Η ΜΑΖΙΚΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
ΚΑΙ Η ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Από την μια πλευρά
κοινωνική αντίδραση και «Συνωμοσία καπιταλιστική»... από την άλλη ανθρωπιστική
αλληλεγγύη και «Είμαστε όλοι μετανάστες». Ένα εκρηκτικό φάσμα αντιλήψεων για
την μεταναστευτική λαίλαπα που τείνει να γίνει απειλή αντίστοιχη των βαρβαρικών
επιδρομών που διέλυσαν την ρωμαϊκή αυτοκρατορία!
Το HELLENIC NEXUS
ανοίγει τον διάλογο και θέτει το ζήτημα στην Ελλάδα σε μια εποχή που φαίνεται
ότι η λογική εξασθενεί και ο φόβος θεριεύει μπροστά σε ένα ανεξέλεγκτο
φαινόμενο. [Καλοκαίρι 2006]
Του Λεωνίδα Χ.
Αποσκίτη*
Εδώ και αρκετό καιρό,
οι θεμελιακοί μύθοι της Νέας Τάξης και της «παγκοσμιοποίησης» αφού δέχθηκαν
απανωτές ριπές αμφισβήτησης, έχουν ξεγυμνωθεί και βρίσκονται υπό κατεδάφιση.
Η ιδεολογία του
«πολέμου των πολιτισμών» έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι είναι ένα ρηχό και
κατασκευασμένο ιδεολόγημα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Επικυρίαρχων
με αιχμή τον άξονα Αμερική-Βρετανία-Ισραήλ και των συμμάχων τους.
Τα σχέδια για την
«Νέα Μέση Ανατολή» έχουν βαλτώσει στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και
καταρρακώθηκαν προσφάτως στον Λίβανο [σ.σ.: με τη νίκη της Χεζμπολλάχ].
Τέλος, τον τελευταίο
χρόνο, δέχθηκε ισχυρά πλήγματα το μοντέλο της «πολυπολιτισμικότητας», ένθεν
κακείθεν του Ατλαντικού, τόσο με τις εξεγέρσεις της Γαλλίας όσο και με τις
εξελίξεις στις ΗΠΑ.
Η προπαγάνδα για το
μέλλον της «πολυπολιτισμικής κοινωνίας», είτε με την μορφή του αμερικανικού melting pot
(χωνευτήρι εθνοτήτων) είτε με την μορφή της γαλλικής «αφομοίωσης», έσπασε τα
μούτρα της πάνω στα νέα σιδηρά τείχη που ορθώνονται από νομοθεσίες του τύπου:
«Ή αγαπάτε την Γαλλία ή φεύγετε»! [1]
Δεν πρέπει, λοιπόν,
εμείς στην Ελλάδα να αναρωτηθούμε το εξής αυτονόητο: Αν χώρες όπως η Αμερική, η
Γαλλία, η Βρετανία κ.ά., παραδοσιακά τόποι υποδοχής μεταναστών, βρίσκονται
μπροστά σε τόσο οξυμένα προβλήματα, τότε τι μέλλει γενέσθαι με τον ελληνικό
«Τιτανικό», που έχει ορμήξει πλησίστιος για να συναντήσει το παγόβουνο της
«πολυπολιτισμικότητας»;
Δυστυχώς, στην λογική
των εγχώριων αφελών, αν ο πολιτισμός είναι μια φορά καλό, τότε ο
«πολυ-πολιτισμός» είναι καλό στο τετράγωνο...
Η Ενωμένη Αγορά του
Εγκλήματος
Το σχέδιο της
Ευρωπαϊκής Ένωσης για την δημιουργία μιας ενιαίας αγοράς, στην οποία οι πολίτες
της θα απολαμβάνουν τα κεκτημένα της ελεύθερης μετακίνησης και της ελευθερίας
στην διακίνηση υπηρεσιών και αγαθών, άλλαξε δραματικά και τους κανόνες του
διασυνοριακού εγκλήματος στην Ευρώπη. Χαλαρώνοντας τους ελέγχους στα «εσωτερικά
σύνορα» μεταξύ των χωρών-μελών της συνθήκης Σένγκεν, μετέφεραν την φύλαξη των
συνόρων περιφερειακά επιβαρύνοντας χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία. Έτσι,
δημιουργώντας μια ενιαία εσωτερική αγορά, η Ευρώπη δημιούργησε επίσης για τον
εαυτό της μια ενιαία αγορά εγκλήματος.
Το γρηγορότερα αναπτυσσόμενο εμπόριο έγινε το λαθρεμπόριο
ανθρώπων.
Το Διεθνές Κέντρο Μεταναστευτικής Πολιτικής στην Βιέννη εκτιμά ότι περισσότεροι
από 500.000 άνθρωποι περνούν λαθραία τα σύνορα της Ε.Ε. κάθε χρόνο. Ο αριθμός
αυτός αυξάνεται συνεχώς. Άλλοι λένε ότι αυτά τα νούμερα αντιστοιχούν μόνο στα
κορίτσια που διακινεί το εμπόριο λευκής σαρκός από την πρώην Ανατολική Ευρώπη.
Σε μια συγκλονιστική σειρά-ορόσημο
του BBC World Service με τίτλο «Λαθρεμπόριο
Ανθρώπων», τον Δεκέμβριο του 2002, παρουσιάσθηκαν οι τέσσερις βασικοί λόγοι
για το λαθρεμπόριο των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο: πορνεία, δουλεία,
ανθρώπινα όργανα και υιοθεσίες!
Η σειρά, που
παρουσιάσθηκε από τον John McGhie,
φώτισε τους λόγους της τεράστιας αύξησης της λαθρομετανάστευσης κάτω από το
πρίσμα όχι της «παγκοσμιοποίησης», αλλά μάλλον της «μαφιοποίησης» του πλανήτη. [2]
Μια αλήθεια που την
γνωρίζουν καλά τα θύματα και οι εγκληματίες που κερδίζουν από την εκμετάλλευσή
τους.
Την αγνοούν, όμως,
εκατομμύρια ανυποψίαστοι πολίτες από την συστηματική παραπληροφόρηση για «τα
καλά της μετανάστευσης».
Το πρώτο επεισόδιο, Trafficking for Sex
(Λαθρεμπόριο του Σεξ), διηγείται την ιστορία κοριτσιών από την Αφρική και την
Ανατολική Ευρώπη που προωθούνται για να δουλέψουν στην βιομηχανία του σεξ.
Το πρόγραμμα ξεσκεπάζει
το πώς λειτουργεί η «επιχείρηση», προσδιορίζει τους υπαίτιους και αποτιμά τις
προσπάθειες της αστυνομίας να διώξει όσους εμπλέκονται.
Το Εμπόριο των
Οργάνων αποκαλύπτει ιστορίες παράνομων μεταμοσχεύσεων νεφρών.
Παρουσιάζει με
λεπτομέρειες τον ρόλο των παράνομων μεσαζόντων που προμηθεύουν όργανα από
ζωντανούς δότες σε ασθενείς στην Βρετανία και το Ισραήλ, συζητά τις ηθικές
αντιρρήσεις στην πώληση νεφρών και εξετάζει τα επιχειρήματα υπέρ της ρύθμισης
και όχι της απαγόρευσης του εμπορίου –μιας διαμάχης που διχάζει σε βάθος τους
γιατρούς.
Οικονομική
Μετανάστευση – Ελευθερία ή Δουλεία; Το επεισόδιο που ασχολείται με αυτό το
πρόβλημα αναφέρεται στις ζωές των μεταναστών στην Νέα Υόρκη και το Λονδίνο. Οι
μετανάστες πληρώνουν ένα τεράστιο ποσό για να ταξιδέψουν σε «μια χώρα νέων
ευκαιριών» μόνο και μόνο για να ανακαλύψουν ότι είναι χρεωμένοι στον λαθρέμπορο
που τους έφερε.
«Οι βιοτεχνίες ρούχων
στην Νέα Υόρκη είναι γεμάτες από χαμηλά αμειβόμενους εργάτες όπου η υποδούλωση
στον λαθρέμπορο είναι κανόνας», λέει ο McGhie.
Η τελευταία εκπομπή
εξετάζει το Λαθρεμπόριο Παιδιών.
Διερευνά τις γυναίκες
που μετακινούνται για να λειτουργήσουν ως υποκατάστατες μητέρες και το νέο
φαινόμενον της διεθνούς ανατροφής παιδιών από ανάδοχες οικογένειες.
Η γραμμή που
διαχωρίζει την νόμιμη υιοθεσία από το λαθρεμπόριο βρεφών γίνεται ολοένα και πιο
ασαφής.
Η κατευθυντήρια
γραμμή για όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια της επαπειλούμενης παγκόσμιας
Νέας Τάξης έχει δοθεί από τους εγκέφαλους των Επικυρίαρχων, όπως οι Κίσσινγκερ, Χάντινγκτον, Φουκουγιάμα
και άλλοι, μέσα από τα γραπτά τους και τις οδηγίες τους.
Η νεοταξική
υπερεθνική ελίτ και το αδίστακτο χρηματιστηριακό κεφάλαιο χρειάζονται τους
εξαθλιωμένους μετανάστες για δύο λόγους: πρώτον,
για να κερδοσκοπήσουν στο μάξιμουμ και, δεύτερον,
για να διαλύσουν τα ιστορικά έθνη και τις κοινότητες, δηλαδή κάθε οργανωμένη
ανθρώπινη «οργανική μονάδα» που μπορεί να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους.
Η μετανάστευση
καταστρέφει την συνεκτικότητα της κοινωνίας υποδοχής. Οι τουρμπο-καπιταλιστές
της Novus Ordo και οι τοπικές
εξαρτημένες και καλολαδωμένες από αυτούς νομενκλατούρες (το παράδειγμα της
Ελλάδας είναι από τα χαρακτηριστικότερα) δεν επιθυμούν η κοινωνία που θέλουν
να ποδηγετήσουν να έχει συνοχή, την προτιμούν αποδυναμωμένη και ρευστή,
έτσι θα είναι ευκολότερο να την απομυζήσουν.
Μια συνεκτική και
υγιής κοινωνία αντιδρά ενστικτωδώς στους άπληστους εκμεταλλευτές της, όταν
αντιλαμβάνεται ότι οδηγούν την κοινωνία στην καταστροφή.
Το κέρδος που βγαίνει
από έναν εργαζόμενο είναι συνάρτηση του πόσο φθηνά πουλάει την εργατική του
δύναμη –όσο φθηνότερα τόσο περισσότερο κερδίζει ο επιχειρηματίας, ο βιομήχανος,
ο οποιοσδήποτε.
Το αστείο είναι ότι
αυτοί οι ίδιοι οι μετανάστες, το «φθηνό κρέας» για τα σχέδιά τους, μόλις πάρουν
το δικαίωμα ψήφου, θα τρέξουν να ψηφίσουν τα «πολυπολιτισμικά» αφεντικά τους
είτε λέγονται Μπλαιρ και Μπους είτε Γιωργάκης και Κωστάκης γιατί αυτούς
νομίζουν για συμμάχους τους προκειμένου να παραμείνουν στην χώρα που τους
φιλοξενεί. Φυσικό επακόλουθο αυτό μιας έξυπνα κατευθυνόμενης πολιτικής
διαπλοκής.
Όμως, για τους
ντόπιους ψηφοφόρους το μεταναστευτικό λεφούσι είναι μια ενόχληση στις καλύτερες
εποχές έως μια καταστροφή στις
χειρότερες ημέρες της ανεργίας και της φτώχειας, όπως αυτές που ζούνε στην
χώρα μας μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων και της, υπό εξαφάνιση, εργατικής
τάξης.
Για τους εργάτες,
τους υπαλλήλους, τους μικρομεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες, οι μετανάστες δεν
είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς. Η επικίνδυνη φύση της μετανάστευσης είναι εμφανής.
Και έτσι τους σπρώχνουν να στρατευθούν στην ρατσιστική άκρα δεξιά. Τα φαινόμενα
Λεπέν στην Ευρώπη είναι ενδεικτικά.
Τώρα, το λάθος αυτών
που αντιδρούν, ιδίως των ακροδεξιών στοιχείων, είναι η έλλειψη συμπόνοιας και
οι ρατσιστικές τάσεις. Δεν μιλάμε για κατσαρίδες και παράσιτα. Μιλάμε
για ανθρώπινες ζωές οι οποίες ναι μεν αποσταθεροποιούν την κοινωνία, αλλά όχι
επειδή είναι κατώτεροι άνθρωποι, ούτε επειδή φταίνε αυτοί για την μοίρα τους.
Η καθεστωτική
αριστερά, από την άλλη μεριά, που θάπρεπε να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των
λαϊκών τάξεων, πράγμα που σημαίνει να αντιτεθεί στην ανεξέλεγκτη
μετανάστευση, δεν το κάνει. Εγκλωβισμένη στα «διεθνιστικά» ταμπού της
συμπορεύεται με τα τεχνάσματα της υπερεθνικής ελίτ και της ντόπιας
νεοφιλελεύθερης νομενκλατούρας για λόγους δήθεν «αλληλεγγύης» και
«ανθρωπισμού». Μα, υπό το πρόσχημα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» σήμερα
βομβαρδίζονται χώρες και άλλες καταστρέφονται εκ των έσω με την διάλυση του
ιστορικού εθνικού και κοινωνικού ιστού.
Υπάρχουν λύσεις πέρα
από ψευτο-ανθρωπισμούς και υστερικο-ρατσισμούς και έχουν κατά καιρούς προταθεί
από σκεπτόμενους και προβληματισμένους Ευρωπαίους, αλλά θάβονται ως ανεδαφικές
από τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ, από τους ίδιους κύκλους δηλαδή που επωφελούνται από
την μεταναστευτική εξαθλίωση. Η μετανάστευση μπορεί να σταματήσει και να
αντικατασταθεί από την μεταφορά κεφαλαίων στις φτωχότερες χώρες μέχρι το
εισόδημά τους ν’ ανέβει και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας οπότε οι
πληθυσμοί που θα μετανάστευαν να μείνουν εκεί. Βάλτε ΣΤΟΠ στην μετανάστευση
και αρχίστε την μεταφορά κεφαλαίων στον Τρίτο Κόσμο, κύριοι της ενωμένης
ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας!
Ενώ οι μεμονωμένοι
μετανάστες, που συνήθως ενδιαφέρονται για την χώρα που εγκαθίστανται, είναι
πάντα καλοδεχούμενοι και προσθέτουν λίγο «έθνικ» χρώμα στην κοινωνία, οι μαζικά
μετακινούμενοι ξένοι πληθυσμοί φέρνουν πάντα δυστυχία.
Οι ξένοι είτε έρχονται σαν εισβολείς είτε σαν κατακτητές
ή ως οικονομικοί και πολιτικοί πρόσφυγες, για την κοινωνία υποδοχής είναι ένα
συθέμελο σοκ.
Και το σοκ είναι ακόμα μεγαλύτερο όταν δεν υπάρχει καμμία οργάνωση, βασιλεύει η
διαφθορά και δεν αποφασίζει ο ίδιος ο λαός για την έκταση και τις διαστάσεις
του φαινομένου. Αυτό που γίνεται κατά κόρον στην Ελλάδα την τελευταία
δεκαπενταετία με την αθρόα εισβολή λαθρομεταναστών, με συνέπεια την εξαθλίωση μεγάλου τμήματος της
εργατικής τάξης, εξευτελισμό του μεροκάματου και επιδείνωση των συνθηκών
κοινωνικής και εργασιακής ασφάλισης –χώρια την βιαιότητα, τις ληστείες και τις
δολοφονίες που υπέστη ο Έλληνας πολίτης χωρίς κανένα λόγο και αιτία. Και το
ατιμώρητο των δραστών.
Όμως, κανένας δεν
φεύγει από τον τόπο του με τα αγαπημένα τοπία του, τους φίλους του, τον τρόπο
ζωής και τα ιερά του κειμήλια, αν δεν έχει λόγο. Οι άνθρωποι, είτε στην Ευρώπη
είτε στην Αφρική και παντού, αγαπούν τον τόπο που γεννήθηκαν, την πατρίδα τους.
Οι άνθρωποι εγκαταλείπουν μαζικά την γη τους μόνο όταν καταστρέφεται και
γίνεται αφιλόξενη.
Δεν θα βλέπαμε
Αλβανούς στην Ομόνοια, εάν ο Ψυχρός Πόλεμος και το ΝΑΤΟ στην συνέχεια δεν
διέλυαν τα Βαλκάνια. Ούτε Αφρικανούς, εάν η νεο-αποικιοκρατία και η πολιτική
διαφθορά δεν ρήμαζαν τις όμορφες Αφρικανικές χώρες. Οι Ασιάτες που επαιτούν στα
φανάρια το κάνουν γιατί η Νέα Τάξη βομβαρδίζει τις χώρες τους, κ.ο.κ.
Η Οριάνα Φαλλάτσι, στο τελευταίο βιβλίο
της για την Ευρώπη, έγραφε κατά των μεταναστών λέγοντας χαρακτηριστικά ότι η
Φλωρεντία, «κάποτε πρωτεύουσα των τεχνών και του πολιτισμού και της ομορφιάς»
είναι «πληγωμένη και ταπεινωμένη» από αλαζόνες «Αλβανούς, Σουδανούς,
Μπενγκαλέζους, Τυνίσιους, Αλγερινούς, Πακιστανούς και Νιγηριανούς» που «πουλάνε
ναρκωτικά και πόρνες και ουρούν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης» (σας
θυμίζει Ομόνοια αυτό;).
Αλλά δεν ήθελε να
καταλάβει ότι οι ίδιοι που υποστήριζε (οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους στον πόλεμο
των πολιτισμών) είναι οι εγκέφαλοι αυτής της κατάστασης. Ο πραγματικός
πόλεμος σήμερα είναι εναντίον αυτής καθ’ εαυτής της διαφορετικότητας και έχει
κηρυχθεί από τους «τοκογλύφους» της απληστίας. Δεν τους αρέσει το όμορφο
μωσαϊκό των διαφορετικών φυλών και πολιτισμών. Θέλουν να ισοπεδώσουν τον
παγκόσμιο πολιτισμό γιατί είναι πιο εύκολο να πουλάς διαφημίσεις και προϊόντα
σε αποβλακωμένους ανιστόρητους καταναλωτές σε έναν virtual
κόσμο. Τα όμορφα πράγματα του παρελθόντος πλέον θα βρίσκονται στα μουσεία όπου
οι καταναλωτές θα μπορούν να τα δουν, πληρώνοντας τσουχτερή είσοδο. Τα ιστορικά
και μοναδικά μνημεία θα αντικατασταθούν από τεράστια εμπορικά κέντρα και
απρόσωπα εργασιακά γκέττο.
Ο καθηγητής του Institute of Advanced Studies του Πανεπιστημίου
του Πρίνστον, Μάϊκλ Γουόλτσερ, ένας από τους πιο επιφανείς εκπροσώπους της
αμερικανικής πολιτικής σκέψης, θεωρεί «τυραννική φαντασίωση» την ιδέα
ότι οι άνθρωποι θα γίνουν μέλη μιας οικουμενικής φυλής. Ο Γουόλτσερ, που
εκφράζει την φιλελεύθερη αμερικανική Αριστερά, κατακρίνει τους
«παγκοσμιοποιητές» της αριστεράς που συνοδοιπορούν με την διάλυση των συνόρων
και των διαφορών.
Στο βιβλίο του «Περί ανεκτικότητας, για τον εκπολιτισμό
της διαφοράς» (Εκδ. Καστανιώτη), ο Γουόλτσερ γράφει: «Το όνειρο της παλιάς
Αριστεράς για έναν κόσμο χωρίς θρησκευτικές ή εθνικές διαφορές πάντα μου
φαινόταν φαντασίωση και μάλιστα τυραννική φαντασίωση, αφού μόνο η τυραννία
μπορεί να καταπιέσει την διαφορά. Δεν αμφισβητώ τους κινδύνους του φυλετισμού,
αλλά πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε. Δεν μπορείς να προσποιείσαι, όπως οι
«φιλόσοφοι της Αριστεράς» κάνουν συχνά, ότι οι κίνδυνοι αυτοί είναι απλώς
επιφαινόμενα της πάλης των τάξεων. Οι άνθρωποι είναι πλάσματα που δημιουργούν
κουλτούρα και η διαφορά είναι το κεντρικό χαρακτηριστικό αυτής της
δημιουργικότητας. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ’ αυτό».
Τα τελευταία
δεκαπέντε χρόνια η Ελλάδα, από χώρα αποστολής μεταναστών μετατράπηκε βίαια,
ανεξέλεγκτα και χωρίς να ερωτηθούν οι Έλληνες πολίτες (σε καμμιά εκλογική
αναμέτρηση κανένα κόμμα δεν έθεσε προ του λαού τα σχετικά σχέδιά του) σε χώρα
υποδοχής αλλεπάλληλων κυμάτων απελπισμένων τριτοκοσμικών Αλβανών, Πακιστανών,
Ινδών, Ιρακινών, Αφγανών, Νιγηριανών, Βουλγάρων, Κινέζων και πολλών άλλων
φυλών, αλλοθρήσκων και αλλοεθνών.
Ο τεράστιος όγκος και
η μεγάλη συχνότητα των μεταναστευτικών ρευμάτων, αφού τα σύνορα της χώρας
είναι μια από τις σημαντικότερες «πύλες εισόδου» στην Ε.Ε., συν το γεγονός
της ανύπαρκτης υποδομής –θεσμικής και τεχνολογικής- αφού η χώρα δεν ήταν
προετοιμασμένη γι’ αυτή την λαίλαπα, όπως άλλες χώρες με παραδοσιακή εμπειρία
υποδοχής μεταναστών, έχουν επιφέρει δυσβάστακτα πλήγματα στην δομή της
ελληνικής κοινωνίας.
Το πιο ανησυχητικό
είναι ότι, σύμφωνα με ομολογίες των ίδιων των αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. και του
Λιμενικού Σώματος που εξυπακούεται ότι είναι οι άμεσα υπεύθυνοι για την
φρούρηση των συνόρων μας και της εθνικής μας κυριαρχίας, «κανένας μηχανισμός»
δεν μπορεί να υπολογίσει και να εμποδίσει τον πληθυσμό των λαθραίως εισερχομένων
ξένων στην Ελλάδα. «Το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να ...εντοπίζει
μόνο το 10%-15% των εισερχομένων...». [3]
Η Ελλάδα, κατ’
ομολογίαν του υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Βύρωνα Πολύδωρα, δέχεται 500
λαθρομετανάστες τουλάχιστον κάθε εβδομάδα από την πλευρά της Τουρκίας. Ο
αριθμός αυτός σίγουρα είναι πολύ μεγαλύτερος γιατί οι αρχές δίνουν συστηματικά
μειωμένα νούμερα για να μην υπάρξει κοινωνική έκρηξη. Ο Πολύδωρας παραδέχτηκε
επισήμως ότι 1.000.000 λαθρομετανάστες έχουν έλθει στην χώρα τα τελευταία δέκα
χρόνια. [4] Αν υπολογίσουμε τους
Αλβανούς της πενταετίας 1990-1995, που έρχονταν κατά κύματα μόλις έπεσε το
καθεστώς Χότζα, σε όσους θεωρεί ο κ. Υπουργός νόμιμους μετανάστες, ο αριθμός
διπλασιάζεται και πλησιάζει τα 2.600.000, κάτι που ανεπισήμως παραδέχονται οι
αρχές ασφαλείας. Αν ρωτήσεις, όμως, οποιονδήποτε ταξιτζή της Αθήνας, που βλέπει
τι γίνεται στην καθημερινή πιάτσα, θα σου πει και τρελλά νούμερα που φθάνουν
και τα 4 εκατομμύρια.
Η πληροφόρηση είναι
συστηματικά ελλιπέστατη, δεν παύει όμως ο αριθμός των μεταναστών, νομίμων
και λαθραίων, στην Ελλάδα να είναι ούτως ή άλλως σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10%
σε σχέση με τον πληθυσμό. Ένα ποσοστό κατά πολύ υψηλότερο από τα μέσα
ευρωπαϊκά και μέσα σε χρόνο ρεκόρ.
Ο καθηγητής του
πανεπιστημίου του Αιγαίου, κ. Κων/νος Ρωμανός, έχει ζήσει και διδάξει για
πολλά χρόνια στην Ευρώπη και στην Αμερική και γνωρίζει καλά τις διαφορές του
εγχώριου μεταναστευτικού φαινομένου και του αντίστοιχου της Δύσης. Τα τελευταία
χρόνια είναι ένας από τους λίγους εκπροσώπους της ακαδημαϊκής κοινότητας που
έχει σπάσει το καθεστώς της σιωπής που έχει επιβληθεί γύρω από το ζήτημα αυτό
και προειδοποιεί για τους κινδύνους του μέλλοντος.
Σύμφωνα, λοιπόν, με
όσα παρατηρεί, η Ελλάδα έχει επιλεγεί για την εφαρμογή ενός πιλοτικού σχεδίου
επιβολής της περιβόητης «παγκοσμιοποίησης», της νέας δηλαδή δουλοκρατίας
του φθηνού εργατικού δυναμικού και του χιλιοτρυπημένου κοινωνικού ιστού.
Η εγχώρια
νομενκλατούρα, λέει ο κ. καθηγητής, το αποκρύπτει αυτό και, με την
συνδρομή των συντηρούμενων με... ευρωπαϊκά πακεττάκια
"ανθρωπιστών" και των ασυνείδητων των ΜΜΕ, προσπαθεί
να καταφέρει ισχυρό πλήγμα στην ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της
χώρας.
Το δυστύχημα είναι ότι μεγάλο μέρος της ελληνικής διανόησης, ακαδημαϊκής και
μη, υπνώττει και δείχνει να μην έχει συνειδητοποιήσει την έκταση του φαινομένου
–εκτός, φυσικά, αυτών που σκοπίμως συνοδοιπορούν με τις μαφίες των λαθρεμπόρων
και την υπερατλαντική στρατηγική του μετασχηματισμού των Βαλκανίων σε
κρατίδια-προτεκτοράτα.
Μας τόνισε ο
καθηγητής κ. Ρωμανός:
«Είναι μεγάλο ψέμα ο
ισχυρισμός της ντόπιας πολιτικής νομενκλατούρας ότι το μεταναστευτικό φαινόμενο
είναι αναπόφευκτο και συνέπεια του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού. Αντιθέτως απ’
ό,τι λέει η προπαγάνδα, η μετανάστευση προς την Ευρώπη ήταν και είναι κατά
το μεγαλύτερο μέρος νόμιμη ενώ στην Ελλάδα ήταν εξ αρχής κατά συντριπτικό
ποσοστό λαθρομετανάστευση... Επίσης, η μετανάστευση προς την Ελλάδα έγινε,
σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, χωρίς να προηγηθεί δημόσιος διάλογος
κομμάτων, συνδικάτων και λαού, μέσα σε συνθήκες μαφιόζικης αδιαφάνειας. Δεν
μπήκαν ποτέ ούτε προεκλογικά ούτε μετά τις τελευταίες 5-6 εκλογικές
αναμετρήσεις τα θεμελιώδη ερωτήματα: α) χρειαζόμαστε μετανάστες; β) αν ναι,
πόσους τον αριθμό; γ) τις ειδικότητες; Και δ) από ποιες χώρες είναι σκόπιμο να
προέρχονται; Τέλος, θάπρεπε να μελετηθεί πώς θα γίνει η επιλογή, αν θα
είναι εποχιακοί ή μόνιμοι, και πώς χορηγούμε και σε ποιες περιπτώσεις άδεια
μόνιμης διαμονής και δικαιώματα. Αυτά όλα συζητούνται ολόκληρες δεκαετίες
τώρα στις άλλες χώρες της Ε.Ε., που ήταν εξ αρχής οργανωμένες κοινωνίες
υποδοχής μεταναστών οι οποίοι και συνέβαλαν στην οικονομική τους ανάπτυξη».
Υπάρχουν, όμως, και
άλλες αντιθέσεις μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης ως προς την αντιμετώπιση των
μεταναστών, μας λέει στην συνέχεια ανήσυχος ο κ. καθηγητής: «Πρώτον, ο αριθμός
των μεταναστών στην Ελλάδα είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερος σε ποσοστά (ως
προς τον πληθυσμό) απ’ όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τα επίσημα στατιστικά
στοιχεία μιλούν για 15% περίπου, ενώ τα ανεπίσημα για 30% - 40%. Σε σύγκριση,
τα ποσοστά στην Γερμανία και την Ολλανδία είναι 10% και 9% αντίστοιχα. Η
Γερμανία χρειάσθηκε πενήντα χρόνια, και με βαρειά βιομηχανία, για να
συγκεντρώσει αυτό το εργατικό δυναμικό.
Δεύτερον, και το
τραγικώτερο, είναι ότι η Ελλάδα συνεχίζει την πολιτική των ανοικτών συνόρων
και των νομιμοποιήσεων, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη κλείνει σταδιακά τα σύνορά
της και μεταβάλλεται σε φρούριο. Και όταν λέω υπόλοιπη Ευρώπη εννοώ τις εθνικές
κυβερνήσεις των χωρών-μελών της Ε.Ε. και όχι τις ηχηρές πολυπολιτισμικές
ντιρεκτίβες της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών που περί άλλα τυρβάζουν.
Αυτές,δυστυχώς, τις ακολουθεί μόνο η εγχώρια ευρώ-ελίτ ενώ οι άλλες χώρες τις
πετούν στο καλάθι των αχρήστων και χαράζουν την εθνικά συμφέρουσα πολιτική
τους.
Έτσι, λοιπόν, αντί η
Ελλάδα να γίνεται Ευρώπη, οδεύει μέσα από αυτό τον πραξικοπηματικά
εγκαθιδρυμένο πολυεθνισμό σε κάτι σαν τα Βαλκάνια επί Τουρκοκρατίας... Μόνον με
καθολική αφύπνιση και ξεσηκωμό του ελληνικού λαού θα αποφύγουμε την
προγραμματισμένη πολιτιστική εθνοκτονία και, τέλος, την εδαφική συρρίκνωση
λόγω των όμορων μεταναστευτικών κοινοτήτων».
Η χώρα μας, λόγω των
εκτεταμένων και δυσεπιτήρητων θαλάσσιων και χερσαίων συνόρων της, έχει γίνει
ο «ασθενής κρίκος» της ευρωπαϊκής λαθρομετανάστευσης. Η διακίνηση, εκτός
από τα σαπιοκάραβα των δουλεμπόρων, γίνεται με λεωφορεία του ΚΤΕΛ, ιδιωτικά
πούλμαν, με ΙΧ, με ταξί, με τροχόσπιτα, ακόμα και με... κλούβες για άλογα.
Εκατοντάδες πρόσφυγες
από την Τουρκία, στοιβαγμένοι στα αμπάρια και στα καταστρώματα λαθρεμπορικών
φορτηγών και ψαροκάϊκων, κατεβαίνουν από το Τσεσμέ στην Εύβοια και το Αιγαίο.
Μικρότερα «φορτία» με καΐκια και βάρκες περνούν από το Δικελί προς τα νησιά του
Ανατολικού Αιγαίου, ειδικότερα την Λέσβο. Από τις ερημικές ακτές στην χερσόνησο
του Κουσάντασι οι λαθρομετανάστες περνούν το στενό της Χίου για τις Κυκλάδες.
Το ίδιο γίνεται και
από τα παράλια απέναντι από την Σάμο. Ένας άλλος θαλάσσιος δρόμος ξεκινά από τα
νότια τουρκικά παράλια στην περιοχή της Μερσίνας.
Ολόκληρη η τουρκική ακτή, από την Ρόδο μέχρι το
Καστελλόριζο, είναι πύλη λαθρομεταναστών προς Δωδεκάνησα και Κρήτη που
χρησιμοποιούν κυρίως Ασιατικής καταγωγής πρόσφυγες.
Το Μποντρούμ (Αλικαρνασσός) αποτελεί
επίσης σημαντικό ορμητήριο Αφγανών λαθρομεταναστών, που συνήθως τους βρίσκουν
πάνω σε σχεδίες μέσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα.
Από βορράν υπάρχουν
οι αλβανικοί δρόμοι προς Καστοριά,
Ιωάννινα και Θεσπρωτία και οι θαλάσσιοι δρόμοι προς Κέρκυρα και Δυτική Ελλάδα.
Ο ποταμός Έβρος είναι η κύρια πύλη
λαθρομεταναστών από χώρες της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ασίας, που τον
διασχίζουν με σχεδίες και βάρκες χωρίς να τους αντιληφθούν οι ελληνικές
περιπολίες.
Τέλος, από τα
ελληνοβουλγαρικά και ελληνοσκοπιανά σύνορα, που είναι γεμάρα δύσβατα και απομονωμένα
περάσματα, αφύλακτα συνήθως, διακινείται το εμπόριο λευκής σαρκός των
Βαλκανίων.
Οι ένα με δύο
εκατομμύρια Αλβανοί εργαζόμενοι στην χώρα μας την τελευταία δεκαετία, που ήλθαν
υπό συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης, κατάφεραν να βελτιώσουν θεαματικά την οικονομική
τους κατάσταση. Πολλοί απ’ αυτούς έγιναν εργοδότες, ιδιοκτήτες ακινήτων –τα
μισά ακίνητα στο κέντρο της Αθήνας πωλούνται σε Αλβανούς- και είναι καλύτεροι
καταθέτες των τραπεζών από τον μέσο καταχρεωμένο Έλληνα πολίτη.
Ποια ήταν η συμβολή
τους στην ελληνική οικονομία; Συνέβαλαν στα υπερκέρδη των επιχειρήσεων, στο να
κάνουν οι εργολάβοι τα Ολυμπιακά έργα «τσεπώνοντας» όσο το δυνατόν περισσότερα
χρήματα και χρησιμοποιήθηκαν για να συμπιεσθούν οι αμοιβές των Ελλήνων
εργαζομένων και να λειτουργεί απρόσκοπτα η «μαύρη εργασία», αφού δεν υπάρχει
κανένας έλεγχος και προγραμματισμός.
Το τραγικότερο δε
όλων είναι ότι όλη αυτή η ανθρώπινη μάζα που διακινείται από τις χώρες των
Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής προς την Ελλάδα, είτε
για να παραμείνει εδώ είτε για να προωθηθεί προς την Ε.Ε., είναι θύματα των
οργανωμένων εγκληματιών λαθρεμπόρων και δουλεμπόρων που εισπράττουν 5.000-6.000
ευρώ για κάθε άνθρωπο που μεταφέρουν.
Οι συνθήκες μεταφοράς
τους είναι εγκληματικές και ποτέ δεν φθάνουν όλοι οι διακινούμενοι ζωντανοί
στον προορισμό τους. Παρ’ όλα αυτά, οι οργανωμένες αυτές λαθρεμπορικές μαφίες
εισπράττουν κανονικά τα χρήματά τους με οποιοδήποτε κόστος, ακόμα και με την
εξαπάτηση των μεταναστών. Σύμφωνα με την Οργάνωση κατά των Ναρκωτικών και του
Εγκλήματος του ΟΗΕ, ο τζίρος της παράνομης διακίνησης μόνο των Αφρικανών
μεταναστών ξεπερνά τα 230 εκατομ. ευρώ ετησίως. [5]
Σύμφωνα με τις
εκθέσεις της ΕΛ.ΑΣ. για το οργανωμένο έγκλημα, οι δουλέμποροι στην χώρα μας
είναι αδίστακτοι. «Στην Αθήνα οι ομάδες των Πακιστανών, αλλά και των Ινδών και
των Νιγηριανών ακόμα, είναι ιδιαιτέρως βίαιες», λένε. «Υπάρχουν ανάμεσά τους
κάποιοι που μετέρχονται όλα τα μέσα για να ελέγξουν τους δικούς τους. Δεν έχει
περάσει πολύς καιρός από τότε που συνελήφθη μια ομάδα από επτά Πακιστανούς, που
σε ένα βρώμικο δωμάτιο κρατούσαν πέντε συμπατριώτες τους. Τους κρατούσαν βέβαια
όλα τους τα χαρτιά και ξέρετε πώς τους έπειθαν να τηλεφωνούν στις οικογένειές
τους για να τους στείλουν 2.500 δολάρια στον καθένα μέσω τραπέζης; Κάθε μέρα
βίαζαν και από έναν...». [6]
Αλήθειες και μύθοι
για τα οφέλη της μετανάστευσης
«Φέρτε μου τις
κουρασμένες, τις φτωχές, τις ατάκτως
στοιβαγμένες μάζες που προσπαθούν να ανασάνουν ελεύθερα», λέει ένας
στίχος της Emma Lazarus που προτιμά ο Paul
Krugman, αρθρογράφος των New York Times.
Ο Krugman, αν και ο ίδιος είναι απόγονος Ρώσσων
εμιγκρέδων που βρήκαν καταφύγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, πήρε θέση υπέρ του ότι
η Αμερική πρέπει να ανακόψει την «απόβαση» στο έδαφός της ανειδίκευτων
μεταναστών που διακινούνται παρανόμως. Και διαλύει κάποιους μύθους που στην
Αμερική έχουν σχέση με τους Μεξικανούς λαθρομετανάστες, αλλά κάλλιστα θα
μπορούσαν να αφορούν και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις –όπως αυτή των Αλβανών
στην χώρα μας [7]:
«Πρώτον, το καθαρό
κέρδος της αμερικανικής οικονομίας από τη μετανάστευση - αν εξαιρέσουμε τα
μεγάλα οφέλη που προκύπτουν για τους ίδιους τους μετανάστες - είναι μικρό.
Ρεαλιστικές εκτιμήσεις μάς δείχνουν ότι, από το 1980 μέχρι σήμερα, η
μετανάστευση δεν έχει συνεισφέρει στη σημαντική αύξηση του συνολικού εισοδήματος
όσων έχουν γεννηθεί στις ΗΠΑ. H αύξηση αυτή,
μάλιστα, είναι πολύ χαμηλότερη από 1%.
Δεύτερον, παρά το
γεγονός ότι η μετανάστευση έχει αυξήσει ελαφρώς τα συνολικά εισοδήματα, οι
περισσότεροι από τους φτωχότερους Αμερικανούς έχουν δεχτεί πλήγμα από αυτή -
ιδιαίτερα από τους μετανάστες που προέρχονται από το Μεξικό. Επειδή έχουν πολύ
χαμηλότερη μόρφωση από τον μέσο Αμερικανό εργάτη, οι Μεξικανοί μετανάστες
αυξάνουν την προσφορά ανειδίκευτης εργασίας και πιέζουν προς τα κάτω τους
μισθούς που λαμβάνουν οι φτωχότεροι Αμερικανοί. (Σ.σ.: κάτι ανάλογο συνέβη και
στην Ελλάδα, κυρίως με τους Αλβανούς).
H
πιο εμπεριστατωμένη μελέτη πάνω στο
θέμα, που έχει γίνει στο Χάρβαρντ από τους George
Borjas και Lawrence Katz,
μας δείχνει ότι οι Αμερικανοί που εγκατέλειψαν το σχολείο (και δεν έχουν υψηλή
μόρφωση) θα κέρδιζαν σήμερα έως και 8% περισσότερα χρήματα, αν δεν υπήρχαν οι
μετανάστες από το Μεξικό. Για τον λόγο αυτό, είναι ανέντιμο να λέμε - όπως
κάνει ο πρόεδρος Μπους - ότι οι μετανάστες «κάνουν δουλειές που δεν θα έκαναν
οι Αμερικανοί». H επιθυμία να εργαστεί κανείς σε μια
συγκεκριμένη δουλειά έχει άμεση σχέση με το πόσο αυτή πληρώνει - και ο λόγος
που κάποιες δουλειές προσφέρουν πολύ λίγα χρήματα για να τραβήξουν την προσοχή
Αμερικανών εργατών, είναι ότι υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός από μετανάστες που
αμείβονται με «ψίχουλα».
Τέλος, η σύγχρονη
Αμερική είναι ένα κράτος ευημερίας, ακόμη κι αν το δίχτυ ασφαλείας στην
κοινωνική μας πολιτική έχει περισσότερες τρύπες από όσες θα έπρεπε - και οι
ανειδίκευτοι μετανάστες απειλούν να... σκίσουν εντελώς το δίχτυ αυτό».
Και προτείνει ο Krugman:
«Τι θα κάνουμε, λοιπόν, γι' αυτό; Ρεαλιστικά, η Αμερική πρέπει να ανακόψει την
«απόβαση» στο έδαφός της μεταναστών που είναι ανειδίκευτοι εργάτες. Αυτό
σημαίνει ότι πρέπει να ελεγχθεί καλύτερα η παράνομη μετανάστευση».
«Τα επιχειρήματα των
επαρχιωτών κοσμοπολιτών μας υπέρ της μεταναστευτικής λαίλαπας είναι απελπιστικά
φτωχά», προσθέτει ο καθηγητής κ. Ρωμανός. «Συνήθως προπαγανδίζουν μισές
αλήθειες, όπως ότι η Ελλάδα έχει δημογραφικό πρόβλημα. Μα, όλη η Ευρώπη έχει
υπογεννητικότητα αλλά δεν διανοήθηκε κανείς στην Γερμανία, π.χ., που την
γνωρίζω καλά γιατί έχω ζήσει πολλά χρόνια εκεί, να τολμήσει να ψελλίσει τέτοιες
βλακείες: ότι η χώρα πρέπει να εισάγει στο εθνικό της έδαφος 20 εκατομμύρια
μετανάστες (αναλογικά με την Ελλάδα, στον πληθυσμό των 82 εκατομ.) για να λύσει
το πρόβλημα. Θα τον έπαιρναν με τις πέτρες ή θα τον προσήγαγαν στα δικαστήρια
όπως τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Φίσερ για μια υπόθεση που αφορούσε μερικές
εκατοντάδες παράνομες βίζες που χορηγήθηκαν από την πρεσβεία της Ουκρανίας. Εδώ
χορηγούνται χιλιάδες βίζες σε συνεργασία με την μαφία και κανείς δεν αντιδρά. Διότι
η πλύση εγκεφάλου επιτάσσει να βλέπουμε το μεταναστευτικό φαινόμενο ως
φιλανθρωπικό πρόβλημα και όχι ως μείζον εθνικό ζήτημα.
Ένας άλλος μύθος που
προβάλλεται κατά κόρον είναι αυτός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα περί
διεύρυνσης της δημοκρατίας. Πολυπολιτισμός, όμως, σημαίνει γκέττο.
Μικρογραφίες, δηλαδή, των εθνών στα στενά γεωγραφικά πλαίσια του κράτους όπου η
δημοκρατία, αντί να ενώνει, παρέχει σε κάθε γκέττο τα όπλα για τους δικούς του
μεμονωμένους στόχους. Οι οποίοι, κάλλιστα, μπορεί να είναι αντίθετοι από αυτούς
του εθνικού κράτους που το φιλοξενεί. Έτσι, με την απώλεια του εθνικού
χαρακτήρα του κράτους, όχι η «αρμονική συνύπαρξη» αλλά ο «πόλεμος όλων εναντίον
όλων» είναι το μέλλον μας. Με την συγκυριαρχία των ξένων επί των εθνικών
εδαφών μας θα χαθούν και οι ελευθερίες των Ελλήνων... Αυτό, δυστυχώς, θέλουν
κατά βάθος οι εμπνευστές της Νέας Τάξης. Την διάλυση των κοινωνικών ιστών και
την εγκαθίδρυση οργουελλικών θεσμών καταστολής. Και σε αυτό βρίσκουν
συνεπίκουρους τους αποβλακωμένους «προοδευτικούς» διανοούμενους και νεολαίους.
Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσο οι κατέχοντες τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες
έχουν ναρκώσει τα αντανακλαστικά της φιλοπατρίας και της εθνικής αυτοάμυνας
στην ελλαδική κοινωνία. Οι Έλληνες κινδυνεύουν να αυτοκτονήσουν ως έθνος από
δήθεν συμπόνοια για τους πεινασμένους του πλανήτη Γη».
Θέματα εθνικής ασφαλείας
Μια πολύ σημαντική παράμετρος
του μεταναστευτικού ζητήματος είναι αυτή που αφορά τους κινδύνους για την
ακεριαότητα της χώρας και την εθνική μας ανεξαρτησία. Η χώρα έχει ένα σωρό
ανοικτά μέτωπα: Κυπριακό, Δυτική Θράκη, Σκοπιανό, Βορειοηπειρωτικό,
Δωδεκάνησα, Ανατολικό Αιγαίο... Επιπλέον, Αλβανοτσάμηδες και Βουλγαρομακεδόνες
καιροφυλακτούν να «την πέσουν» για να αρπάξουν ό,τι κομμάτι μπορέσουν. Αφέλεια,
το λιγότερο, προδίδει η συνεχής επανάληψη εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας του
δικομματισμού ότι η προοπτική της ένταξης στην Ευρώπη για τους βόρειους
γείτονές μας θα τους συνετίσει και θα τους κάνει να ξεχάσουν το εθνικό τους
συμφέρον, όπως κάνει η Ελλάδα. Όμως, οι ηγεσίες των χωρών αυτών –βλ. Μπερίσα,
Ερντογάν, Σκοπιανοί- έχουν επανειλημμένα εκφράσει ότι δεν είναι οπαδοί του δόγματος
του άνευ όρων «φραγκέματος» όπως η εγχώρια νομενκλατούρα.
Η αλβανική και
σκοπιανή αγνωμοσύνη απέναντι στην Ελλάδα, που τους έχει στηρίξει αφειδώς
πολιτικά και οικονομικά, έχει πολλές φορές καταγραφεί και φάνηκε τελευταία με
την επίσκεψη Μπερίσα στην Ελλάδα όταν τέθηκε σε ίση βάση το θέμα των
Βορειοηπειρωτών και των Αλβανών μεταναστών.
Είναι αξιοσημείωτο
ότι οι αρχές ασφαλείας έχουν προειδοποιήσει εδώ και καιρό την πολιτική ηγεσία
για τους κινδύνους που δημιουργεί η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση. Σύμφωνα με
εκθέσεις των αρχών ασφαλείας, που δημοσιεύονται στο τέταρτο κεφάλαιο του
βιβλίου του Γιάννη Κολοβού «Το Κουτί της Πανδώρας» (εκδ. Πελασγός), τα
περάσματα του Ανατολικού Αιγαίου λειτουργούν ως «δίοδοι αποσταθεροποίησης της
περιοχής». Επίσης, «η διοχέτευση των οικονομικών μεταναστών στα ναρκοπέδια του
Έβρου ουδόλως μπορεί να εκληφθεί ως τυχαίο γεγονός». [8]
«Ο μαζικότερος
εποικισμός του Ελληνικού γεωγραφικού χώρου στα νεώτερα χρόνια από αλλοεθνείς με
βαρβαρικές λαλιές εγκυμονεί, εκτός των άλλων, τεράστια προβλήματα ασφαλείας»,
τονίζει ο κ. Ρωμανός. Και εξηγεί: «Η Ελλάδα έχει, εν σχέσει με τους μετανάστες,
μια άλλη διαφορά έναντι της Ευρώπης: ένα μεγάλο μέρος των μεταναστών, ίσως πάνω
από 70%, προέρχεται από χώρες με τις οποίες συνορεύουμε. Χώρες με βαλκανική
νοοτροπία, προερχόμενες από αντιδημοκρατικά καθεστώτα με έντονο εθνικισμό και
αλυτρωτικές διεκδικήσεις εις βάρος της πατρίδας μας. Δεδομένου ότι το
πολυπολιτισμικό κράτος, που μας υποχρεώνουν οι εδώ εκπρόσωποι του πολυεθνικού
κεφαλαίου να ανεχθούμε, είναι στην ουσία ένα μαφιόζικο παρα-κράτος, φαντασθείτε
τι πρόκειται να συμβεί. Οι λεγόμενοι οικονομικοί μετανάστες δεν εισέρχονται ως
«απελπισμένοι» στην Ελλάδα αλλά μάλλον ως υποχείρια των διεθνών μαφιών που
διακινούν ανθρώπους και εμπορεύματα. Πίσω από το μεγαλύτερο κομμάτι, φερ’
ειπείν, των κινέζικων «εμπορικών καταστημάτων» κρύβεται η κινέζικη μαφία –οι Τριάδες,
μια από τις σκληρότερες διεθνείς μαφίες- και το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Όσο
για τους Αλβανούς, εδώ διχαζόμαστε κάθε τόσο μεταξύ μας για το αν οι Αλβανοί
μαθητές θα σηκώσουν ή όχι την ελληνική σημαία. Τι θα συμβεί στο άμεσο μέλλον,
όταν οι Αλβανοί θα απαιτήσουν πολιτικά δικαιώματα και θα υψώσουν την αλβανική
σημαία;
Αυτή την στιγμή
υπάρχουν χωριά στην ελληνική ύπαιθρο με πλειοψηφία Αλβανών και σχολειά με
περισσότερα Αλβανάκια από Ελληνόπουλα. Δεδομένου ότι και τα άλλα κράτη των
βαλκανίων με έντονη παρουσία του αλβανικού στοιχείου –Σερβία, Σκόπια- έχουν
αποσταθεροποιηθεί από τον αλβανικό αλυτρωτισμό, η Ελλάδα θα είναι ο επόμενος
στόχος».
Μετά το Κόσσοβο, η
Τσαμουριά
Ο πρώην υπουργός
Εθνικής Άμυνας, κ. Άκης Τσοχατζόπουλος, χαρακτήρισε την παράνομη
μετανάστευση ως «ασύμμετρη απειλή» [9]
και ο νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Κάρολος Παπούλιας, καλός γνώστης
των εθνικών θεμάτων και έμπειρος στην εξωτερική πολιτική, είχε δηλώσει ότι η
Θεσπρωτία αποτελεί τον τρίτο στόχο του UCK
μετά το Κοσσυφοπέδιο και τις αλβανικές περιοχές των Σκοπίων. [10]
Σύμφωνα με
δημοσιογραφικές πληροφορίες, αλλά και τις αναφορές των ελληνικών υπηρεσιών, ο
γνωστός μας UCK με τα παρακλάδια του, τον Αλβανικό Απελευθερωτικό Στρατό
- NLA και τον Αλβανικό Εθνικό Στρατό – ΑΝΑ, που δρουν στα
Βαλκάνια, έχει σχηματίσει τέσσερις μεραρχίες προορισμένες να δράσουν στην
περιοχή. Η μεραρχία «Τσαμουριά» έχει χώρο ευθύνης την ελληνική Ήπειρο με έδρα
την Πρέβεζα [11]. Οι αξιωματικοί
της Κρατικής Ασφαλείας έχουν στα χέρια τους κατάλογο με περίπου 2.000 ονόματα
Αλβανών που είναι στην Ελλάδα –οι μισοί στην Αθήνα- «εν υπνώσει» για την
πραγματοποίηση δολιοφθορών όταν έλθει η ώρα. [12]
Εάν βρεθεί κανείς
νυκτερινές ώρες ορισμένες ημέρες στον σταθμό Λαρίσης, θα δει να αποβιβάζονται
συντεταγμένα ομάδες Αλβανών ηλικίας έως 30 ετών, καλογυμνασμένων, που
φυσιογνωμικά δεν έχουν σχέση με το μέσο προφίλ του οικονομικού μετανάστη από
την νότιο Αλβανία. Πρόκειται για Βορειοαλβανούς και Κοσσοβάρους, στρατευμένους
στον UCK και την Αλβανική μαφία, οι οποίοι ζουν στην Αθήνα,
συντηρούνται από την οργάνωση και ασχολούνται με την προστασία των ομοεθνών
τους και σε άλλες ημι-νόμιμες δραστηριότητες. Αποθήκες με βαρύ οπλισμό του UCK
και του UCC (Απελευθερωτικού Στρατού Τσαμουριάς) υπάρχουν διάσπαρτες
στις παρυφές της πρωτεύουσας... Δεν πρόκειται για υπερβολές ούτε για φήμες. Ο
στρατιωτικός συντάκτης Δήμος Βερύκιος είχε αποκαλύψει εδώ και χρόνια ότι
κατασχέθηκε φορτηγό με όπλα του UCK που ερχόταν από την FYROM,
όπως και ότι κυκλοφορούν χιλιάδες φυλλάδια στην Ελλάδα με τα οποία οι
παραστρατιωτικές αλβανικές δυνάμεις στην χώρα μας στρατολογούν μέλη και
αναλύουν τα εθνικά δικαιώματα των εδώ Αλβανών. [13]
Συνολικά εκτιμάται
σήμερα ότι οι λαθρομετανάστες έχουν στα χέρια τους πάνω από 300.000 παράνομα
όπλα [14]. Συγκλονιστικό είναι και
το περιστατικό του οποίου υπήρξε μάρτυρας γνωστή καθηγήτρια του Παν/μίου
Αθηνών, όταν βρέθηκε σε μια επαρχιακή πόλη για να μιλήσει πάνω στα εθνικά θέματα.
Μετά το τέλος της διάλεξης την πλησίασαν κάτοικοι της περιοχής και της ζήτησαν
να τους ακολουθήσει σε μια ερημική τοποθεσία έξω από την πόλη. Εκεί, αφού
έσκαψαν λίγο στο έδαφος, της αποκάλυψαν κρύπτες με όπλα του UCK
και της είπαν ανήσυχοι, «Αφήστε τα λόγια εσείς στην πρωτεύουσα και κάντε κάτι
πριν είναι αργά. Εμείς εδώ δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε τα βράδυα». Αν
σκεφθείτε ότι η εν λόγω επαρχία βρίσκεται στην νότιο Ελλάδα, καταλαβαίνετε τι
διαδραματίζεται στις περιφέρειες που συνορεύουν με την βαλκανική ενδοχώρα.
Όπως είχε επισημάνει
εύστοχα το Έθνος, «τόσα όπλα δεν συνηθίζεται να συγκεντρώνονται ούτε τις
παραμονές επαναστατικής εξέγερσης». [15]
Προειδοποιήσεις για
τον αλβανικό αλυτρωτισμό στην χώρα μας έχουν απευθύνει κατά καιρούς και ξένοι
πολιτικοί όπως ο νυν πρωθυπουργός της Σερβίας Βόϊτσλαβ Κοστούνιτσα το
2201: «...ακούμε ότι υπάρχουν απειλές για την Ήπειρο της Ελλάδας» [16]. Και ο πρώην πρόεδρος των Σκοπίων
Κίρο Γκλιγκόρωφ είχε πει ότι: «Το πρόβλημα είναι ότι οι Αλβανοί πιστεύουν πως,
όπου υπάρχουν Αλβανοί το έδαφος είναι δικό τους... και είμαι βέβαιος ότι θα
αρχίσουν ανάλογες δραστηριότητες και στην Ελλάδα. Οι Αλβανοί πιστεύουν ότι τα
σύνορα μπορούν να αλλάξουν με την βία». [17]
Στον δικτυακό τόπο
του γερμανικού ραδιοφώνου «Deutsche Welle»
δημοσιεύθηκαν οι οδηγίες που κυκλοφορεί ο UCK
προς τους Αλβανούς στην χώρα μας. Πρώτη φάση είναι αυτή όπου ο πρόσφυγας πρέπει
να εμφανίζεται σαν αξιολύπητος για να εκμεταλλευθεί τα ανθρωπιστικά
αντανακλαστικά των Ελλήνων που γνωρίζουν από το δράμα της προσφυγιάς. Η δεύτερη
φάση είναι αυτή κατά την οποία εγκαθίσταται φιλήσυχα, δουλεύει σκληρά,
αποταμιεύει και κάνει όσα περισσότερα παιδιά μπορεί. Στην τρίτη φάση, στην
οποία έχουμε μπει, γίνεται ιδιοκτήτης, στέλνει τα παιδιά του στο σχολείο και
αρχίζει να απαιτεί δικαιώματα με στόχο την αποσταθεροποίηση της χώρας υποδοχής.
Στην τέταρτη φάση βρίσκει συμμάχους στο εξωτερικό και, τέλος, στην πέμπτη φάση
«απελευθερώνει» μαζί με τους συμμάχους του την χώρα υποδοχής εξοντώνοντας τον
ντόπιο πληθυσμό. [18]
Αν λάβουμε υπ’ όψιν
ότι ο αλβανικός παράγων έχει «υιοθετηθεί» από διεθνείς Οργανισμούς και κέντρα
αποφάσεων με ισχυρή επιρροή στο ευρω-ατλαντικό κατεστημένο, τότε γιατί να μην
δράσει ως μοχλός αποσταθεροποίησης όταν έλθει η κατάλληλη στιγμή; Οι ενδείξεις
για κάτι τέτοιο είναι σαφείς αλλά, δυστυχώς, η εγκληματική προπαγάνδα
συσκότισης των συνεργαζόμενων στα εθνοκτονικά σχέδια εγχώριων
«παγκοσμιοποιητών» έχει καταστήσει τον Ελληνικό λαό όμηρο αυτού του
χρονοδιαγράμματος.
Αλλά, πέραν του
αλβανικού αλυτρωτισμού, πρόβλημα θα αντιμετωπίσουμε γρήγορα και με τον ισλαμικό
φονταμενταλισμό και κυρίως με τις προβοκατόρικες ομάδες, τύπου «Αλ-Κάϊντα», που
μπορεί να κρύβονται ανάμεσα στους χιλιάδες μουσουλμάνους μετανάστες στην
Ελλάδα.
Σκληραίνουν τα μέτρα
κατά της λαθρομετανάστευσης από τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές χώρες
Ένα ισχυρό ανάχωμα
απέναντι στην λαθρομετανάστευση αποφάσισε να ορθώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση τον
περασμένο Μάϊο χρηματοδοτώντας τις προσπάθειες της ισπανικής κυβέρνησης να
σφραγίσει τα σύνορά της και να δημιουργήσει στρατόπεδα προσφύγων [19]. Ανάλογες κινήσεις τον ίδιο μήνα
έγιναν και στις Ηνωμένες Πολιτείες με την ανάθεση στην Εθνοφρουρά της φύλαξης
των συνόρων της χώρας με το Μεξικό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που είναι μια χώρα
μεταναστών, έχει ξεκάθαρη πολιτική ότι άλλο είναι η ελεγχόμενη μετανάστευση
εντός καθορισμένων ορίων και άλλο η λαθρομετανάστευση που δημιουργεί
ανεξέλεγκτη δυναμική.
Στην Γαλλία, η κυβέρνηση ψήφισε στην
Εθνοσυνέλευση με πολύ μεγάλη πλειοψηφία ειδικό νομοσχέδιο που περιορίζει
δραστικά την μετανάστευση ανειδίκευτων εργατών και καταργεί τις πρόνοιες για
την «επανένωση οικογενειών» που προέβλεπε η κοινοτική οδηγία 109/2003.
Το ιλαροτραγικό είναι ότι όλες αυτές τις «πολυ-πολιτισμικές» ντιρεκτίβες, όπως
η παραπάνω, τις έχει προτείνει η ελληνική κυβέρνηση (επί ελληνικής προεδρίας,
Σημίτη) και οι Έλληνες ευρωβουλευτές (όπως ο ευρωβουλευτής Στ. Λαμπρινίδης). [20]
Στην Γερμανία, όπου η μετανάστευση απετέλεσε
καθοριστικό παράγοντα στην ανάπτυξη της χώρας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο
Πόλεμο, ζουν σήμερα 7.335.000 αλλοδαποί που αποτελούν το 8,9% του συνολικού
πληθυσμού, ποσοστό πολύ μικρότερο του αντίστοιχου ελληνικού. Παρά ταύτα, στην
παραδοσιακή αυτή κοινωνία υποδοχής μεταναστών η κοινή γνώμη αντιδρά σήμερα στην
κατευθυνόμενη από την παγκοσμιοποίηση μετανάστευση.
Οι μετανάστες θα
υποβάλλονται πλέον σε τεστ γνώσεων για να αποκτήσουν την ιθαγένεια όπου θα
είναι υποχρεωμένοι να απαντήσουν σε ερωτήσεις για την γερμανική ιστορία, να
κατονομάσουν έργα του Γκαίτε και του Σίλλερ, και να εξηγήσουν το περιεχόμενο
της «Μεταρρύθμισης». Ανάλογες ρυθμίσεις σε όλη την Ευρώπη αυξάνουν την δυσκολία
στην απόκτηση ιθαγένειας. Στην Βρετανία και την Ολλανδία, οι ξένοι που θέλουν
να γίνουν πολίτες της χώρας πρέπει να περάσουν από εκτεταμένα γλωσσικά τεστ και
εξετάσεις στην εθνική ιστορία και πολιτισμό.
Στην Ελλάδα κάποιες ανάλογες προστατευτικές
ρυθμίσεις που προτείνει το νέο προεδρικό διάταγμα (πιστοποιητικό
ελληνομάθειας, μαθήματα ελληνικής γλώσσας) αντιμετωπίστηκαν από τους
παραζαλισμένους ρέκτες του «πολυπολιτιστικού» μεσαίωνα σαν ...«καψώνια» και
...«χαράτσια», που υποβάλλουν σε «Γολγοθά» τους λαθρομετανάστες και δεν τους
διευκολύνουν να καταλάβουν «εν μια νυκτί» και αμαχητί την κοιτίδα του σύγχρονου
πολιτισμού.
Στην Βρετανία, παραδοσιακή χώρα υποδοχής
μεταναστών, η ανησυχία του πληθυσμού για το εύρος του μεταναστευτικού
φαινομένου ανάγκασε την κυβέρνηση Μπλαιρ να καταργήσει την μόνιμη παροχή
ασύλου και να θέσει αυστηρούς όρους για την «οικογενειακή επανένωση».
Παράλληλα, εισήγαγε ειδικές ταυτότητες για τους μετανάστες. [21]
Μια άλλη τακτική που
φαίνεται να υιοθετούν πολλές εθνικές κυβερνήσεις της Ευρώπης (Ιταλία, Αγγλία,
Γαλλία) είναι ένα σύστημα μοριοδότησης (point
system) των μεταναστών. Υιοθετούν το αυστηρό σύστημα της
Αυστρίας για την προσέλκυση υψηλά εξειδικευμένων μεταναστών και καταργούν
σταδιακά όλες τις μορφές μετανάστευσης ανειδικεύτων. Στην Γαλλία ψηφίστηκε
νόμος που ευνοεί τους μετανάστες με πτυχία και αποκλείει τους υπόλοιπους. Στην
Ελλάδα μια τέτοια λογική είναι ακόμα αδύνατη, ούτως ή άλλως, αφού οι νόμοι της
λαθραίας μετανάστευσης και της μαφίας καθορίζουν τους όρους του μεταναστευτικού
φαινομένου και όχι οι νόμοι του κράτους.
Στην Δανία, η κυβερνητική τακτική οδηγεί σε
όλο και μεγαλύτερη σκλήρυνση της νομοθεσίας για τους ξένους. Οι νέοι νόμοι
ευνοούν την «επιλεγμένη» μετανάστευση και απαιτούν οι δύο σύντροφοι να είναι
τουλάχιστον 24 ετών και να έχουν «έναν δεσμό με την Δανία ισχυρότερο» από
εκείνον με την χώρα καταγωγής τους για να επωφεληθούν από τις ρυθμίσεις για την
επανένωση των οικογενειών.
Η Ολλανδία, η οποία μετά τον Δεύτερο
Παγκόσμιο Πόλεμο δημιούργησε ένα πρωτοποριακό πείραμα σε σχέση με τους
μετανάστες ιδρύοντας μέχρι και ινδουϊστικά σχολεία, έχει αρχίσει να κλείνεται.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, γίνονται όλο
και πιο τεταμένες οι σχέσεις ανάμεσα στους καθαρόαιμους Ολλανδούς και σ’ αυτούς
που είναι μουσουλμανικής καταγωγής (1 εκατομ από τα 16 εκατομ.). [22]
Στην Γαλλία έφθασαν να κρύβουν τα παιδιά των
μεταναστών, όταν στις αρχές Ιουλίου άρχισαν οι απελάσεις του Σαρκοζύ μέσα σε
μια τεταμένη δημόσια συζήτηση για την μετανάστευση, μετά τις εξεγέρσεις των
νεαρών μεταναστών του περασμένου φθινοπώρου.
Τέλος, στις 10
Ιουλίου, έγινε στο Ραμπάτ του Μαρόκου η συνάντηση υπουργών από 57 ευρωπαϊκά και
αφρικανικά κράτη για να αποφασίσει την δημιουργία μιας σκληρότερης
κοινής πολιτικής κατά της λαθρομετανάστευσης. Σε μήνυμά του προς την διάσκεψη,
ο Γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ τόνισε ότι είναι ανάγκη να δοθεί μάχη κατά της
παράνομης μετανάστευσης «με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά και με
αποφασιστικότητα» [23]. Η ατζέντα
του συνεδρίου συμπεριελάμβανε θέματα όπως η ενίσχυση της φύλαξης της ασφάλειας
των συνόρων, ο συντονισμός της δράσης κατά των κυκλωμάτων εμπορίας ανθρώπων
κ.ά.
Επιτακτική η ανάγκη
διαλόγου
Η Ελλάδα ήταν μέχρι
σήμερα ένα μοναδικό υπόδειγμα «σκληρής» εθνικής ταυτότητας: συμπαγής
εθνικά πληθυσμός, μια ιστορική γλώσσα και πολιτισμός, ενιαία ελληνορθόδοξη
θρησκεία. Ό,τι πιο προκλητικό για τα αρρωστημένα μυαλά των «παγκοσμιοποιητών».
Γι’ αυτό η εντολή ήταν «Κτυπήστε την στις ρίζες». Και αυτό γίνεται
παντοιοτρόπως τις τελευταίες δεκαετίες.
Η Γαλλίδα
κοινωνιολόγος Ντομινίκ Σαπέ έχει αποδείξει ότι ο τρόπος με τον οποίο κάθε χώρα
αντιλαμβάνεται το μεταναστευτικό φαινόμενο έχει τις ρίζες του στις ιστορικές
και πολιτικές δοκιμασίες μέσα από τις οποίες δημιουργήθηκε το έθνος. [24]
Σε αυτό οφείλεται η
διαφορά του λεξιλογίου που χρησιμοποιείται. Για τους Γερμανούς, φερ’ ειπείν,
πρόκειται πάντα για «ξένους» (γκασταρμπάϊτερ), για τους Βρετανούς για
«φυλετικές μειονότητες», για τους Σουηδούς και τους Ολλανδούς για «πολιτισμικές
μειονότητες» κ.ο.κ.
Στην Ελλάδα, επειδή
οι πολίτες έχουν μνήμη και ευαισθησία για το μεταναστευτικό φαινόμενο και την
προσφυγιά και λόγω του παραδοσιακού ανθρωπισμού και της φιλοξενίας των Ελλήνων,
οι μετανάστες αντιμετωπίστηκαν με πολύ ανοικτό τρόπο. Ασχέτως τι λένε οι
αυτόκλητοι συμπαραστάτες τους, αν ρωτήσεις τους ίδιους δύσκολα θα βρεις κάποιον
να έχει παράπονα. Αυτό που τους πλήττει περισσότερο –όπως όλους τους Έλληνες-
είναι η γραφειοκρατία και η διαφθορά (εκμετάλλευση από εποχικούς
εργοδότες, κυκλώματα δικηγόρων κλπ).
Τα φαινόμενα
ρατσισμού είναι ελάχιστα και οι μετανάστες προσαρμόζονται άμεσα στις αγροτικές
εργασίες και τον τρόπο ζωής των Ελλήνων. Όμως, την ώρα που σε όλη την Ευρώπη
και τις ΗΠΑ έχει αρχίσει να συζητιέται διεξοδικά το θέμα για να βρεθούν οι
τρόποι διαχείρισής του και ακούγονται προτάσεις ακόμα και για «μηδενική
μετανάστευση», πιστεύουμε ότι έφθασε η ώρα και για την Ελλάδα να ληφθούν
ανάλογες δράσεις.
Είναι γεγονός ότι οι
μετανάστες ασχολούνται με πολλές εργασίες που οι Έλληνες αποφεύγουν, παρέχουν
πολλές υπηρεσίες από τις οποίες εξαρτάται η κοινωνία, προσέχουν τα παιδιά, τους
αρρώστους και τους ηλικιωμένους, καθαρίζουν σπίτια και γραφεία.
Το πώς, όμως, το
μεταναστευτικό φαινόμενο μπορεί να μείνει στο όριο που θα είναι ωφέλιμο για
όλους και δεν θα μεταβληθεί στην θρυαλλίδα που προβλέπουν τα δυστοπικά σενάρια
για το μέλλον, πρέπει να τεθεί σε μεγάλο δημόσιο διάλογο και παλλαϊκό
δημοψήφισμα. Εδώ και τώρα!
Παραπομπές
1. Κώστα Βεργόπουλου
«Το κυνήγι των νηπίων», Ελευθεροτυπία, 08/07/2006
3. Κώστα
Κυριακόπουλου «Το κοντραμπάντο των απελπισμένων», Ελευθεροτυπία,
08/09/2006
4. Βρυξέλλες,
24/07/2006. Συμμετοχή του Υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Βύρωνα Πολύδωρα στην
Σύνοδο Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Ζητώ
την προσοχή σας ότι καλώς σημάναμε ευρωπαϊκό συναγερμό για τους 500
λαθρομετανάστες στις Καναρίους Νήσους. Ας κρατήσουμε στην προσοχή μας ότι
δέχεται η Ελλάς από την Τουρκία στο Αιγαίο 500 λαθρομετανάστες κάθε εβδομάδα».
Επίσημο site Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, http://www.ydt.gr/main/ArticleID=125880
και Αδέσμευτος Τύπος, 26/07/2006.
5. βλ. παραπομπή 3
6. βλ. παραπομπή 3
7. Paul
Krugman «Μετανάστευση με όρια», New York Times
- ΤΑ ΝΕΑ,
01-02/04/2006
8. Δ. Νικολακόπουλος
«Οι δουλέμποροι, οι λαθρομετανάστες και τα σχέδια του υπουργού», Το Βήμα,
08/01/2000
9. Ν. Χασαπόπουλος «Ο
Άκης διαπίστωσε πρόοδο στα στρατιωτικά ΜΟΕ με την Τουρκία, Το Βήμα,
28/09/2001
10. «Η Τσαμουριά
είναι ο επόμενος στόχος», Το Παρόν, 17/06/2001
11. Κόσμος του
Επενδυτή, 16-17/07/2005
12. Γιάννη Κολοβού
«Το κουτί της Πανδώρας – Παράνομη Μετανάστευση και Νομιμοποίηση στην Ελλάδα»,
Εκδ. ΠΕΛΑΣΓΟΣ, 2003. Στο τέταρτο κεφάλαιο του βιβλίου παρουσιάζεται η απειλή
για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση.
13. Ραδιόφωνο SKY,
21/04/2001
14. Τ. Τερζής
«300.000 παράνομα όπλα στην Ελλάδα», Έθνος, 16/10/2000
15. «Ας προσέξουν», Έθνος,
26/10/2000
16. Α. Ποδηματά «Και
ο Βόϊτσλαβ Κοστούνιτσα βλέπει τους Αλβανούς να θέτουν θέμα Τσαμουριάς», Το
Βήμα, 19/06/2001
17. Α. Παπαχελάς
«Αυτή είναι η αλήθεια για τις δωροδοκίες», Το Βήμα, 17/06/2001
18. http://www.Politikforum, Κ. Ρωμανός «Ελλάς,
τέλος;», Ρεσάλτο τ.3, Φεβρουάριος 2006
19. Βάλια Καϊμάκη «Οι
δρόμοι της μετανάστευσης», Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 28/05/2006
20. Η έκθεση του
Έλληνα ευρωβουλευτή Σταύρου Λαμπρινίδη δείχνει να κινείται σε αντίθετη
κατεύθυνση από τις πολιτικές σκλήρυνσης κατά των μεταναστών στις οποίες
προχωρούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Μεταξύ άλλων, προτείνει τα εξής: 1) παροχή
δικαιώματος ιθαγένειας σε όλους τους επί μακρόν διαμένοντες μετανάστες και
ιδίως στα παιδιά τους που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σε κράτος-μέλος της
Ε.Ε., 2) δυνατότητα συμμετοχής τους στις τοπικές εκλογές, 3) ένταξη των
μεταναστών στις εργασιακές, εκπαιδευτικές δομές των κρατών. Χρήστος Ζέρβας «Έξη
μέτρα για τους μετανάστες», Ελευθεροτυπία, 10/07/2006
21. Μαρία Δεληθανάση
«Πόϊντ σύστεμ» για μετανάστες στην Ευρώπη», Η Καθημερινή, 13/08/2006
22. «Η Ευρώπη
μαθαίνει να ζει με τους μετανάστες», Το Βήμα, 11/06/2006
23. «”Φρένο” στους
μετανάστες θέλει να βάλει η Ευρώπη», City Press, 11/07/2006
24. CLAUDIO
BOLZMAN και MANUEL
BOUCHER «Απ' τη μετανάστευση, στην ενσωμάτωση. Τα
«μοντέλα» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η πολιτική της μετανάστευσης», Le Monde Diplomatique
- Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 09/07/2006
*Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.16, Οκτώβριος 2006
*Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.16, Οκτώβριος 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου