Σαν σήμερα άρχιζε ο Εθνικο-Απελευθερωτικός Αγώνας της Κύπρου
Την 1η Απριλίου του
1955, άρχισε ο Απελευθερωτικός Αγώνας της Κύπρου μας και όταν έγινε γνωστό
στο παγκόσμιο, η είδηση θεωρήθηκε… πρωταπριλιάτικο ψέμα! Και τότε ήταν
-όπως και σήμερα- Παρασκευή…
Πέρασαν
61 χρόνια από εκείνη την Πρωταπριλιά του 1955, που η
ΕΟΚΑ άρχισε επίσημε τον Απελευθερωτικό Αγώνα κατά των
Άγγλων με σκοπό την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ο αγώνας τερματίστηκε
το 1959, οπότε έγιναν οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου…
Στις 15 Ιανουαρίου
1950, η Εθναρχούσα Εκκλησία Κύπρου πραγματοποίησε δημοψήφισμα, στο οποίο ο
Ελληνικός Κυπριακός λαός ψήφισε την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, σε ποσοστό
95,7%. Οι Άγγλοι, όμως, τήρησαν και πάλι αρνητική στάση.
Στις 28 Ιουλίου 1954,
ο υφυπουργός Αποικιών, Χένρυ Χόπκινσον, ανέφερε στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι η
Κύπρος είναι περιοχή με στρατηγική αξία, και γι’ αυτό ουδέποτε θα τύχει
αυτοδιάθεσης. Η Ελλάδα, με αίτησή της στον ΟΗΕ, το 1954, ζήτησε την «Εφαρμογήν,
της αρχής των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης των λαών, στην περίπτωσιν
του λαού της Κύπρου».
Στις 17 Δεκεμβρίου
1954, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ απέρριψε την αίτηση της Ελλάδας. Έτσι, την 1η
Απριλίου 1955 ξεκίνησε τη δράση της η ΕΟΚΑ. Πολιτικός αρχηγός της υπήρξε ο
Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, και στρατιωτικός ο Γεώργιος Γρίβας, με το ψευδώνυμο
Διγενής.
Σκοπός της ΕΟΚΑ ήταν
η απελευθέρωση της Κύπρου και η ένωσή της με την Ελλάδα. Ο Αγώνας αγκαλιάστηκε
απ’ όλο το λαό της Κύπρου κι ανέδειξε αγωνιστές, οι οποίοι με αυταπάρνηση
προσέφεραν τη ζωή τους στην πατρίδα, είτε πέφτοντας νεκροί στα πεδία των μαχών,
είτε ξεψυχώντας από τα βασανιστήρια, ή δι’ απαγχονισμού.
Ο Αγώνας
άρχισε στις 0.30΄ το πρωί της lης Απριλίου 1955, ξημερώματα Παρασκευής. Η
Κύπρος μετατράπηκε ξαφνικά σε ένα κοχλάζον ηφαίστειο που με τη φωτιά του
καταύγαζε τον κόσμο και με τις υποχθόνιες δονήσεις του έσειε τα θεμέλια της
γης.
Ήταν απίστευτο. Ο εχθρός
αλαφιάστηκε. Ο λαός ένιωσε να του θερμαίνει την καρδιά η άγια φωτιά. Η νιότη
πυρπολήθηκε. Τα λάβαρα των αιώνων υψώθηκαν στα κάστρα. Ολόκληρο το νησί έγινε
μια απέραντη γαλανόλευκη σημαία. Κι η μπαρουτοκαπνισμένη ατμόσφαιρα
ηλεκτρίστηκε από τα πολεμικά τροπάρια του Γένους και τα εμβατήρια του
ξεσηκωμού.
Στο egolpion.com θα
διαβάσουμε:
Το έθνος ξύπνησε,
έστησε αυτί κατά το νότο, η μνήμη της Αγίας Λαύρας φύσηξε σαν πνοή ζωογόνα για
να φλογίσει την Ψυχή και να Θεριέψει το εθνικό όνειρο. Εκείνη την πρώτη νύχτα
χτύπησε ο Γρηγόρης Αυξεντίου με την ομάδα των Αμμοχωστιανών στη Δεκέλεια. με
αποστολή να προκαλέσουν διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος και συσκότιση σ’ όλο το
νησί.
Ο Μάρκος Δράκος με
την ομάδα «Αστραπή» ανατίναξαν το Ραδιοφωνικό σταθμό. Άλλες ομάδες ανάλαβαν
αποστολές σε προκαθορισμένα σημεία σε διάφορες περιοχές. Την αφετηρία της
ιστορίας της δόξας, οριοθέτησε με τη θυσία του ο πρώτος νεκρός. Ο Μόδεστος
Παντελή. Ο ήρωας πέθανε από ηλεκτροπληξία ενώ επιχειρούσε να καταστρέψει τα
ηλεκτροφόρα Καλώδια. Χρησιμοποίησε σχοινί που είχε υγρανθεί από τη νυχτερινή
ανοιξιάτικη νοτιά.
Την 1η Απριλίου 1955,
η Κύπρος ξύπνησε αναστατωμένη πριν να ροδίσει η αυγή. βγήκε στους δρόμους
απορώντας. Το μυστικό της το αποκάλυψε ο Αυγερινός της ελευθερίας που
μεσουράνησε μετά τις πρώτες εκρήξεις. Η πατρίδα φόρεσε τα γιορτινά της κι έκανε
το σταυρό της. Το πανηγύρι του αγώνα άρχιζε. Ο άγγελος του λυτρωμού
φτεροκοπούσε και μετέδιδε από πόρτα σε πόρτα το άγγελμα του ξεσηκωμού… Ενός ξεσηκωμού
που αναζωπυρώνει κάθε 1η Απριλίου τον πόθο του Ελληνισμού για μια Κύπρο
ολόκληρη και ευημερούσα. Σήμερα που είναι η Εθνική Γιορτή της, ας ξαναθυμηθούμε
τους αγώνες που έδωσαν τότε τα νιάτα. Και -έστω νοητά- ένα γαρύφαλλο εκεί
στα Φυλακισμένα Μνήματα…
[ΠΗΓΗ: http://www.typospeiraiws.gr]
Οι εννέα απαγχονισθέντες, όλοι τους νέοι ηλικίας 19-24 ετών, είναι με τη σειρά που εκτελέστηκαν:
Οι εννέα απαγχονισθέντες, όλοι τους νέοι ηλικίας 19-24 ετών, είναι με τη σειρά που εκτελέστηκαν:
- Απαγχονίστηκαν μαζί στις 10 Μαΐου 1956:
- Απαγχονίστηκαν μαζί στις 9 Αυγούστου 1956:
- Απαγχονίστηκαν μαζί στις 21 Σεπτεμβρίου 1956:
- Απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957:
- Στα Φυλακισμένα Μνήματα αναπαύονται ακόμα τέσσερις αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. οι οποίοι έπεσαν μαχόμενοι. Οι Άγγλοι αρνήθηκαν να δώσουν τις σορούς των ηρώων στις οικογένειές τους, φοβούμενοι τις λαϊκές εκδηλώσεις κατά την κηδεία τους. Τους έθαψαν στο κοιμητήριο των φυλακών, όπως τους απαγχονισθέντες. Οι τέσσερις αγωνιστές που όλοι έπεσαν στο πεδίο της μάχης είναι οι ακόλουθοι:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου