ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ
του Άκη Τσελέντη*
Παραθέτω μερικά συμπεράσματα από μια βιβλιογραφική έρευνα που έκανα σχετικά με τις ανεμογεννήτριες. Διερωτώμαι αυτοί που τόσο προκλητικά αγνόησαν την εγκατάσταση τους στη πανέμορφη Κεφαλλονιά φρόντισαν να κάνουν αντίστοιχη έρευνα η στάση τους αιτιολογείται λόγο άγνοιας η διαπλοκής. Θέλω να πιστεύω γνωρίζοντας το ήθος των ανέκαθεν «θεσμικών» μας πως ισχύει το πρώτο. Γιατί δεν ερωτήθηκε το επιστημονικό συμβούλιο της περιφέρειας (ένας από τους λόγους την χθεσινής παραίτησης μου ήταν και αυτός όπως και πολλοί άλλοι).
Σε ολόκληρη την ελληνική επαρχία επικρατεί κυριολεκτικά φρενίτιδα. Γιγάντιες ανεμογεννήτριες τοποθετούνται αλόγιστα σε βουνοκορφές και νησιά. Μόνο που, όπως φαίνεται τελικά οι ανεμογεννήτριες μόνο πράσινη ανάπτυξη δεν είναι.
Οι επιπτώσεις της στο περιβάλλον είναι σημαντικές και αρκετοί είναι αυτοί που είτε σκόπιμα είτε από λανθασμένη αντίληψη τις αγνοούν.
Οι μέθοδοι αυτές παραγωγής ενέργειας από τα αιολικά πάρκα έχουν κατά έναν παράξενο τρόπο αγιοποιηθεί και στην επαρχία έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία γύρω από αυτά, που αγνοεί προκλητικά τις όποιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Τους τελευταίους μήνες τεράστιες ανεμογεννήτριες, που φτάνουν ακόμη και τα 110 μέτρα ύψος, ξεφυτρώνουν σε νησιά και βουνοκορφές. Η άγρια φύση υποδέχεται τους σιδερένιους γίγαντες δίχως κανείς να αναλογιστεί τις συνέπειες, οι οποίες μόνο αμελητέες δεν είναι.
Λίγοι έχουν καταλάβει τι πρόκειται να συμβεί, επειδή τα ΜΜΕ και η αιολική βιομηχανία προβάλλουν μόνο την θετική πλευρά των αιολικών πάρκων (ΑΠ) αποκρύπτοντας τα σοβαρές επιπτώσεις που συνεπάγονται. Οι φωνές των τοπικών κοινωνιών που επισημαίνουν τις επιπτώσεις αγνοούνται από την επίσημη πολιτεία και λοιδορούνται με γελοία επιχειρήματα στα ΜΜΕ.
Τα στοιχεία που παραθέτουμε βασίζονται σε ανεξάρτητους επιστήμονες και τεχνικούς που δεν έχουν κανένα συμφέρον από την επιβολή των αιολικών πάρκων (ΑΠ). Ιδιαίτερα βοηθητικό και ενημερωτικό είναι το βιβλίο The Wind Farm Scam (2009) από το οποίο προέρχονται και τα περισσότερα στοιχεία.
Τα επιχειρήματα είναι δύο ειδών:
α) Η τεχνολογία της αιολικής ενέργειας δεν είναι σε θέση να αντικαταστήσει τα ορυκτά καύσιμα ούτε να συμβάλλει αποτελεσματικά στη μείωση των εκπομπών CO2.
β) Η μαζική εγκατάσταση α/γ θα έχει σοβαρές συνέπειες στα φυσικά τοπία της χώρας μας και άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων και τις τοπικές οικονομικές δραστηριότητες όπως ο τουρισμός. Η βιαστική και επιπόλαιη απόφαση να σπείρουμε χιλιάδες α/γ σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας θα υποβαθμίσει εκτεταμένες και σημαντικές περιοχές της χώρας μας.
Οι ανεμογεννήτριες απαιτούν την υποστήριξη θερμοηλεκτρικών σταθμών
H παραγόμενη ενέργεια είναι τόσο ασταθής και χαοτική – κυμαίνεται μεταξύ του μηδενός και του μέγιστου – ώστε τα ΑΠ ποτέ δεν θα μπορέσουν να παράγουν φορτίο βάσης.
Το σύστημα δεν μπορεί να βασιστεί μόνο στα ΑΠ για να μείνει σταθερό, αλλά χρειάζεται πάντα διαθέσιμες εφεδρείες ( φορτίο βάσης) από άλλη πηγή όπως τα ορυκτά καύσιμα.
Όταν ο άνεμος σταματάει να φυσάει ή φυσάει λίγο, οι σταθμοί ορυκτών καυσίμων αναλαμβάνουν να παρέχουν ηλεκτρικό ρεύμα.
Η ισχύς (MW) της εφεδρείας για να ανταποκρίνεται στη αιχμή ζήτησης πρέπει να είναι ισοδύναμη με την ισχύ των ΑΠ με ένα επιπλέον ποσοστό ασφάλειας περίπου 20%.
Μάλιστα για να πετύχουν την αναπλήρωση, οι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί χρειάζεται να βρίσκονται σε συνεχή λειτουργία επειδή απαιτούνται πολλές ώρες για να έρθουν σε σημείο που να παράγουν ρεύμα.
Ο ισχυρισμός ότι με την κατασκευή μεγάλης κλίμακας ΑΠ αντικαθιστούμε συμβατικούς σταθμούς λιγνίτη ή φυσικού αερίου δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Τα χιλιάδες ΜW αιολικής ενέργειας που σχεδιάζονται να διεισδύσουν στο σύστημα, πρέπει να υποστηρίζονται από αντίστοιχα ΜW ενέργειας εργοστασίων άνθρακα , λιγνίτη ή φυσικού αέριου.
Οι ανεμογεννήτριες παράγουν ρεύμα χαμηλότερο ονομαστικής αξίας τους.
Καμιά πηγή ενέργειας που χρησιμοποιούμε δεν δουλεύει με απόδοση 100%. Για παράδειγμα οι σύγχρονοι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί άνθρακα καθώς και οι πυρηνικοί σταθμοί δουλεύουν με απόδοση 80% έως 90%.
Αντίθετα οι α/γ, μεταξύ των ορίων ταχύτητας του ανέμου που λειτουργούν, παράγουν λιγότερο από το μισό της ονομαστική αξία τους, κατά προσέγγιση παράγουν 25% έως 30% της ονομαστικής αξίας τους.
Η ονομαστική ισχύς δεν συμπίπτει σε καμιά περίπτωση με την πραγματική παραγόμενη ισχύ γεγονός που αποκρύπτεται από την αιολική βιομηχανία. Πρακτικά για να βρούμε την πραγματικά παραγόμενη ισχύ πολλαπλασιάζουμε την ονομαστική επί 25-30% (δηλ. 1MW X 30% = 0.3 MW πραγματική ισχύς).
Οι ανεμογεννήτριες δεν μειώνουν σημαντικά τις εκπομπές του CO2
Είναι αλήθεια ότι οι ΑΓ δεν παράγουν καθόλου CO2, ωστόσο μοιάζουν περισσότερο με τη χρήση ακριβών φαρμάκων αμφίβολης αποτελεσματικότητας στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
Στην πραγματικότητα η εξοικονόμηση του CO2, ακόμη και αν η διείσδυση της αιολικής ενέργειας στο σύστημα φτάσει στο 10%, θα είναι μικρή και αδικαιολόγητη σε σχέση με το κόστος.
Ο ισχυρισμός ότι μία MWh ανανεώσιμης ενέργειας αντικαθιστά μία MWh θερμοηλεκτρικής ενέργειας δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αυτό συμβαίνει επειδή η λειτουργία των α/γ προϋποθέτει την παράλληλη λειτουργία θερμοηλεκτρικών σταθμών που παρέχουν το φορτίο βάσης και συνεπώς δεν υπάρχει ένα προς ένα αντικατάσταση της ανανεώσιμης με την συμβατική ενέργεια.
Κατά δεύτερο λόγο κάθε MW εγκαταστημένης αιολικής ισχύος έχει μειωμένη απόδοση κατά τουλάχιστον 30%. Παρόλα αυτά η βιομηχανία αιολικής ενέργειας υπολογίζει παραπλανητικά το όφελος σε εκπομπές CO2 με βάση την ονομαστική ισχύ και όχι την πραγματική.
Η πραγματική ισχύς από 1MW αιολικής ισχύος είναι 0.3 MW ( 1MW x 30% = 0.3 MW) και η ωφέλιμη ενέργεια από 1 MW εγκαταστημένης ισχύος για ένα χρόνο: 0.3 ₓ 365 ₓ 24 = 2.628 MWh/έτος.
Λαμβάνοντας υπόψη τις εκπομπές CO2 από θερμοηλεκτρικούς σταθμούς που κυμαίνονται κατά μέσο όρο στους 0.43t CO2/MWh υπολογίζουμε ότι για κάθε MW εγκαταστημένης αιολικής ισχύος εξοικονομούνται 1.130t CO2 το χρόνο (2628MWh ₓ 0.43t CO2/MWh = 1.130t CO2).
Φαινομενικά υπάρχει εξοικονόμηση, ωστόσο πώς εξηγείται ότι σε χώρες με εκτεταμένα ΑΠ όπως η Δανία οι εκπομπές CO2 δεν έχουν μειωθεί;
Ένας λόγος είναι ότι όταν η αιολική ισχύς ανέρχεται σε χιλιάδες ΜW, απαιτούνται νέοι υποστηρικτικοί θερμοηλεκτρικοί σταθμοί που λειτουργούν παράλληλα με χαμηλό ρυθμό παραγωγής και κατά συνέπεια εκπέμπουν CO2. Από μιαν άλλη πλευρά, η όποια ευεργετική μείωση CO2 από τα ΑΠ εξανεμίζεται μπροστά στην αυξανόμενη συνολική ζήτηση και κατανάλωση της ενέργειας.
Πόσο κοστίζουν τα αιολικά πάρκα και ποιος πληρώνει;
Η παραγωγή ενέργειας από τον άνεμο είναι ακριβή παρά τους ισχυρισμούς των εταιρειών. Για παράδειγμα στη Βρετανία η παραγωγή ανά MWh υπολογίζεται £50 από τον άνθρακα, £72 από α/γ και £38 από πυρηνικό εργοστάσιο.
Γι’ αυτό η ανάπτυξη αιολικών πάρκων δε θα ήταν δυνατή χωρίς την επιδότηση της Ε.Ε. και την υποστήριξη κάθε κράτους – μέλους προς τις ιδιωτικές εταιρείες.
Όταν η Δανία το 2003 μείωσε τις επιδοτήσεις, η εγκατάσταση νέων α/γ ξαφνικά σταμάτησε. Στην πραγματικότητα οι εταιρείες που εγκαθιστούν ΑΠ έχουν βρει ένα νέο επικερδές επιχειρηματικό πεδίο και έτσι μπορεί να εξηγηθεί η αλληλοεπικάλυψη κατά 50% των αιτήσεων στην Εύβοια (στοιχεία ΤΕΕ, 2009) καθώς και η ενορχηστρωμένη παραπλάνηση της κοινής γνώμης ότι θα μας σώσουν από το βρώμικο λιγνίτη.
Κατ’ αρχήν οι επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αφορούν την εγκατάσταση των α/γ φτάνουν μέχρι το 40% της επένδυσης και είναι γνωστό πως με υπερτιμολογήσεις το ποσοστό αυτό μπορεί να αυξηθεί.
Στη συνέχεια τα κράτη μέλη παρέχουν εγγυημένη τιμή πώλησης ανά MWh η οποία καλύπτεται από ειδικό τέλος που πληρώνουν οι καταναλωτές στους λογαριασμούς ρεύματος. Κατά το 2009 η τιμή χονδρικής αγοράς της ενέργειας προερχόμενη από τις συμβατικές πηγές διαμορφώθηκε στα 41 Eυρώ / MWh.
Ωστόσο ειδικά για την ενέργεια από ΑΠ, ο νόμος προβλέπει εγγυημένη τιμή αγοράς 80 Ευρώ / MWh. Έτσι το ΔΕΣΜΗΕ οφείλει να πληρώσει επιπλέον τη διαφορά που ανέρχεται σε 72 εκατ.
Προς το παρόν οι λογαριασμοί μας περιλαμβάνουν τέλος 0,3% υπέρ των ΑΠΕ που όμως δεν φτάνει να καλύψει το παραπάνω ποσό γι αυτό το ΔΕΣΜΗΕ πρότεινε τον 7πλασσιασμό του τέλους στα 2,45%.
Παρόμοια πολιτική επιδότησης στην τιμή αγοράς της παραγόμενης ενέργειας ισχύει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης για τουλάχιστον για τα πρώτα 20 χρόνια ζωής ενός ΑΠ.
Στην Βρετανία το κέρδος για κάθε εγκαταστημένο MW αιολικής ενέργειας ανέρχεται στα £3.5εκατ. σε περίοδο λειτουργίας 25 χρόνων (Εtherington, 2009).
Αν συμπεριλάβουμε στα παραπάνω το κόστος κατασκευής των γραμμών μεταφοράς υψηλής τάσης ( 80 εκατ. Ευρώ για τη γραμμή Ν. Μάκρη – Ν. Εύβοια και 450 εκατ. για τη διασύνδεση Κυκλάδων), το συνολικό κόστος ανάπτυξης αιολικών πάρκων ανεβαίνει σε υπερβολικά ύψη σε σχέση με το υποτιθέμενο όφελος και τελικά το κόστος αυτό πέφτει στους ώμους των καταναλωτών.
Οι ανεμογεννήτριες κατά του τουρισμού
Ο τουρισμός στα νησιά και τα ορεινά μέρη της πατρίδας μας βασίζεται στο αδιατάραχτο φυσικό και πολιτισμικό τοπίο όπου η φύση και τα έργα του ανθρώπου συνυπάρχουν σε αρμονική σχέση.
Όσο η ποιότητα ζωής στις πόλεις υποβαθμίζεται, η ανάγκη απόδρασης στο φυσικό τοπίο θα γίνεται συνεχώς μεγαλύτερη. Εξάλλου το τοπίο, φυσικό και πολιτισμικό, είναι ο βασικός πόλος έλξης των Ελλήνων και των ξένων τουριστών στην πατρίδα μας που στηρίζουν τις τοπικές οικονομίες στα νησιά και τελευταία τα ορεινά χωριά.
Η μαζική εξάπλωση των α/γ θα μεταβάλλει βαθιά τη φυσιογνωμία του ελληνικού τοπίου τόσο με την προσθήκη των τεράστιων α/γ όσο και με τις συνοδευτικές επεμβάσεις (δίκτυα και δρόμοι). Η βιομηχανοποίηση του ελληνικού τοπίου με την εξάπλωση των ΑΠ θα αφήσει ένα διαρκές και μόνιμο αποτύπωμα που τελικά θα μειώσει την ελκυστικότητα του.
Έρευνες που έκαναν οι οργανισμοί τουρισμού στην Ουαλία και τη Σκωτία έδειξαν ότι σημαντικό μέρος του κοινού αναμένει αρνητική επίδραση των α/γ στην προσέλκυση τουριστών. Στη Δανία οι περιοχές τουριστικού προορισμού παραμένουν ελεύθερες από οποιαδήποτε εγκατάσταση α/γ.
Στη χώρα μας που συνεχώς τονίζουμε τη σημασία του τουρισμού για την τοπική ανάπτυξη, δεν φαίνεται να έχουμε σκεφθεί σοβαρά την αρνητική επίδραση που θα έχει η μαζική εγκατάσταση ΑΠ σε μια ζωτική οικονομική δραστηριότητα για πολλές περιοχές.
ΠΗΓΗ: διάφορα άρθρα στο διαδίκτυο
*Σπούδασε Φυσική στο ΕΚΠΑ, Ηλεκτρονικά στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης και Γεωφυσική στο Πανεπιστήμιο Leeds της Αγγλίας. Είναι διδάκτορας Σεισμολογίας Γεωφυσικής του Imperial College του Παν/μιου του Λονδίνου με μεταδιδακτορικές σπουδές στο Ινστιτούτο Σεισμών του Πανεπιστημίου του Τόκυο. Ίδρυσε το Σεισμολογικό Κέντρο του Παν/μιου Πατρών όπου και διετέλεσε Καθηγητής Σεισμολογίας Γεωφυσικής. Είναι Διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά την περίοδο, Διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Τσουνάμι και Καθηγητής Σεισμολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου