Η «Πρώτη Φορά Αριστερά» και ο Εθνομηδενισμός εντός των πυλών

Η «ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΚΑΙ Ο ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ

Σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου

της Αθηνάς Κατσαφάδου*

Μέχρι σήμερα η Αριστερά στην Ελλάδα πέρασε από διάφορες φάσεις για να καταλήξει στην πατριωτική και ενδοξότερή της περίοδο στον πόλεμο του 1940 με το ΕΑΜ. Το πέρασμα από τον «διεθνισμό» στον πατριωτισμό το αποδίδει με επιστημονική ενάργεια ο ιστορικός Νίκος Σβορώνος αποκρούοντας την ιδεολογία της σημερινής Αριστεράς η οποία ταυτίζει τον «διεθνισμό» με τον ατομοκεντρικό κοσμοπολιτισμό ο οποίος οδηγεί στην ισοπεδωτική Παγκοσμιοποίηση των αγορών και των πολυεθνικών και εν τέλει στην Νέα Τάξη. Η μεταπολιτευτική Αριστερά χρησιμοποιεί το ιδεολογικό οπλοστάσιο του μαρξιστικού διεθνισμού χωρίς το πατριωτικό στοιχείο της ΕΑΜικής αριστεράς. Κάθε τι το ελληνικό θεωρείται ύποπτο. Οι εθνομηδενιστές ελέγχουν πλέον κρίσιμα υπουργεία πχ παιδείας.

Ο εχθρός είναι πλέον εντός των πυλών. Δουλεύει πολύ προσεχτικά, μεθοδικά και επίμονα. Έχει διεισδύσει στους καίριους και πλέον ευαίσθητους τομείς τής χώρας. Σε όλους τους εκπαιδευτικούς φορείς, στους φορείς του πολιτισμού και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης τόσο του έντυπου όσο και του ηλεκτρονικού τύπου. Άλλωστε, αυτού του είδους οι διεισδύσεις είναι δοκιμασμένες (μέσω ιδρυμάτων, ΜΚΟ και ομίλους) χρηματοδοτούμενες από κερδοσκόπους τύπου Τζόρτζ Σόρος άμεσα διασυνδεδεμένους με την CIA. Στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, όπου η ιδεολογία της Αριστεράς ήταν ηγεμονική , ο παγκοσμιοποιητικός εκσυγχρονισμός έχει αριστερό πρόσημο. Υποστηρίζει ότι όλη η νεοελληνική ιστορία αποτελεί ένα εθνικιστικό παραλήρημα καί οι Έλληνες εξαφανίζονται ως έθνος. Θεωρεί πως η εθνική συνείδηση διαμορφώνεται μέσω του εκπαιδευτικού μηχανισμού, μέσω της κρατικής «προπαγάνδας» (Ernest Gellner - Έθνη και εθνικισμοί). Γι΄ αυτό και η ιδιαίτερη προσπάθεια να αποκαθάρει από κάθε στοιχείο εθνικής ταυτότητας, τά σχολικά καί εκπαιδευτικά βιβλία. Ό,τι το Ελληνικό είναι εθνικιστικό! Όπως έχουμε προαναφέρει έχουν παραποιήσει, αλλοιώσει καί εν τέλει εξαφανίσει το 1821. Ο διδάκτωρ τής «Ιστορίας τού Μεταβυζαντινού κόσμου» του πανεπιστημίου Paris 1 Απόστολος Διαμαντής γράφει:

«Πρίν μερικά χρόνια η διδασκαλία τού μαθήματος γιά τό 1821 ήταν υποχρεωτική. Σήμερα είναι πλήρης η σιωπή. Τό πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα τής χώρας, τό πανεπιστήμιο Αθηνών αγνοεί τό ‘21 καί έχει μεταφέρει τό μάθημα αυτό στόν χώρο τών επιλεγομένων. Σημειωτέον πως όταν απεχώρησε ο καθηγητής Βασίλης Σφυρόερας από τό πανεπιστήμιο Αθηνών η θέση έμεινε καί μένει ακόμα κενή. Τό μάθημα «Ελληνική Επανάσταση» παραμένει υποχρεωτικό μόνο σέ δυό πανεπιστήμια, περιφερειακά: στό Πελοποννήσου καί στό Ιόνιο. Τό μάθημα υπάρχει ως προαιρετικό στό Αθηνών καί στό ΑΠΘ, δηλαδή έχει υποβαθμιστεί, ουσιαστικά έχει χαθεί, ενώ στό Πάντειο υπάρχουν κάποια μαθήματα που αναφέρονται στίς κοινωνικές όψεις της εθνεγερσίας.Τό μάθημα έχει καταργηθεί εντελώς σέ όλα τά άλλα πανεπιστήμια: Ιωαννίνων, Κρήτης, Θεσσαλίας, Θράκης καί Αιγαίου όπου δέν προσφέρεται καν. Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι γεγονός: σάν νά ντρεπόμαστε γιά τόν αγώνα τής ανεξαρτησίας μας από τόν τουρκικό ζυγό.

Τί έχει μπεί στήν θέση αυτού τού μαθήματος; Στό πανεπιστήμιο Αθηνών διδάσκεται υποχρεωτικά η Οθωμανική Ιστορία καί στό Πάντειο η Αλβανική! Είναι σάν νά πηγαίνει κάποιος στήν Σορβόννη ή στό Χάρβαρντ καί νά μή διδάσκεται τήν γαλλική ή τήν αμερικανική επανάσταση καί νά διδάσκεται η ιστορία τής Γερμανίας καί τής Ρωσίας! Στό πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, επί παραδείγματι, μπορεί κανείς νά βρεί μαθήματα γιά τήν διατροφή επί Τουρκοκρατίας, αλλά δέν θά βρεί πουθενα τήν «Ελληνική Επανάσταση».

Τά ίδια καί χειρότερα συμβαίνουν σέ όλα τά ιδρύματα, όπου τό ‘21 απουσιάζει εντυπωσιακά. Γιατί λοιπόν συμβαίνει αυτό; Γιατί στήν μεταπολιτευτική εκπαιδευτική κατάσταση έχουν επικυριαρχίσει οί εθνομηδενιστές; Η επικυριαρχία τους συνίσταται στήν επιλογή καί υποστήριξη δυτικών πανεπιστημιακών πηγών οί οποίες λειτουργούσαν ως προπαγάνδα τών δυτικών ιμπεριαλιστικών πολιτικών (οικονομικών καί πνευματικών) εναντίον τής συνέχειας τού έθνους μας καί οί οποίες εκτός τής οικονομικής υποτέλειάς μας μέσω δανείων διεκδικούσαν καί διεκδικούν καί τήν πνευματική μας αποικιοποίηση σέ αυτές. Επί παραδείγματι, στίς γιορτές τών Χριστουγέννων στίς τηλεοράσεις καί στά ραδιόφωνα τών Ελλήνων ακούγονται στό μέγιστο ποσοστό βιεννέζικα βάλς (η συμφωνική τής Βιέννης μέ τήν καθιερωμένη συναυλία έχει γίνει εθνικό μας θέαμα τήν πρωτοχρονιά), καθολικά ορατόρια, συναυλίες καί λειτουργίες Χριστουγέννων μεγάλων αναμφισβήτητα συνθετών μέ πενιχρή όμως ανύπαρκτη παρουσία Ελλήνων δημιουργών από τά αριστουργηματικά δημοτικά μας τραγούδια έως τούς εξαίσιους καί ανεπανάληπτους βυζαντινούς ύμνους, λειτουργίες, ορατόρια τής Ορθόδοξης Πίστης καθώς καί προώθηση τών χριστουγεννιάτικων ελληνικών παραδόσεων. Ποιός Έλληνας σήμερα γνωρίζει γιά τόν Ιωάννη Παπαδόπουλο Κουκουζέλη βυζαντινό μεγαλοφυή μουσικό (οί γνώστες τού έργου του, που σώζεται στίς μονές τού Άγιου Όρους, θεωρούν ότι είναι δέκα Μότσαρτ μαζί);

Νομίζετε πως τυχαία επιλέχτηκε από τήν κυβέρνηση τής «πρώτης φοράς Αριστεράς» ο Αριστείδης Μπαλτάς στό κρίσιμο υπουργείο παιδείας καί μετά ο Νίκος Φίλης μέ αναπληρώτρια τήν Σία Αναγνωστοπούλου (γνωστή γιά τίς φιλοτουρκικές της απόψεις καί όχι μόνον); Θά πρέπει μέσα σέ λίγα χρόνια νά αποδομηθεί η εθνική ταυτότητα ενός πανάρχαιου έθνους, που αποτελεί εμπόδιο στίς αναγκαίες «προσαρμογές» στό newspeak τής «νέας παγκόσμιας τάξης».

Πώς όμως νά αποκρυβεί η μακρά ιστορική διαδρομή ενός έθνους χιλιάδων ετών; Είναι δυνατόν νά αποσιωπηθεί η Άλωση από τούς Φράγκους τό 1204, εκείνη τού 1453, ή η Επανάσταση τού 1821; Καί όμως, τό ιδεολογικό όχημα αυτής τής παρασιώπησης θά τό προσφέρει η υιοθέτηση τού «μεταμοντέρνου λόγου»: έν τέλει, δέν έχουν τόσο μεγάλη σημασία τά ιστορικά γεγονότα, αλλά οί «αφηγήσεις» περί αυτών, οί όποιες ιδεολογίες καί οί όποιες νοοτροπίες. Σέ απλά ελληνικά, ό καθένας ό,τι θέλει λέει, εξυπηρετώντας τίς επιδιώξεις τής όποιας μυστικής υπηρεσίας. Εδώ πρέπει νά παρατηρήσουμε πως πρωτοστατεί τό ανθελληνικό αγγλοσαξονικό ιστοριογραφικό ρεύμα.

Ο Ρόμιλυ Τζέκινς (Romilly Jenkins, 1907 – 1967), ως ελληνιστής, προσέφερε στήν διάρκεια τού πολέμου τίς υπηρεσίες του στό Φόρεϊν Όφις, εν συνεχεία κατέλαβε τήν έδρα «Κοραής» τού Λονδίνου, πρόεδρος τού «Βρετανικού συμβουλίου» κλπ δέν έπαψε, σέ όλη του τή ζωή, νά αμφισβητεί τήν έννοια τής ιστορικής συνέχειας τού αρχαίου μέ τόν μεσαιωνικό καί τόν νεώτερο ελληνισμό. Η αποστροφή τού Τζέκινς γιά τό Βυζάντιο είναι τόσο ισχυρή που έφτασε στό σημείο νά παραποιεί αποσπάσματα από τούς βυζαντινούς συγγραφείς, προκειμένου νά «αποδείξει» τήν ολοκληρωτική εξαφάνιση τών Ελλήνων κατά τήν διάρκεια τών Σλαυικών επιδρομών! Αυτό τό κατέδειξε ο ιστορικός Σπύρος Βρυώνης. Στήν ίδια κατεύθυνση συνέχισε καί ό διάδοχός του στήν έδρα «Κοραής», ο Σύριλ Μάνγκο (Cyril Mango, Kωνσταντινούπολη 1928) διαδέχτηκε τό 1964 τόν Τζέκινς στήν έδρα «Κοραής» καί έν συνεχεία κατέλαβε τήν έδρα τής φιλολογίας στήν Οξφόρδη. Ο Μάνγκο συμπληρώνει τήν επιχειρηματολογία τού Τζέκινς ενάντια στήν συνέχεια τού ελληνικού έθνους καί συνεχίζει νά διδάσκει τήν αποστροφή του γιά τόν βυζαντινό πολιτισμό. Ο πρώτος κάτοχος τής έδρας «Κοραής» ήταν ό Άρνολντ Τόυνμπη. Η έδρα «Κοραής» χρηματοδοτήθηκε από τήν Ελληνική κυβέρνηση καί τούς Έλληνες τού Λονδίνου, εγκαινιάστηκε δέ τό 1919 παρουσία τού Βενιζέλου. Καί όμως, ήδη από τόν πρώτο της κάτοχο, τόν Τόυνμπη, συνδέθηκε μέ μία μακρά παράδοση.... ανθελληνισμού. Ο νεοελληνιστής ιστορικός Ρίτσαρντ Κλόγγ, που μελέτησε τά αρχεία τού Τόυνμπη, συνάντησε μία τόσο κραυγαλέα εχθρότητα γιά τούς Έλληνες, ώστε υποχρεώθηκε νά γράψει: «Αναμφισβήτητα, κάποιος πού αντιπαθούσε τόσο έντονα τόν λαό τήν ιστορία τού οποίου επρόκειτο, υποτίθεται νά διδάξει, δέν έπρεπε νά υποβάλλει υποψηφιότητα γιά τήν έδρα». Ο Τόυνμπη, είχε ήδη διατυπώσει τίς απόψεις του σέ επιστολή πρός τήν μητέρα του τό 1911- 1912, μετά τήν παραμονή του στήν Ελλάδα: «Επιστρέφω στήν Οξφόρδη αποφασισμένος νά κηρύξω μέ θρησκευτική ευλάβεια τόν μισελληνισμό σέ κάθε φιλέλληνα πού θά συναντήσω»: Richard Clogg, «Greeks chairs: Chairs bearing Greeks». Τό ερώτημα τίθεται από μόνο του. Αλλά γιατί τόση εμμονή; ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΔΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΔΥΣΗ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΟΠΟΥΝ ΑΠΟ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ που τούς μεταβάλλει «νοερά» σέ ένα μεγάλο πανάρχαιο ιστορικό έθνος. Η Αγγλική πολιτική καί σήμερα συνολικά η Δύση επιθυμεί τόν περιορισμό τού Ελληνισμού σέ ένα μικρό καί εξαρτημένο Ελληνικό κράτος. Γι΄ αυτό καί η ιδιαίτερη επιμονή στήν ιστορία καί στό ζήτημα τής «συνέχειας» από τούς Αγγλοσάξωνες ιστορικούς καί ουχί μόνον. Τό ίδιο διατυπώνει καί ο μέντορας τής «νέας ιστορίας», ο Έρικ Χομπσμπάουμ. Αυτοί οί αγγλοσάξονες ιστορικοί που εξυπηρετούν τέλεια τούς στρατηγικούς στόχους τής χώρας τους, τής Αγγλίας, αλλά όχι τής δικής μας, είναι οί δάσκαλοι καί καθοδηγητές τών εδώ εθνομηδενιστών. Δέν θά τολμήσω νά διερωτηθώ γιατί. Υπάρχουν καί άλλες πηγές στό παγκόσμιο στερέωμα σκέψης. Οι πάρα πάνω απόψεις αυτής τής μετανεωτερικής καί αποδομητικής σχολής έχουν αποκρουστεί από τό μεγαλύτερο μέρος τής πανεπιστημιακής κοινότητας. Έχουν απαντηθεί από τούς Λεμέρλ, Ράνσιμαν, Κρουμπάχερ, Γκλέν Μόστ κλπ.

Πρόσφατα, διορίσθηκε από τόν υπουργό παιδείας Νίκο Φίλη πρόεδρος τής επιτροπής γιά τά εκπαιδευτικά βιβλία ο Αντώνης Λιάκος. Όπως αναφέραμε στό πρώτο μέρος τού άρθρου μας, ο Λιάκος ανεδείχθη επί Σημίτη (τελικά, αυτός ο μοιραίος άνθρωπος για τόν τόπο μας επέλεγε ανθρώπινους τύπους που ήταν μέ χειρουργική ακρίβεια ό,τι πιό καταστροφικό γιά τούς Έλληνες). Ο Ελληνικός λαός δέν γνωρίζει τόν κύριο καθηγητή. Ούτε τί γράφει καί τί υποστηρίζει. Δηλαδή δέν γνωρίζει ποιός είναι. Δέν πειράζει. Αυτοί που «πρέπει» τόν γνωρίζουν. Όπως η «Πρώτη φορά Αριστερά». Έχει περισυλλέξει όλα τά ορφανά τού Σημιτισμού. Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα τού «εμβριθούς» αυτού ανθρώπου, ό οποίος καλείται νά αποστραβώσει τα ελληνόπουλα. Τήν «δουλειά» τήν ξέρει. Τήν κάνει πολλά χρόνια τώρα. Καί τήν κάνει «καλά». Γράφει: «...... Η Αντιγόνη, από σύμβολο αντίστασης στήν τυραννία, έγινε η πρωτότοκος που αντιστεκόταν. Η Αντιγόνη, ως ένα άσαρκο σύμβολο αγώνα ενάντια στήν τυραννία, θά πρέπει νά απωλέσει τήν ελληνική ιθαγένεια, θά πρέπει νά πάψει νά εμπνέει τούς Έλληνες καί ως ...... Ελληνίδα, διότι σέ αυτήν τήν περίπτωση θά μεταβληθεί στήν «πρωτότοκη πού αντιστέκεται». Πιστός στους Τζέκινς καί Μάνγκο αποστρέφεται τήν ιστορική συνέχεια τού Ελληνισμού, αποστρέφεται τό Βυζάντιο καί βεβαίως, όπως όλοι οί ομοϊδεάτες του, υποστηρίζει πως αποκτήσαμε έθνος οι Έλλήνες επηρεασμένοι από τόν Γαλλικό Διαφωτισμό δηλαδή ή γενεαλογία μας αρχίζει από τό 1821 καί μετά. Άρα είμαστε ένα νεοπαγές έθνος που οφείλουμε τήν γένεσή μας σέ αυτούς που μάς «φώτισαν», Γάλλους καί λοιπούς Δυτικούς. Ως έκ τούτου, είμαστε αποικιοκρατούμενοι πνευματικά εκτός από οικονομικά.

Ο Νίκος Χατζηνικολάου, καθηγητής τής Ιστορίας Τέχνης στό πανεπιστήμιο τής Κρήτης καί πρώην στέλεχος τού ΚΚΕ εσ., στό «Διαμορφώνοντας τήν πολιτιστική παράδοση: Ιστορικές τάσεις καί ιδεολογίες» αναφέρει: «Tό ερώτημα είναι: μπορεί η κριτική στόν εθνικισμό νά είναι αποτελεσματική καί πώς; Σίγουρα όχι από τή θέση ότι όλα είναι υποκειμενικές κατασκευές, constructions, inventions, τών μελετητών τού 19ου αιώνα ή δικές μας: αυτή είναι η νέα μόδα που μάς ήλθε από τήν Αμερική καί σαρώνει τήν Ευρώπη.... Σίγουρα ο ρόλος τής ιδεολογίας ήταν πάντοτε τεράστιος. Αλλά υπάρχει καί η πραγματικότητα. Όχι μόνο η πραγματικότητα τής ιδεολογίας αλλά καί η άλλη: η φύση καί η κοινωνία, οί θεσμοί καί πληθυσμοί. Αυτά δέν είναι inventions κανενός, αλλά ιστορικά προϊόντα που διαμορφώνονται μέ τήν πάροδο αιώνων, μερικές φορές χιλιετηρίδων. Ο νέος αγνωστικισμός τείνει νά μάς πεί ότι τίποτα δέν υπάρχει αντικειμενικά ανεξάρτητα από εμάς. Τό ότι παρόμοιες απόψεις υποστηρίζουν πρώην καί νύν αριστεροί είναι βέβαια μία θλιβερή διαπίστωση.........

......Θά ήταν αυτοκτονία νά κλείσουμε τά μάτια μας μπροστά στίς πιέσεις που δεχόμαστε, τόσο εμείς όσο καί τό σύνολο τής Ευρώπης καί τού κόσμου, από μία μεγάλη δύναμη, τόν «αμερικάνικο ιμπεριαλισμό»... ο οποίος ως έναν από τούς πρωταρχικούς του στόχους έχει νά τσακίσει όλα τά σύνολα που θά μπορούσαν νά προβάλλουν αντίσταση στίς βλέψεις του. Νά τά αποσυνθέσει, γιά νά μείνουν πιά μόνον άτομα πού θά περιορίζονται στό νά καταναλώνουν».

*Αθηνά Κατσαφάδου, δικηγόρος, τέως πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά

Βιβλιογραφία

Γ. Καραμπελιάς, «Η αποστασία τών διανοουμένων»

Νίκος Σβορώνος, «Ιστορία τής νεώτερης Ελλάδας»

Α. Λιάκος, «Πρός επισκευήν Ολομελείας...»


[Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, 14/01/2016]