ανθρωπιστικής/προσφυγικής κρίσης, γεωπολιτικής απομόνωσης, εκβιαστικών πιέσεων και ομηρίας της Ελλάδας από Ανατολή, Βορρά και Δύση, θα περίμενε κάνεις μια δημόσια παρέμβαση σε «επίπεδο κορυφής» αυτού του τύπου, να ανταποκρίνεται στη σοβαρότητα των περιστάσεων.

Μια τέτοια παρέμβαση από τον πρώην Υπουργό Οικονομικών που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή άμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε έναν ανελέητο, μονομερή, ασύμμετρο οικονομικό (και ψυχολογικό) πόλεμο στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου 2015, θα έπρεπε έστω να προτείνει πιθανούς εναλλακτικούς τρόπους ανάσχεσης – αν όχι αναστροφής – της θανατηφόρας περιδίνησης στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία.

Συνήγορος του διαβόλου;

Ως κάποιος που έχει παρακολουθήσει από κοντά την ακαδημαϊκή και πολιτική πορεία σου με ειλικρινή συμπάθεια και εκτίμηση, μέχρι τον Ιούλιο του 2015, δεν θα μπορούσα ποτέ να σε φανταστώ σε ρόλο συνηγόρου του μεγάλου αρχιτέκτονα της εξάχρονης μνημονιακής κατεδάφισης, Πουλ Τόμσεν.

Αυτό που σε απασχολεί στην επιστολή προς «Αλέξη» της 4/4/15, είναι η «δαιμονοποίηση» του εν λόγω Διευθυντή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΔΝΤ, καθώς αυτός εμφανίζεται στην περίεργη – πιθανότατα εν γνώσει του - «διαρροή» των Wikileaks, σε ρόλο Ύπατου Αρμοστή της ελληνικής δουλοπαροικίας, να συνωμοτεί με την υπάλληλό του για μια επανάληψη του καταστροφικού σεναρίου του 2015, απειλώντας αλαζονικά ακόμα και την Καγκελάριο Μέρκελ.

Σημειωτέον πως εσύ ο ίδιος έχεις περιγράψει τη μόνιμη παρουσία του Τόμσεν σε θέση «πρώτου βιολιού» της ορχήστρας (υπό τη σιωπηλή διεύθυνση ο Σόιμπλε), στις συνεδριάσεις του Eurogroup. «Πάντα μιλούσε πρώτος ο Τόμσεν, πριν από τους υπουργούς οικονομικών, ακόμα και πριν τη Λαγκάρντ». Δηλαδή ο Τόμσεν έπαιζε το ρόλο Γενικού Εισηγητή, Εισαγγελέα ΚΑΙ Αντιπροέδρου ανωτάτου δικαστηρίου με κατηγορούμενο την Ελλάδα.

Κάθε φορά, στα τελευταία 6 χρόνια, που οι πρωθυπουργοί και υπουργοί της Ελλάδας εκλιπαρούσαν τους «μεγάλους» (Μέρκελ, Σαρκοζί, Ολάντ, Σόϊμπλε κλπ) για «πολιτική διαπραγμάτευση» μήπως και αποφύγουν την περιφρονητική, εκβιαστική και προσβλητική στάση του Τόμσεν, η μονότονη απάντηση που λάμβαναν ήταν «Γυρίστε πίσω στην τρόικα... ό,τι πει η τρόικα... ρωτήστε τη τρόικα», εννοώντας πάντα τον Τόμσεν, ακόμα και όταν είχε σταματήσει να είναι «στέλεχος» της τρόικα.

Στην ανοιχτή επιστολή σου άλλωστε, παραδέχεσαι πως πρωταρχική «θεσμική λειτουργία» του ΔΝΤ διεθνώς είναι να «χρησιμοποιεί την εξουσία του ως δανειστή ύστατης ανάγκης για να διαλύσει το κοινωνικό κράτος, να κατεδαφίσει μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να συνθλίψει μισθούς και συντάξεις, να προλεταριοποιήσει μεσοαστούς επαγγελματίες».

Πολύ περισσότερο στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου η «αρμοδιότητα» δανειστή ύστατης ανάγκης έχει αναληφθεί κατά κύριο λόγο από τον ESM, είναι φυσικό το ΔΝΤ να επικεντρώνεται στη δουλειά όπου κατέχει αποκλειστική «τεχνογνωσία»:

Στη δουλειά του «ανάλγητου και κοινωνικά αναίσθητου» - όπως λες – σχεδιαστή/επιστάτη μιας πρωτοφανούς χιονοστιβάδας καταστροφικών μέτρων του Δόγματος του Σοκ που έχει ρημάξει τη χώρα μας. Κάτι που δεν θα μπορούσαν να εφαρμόζουν επ’ άπειρον χωρίς αναστολές οι απλοί «τεχνοκράτες» Βρυξελλών, Φρανκφούρτης και Βερολίνου - όσο «υποκριτές» και αν θέλεις να τους εμφανίσεις.

Επιπλέον, υπογραμμίζεις πως το αποτέλεσμα αυτών των μέτρων δημοσιονομικής λιτότητας, εσωτερικής υποτίμησης, ατέρμονος χρηματοπιστωτικής ασφυξίας και αυτοκτονικών capital controls, δεν μπορεί παρά να είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε «έρημο» και «καμένη γη» πολύ πριν οι δανειστές – δηλαδή ο Τόμσεν – μας «παραχωρήσουν» στοιχειώδη «ελάφρυνση χρέους». Παραχώρηση που μάλλον προορίζεται να γίνει εκτός ευρώ, αν πιστέψουμε την αναβίωση των σεναρίων Grexit από τα think tanks της Goldman Sachs και Economist Intelligence Unit.

Δεν έχεις εξάλλου κανένα ενδοιασμό να προσθέσεις πως «γι’ αυτό η Μέρκελ θέλει το ΔΝΤ να μείνει στην Ελλάδα» - ως φόβητρο για ντόπιους και ξένους αντιπάλους της Γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη - και όχι για την υποτιθέμενη «σωτηρία» (bailout) της χώρας.

Προς τι λοιπόν αυτή η πρεμούρα μη τυχόν ο «Αλέξης» δαιμονοποιήσει τον «εμπαθή και ανάλγητο» Τόμσεν με απαράδεκτο στόχο να «ξεφορτωθούμε το ΔΝΤ»;

Φοβού τα Wikileaks και δώρα φέροντα;

Μήπως οφείλουμε πάνω απ’ όλα να διασώσουμε τη «συνοχή» της τρόικα από κινδύνους «διάσπασης» (disintegration) που απειλούν και το Ευρώ, τώρα που ο «Euclid» έχει καταφέρει – με τη βοήθεια του Glenn - να κερδίσει λίγη συμπάθεια από τους «Ευρωπαίους», με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια του Σόιμπλε.

Άλλωστε δεν εξηγείς πώς το «δώρο» των αποκαλύψεων των Wikileaks «από μόνο του ανατρέπει το σχέδιο χρέωσης στη κυβέρνηση ενός νέου ιουλιανού πιστωτικού γεγονότος».

Ισχυρίζεσαι ότι τα Wikileaks «καταδεικνύουν σε κάθε αξιόπιστο [εννοείς ‘καλόπιστο’] Ευρωπαίο» πως δεν ευθύνεται η ελληνική πλευρά για τη καθυστέρηση των διαπραγματεύσεων, αλλά «μια τρόικα ανίκανη να τα βρει με τον εαυτό της»;

Αν όμως η κυβέρνηση γνώριζε το παρανοϊκό σχέδιο μιας τρόικα σε «κρίση εφηβείας» από το Φεβρουάριο του 2015, όπως το γνωρίζει και τώρα χάρη στα Wikileaks, αλλά δεν έκανε απολύτως τίποτα για να το καταγγείλει, μπλοκάρει και ματαιώσει, μήπως αυτή η κυβέρνηση δεν θα ήταν τουλάχιστον συνυπεύθυνη για τη μοιραία υλοποίησή του;

Μια «διασπασμένη» τρόικα (λέγε με Τόμσεν) που έχει βρει στην Αθήνα πιο πρόσφορο έδαφος για τη «θεσμική της λειτουργία» από αυτό που βρήκε σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω να εξυφαίνει επανάληψη των τελεσιγράφων της 24ης Φεβρουαρίου ή της 25ης Ιουνίου 2015!!

Αυτό λοιπόν έπρεπε να είναι το κεφάλαιο των Wikileaks που οφείλει να αξιοποιήσει ο «Αλέξης» καταγγέλλοντας σε όλους τους τόνους, σε όλα τα αρμόδια φόρα, σε όλα τα κράτη-μέλη και κοινοβούλια «εταίρων και συμμάχων» το πολλάκις ομολογημένο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που συντελέστηκε και συντελείται στην Ελλάδα.

Τι χρεία έχουμε άλλων μαρτύρων αφού μια απλή απογραφή των πεπραγμένων του Τόμσεν θα αποκάλυπτε πτυχές της εγκληματικής του δράσης στην Ελλάδα που ανατρέπουν ακόμα και την τυπική «νομιμότητα» της εξαετούς μνημονιακής λαίλαπας.

Πτυχές όμως, που εσύ προσωπικά, Γιάνη, ουδέποτε επιχείρησες να χρησιμοποιήσεις ως διαπραγματευτικά ατού, όπως:

- Το τεχνητό φούσκωμα του ελλείμματος του 2009, που μας «καταδίκασε» ως την «πιο χρεοκοπημένη χώρα του κόσμου», για να μη φανεί ότι το έλλειμμα της Ιρλανδίας ήταν πολύ μεγαλύτερο τόσο το 2009 όσο και το 2010 (15.5% και 31% αντίστοιχα).

- Ή τη μακροχρόνια λογιστική παραποίηση των πραγματικών χρηματοροών και διαστάσεων του Δημοσίου Χρέους, τον έλεγχο των οποίων επίμονα απαγόρευσε στην πρώην Πρόεδρο της Βουλής ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος;

- Ίσως το μόνο για το οποίο δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο Τόμσεν, είναι οι Γερμανικές όφειλές από τη διακοπή εξυπηρέτησης του αναγκαστικού δανείου της Ελλάδας στις δυνάμεις Κατοχής. Ήταν ασφαλώς λογικό να αναλάβουν τη αποσιώπησή του οι αμέσως ...ενδιαφερόμενοι.

Το απόκρυφο τηλε-τελεσίγραφο

Αλλά υπάρχει βέβαια και η προσωπική σου εμπειρία από την δολιότητα και πονηρία του εν λόγω ατόμου.

Δεν χρειάζεται να σου θυμίσω πως ο Τόμσεν σε τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί, με τη «δημιουργική ασάφεια» της περιβόητης Δήλωσης Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου 2015, «διαρρέοντας» πριν τη σύσκεψη ότι η Μέρκελ είχε δήθεν δώσει εντολή στον Ντάισελμπλουμ «να δεχτεί ό,τι ζητούσε ο Βαρουφάκης» στις δύο άγονες προηγούμενες συνεδριάσεις των υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης.

Τέσσερις μέρες αργότερα όμως, στη «μυστική» τηλεδιάσκεψη της 24 Φεβρουαρίου, δεν ήταν η Μέρκελ, αλλά ο Τόμσεν αυτός που ανέτρεψε όσα πίστευες ότι είχαν ήδη συμφωνηθεί (χωρίς να υπάρξει ποτέ «επίσημη» Συμφωνία Eurogroup), δηλαδή το «πάντρεμα» ανάμεσα στη «λαϊκή εντολή του Σύριζα» και τα «υπόλοιπα» των μέτρων που απέφυγε να εφαρμόσει η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Μπροστά σε εκείνο το ...τηλε-τελεσίγραφο , Γιάνη, και προκειμένου να εξασφαλίσεις την παράταση «της δανειακής σύμβασης», ανέλαβες «βαριά ευθύνη» να αποδεχτείς ως αποκλειστική βάση «διαπραγμάτευσης» το ισχύον Μνημόνιο που σου παρουσίασε στη τηλεδιάσκεψη ο Τόμσεν, δηλαδή τα «ανεκτέλεστα» προαπαιτούμενων μέτρων που αρνήθηκε να εφαρμόσει η κυβέρνηση Σαμαρά τον Οκτώβριο του 2014, προτού καταλήξει στις πρόωρες εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015. Τα ίδια εξοντωτικά μέτρα εμφανίστηκαν ως «τελεσίγραφο Γιούνκερ» στις 25 Ιουνίου.

Αλλά η «μυστική» εκείνη συμφωνία της 24/2 περιελάμβανε τον όρο να συμπεριφέρονται «όλες οι πλευρές» σαν το «υπαρκτό» Μνημόνιο να αποτελεί ήδη παρελθόν, και η δήθεν «διαπραγμάτευση» να αφορά σε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο αξιολόγησης «μεταρρυθμίσεων» που θα «πρότεινε» η ελληνική πλευρά και θα «αξιολογούσε» η τρόικα κατά το δοκούν.

Αυτό όμως ήταν το περίβλημα που επέτρεψε στον Τόμσεν και την παρέα του να οδηγήσουν τη τετράμηνη διαπραγμάτευση στη μοιραία της κατάληξη, χωρίς εσύ να μπορείς να καταγγείλεις τη σκευωρία όπου σε είχαν παγιδέψει.

Συμπέρασμα

Όσo ανεπανόρθωτη ζημιά και να έχουν προκαλέσει στη χώρα ο ερασιτεχνισμός, η ανικανότητα, ο εθνομηδενισμός και η αμετροέπεια του καθεστώτος Τσίπρα, έχουν απόλυτο δίκιο τόσο ο «Αλέξης» όσο και ο «Euclid» να θέλουν να ξεφορτωθούν το υποκείμενο Τόμσεν. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, θα έπρεπε να τον είχαν ήδη επίσημα κηρύξει persona non grata για την Ελλάδα, μέχρι η δράση του να διερευνηθεί από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης.

*Του Δημήτρη Γιαννόπουλου, Δημοσιογράφου, πρώην Συμβούλου Τύπου στο Υπουργείο Οικονομικών