2017: Τα μυστικά της Βορειο-Κορεάτικης κρίσης

2017: Τα μυστικά της Βορειο-Κορεάτικης κρίσης

Επιμέλεια: Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης*

Από την έναρξη της θητείας του νέου προέδρου των ΗΠΑ πυκνώνουν οι ενδείξεις ότι η χερσόνησο της Κορέας αντιμετωπίζει μια μάλλον ταραχώδη χρονιά. Πολλοί, μάλιστα, πιστεύουν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ και η προκατάληψή του απέναντι στην “Οργουελλιανή Βόρειο Κορέα” θα κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Δεν υπήρξε άλλος Αμερικανός πρόεδρος από την εποχή του Τζίμμυ Κάρτερ, στα τέλη του '70, που να αμφισβήτησε τόσο πολύ την δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών στην διατήρηση της συμμαχίας με την Νότιο Κορέα όσο ο Ντόναλντ Τραμπ. Από την στιγμή που ανέλαβε την προεδρία, στις 20 Ιανουαρίου, η ένταση με την Βόρεια Κορέα κλιμακώθηκε γρήγορα.

Η κατάσταση είναι τόσο φορτισμένη, που ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον (Rex Tillerson) ζήτησε πρόσφατα από την Κίνα -τον γείτονα και ισχυρό σύμμαχο της Πιονγιάνγκ- να “χρησιμοποιήσει την επιρροή της προκειμένου να πείσει ή να υποχρεώσει την Βόρειο Κορέα να ξανασκεφθεί την στρατηγική της”.

Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος της Βορείου Κορέας στα Ηνωμένα Έθνη, Kim Im Ryong, προειδοποίησε ορθά-κοφτά ότι η σκλήρυνση της στρατηγικής της διακυβέρνησης Τραμπ δημιουργεί “μια επικίνδυνη κατάσταση όπου μπορεί να ξεσπάσει θερμοπυρηνικός πόλεμος ανά πάσα στιγμή”.

Η απομονωμένη χώρα εμποδίζεται από τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών να διεξάγει δοκιμές εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων ή να αναπτύξει πυρηνικό πρόγραμμα. Το καθεστώς της Βορείου Κορέας, όμως, αγνόησε τις αποφάσεις και έχει πραγματοποιήσει αρκετές δοκιμές πυρηνικών και βαλλιστικών πυραύλων από το 2006 και προτίθεται, σύμφωνα με δήλωση ανώτερου Βορειοκορεάτη αξιωματούχου στο NBC News, να δοκιμάσει την εκτόξευση διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου “οποτεδήποτε και οπουδήποτε”.

Το ερώτημα, όμως, που πλανιέται είναι μήπως αυτό που ακούγεται σαν βορειοκορεατική “απειλή” δεν είναι παρά μεγαλοστομίες του Kim Jong Un, ο οποίος ...διακηρύττει δεξιά και αριστερά ότι “οι επιστήμονές του” δουλεύουν πάνω σ' ένα πυρηνικό οπλοστάσιο ικανό “να φθάσει τις ΗΠΑ”, και μια καλή ενορχήστρωση από πλευράς της ίδιας της Ουάσιγκτων.

Είναι γεγονός ότι η Βόρειος Κορέα δεν έχει επιτεθεί ούτε έχει εισβάλει σε καμμιά ξένη χώρα τα τελευταία 64 χρόνια. Η Βόρειος Κορέα δεν διαθέτει την στρατιωτική ισχύ για να επιτεθεί σε οποιαδήποτε χώρα, όπως η Νότιος Κορέα και η Ιαπωνία, που προστατεύεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον, η Κίνα δεν θα επέτρεπε στην Βόρειο Κορέα να ξεκινήσει πόλεμο.

Οπότε, μήπως πρόκειται για σενάριο ανάλογο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε για την δαιμονοποίηση του Ιράκ με τα ανύπαρκτα “πυρηνικά” και του Ιράν επίσης; Η “ιρανική απειλή” ήταν μια ενορχηστρωμένη προπαγάνδα που χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει την τοποθέτηση αμερικανικών αντιβαλλιστικών πυραύλων στα σύνορα της Ρωσσίας. Η Ουάσιγκτων ισχυρίσθηκε ότι αυτό έγινε για την προστασία της Ευρώπης από τους πυρηνικούς Διηπειρωτικούς Βαλλιστικούς Πυραύλους (ICBMs) του Ιράν, αλλά η ρωσσική κυβέρνηση έκανε σαφές ότι η τοποθέτηση των πυραύλων σκοπό έχει να εμποδίσει ρωσσικά αντίποινα σε περίπτωση που η Ουάσιγκτων επιτεθεί πρώτη.

Η Κορέα από την Γιάλτα έως σήμερα

Εξετάζοντας σε βάθος χρόνου την αμερικανική πολιτική, διαπιστώνουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες γενικά από την αρχή αντιμετώπισαν την Βόρειο Κορέα ως “προβληματικό” μέρος μιας ενωμένης Κορέας με πρωτεύουσα την Σεούλ, παρά σαν ένα πραγματικά ανεξάρτητο κράτος. Για τον λόγο αυτόν, τα βορειοκορεατικά μέσα ενημέρωσης επικαλούνται χωρίς σταματημό την εθνική κυριαρχία του Βορρά!

Η αλήθεια είναι ότι η Κορέα είναι μια μεγάλη χερσόνησος, 220.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα από βορρά προς νότο, παρόμοια με την ιταλική, που η φύση και η ιστορία θεμελίωσαν σταθερά την ενότητά του αλλά η νεώτερη εποχή την ήθελε διχασμένη. Όπως η Ιταλία, έτσι και η Κορέα είχε την ατυχία να είναι ένα φυσικό πέρασμα, βαθιά χωμένο μέσα στην θάλασσα.

Η Κίνα την θεωρεί μια από τις πύλες της και η στρατηγική τής ασφάλειας τής επιβάλλει να την ελέγχει όπως το Τουρκεστάν ή το Βιετνάμ. Αλλά αποτελεί φυσική διέξοδο προς την θάλασσα και για την Ρωσσία, όταν παγώνει η θάλασσα στο Βλαδιβοστόκ. Δεν φτάνουν όλα αυτά, η Ιαπωνία, που αισθάνεται εντελώς απομονωμένη στις δικές της θάλασσες, επιδίωκε διαχρονικά την κατάκτηση του κορεάτικου κυματοθραύστη για να είναι ισχυρή. Δεν ήταν λίγε φορές που οι Ιάπωνες εκστρατεύσανε εναντίον των ηρωϊκά αντιστεκόμενων Κορεατών και κατάφεραν τελικά να την κατακτήσουν από το 1910 ώς το 1945. Με αυτά τα γεωστρατηγικά δεδομένα, είναι φανερό ότι η Κορέα υπήρξε θύμα της εξαιρετικής γεωγραφίας της ανάμεσα στο αρχιπέλαγος της Ιαπωνίας, στην Μαντζουρία, στην Σιβηρία και στην Κίνα. Έτσι η Κορέα, ενώ είναι ένα σχεδόν νησί που ήθελε να είναι κλεισμένο στον εαυτό του, ήταν πάντα ανοιχτή υποχρεωτικά στον έξω κόσμο. Μια χώρα φτωχή, καλυμμένη στα βόρεια από μεγάλα δάση και ψηλά Λευκά Όρη, τα οποία προστατεύουν την ανεξαρτησία της, και στα νότια και δυτικά με εκτεταμένες πεδιάδες. Μόνο εκεί υπάρχουν πυκνοκατοικημένες περιοχές και ακτές γεμάτες ζωή.

Η χώρα υπέφερε δραματικά από την ιαπωνική κατοχή κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι την απελευθέρωσή της από τα σοβιετικά στρατεύματα που έφθασαν μέχρι τον 38ο βόρειο παράλληλο, εκεί που είναι σήμερα τα σύνορα των δύο χωρών. Στο νότιο τμήμα της χερσονήσου έφθασαν αμερικανικές δυνάμεις προερχόμενες από την Ιαπωνία, η οποία είχε συνθηκολογήσει. Μετά το 1948 και τον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε, στον Βορρά συγκροτήθηκε η Λαϊκή Δημοκρατία της Βορείου Κορέας (ΛΔΒΚ), με 25 εκατομ. κατοίκους σήμερα, και στο νότο η φιλοδυτική Δημοκρατία της Κορέας (με περίπου 50 εκατομ. πληθυσμό).

Η διαχείριση της κρίσης από τον Τραμπ

Ο Τραμπ, που σαφώς και κατηγορηματικώς είχε τεθεί υπέρ μιας ειρηνικής βάσης, σήμερα στέλνει μια “ισχυρή αρμάδα” στις ακτές της Βόρειας Κορέας. Ο τύπος είναι αρκετά απρόβλεπτος για να προβλέψει κανείς αν προτίθεται να καταρρίψει βορειοκορεατικό πύραυλο για να αποδείξει ότι έκανε την “Αμερική μεγάλη ξανά” ή να πυροδοτήσει μια ευρύτερη σύγκρουση. Το πρόβλημα είναι ότι και ο Kim Jong Un είναι εξίσου ασταθής και τι θα γίνει αν αποφασίσει να εκτοξεύσει μερικούς ακόμα πυραύλους εκεί που βρίσκονται αμερικανικές δυνάμεις στην περιοχή, και υπάρχουν πολλοί σχετικοί στόχοι τριγύρω. Αυτό δείχνει και το χρονικό των πρόσφατων εξελίξεων.

12/2/2017: Στην πρώτη της επίδειξη δύναμης κατά της διακυβέρνησης Τραμπ, η Βόρειος Κορέα εκτοξεύει με επιτυχία βαλλιστικό πύραυλο τύπου Punguksong-2 από ένα υποβρύχιο.

06/3/2017: Οι μονάδες πυροβολικού της Βορείου Κορέας πυροδοτούν τέσσερις βαλλιστικούς πυραύλους στην Θάλασσα της Ιαπωνίας, στα πλαίσια προσομοίωσης επίθεσης σε αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στην Ιαπωνία και ο πρωθυπουργός της χώρας Shinzo Abe αποκαλεί το γεγονός «πράξη εξαιρετικά επικίνδυνη».

14/3/2017: Οι ΗΠΑ στέλνουν πολεμικά πλοία με υψηλής τεχνολογίας αμυντικούς πυραύλους Aegis στα νερά όπου οι Βορειοκορεάτες εκτόξευσαν τους πυραύλους, στα πλαίσια ασκήσεων  με τον ιαπωνικό και νοτιοκορεατικό στόλο.

15/3/2017: Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τίλερσον φθάνει στην Ιαπωνία για το πρώτο του ταξίδι στην Ασία.

02/4/2017: Ο Τραμπ ξεκαθαρίζει ότι οι ΗΠΑ θα προχωρήσουν «μόνες τους» αν η Κίνα δεν βοηθήσει στην επίλυση του «πυρηνικού προβλήματος» της Βορείου Κορέας.

05/4/2017: Οι Βορειοκορεάτες δοκιμάζουν την εκτόξευση πυραύλου μέσου βεληνεκούς, για τον οποίο ισχυρίζονται ότι είναι ικανός να καταστρέψει αμερικανικό αεροπλανοφόρο.

10/4/2017: Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS Carl Wilson αποστέλλεται στην περιοχή ως επίδειξη δύναμης.

15/4/2017: Οι Βορειοκορεάτες δοκιμάζουν την εκτόξευση πυραύλου KN-17, η οποία αποτυγχάνει.

26/4/2017: Με την ένταση να αυξάνεται, οι ΗΠΑ δοκιμάζουν την εκτόξευση ενός πυραύλου Minuteman III, αξίας 40 εκατομ. δολλαρίων, στην Αεροπορική Βάση Βάντερμπεργκ στην Καλιφόρνια. Η Βόρειος Κορέα αποκαλεί το γεγονός «προβοκάτσια».

28/4/2017: Οι Βορειοκορεάτες δοκιμάζουν την εκτόξευση κι άλλου πυραύλου ΚΝ-17. Για άλλη μια φορά η εκτόξευση είναι αποτυχημένη.

02/5/2017: Σε τηλεφωνική συνομιλία, ο Τραμπ και ο Βλαντίμιρ Πούτιν συζητούν για το «πώς να επιλύσουν καλύτερα την πολύ επικίνδυνη κατάσταση στην Βόρειο Κορέα».

Τα πραγματικά ζητήματα ασφαλείας πίσω από την Βορειοκορεατική κρίση

Η συμβατική εικόνα για την ασφάλεια της βορειοανατολικής Ασίας που έχουμε από την ρητορική των δυτικών δυνάμεων και τα σχετικά ρεπορτάζ των ΜΜΕ λέει ένα μέρος της αλήθειας, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που να συσκοτίζει άλλες σημαντικές πλευρές της πραγματικότητας, από τις οποίες εξαρτάται η γεωστρατηγική ισορροπία και η ειρήνη στην περιοχή. Η εικόνα αυτή περιορίζει την κατανόηση των εξαιρετικά σύνθετων ζητημάτων ασφαλείας στην διάγνωση «μια είναι η αιτία για όλα», η οποία «δαιμονοποιεί» την Λαϊκής Δημοκρατία της Κορέας λόγω της δήθεν «παράλογης» και απειλητικής συμπεριφοράς της. Παρουσιάζεται μια Βόρειος Κορέα εξαιρετικά στρατιωτικοποιημένη και εξοπλισμένη με πυρηνικά, με την οποία δεν μπορεί να διαπραγματευθεί κανείς, αντιθέτως, εξ αιτίας της, όλα τα καταστροφολογικά σενάρια γίνονται πιθανά.

Πλασάρεται, δηλαδή, ως «λογική» εξήγηση το ότι μια χώρα, που βρίσκεται συνεχώς σε διεθνή εμπορικό αποκλεισμό, έχει υποστεί μια σχεδόν καθολική κατάρρευση της βιομηχανικής υποδομής της και υπέφερε από οικονομική καταστροφή είναι σε θέση να διαθέτει σύγχρονο στρατιωτικό υλικό ή έναν πολύ τρομερό στρατό.

Κι όμως, η επίσημη ρητορική είναι ότι η ΛΔΒΚ έχει τρομερό οπλοστάσιο, έτοιμο να εξαπολυθεί σε οποιονδήποτε την απειλήσει από το Τόκυο μέχρι την Αλάσκα, με την Νότιο Κορέα ανάμεσά τους.

Στην πραγματικότητα, καμμία σοβαρή στρατιωτική ανάλυση, κανένα διαβαθμισμένο έγγραφο υπηρεσιών ασφαλείας οπουδήποτε στον κόσμο δεν θεωρεί την ΛΔΒΚ ως στρατιωτική απειλή για τους γείτονές της ή για οποιανδήποτε άλλη χώρα.

Αυτό ισχύει εν μέρει λόγω της στρατιωτικής ικανότητας της Βορείου Κορέας και εν μέρει λόγω της έλλειψης στρατιωτικής στρατηγικής που μπορεί να στηρίξει είτε επιθετική ενέργεια κατά των γειτόνων της είτε προληπτική αμυντική ενέργεια.

Επίσης, η μη ανάμειξη του βορειοκορεατικού καθεστώτος σε τρομοκρατικές δραστηριότητες έχει αναγνωρισθεί επισήμως από τον Λευκό Οίκο επί διακυβέρνησης Κλίντον, το 2000.

Η ελλιπής αυτή εικόνα, αφ’ ενός, συσκοτίζει την βαθειά ανθρωπιστική κρίση που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια Βορειοκορεάτες, αφ’ ετέρου, οδηγεί στην αποδοχή μιας λανθασμένης «χαρτογράφησης» της κρίσης ασφαλείας στη Βορειοανατολική Ασία και στο τι πρέπει να γίνει για να αντιμετωπισθεί. Έτσι αποκλείονται γόνιμες πολιτικές επιλογές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επίλυση της πολυδιάστατης κορεατικής κρίσης, επειδή αυτό φέρνει σε δύσκολη θέση πολλές από τις ελίτ της περιοχής, αλλά και τα ίδια τα δυτικά συμφέροντα.

Αντιθέτως, μέσα από μια πολυδιάστατη προσέγγιση, θα έρχονταν στην επιφάνεια θέματα που έχουν γίνει ταμπού, τουλάχιστον ως προς την κάλυψή τους στα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Δηλαδή στο ότι δεν υπάρχει στρατιωτική απειλή στην περιοχή που να προέρχεται από την Βόρειο Κορέα, ότι οι πραγματικοί κίνδυνοι για την τοπική σταθερότητα προέρχονται από τη διασυνοριακή δράση στρατιωτικοποιημένων μαφιών στην Β. Κορέα και από τον φόβο που επικρατεί στην περιοχή για μονομερή στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στην χώρα αυτή.

Οι όποιες ανησυχίες σχετικά με την ανθρώπινη ασφάλεια, στο πλαίσιο της Βορειοανατολικής Ασίας, πάντα συνδέονται με τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Βόρειο Κορέα. Οι ανησυχίες για ανθρωπιστική κρίση συζητιούνται στο πλαίσιο της διατροφικής κρίσης στην Βόρειο Κορέα και την απορρέουσα ανικανότητα της κυβέρνησης να θρέψει τον λαό της. Το διεθνές έγκλημα και το trafficking γυναικών τίθενται επίσης στην ατζέντα των τοπικών μέσων ενημέρωσης, μέσα από το πρίσμα των δήθεν Βορειοκορεατικών παραπτωμάτων.

Οι συνομιλίες για την συμβατική ασφάλεια είναι επίσης απαισιόδοξες ως προς τις πιθανότητες επίτευξης πολυεθνικών ή συνεργατικών λύσεων σχετικά με το διαβλεπόμενο δίλημμα ασφαλείας της Βορειοανατολικής Ασίας. Η Βορειοανατολική Ασία είναι γνωστή για την σχετική απουσία περιφερειακών οργανισμών εκεί ή ένωσης κρατών ανάλογης με την Ένωση Κρατών Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN), που λειτουργεί παραμερίζοντας τις ιδεολογικές και οικονομικές ασυμφωνίες προκειμένου να διαμορφώσουν κοινές προσεγγίσεις σε κοινά συμφέροντα.

Η ASEAN προτιμά την δική της συγκεκριμένη μέθοδο επίλυσης συγκρούσεων και διαπραγματεύσεων προκειμένου να επιτύχει συναίνεση της ελίτ και συνεργατικές λύσεις.

Στην Κίνα, για παράδειγμα, η μεγάλη συζήτηση για την ασφάλεια της Βορειοανατολικής Ασίας δεν είναι γύρω από την Βόρειο Κορέα, αλλά αφορά την θεωρούμενη απειλή της περιοχής από τις διεκδικήσεις της Ταϊβάν για Ανεξαρτησία. Άλλες πηγές αστάθειας για ολόκληρη την περιοχή, που αποσιωπούνται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, είναι οι υφιστάμενες ακόμα περιφερειακές συγκρούσεις, τοπικές αντιπαλότητες και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των μεγάλων κρατών της Βορειοανατολικής Ασίας –Κίνας, Ρωσσίας, Ιαπωνίας και Βορείου και Νοτίου Κορέας. Η πικρία που προκλήθηκε από την ιαπωνική αποικιοκρατική περίοδο του πρώτου μισού του 20^ου αιώνα κυριαρχεί ακόμα και αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην εσωτερική πολιτική της Κίνας και της Βορείου και Νοτίου Κορέας. Οι ιδεολογικές διαφορές μεταξύ της κομμουνιστικής Κίνας και της καπιταλιστικής Ιαπωνίας ακόμα πυροδοτούν τον φόβο, την καχυποψία και την δυσπιστία μεταξύ των δύο λαών. Τα εθνοκεντρικά κίνητρα κινητοποιούν επίσης Κινέζους, Ιάπωνες και Κορεάτες και, σε μικρότερο βαθμό, τις ρωσσικές αλυτρωτικές διεκδικήσεις στην περιοχή.

Χιούστον, έχουμε πρόβλημα…

Οι επίσημες απλοϊκές τοποθετήσεις για το βορειοκορεατικό ζήτημα δεν προσφέρουν σώφρονα καθοδήγηση για τους διαμορφωτές της διεθνούς πολιτικής. Αντιθέτως, διογκώνουν και διαστρέφουν τα πραγματικά στοιχεία ώστε να μεγεθύνουν τις εντάσεις στα ζητήματα ασφαλείας. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ και οι φιλοατλαντικές δυνάμεις, και ειδικότερα η Νότιος Κορέα, δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα με την Βόρειο Κορέα.

Η πραγματική στρατιωτική απειλή από την Βόρειο Κορέα είναι ότι, αν δεχθεί επίθεση, ακόμα και με την μορφή «χειρουργικού πλήγματος» ή «περιορισμένη» βομβιστική επίθεση κατά των στρατηγικών της θέσεων, ανταποδώσει στρατιωτικά και δεν θα δεχθεί την παραβίαση της εθνικής της κυριαρχίας. Το βορειοκορεατικό αμυντικό σύστημα έχει την δυνατότητα να κινητοποιήσει ακαριαία εκατομμύρια στρατού και λαού, εάν δεχθεί επίθεση. Η πρωτεύουσα της Νοτίου Κορέας, η Σεούλ, με τα 10,5 εκατομ. κατοίκους και τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της, απέχει μόνο 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα των δύο χωρών. Μια παλλαϊκή βορειοκορεατική κινητοποίηση και πορεία προς νότον θα επέφερε τεράστια ανθρωπιστική και οικονομική καταστροφή στη Νότιο Κορέα. Όσο και δυνατή υποστήριξη να υπάρξει από τις ΗΠΑ, δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα για να εμποδίσει το βορειοκορεατικό πυροβολικό να κάνει σκόνη την Σεούλ.

Οι ειδικές αναλύσεις εκτιμούν ότι η Βόρειος Κορέα θα χρειασθεί 2 ώρες για να εξαφανίσει την Σεούλ, επειδή διαθέτει αρκετά πυρομαχικά ώστε να εξαπολύσει 500.000 βλήματα κατά της Σεούλ στις πρώτες ώρες της σύγκρουσης. Οι δυτικές εκθέσεις εκτιμούν ότι η Βόρειος Κορέα διαθέτει 8.600 εκτοξευτήρες και 4.800 συστήματα πολλαπλής εκτόξευσης πυραύλων. Ρώσσοι ειδικοί εκτιμούν ότι ο πραγματικός αριθμός είναι λίγο μικρότερος από 20.000 εκτοξευτήρες. Μεγάλης σημασίας είναι οι σχεδόν 200.000 άνδρες των βορειοκορεατικών δυνάμεων, κάτι ανάλογο των Αμερικανών της Δύναμης Δέλτα και των Ρώσσων Σπέτσναζ. Είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι για να επιχειρούν σε βάθος πίσω από τις γραμμές του εχθρού, να δημιουργούν χάος και να καταστρέφουν στόχους-κλειδιά. Τι μπορεί να κάνει ο αμερικανικός στόλος απέναντι σε πάνω από 10.000 εκτοξευτήρες πυραύλων και 200.000 κομμάντος των ειδικών δυνάμεων πολύ καλά κρυμμένων; Τίποτα απολύτως.

Είναι λοιπόν αυτή η ικανότητα της Βορείου Κορέας να προβάλλει καλά οργανωμένη παλλαϊκή άμυνα, έστω και με παλιότερης τεχνολογίας, συμβατικούς, εκτοξευτήρες και όχι το σοφιστικέ ή «πυρηνικό» της οπλοστάσιο που ανησυχεί τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους στην περιοχή.

Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει πλήρη καταστροφή έτσι και ξέσπαγε πόλεμος σε ολόκληρη την κορεατική χερσόνησο. Η ιστορία των γενοκτονιών άλλωστε δείχνει ότι δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν εξελιγμένα όπλα για να σκοτωθούν μισό εκατομμύριο άνθρωποι μέσα σε δύο ή τρεις εβδομάδες, όπως είδαμε να γίνεται στην Ρουάντα. Γι’ αυτό μια σημαντική ανησυχία, που δεν έχει διατυπωθεί δημόσια, για όλες τις κυβερνήσεις στην περιοχή είναι η απροθυμία των ΗΠΑ να επιτύχουν διπλωματική λύση στην τοπική κρίση και ο φόβος μονομερούς επέμβασης των ΗΠΑ στην Βόρειο Κορέα.

Όλα τα κράτη της περιοχής φοβούνται μια στρατιωτική επέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών στην Χερσόνησο. Η Νότιος Κορέα φοβάται τον αφανισμό της Σεούλ και την διάλυση της οικονομίας της, για να μην μιλήσουμε για τους σκοτωμούς, τους σοβαρούς τραυματισμούς και την απόγνωση που θα πλήξουν εκατομμύρια Κορεάτες. Η Κίνα δεν θέλει πόλεμο στα σύνορά της –ειδικότερα όταν κάνει τόσο μεγάλες προσπάθειες να αναπτύξει την βορειοανατολική της περιοχή. Ούτε θέλει αυτή ή η Ρωσσία να συρθούν σε θερμή σύγκρουση με τις ΗΠΑ. Η κοινή γνώμη και στις δύο χώρες θα ανησυχήσει πολύ αν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιχειρήσουν καν περιορισμένο «χειρουργικό πλήγμα» κατά των Βορειοκορεατών –και οι δύο χώρες έχουν υπογράψει συνθήκη φιλίας με την ΛΔΒΚ-, ενώ η Κίνα είναι τυπικά δεσμευμένη να προσφέρει κάποια μορφή ενεργού υποστήριξης προς την Βόρειο Κορέα σε περίπτωση πολέμου. Ακόμα και η Ιαπωνία, της οποίας η συμμαχία με τις ΗΠΣ αποτελεί θεμέλιο λίθο της εξωτερικής πολιτικής και της ύπαρξής της ως δημοκρατικό έθνος, έχει κάνει επιστητό με έμφαση στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι προτιμά την επίλυση της σύγκρουσης μέσω διαπραγματεύσεων και όχι με στρατιωτική αντιπαράθεση.

[Πηγή: του Hazel Smith, University of Warwick, North-East Asia’s regional security secrets: re-envisaging the Korean crisis]

*Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.119 - Ιούνιος 2017