Αποχαιρετισμός στον ΓΙΩΡΓΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ από την ΚΥΠΡΟ...

Αποχαιρετισμός στον ΓΙΩΡΓΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ από την ΚΥΠΡΟ...

Αγαπημένε Γιώργο,

Γνωριστήκαμε πριν από 25 χρόνια. Ήταν η Κύπρος που σε έφερε κοντά μας και ο πόνος της. Και λίγο μετά η Βόρεια Ήπειρος και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ για τους αλύτρωτους  Έλληνες και τους Λαούς της Μικρασίας. Κι ύστερα, αλληλεγγύη για την Γιουγκοσλαβία, για τους Πομάκους, για τους Παλαιστίνιους, για τους Κούρδους.

Ήταν και το ΚΟΙΝΟΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, που μαζί ιδρύσαμε, τότε με τα ΙΜΙΑ. Οι πρώτες σκέψεις. Εσύ, του έδωσες σάρκα και οστά πριν από ένα χρόνο. Θέλησες να επιβραβεύσεις την φλόγα που καίει μέσα σε πολλούς για την μεγάλη ώρα της Λευτεριάς. Και μας μάζεψες όλους. Από τους πιο διάσημους και προβεβλημένους, μέχρι τους πιο ταπεινούς και άσημους. Από το Πακιστάν μέχρι την Κύπρο, από την Ουκρανία μέχρι την Αφρική.

Στην Κύπρο ήρθες και στάθηκες δίπλα μας σε ό,τι σου ζητήσαμε. Έτρεξες όταν θελήσαμε να αναστήσουμε το ΛΟΓΟ, τον Τηλεοπτικό σταθμό της Εκκλησίας της Κύπρου. Πάλαιψες με θηρία για να θέσεις τις βάσεις του καλύτερου πατριωτικού Σταθμού που είχε ποτέ η Κύπρος. Ύστερα, ήταν ο τηλεοπτικός Σταθμός ΩΜΕΓΑ, όπου στην πόλη της Πάφου έστησες το πιο ολοκληρωμένο τμήμα ειδήσεων. Και την κατάλληλη ώρα ήσουνα πάλι δίπλα μας, στο σκοτεινό σχέδιο Ανάν.

Όλα εμπνευσμένα από το μεγάλο σου σχέδιο για την άλλη Ελλάδα. Την έσω Ελλάδα. Που την έσπειρε μέσα σου η Ελληνική ιδέα και η Θεολογία των Ελλήνων Πατέρων. Που την είδες να ζει, όταν πολύ νέος περπάτησες όλη τη γη και μας φανέρωσες τις πιο ξεχασμένες ελληνικές ή ελληνογενείς ψυχές: από τους Καλάς μέχρι τους ιθαγενείς στον Αμαζόνιο και από τους Κρυπτοχριστιανούς της Ανατολίας μέχρι τους Εσκιμώους.

Ελληνοκεντρικός και Ορθόδοξος ως το μεδούλι, μίλησες για την Ελλάδα της Οικουμένης, για εκείνην που θα αγκάλιαζε τους Έλληνες, τους ελληνογενείς και τους ελληνοπρεπείς όπου γης και η οποία θα ξανάδινε στην ανθρωπότητα το φως.

Η μεγάλη σου καρδιά τους χώραγε όλους. Παθιασμένος ελληνοκεντρικός, είχες παρ’ όλ’ αυτά τη μοναδική ικανότητα να ξεχωρίζεις την αλήθεια της κάθε ψυχής και να δείχνεις σημεία επαφής ανάμεσα σε έθνη, θρησκείες, ιδεολογίες. Το σπίτι σου πάντα ανοικτό, χώρος συνεύρεσης ανήσυχων πνευμάτων.

Πατρίδα σου υπήρξε η Ελληνική Οικουμένη. Και η ανθρώπινη οδύνη, το σημείο της δικής σου εσωτερικής αφιέρωσης.

Έφυγες νωρίς, πολύ νωρίς. Χωρίς να δεις το άσπρο φως της άλλης Ελλάδας να ανατέλλει.

Τραυματικές οι εμπειρίες από την κατάντια της πατρίδας, καθώς και από τα ερείπια που αφήνει πίσω του το παγκόσμιο σκοτάδι που έβλεπες να πλακώνει από παντού. Άφηναν ανεξίτηλες στο σώμα σου πληγές. Που έμελλε να σε φορτώσουν με ασθένειες ανίατες. Η οικονομική δυσπραγία δεν σου επέτρεψε να τις αντιμετωπίσεις όπως έπρεπε. Η περηφάνεια και η ταπεινότητα, σου απαγόρευαν να καλέσεις σε βοήθεια.

Αγαπημένε Γιώργο ζητούμε συγγνώμη. Δεν κάναμε αυτό που οφείλαμε. Η μια αρρώστεια διαδεχόταν την άλλη, αλλά η γερή σου κράση, η καρτερικότητα και η ανδρεία, μας έκανε να πιστέψουμε πως ήσουνα άτρωτος.

Κι εσύ έφυγες ήρεμα. Δεν θέλησες ούτε και την ύστατη ώρα να επιβαρύνεις κανένα. Ούτε την αγαπημένη σου Όλγα ούτε και τις λατρεμένες σου κόρες. Την Μαριάμ και την Άννα.

Απλά κοιμήθηκες και μέσα από τον ύπνο, μας είπες το τελευταίο αντίο. Ταπεινά αποχαιρέτησες τον βασανισμένο αυτό κόσμο, για τον οποίον ευλογήθηκες να προσφέρεις ανυστερόβουλα, για να τον κάνεις πιο ανθρώπινο.

Γιώργο σε ευχαριστούμε και ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

Εκ μέρους όλων των φίλων σου στην Κύπρο

ΘΕΚΛΑ ΚΙΤΤΟΥ

[Επικήδειος λόγος που εκφωνήθηκε από τον σκηνοθέτη Λάμπρο Παπαδημητράκη]